..καί ἦτο μία μπλογκοχρονιά..

Έτσι που μάς τά'φερε φέτος τα πάνω-κάτω αυτό το 2010, με την Πρωτοχρονιά να απέχει κάτι μετρημένες βδομάδες από τις Απόκριες και το Πάσχα και να μην ξέρουμε πού πατάμε και πού βρισκόμαστε, αρχίζω να μην αισθάνομαι και πολύ άβολα που κάθομαι και γράφω τι και πώς πέρασε κι αυτή η δεύτερη μπλογκοχρονιά του μπλόγκεως. Γιατί μού συμβαίνει εμένα αυτό; Ξέρω, θα μού πείτε, αφού τα πραγματικά γενέθλια αυτού του μικρού μπλογκομάγαζου πέρασαν καμμιά δεκαριά μέρες πριν, στις 2 Φεβρουαρίου, τι μάς ζαλίζεις;.Έχετε απόλυτο δίκιο. Αλλά φέτος -έτσι άνω κάτω που είναι η κατάσταση ημερολογιακά- αναγκάστηκα να βάλω σε δεύτερη μοίρα τα γενέθλια του μωρού μου, αφού είχαμε και κοτζάμ παράσταση να (ξανα)ανεβάσουμε. Ανέβαλα κι εγώ την ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε για κάποιες μέρες... Τι να κάνω..;

Λοιπόοον...
το δεύτερο έτος ζωής του ΑλλούΚιἈλλοῦ ήταν περιπετειωδέστατο, με τα πάνω του και τα κάτω του, αλλά το σίγουρο είναι ότι θα τού μείνει αξέχαστο. Κατ'αρχάς, δικαίωσε αν μη τι άλλο, το όνομά του. Δεν κάθησε στιγμή στ'αυγά του και με το σακίδιο στον ώμο, άρχισε να γνωρίζει περισσότερο τον κόσμο, αλλού κι αλλού. Η αλήθεια είναι πως τον κόσμο είχε προλάβει να τον μάθει ήδη από την πρώτη του μόλις χρονιά, αλλά σ'αυτήν την τελευταία χρονιά σάν να μού φαίνεται πως τον εμπέδωσε καλύτερα.

Τον περασμένο Φεβρουάριο λοιπόν, που οι αποστάσεις των αργιών σε έκαναν να πρέπει να 'γεμίσεις' μεγάλα κενά, το μπλογκίδριο αποφάσισε να μαζέψει τα μπογαλάκια του, να πάρει το καραβάκι για 'απέναντι' και να κόψει κίνηση στην προεκλογική (και άρα αντιτουριστική τότε) Σμύρνη. Και αφού διεπίστωσε ότι η διαφαινόμενη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος της γείτονος καθόλου δεν τού πήγαινε, μιά και δυό πήρε το λεωφορειάκι από το Μαρμαρίς και δρόμο πήρε-αλλά πολύ περισσότερους δρόμους άφησε. Έκοψε πάνω-κάτω τους εμπορικούς ακατανόμαστους πεζοδρόμους, χάζεψε στην προκυμαία, μάλωσε με σερβιτόρους και τούς έκραξε καλά-καλά στην μπλογκόσφαιρα, γλώσσεψε την μπέρδα του στο σμυρναίικο Κολωνάκι και εν τέλει, άφησε τους γείτονες να εκλέξουν τους δημοτικούς εκπροσώπους που μάλλον τους άξιζαν. Και σκασίλα του. Στο κάτω-κάτω, το μπλογκ είναι αυτό που θα ξυπνήσει μια μέρα είτε με μπούρκα είτε με στρατιωτικά εμβατήρια;
Görüşürüz (ὅ ἐστί μεθερμηνευόμενον "ta leme argotera, darlings"..)


