μία φιλία σέ τρεῖς ἀναρτήσεις

Χθές βράδυ γύρισα ἀπό Κωνσταντινούπολη καί μόλις ἀρχίζει καί περνάει τό jetlag, κι ἄς μήν δικαιολογεῖται οὔτε ἀπό τήν ἀπόσταση οὔτε ἀπό τίς ὥρες πτήσεως. Ποῦ πῆγα δηλαδή στό κάτω κάτω, στό τέλος τῆς Γῆς; Μόλις 1 ὥρα καί 15 λεπτά κράτησε ἡ πτήση ἀπό Ἀθήνα, καί εὐτυχῶς χωρίς ἀπρόοπτα.. Ἀλλά ὅπως καί νά'χει τό πράμα, τό νά φεύγεις ἀπό μία πόλη τῶν 70.000 κατοίκων στήν Πόλη-τέρας τῶν 15 ἐκατομμυρίων καί βάλε κατοίκων, μόνο καί μόνο νά κάτσεις καί νά τό συνειδητοποιήσεις σέ πιάνει μιά κάποια ζαλάδα, καλά δέ λέω;

Εὐτυχῶς αὐτή τή φορά δέν εἶχα νά πάω σέ καμμία Ἁγιά Σοφιά, σέ κανένα ΤόπΚαπί, σέ κανένα μουσεῖο. Αὐτά τά elementaries τά εἶχα κάνει τίς προηγούμενες φορές (ὄχι ὅλα μαζί ἐννοεῖται..). Τή μιά φορά ἦταν κατακαλόκαιρο, τήν ἄλλη καταχείμωνο -μέ χιόνι παρακαλῶ-, τήν παράλλη ἄνοιξη. Αὐτή τή φορά ὄμως (ἀλήθεια, σέ ποιά ἐποχή μπορῶ νά κατατάξω τόν Μάρτιο, πού δέν ξέρεις τί νά ΜΗΝ βάλεις σέ μιά βαλίτσα;) ἦταν ὅλα τελείως διαφορετικά. Κι ἐπειδή τελευταία ἔχω ἀποκτήσει τήν τάση νά μοῦ ἀρέσει νά βλέπω τή ζωή μου σάν νά ἦταν σήριαλ, ἄς ἀρχίσω τίς ἀναρτήσεις μου γιά τήν Πόλη κάνοντας ἕνα flashback στήν ἀνάρτηση πού ἔμελλε νά εἶναι οὐσιαστικά ἡ ἀρχή αὐτοῦ τοῦ ταξιδιοῦ..

Ὅλα ἄρχισαν στόν "Δύτη" , ἤτοι "Sünger", στή γνωστή πιτσερία τοῦ Μπόντρουμ, τόν περασμένο Μάιο, ὅταν οἱ ἄδειες θέσεις τοῦ τραπεζιοῦ πού καθόμουν γέμισαν λόγω ἐλλείψεως χώρου. Καί αὐτές οἱ ἄδειες καρέκλες μοῦ ἔφεραν δύο καινούργιους φίλους : τόν νεαρό τούρκο κινηματογραφιστή Atıl Altaş καί τήν παιδική του φίλη Aslı. Θά μέ διευκολύνετε πάρα μά πάρα πολύ ἄν κάνετε τόν κόπο καί ρίξετε μιά ματιά στήν τότε ἀνάρτηση (μή λέω τά ἴδια). Χωρίς καθόλου sex, drugs καί rock'n'roll πέρασαν τρείς πολύ ὠραῖες μέρες στό Μπόντρουμ πού μόλις ἄρχιζε νά γεμίζει τουρίστες, μέ ἀτέλειωτες συζητήσεις ἐπί παντός ἐπιστητοῦ. Ἄλλωστε, τό κύριο θέμα ἦταν τό ἄρτι ἐκδοθέν διαζύγιο τοῦ Atıl πού τόν ἔκανε νά φωνάξει τήν Aslı ἀπό τήν Ἄγκυρα ὅπου δουλεύει, γιά νά πακετάρουν ὅλα τά ὑπάρχοντά του (κάλτσες , σώβρακα, πουκάμισα κτλ) ἀπό τό σπίτι τῆς πρώην συζύγου (ἡ ὁποία κατά κοινή ὁμολογία ἦταν κάτι παραπάνω ἀπό σκληρό καρύδι, λένε).

