εἶναι "φέτος"

Ἄν καί ἡ συνοικία τοῦ Φλορεντίν φαινομενικά παραμένει ἴδια κι ἀπαράλλαχτη ἐδῶ καί δεκαετίες -μέ μόνη ἐξαίρεση τήν ἀγοραία ἀξία τῶν ἀκινήτων πού τά τελευταία χρόνια ἔχει πάρει τήν ἀπίστευτη ἀνιοῦσα- , ἡ γειτονιά αὐτή στήν οὐσία εἶναι οἱ ἐξής δύο : τό Φλορεντίν τῶν μπάρ τό βράδυ καί τό Φλορεντίν τῶν μπακάλικων καί τῶν μαστόρων τήν ἡμέρα.

Τή βραδυνή ἔκδοσή του δυστυχῶς ἦταν πρακτικῶς ἀδύνατον νά τήν ἀποτυπώσω, γιατί ἡ ψηφιακή μου μηχανή διαπιστώνω μέρα μέ τή μέρα πώς πρόκειται περί σκέτης μπακατέλας.
Ὁπότε, ἀγαπητοί φίλοι, when in Tel Aviv βγάλτε τά γυαλιά ἡλίου καί σπεύσατε.

ἡ ἑλληνική ταβέρνα Μόντε Κάρλο (!) "'ἰδρυθείσα ἐν ἔτει 1933"
μέ τίς δύο γαλανόλευκες στήν εἴσοδο

"κτίσθηκε ἀπό τόν Σλομό Α. Μορδώχ τό 1933"

Τήν ἡμέρα ὁ μέσος ὅρος ἡλικίας τῶν περαστικῶν τείνει νά συγκριθεῖ μέ τήν ἡλικία τῶν κτηρίων καί τῶν μαγαζιῶν. Ὅταν λοιπόν οἱ γιάπηδες καί οἱ γιάπησες ἤδη πίνουν τόν τρίτο καφέ τους σέ κάποιο γραφεῖο τῆς τάδε ἐταιρείας high-tech στό κέντρο τῆς πόλης, ἀπό κάτω ἀπό τά διαμερίσματά τους πού εἴτε νοικιάζουν εἴτε τούς ἀνακαίνισε πρόσφατα ὁ μπαμπάς κι ἡ μαμά, βγαίνουν σάν τά σαλιγκάρια ὅσοι δέν καταδέχονται νά διανοηθοῦν καί οὔτε κἄν νά προφέρουν τήν κακόηχη λέξη "γηροκομεῖο".

εὐτυχία

Αὐτό πού λέμε "καλά γηρατειά" εἶναι τελικά νά μεγαλώνεις χεράκι-χεράκι μαζί μέ τούς ἀνθρώπους σου καί μέσα σέ ὅ,τι δημιούργησες, ὅσο παλιό, δυσκίνητο καί φθαρμένο κατάντησε. Ὅ,τι εἶναι κατά-δικό σου καί κανένας δέν μπορεῖ νά σοῦ τό πάρει καί νά τό σφετεριστεῖ, ἔστω χάριν ἀναπαλαιώσεως, ἀνακαινήσεως ἤ κατεδαφίσεως.

Τά χρόνια περνᾶνε.
Δέν εἶναι κακό.
Τά χρόνια ἀποδεικνύουν ὅτι ὑπήρξαμε
καί ὅτι ἀκόμα ζοῦμε.

"Prakhim" ("Λουλούδια")

ἡ Yafa Yarkoni (πιθανή φαντασίωση τοῦ κυρίου ἄνωθεν)
σέ διαγωνισμό τραγουδιοῦ τῆς Πολωνικῆς Τηλεόρασης τοῦ 1964

σανά τοβά
30η Ἐϋλούλ / 1η Τισρέι ...φέτος