Επιστρέφοντας, νά και μιά γκλαμουριά στον τοπικό Λωτό (καλοδεχούμενη!) και πριν προλάβει να πάρει ανάσα από το jetlag, μιά δεύτερη δόση Τουρκίας το περίμενε στη γωνία. Ξανά-μανά, τα μπογαλάκια του και δρόμο!!! (ψοφάει για ταξίδια το άτιμο!) και βουρ στη Βασιλεύουσα!!!. Όπου γάμος και χαρά, με φόντο τον Βόσπορο. Άξιζε τον κόπο! Δύο πάλαι ποτε ορκισμένοι μποέμ και καλοί φίλοι του -η γαλλόφωνη Βελγίδα Καρίν και ο polyglot Σμυρνιός Ατίλ- ένωσαν τις ζωές τους σε μιά comme-il-faut σοφίτα στο Beyoğlu. Το χάνουμε αυτό; Με τίποτα! Ούτε και τα αξέχαστα προφιτερόλ made by Πολίτες βέρους, ούτε τις ξεχασμένες τσικνιστές μυρωδιές της Λωξάντρας.. Και διαπίστωσε ότι όσο μικρό και να είναι, αυτό το μπλογκ δεν μπορεί να αγνοήσει τις καταβολές του. Και πώς τού ήρθαν τόσες παιδικές αναμνήσεις! (μα πότε πρόλαβε και τις απέκτησε το άτιμο;;). Μα θα μπορούσε ποτέ να αγνοήσει το μαγικό αρκτικόλεξο TRT, αφού ήταν το πρώτο πράγμα που έβλεπε το πρωί αλλά και το τελευταίο που (ξανά)βλεπε κάθε βράδυ έξω από το μπαλκόνι του δωματίου του;
Τελικά, όσο και να προσπάθησε να δει με κατανόηση τη θρησκευτικοπολιτική υστερία των εκεί δημοτικών εκλογών, πάλι 'έθαψε' τους μουσάτους και τις μανδηλοφόρες (τι να κάνει;;;αφού ΔΕΝ τούς πάει μία!!!, τι να κάνουμε!) και έπινε αμέριμνα τα καφεδάκια του σε ό,τι πιο προωθημένο έβρισκε στο διάβα του. Κι ας νοικοκυρεύονταν οι μύριοι όσοι ορκισμένοι μποέμ. Άλλωστε, είπαμε, αυτό το μπλογκ περνάει ακόμα εφηβεία, και δη παρατεταμένη.

Και μπήκε δειλά δειλά η άνοιξη με καταρρακτώδεις εξελίξεις σε εθνικό επίπεδο, με τοπικές αυτή τη φορά προεκτάσεις. Ε, όσο ἈλλοῦΚιἈλλοῦ και νά'σαι, μπορείς να τα γράψεις όλα στα παλαιότερα των υποδημάτων σου; Δεν μπορείς. Αλλά να μην το παρακάνουμε κι όλας.
Κι έτσι ...τό'ριξε στη φωτογραφία και στο (πρώτο) τρέηλερ της μπλογκοχρονιάς που μάς πέρασε. Και το ανίατα κοινωνικό μπλογκίδριον απέκτησε νέους, σταθερούς και καλούς, πολύ καλούς φίλους! (μπρρρρρρρράβο παιδιά! και ποιός δεν πέρασε από το Γαλλικό Κατάλυμα εκείνον τον Απρίλιο!).

Ο Μάιος αποδείχθηκε μήνας αφορισμών και αναταράξεων, αλλά όλο και κάποια γάτα έβαζε τάξη στην όλη αταξία (τέτοιο σουξέ δεν το περίμενε κανείς!) Εκείνο το μήνα λοιπόν που λέτε, το μπλογκ αποφάσισε ότι σνομπάρει :  
1) τις Ρουβιώδεις εκρήξεις εθνικοφροσύνης,
2) τις 'δημοκρατικές' διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
3) τις δήθεν Λαϊκές Δημοκρατίες
και 4) τους κακούς χαρακτήρες .
Και τελικά απαλλάχτηκε επιτέλους από τους λίγους και ενοχλητικούς. Κι ας έγινε talk of the town. Ωφελήθηκε! Και είδε πόσους πραγματικούς φίλους είχε -και δεν το ήξερε, το ηλίθιο!- Εεεεεεε, πώς να προλάβει να μάθει τα πάντα γύρω από την ανθρωπινη ανασφάλεια; Στο κάτω-κάτω είπαμε, ούτε δύο ετών δεν ήταν τότε...-
Ξαλάφρωσε λοιπόν που λέτε, τα είπε κι ένα χεράκι και -Νά'το σήμερα! Υγιέστατο και απαλλαγμένο! Το μόνο που κατάφεραν οι ανώνυμοι σχολιαστές ήταν να αποδείξουν δημοσίως την ποιότητά τους, οπότε... περαιτέρω ενασχόληση - περιττωτερότατη! (και ΔΕΝ πρόκειται για ορθογραφικό lapsus, τοὐναντίον μάλιστα!)