Ἡ τελευταία σκηνή τῆς πρώτης πράξης τοῦ ἔργου παίχτηκε στό σταθμό λεωφορείων τοῦ Μπόντρουμ, γύρω ἀπό τρία μικρά γυάλινα ποτήρια τσάι, ὅταν ὕστερα ἀπό ὤριμη σκέψη καί τῶν τριῶν μας, ἀποφασίστηκε ὅτι τήν ὥρα πού θά ἔφευγα ἐγώ μέ τό ἑπόμενο λεωφορεῖο γιά τό Μαρμαρίς (γιά νά ἐπιστρέψω στά πάτρια) καί λίγο πρίν ἡ Aslı πάρει κι αὐτή τό λεωφορεῖο γιά τήν Ἄγκυρα, ὁ Atıl τελικά θά ἄφηνε μιά καί καλή τό Μπόντρουμ καί θά πήγαινε νά βρεῖ τήν τύχη του στήν Κωνσταντινούπολη. Καί πολύ καλά θά ἔκανε
γιατί τί γυρεύει ἕνας κινηματογραφιστής μέ μεράκι τή video-art στό τουριστικό Μπόντρουμ πού πάσχει ἀπό χειμερία νάρκη τό μισό χρόνο -καί κάθε χρόνο-;

Ἡ διαίσθηση καί τῶν τριῶν πώς θά ξαναβρισκόμασταν ἐπιβεβαιώθηκε λίγους μήνες ἀργότερα. Καί πάλι λοιπόν, χωρίς sex drugs καί rock'n'roll ἔρχεται ἡ δεύτερη πράξη τοῦ ἔργου, αὐτή τή φορά στό χριστουγεννιάτικο Βέλγιο. Καί ἀπό τό σταθμό τῶν λεωφορείων τοῦ Μπόντρουμ, βρέθηκα στό σιδηροδρομικό σταθμό τοῦ παγωμένου Charleroi , ὅπου μέ περίμεναν ὁ Atıl καί ἡ Carine, ἡ μέλλουσα γυναίκα του πού γνώρισε στήν ...Κωνσταντινούπολη λίγες μόλις μέρες ἀφού βρῆκε ἐκεί κάπου νά μείνει! Καί γι'αὐτό τό συναπάντημα στό Βέλγιο ἔκανα νύξη σέ σχετική ἀνάρτηση (ρίξτε της μιά ματιά), μόνο πού μετέπειτα ἄρχισε ὁ πόλεμος στή Γάζα καί τό μπλόγκ εἶχε ἄλλα πράγματα νά ἀπασχοληθεῖ...

Τό νέο ζευγάρι "ἔδωσε λόγο" στό πατρικό τῆς νύφης, σέ ἕνα γραφικό χωριουδάκι λίγο πιό ἔξω ἀπό τό Charleroi καί λίγες μέρες πρίν ἀλληλοεντοπιστοῦμε μέσω facebook (ἔλεος). Ἦταν τότε πού πρωτογνωρίστηκαν οἱ γονείς τοῦ Atıl , πού ἦρθαν ἀπό τή Σμύρνη γιά νά δοῦν ἀπό κοντά τή νέα τους νύφη, καί ἀντιστοίχως, οἱ Bέλγοι γονείς νά γνωρίσουν τόν γαμπρό. Διόλου εὔκολη ὑπόθεση ὅλο αὐτό, εἰδικά ὅταν θά πρέπει τά περισσότερα νά γίνονται στά...μουγγά, ἀφού τό μόνο κοινό πού ἔχουν τά Τουρκικά μέ τά Γαλλικά εἶναι ..ἡ ἀλφάβητος -κι αὐτή μέ κάποια γράμματα νά περισσεύουν-.
Ἐγώ πάντως πέρασα μιά χαρά (μπορῶ νά ὑπερηφανευτῶ πώς ἦταν ἡ πρώτη -καί μάλλον καί ἡ τελευταία- φορά πού ἀναγκάστηκα νά μιλήσω μόνο Τουρκικά γιά ἕνα ὁλόκληρο 24ωρο). Ὅσο γιά τό χάιλαητ ἐκείνης τῆς βραδυᾶς, δέν ἦταν ἄλλο ἀπό τήν ἀνάδειξη τῆς τουρκικῆς καταγωγῆς καί βελγικῆς ὑπηκοότητας 19χρονης Zeynep Sever ὡς Miss Βέλγιο, -γεγονός τό ὁποῖο γενικῶς ἔδωσε μιά δόση ὁμόνοιας στό ὅλο κλίμα γενικῶς-.