Ιούνιος, μήνας Ευρωεκλογών, άρα μήνας παντελώς αδιάφορος. (τις θυμάστε; όχι; ούτ'εγώ. είχα πάει για μπάνιο). Ο Ιούλιος όμως, αξέχαστος. Μάικλ Τζάκσον πάπαλα. Τόσο μάς απασχόλησε, που ακόμα άλλη μιά επέτειος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, εδώ στο Ελλαδιστάν πέρασε ακόμα μια φορά στα ψιλά. Όχι όμως και στην μπλογκόσφαιρα, ευτυχώς. (και του χρόνου..; δυστυχώς μάλλον ναι..). Κι ύστερα έφτασαν οι μουσαφίρηδεεεεςςςςς. Και τι ωραία είναι η Ρόδος όταν την ξαναγνωρίζεις και ξανα-αναγνωρίζεις μέσα από τους φίλους σου που έρχονται από την 'κυρίως' Ελλάδα!
Ἄη λᾶβ γιοῦ Ντόρις!


Αύγουστος, ο μήνας των συνειδητοποιήσεων. Το μπλογκ ακολούθησε την πεπατημένη και βρέθηκε σε γνώριμα χώματα, γεύσεις και μυρωδιές. Παρατήρησε κι εξήγησε. Περιπλανήθηκε και συνάντησε το χαμένο του DNA και μάλιστα εκεί που δεν το περίμενε. Στα στενοσόκκακα, στις παραλίες, μέχρι και στην έρημο που δεν κουνιέται φύλλο, παρέα με τα αδέσποτα γιαέλ.
Και παρά το ότι πέρασε πολλέεεες εργατοώρες σε Τελαβιβίτικους καμπινέδες (σόρρυ, αλλά το πνεύμα οξύ, το έντερον όμως εισέτι ευαίσθητον), κατάλαβε πως το μπλόγκινγκ έχει καταστεί κάτι το οποίο δεν μπορεί παρά να μην είναι βασικό στοιχείο της καθημερινότητας, ακόμα και στη μέση του πουθενά, μέσα στην έρημο την ίδια. Φτάνει, βέβαια, να υπάρχει wifi..
Και ξαφνικά, νά 'τη η δεύτερη γκλαμουριά, που κατέστησε το ταπεινό τούτο μπλογκ 'foreign'.
Τρεεεεεελλό σουξέ!!

Και το καλοκαιράκι τελείωσε με τη γλυκιά διαβεβαίωση του σύμπαντος ότι ακόμα υπάρχουν ακόμα ...καλοί άνθρωποι, ότι υπάρχουν φίλοι, ότι δεν έχουμε να κάνουμε γύρω μας μόνο με περιττωμενιές.


Οκτώβριος, μήνας βουλευτικών εκλογών αυτή τη φορά. Και τσουπ, πάλι μαζεύει τα μπογαλάκια του το μπλογκ γι' άλλη γη κι άλλα μέρη. Τόσο κοντινά και συγχρόνως τόσο μακρινά. Μπορεί να μη μέθυσε απ'το τσίπουρο κι ούτε καν μύρισε την τοπική φέτα (έχει τις ιδιοτροπίες του, πανάθεμά το!), αλλά πέρασε τόσο καλά εκεί πάνω ψηλά στη Θεσσαλία, που έτσι και το άφηναν εκεί, εκεί θά'μενε, μέχρι τις επόμενες εκλογές! Κι έτσι -κάλπης ἔνεκα- έβαλε μια καινούργια πινέζα ακόμα στο χάρτη του, κι ας μη θυμάται ακόμα και σήμερα τι στο διάολο αποφάσισε να ψηφίσει, μπας και σωθεί αυτό το έρμο τούτο γεωτεμάχιο πού μάς έλαχε.. Και σαν να μην έφτανε τόσο τζόγκινγκ στον κάμπο, νά'σου κι η τρίτη γκλαμουριά της χρονιάς : φτού ξ-Ελευθερία στα λαρισαίικα media.
Ποιός το φανταζόταν;
Πάντως το μπλογκ... με τίποτα!
ἀλλά.....Οὐάη νότ;


Τι να πω για τον Νοέμβριο; Αποδείχθηκε κυριολεκτικά...μοιραίος. Το μπλογκ στρατολογηθηκε κανονικά και ίσια. Βάλθηκε να σηκώσει τους ροδίτες από τα σαλόνια τους και να τούς κουβαλήσει στο Δημοτικό Θέατρο χειμωνιάτικα. Και τα κατάφερε με το παραπάνω. Τι τρέηλερ, τι γκλαμουριές, τι κόσμος, τι κλικαρίσματα, μα τι πλήθος ήταν αυτό! (όχι μόνο στο θέατρο! αλλά και στις καφετέριες! και στο δρόμο! και στους τοίχους! ακόμα και στα αστικά λεωφορεία! έλεος δηλαδή!) Κι η υστερία του ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΨΕΥΤΗΣ ακόμα καλά κρατεί, ακόμα και μετά το τέλος του 2009, με τις δύο έξτρα παραστάσεις του τον μήνα που διανύουμε! Εδώ να δεις μούρη! Απαπαπαπαααα...
Και θα είναι ψέμματα να πω πως δεν το χάρηκα!
Κυρίες και κύριοι, όχι μόνο το χάρηκα....
Το κα-τα-χά-ρη-κα!
όχι αστεία!

Δεκέμβριος και...παλιά μου τέχνη κόσκινο!
Χρώματα Ευρώπης στο Δημοτικό Θέατρο και το τρέηλερ εκπέμπει δορυφορικά, επήγεια και ψηφιακά από κοτζάμ Βουλή, όχι παίζουμε. Και γιατί να μην το παινευτώ δηλαδή;
Και οι σολίστες μας άριστοι, και ο κόσμος πολύς!
Πάντα τέτοια.

Και, τσουπ!, ήρθαν τα Χριστούγεννα. Καιρός να κάνετε κι εσείς κάτι ρε παιδιά! Το μπλογκ ξαναμαζεύει τα μπογαλάκια του προς άγνωστη κατεύθυνση, αλλά αυτή τη φορά ΑΝΕΥ LAPTOP γιατί απηύδησε πια! Και περίμενε υπομονετικά μέχρι τα Φώτα για να αποφασίσετε εσείς τι στο καλό σάς κάνει περισσότερο 'κλικ'.
Μονοτονικό ή Πολυτονικό; Ιδού η απορία..
Και η απάντηση : ισοπαλία! (νότ μπᾶντ!)


Η ημερολογιακή χρονιά τελείωσε ερήμην νέων αναρτήσεων. Όμως, η τελευταία ανάρτηση του 2009, σαν να έχω την αίσθηση ότι, είτε το θέλουμε είτε όχι, θα μάς ακολουθεί μέχρι ...του χρόνου (φέτος δηλαδή) τέτοια μέρα. Δυστυχώς.
Αλλά, τι να κάνουμε...
κι αυτή τη μπόρα θα την περάσουμε..
Κι αν μπορούμε, ας κάνουμε κι αλλιώς..

Το σίγουρο πάντως είναι πως αυτό εδώ το πτωχό πλην τίμιο μπλογκομάγαζο, θα παλέψει να τα βγάλει τα έξοδά του, θα πληρώσει και τις δόσεις του, και τα ΕΤΑΚ του, και ό,τι στ'ανάθεμα άλλο τού πουν να κάνει θα το κάνει, τι να κάνει;;
Ας όψονται!
Κι ο Θεός μαζί του.. και μαζί μας..

Άντε, φτάνει πια!

Ας σβήσουμε επιτέλους αυτά τα κεράκια....
...έστω και καθυστερημένα..

να μου ζήσεις μωρό μου!
(γούτσουγουτσουγουτσου)