Ἐν πάση περιπτώσει, καί ἡ δεύτερη πράξη τοῦ ἒργου τελείωσε μέ τέσσερα μικρά γυάλινα ποτηράκια τσαγιοῦ (αὐτή τή φορά τό δικό μου, τοῦ Atıl, τῆς κυρίας Gönül καί τοῦ κυρίου Hüsnü -τῆς μητέρας καί τοῦ πατέρα τοῦ Atıl δηλαδή-) πού ἀφού τά γεμίσαμε τρεῖς τέσσερεις φορές, ἀνανεώσαμε τό ραντεβού γιά κάποτε τόν Μάρτιο τοῦ 2009, ὁπότε καί θά γινόταν ὁ ἐπίσημος γάμος τοῦ ζευγαριοῦ, στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου καί εἶχαν ἀποφασίσει νά ἐγκατασταθοῦν...

"Γιά νά δοῦμε αὐτή τή φορά.." σάν νά μουρμούρισαν οἱ γονείς (ἀμφοτέρων).
Καί ἐρωτῶ: μά ὑπάρχουν εὔκολα πράγματα σ'αὐτή τή ζωή;

λεπτομέρεια ἀπό τόν κῆπο..

...καί τή στέγη τοῦ πατρικοῦ τῆς νύφης

φεύγοντας μέ τό τραίνο ἀπό τή Βαλωνία

Κατά διαβολική σύμπτωση, ἡ μοναδική μέρα πού βόλευε τόσο τό ζευγάρι, ὅσο καί τούς γονείς τῆς Carine ἦταν ἡ 7η Μαρτίου, μέρα ἀργίας γιά μᾶς τούς Δωδεκανήσιους ἀλλά καί μέρα πού εἶχαν παντρευτεῖ καί οἱ δικοί μου γονείς (ἄσχετο βέβαια, ἀλλά εἴπαμε, νά τό κάνουμε καί λίγο σήριαλ τό θέμα, δέν πειράζει. Τρελλαίνομαι νά βρίσκω συμπτώσεις ἔτσι κι ἀλλιῶς..)
Τό ταξιδάκι στήν Πόλη λοιπόν μεταξύ Καθαρᾶς Δευτέρας καί 7ης Μαρτίου κατέστη ἕνα ἔγκλημα προ-με-λε-τη-μέ-νο, πρίν ἀκόμα καλά-καλά μπεῖ τό 2009. Ἄσε δα πού ἔπεσε σῦρμα μέχρι τήν Ἄγκυρα καί ἡ Aslı φρόντισε ἤδη ἀπό τόν Ἰανουάριο νά "κλείσει" τήν κανονική της ἄδεια γιά τήν .."Ἑβδομάδα τοῦ Γάμου", ὅταν τό μπλόγκ καί ἐγώ θά καταφθάναμε στή Βασιλεύουσα.

Καί κάπως ἔτσι άναπτύχθηκε ἀπό τό πουθενά μία φιλία τριῶν ἄσχετων ἀνθρώπων (ἐμένα, τῆς Aslı καί τοῦ Atıl) πού βρέθηκαν στά σωστά μέρη καί τή σωστή ὥρα. Μιά φιλία πού "χαρτογραφεῖται" σέ τρείς ἀναρτήσεις -καί σέ ὅσες ἀκόμα ἀκολουθήσουν- , ἀπό τό καλοκαιρινό Μπόντρουμ, μέσω τῆς χειμωνιάτικης Βαλωνίας καί μέχρι τό Βόσπορο, ὅπως αὐτός φαίνεται ἀπό τόν Γαλατᾶ,

πού τή μιά μέρα ἦταν κάπως ἔτσι...

timelapse istanbul 03 from turboslow on Vimeo.

...τήν ἑπομένη κάπως ἀλλιῶς...

timelapse istanbul 02 from turboslow on Vimeo.

...καί μετά ξανά, κάπως ἔτσι!

Timelapse Istanbul 01 from turboslow on Vimeo.

ὅπως τόν κατέγραψε ὁ φακός τῆς κάμερας τοῦ Atıl
ἀπό τό μπαλκόνι τοῦ νέου του σπιτιοῦ,

ὅπου καί ὄντως ἐτελέσθη
ὁ.. φοβερός καί τρομερός αὐτός γάμος
τό περασμένο Σάββατο, 7 Μαρτίου
ἐνώπιον Κεμάλ καί ἀνθρώπων
- γιά νά τό ποῦμε καί σέ σωστά νομικά..-

ἔπεται συνέχεια...