gâvur, ἤτοι γκιαούρης..

Τό πρόγραμμα περιλάμβανε ἕνα ἥσυχο σαββατοκύριακο στό γειτονικό Μαρμαρίς, τήν τουρκική τουριστική πόλη πού κάθε Φεβρουάριο βρίσκεται σέ χειμερία νάρκη. Καί εὐτυχῶς ἡ γνωστή 'Παντόφλα' ἀποφάσισε τήν περασμένη Παρασκευή νά φύγει (κατ'ἀρχήν) καί μάλιστα νά φύγει στήν ὥρα της (ἀπίστευτο!) . Τό ἴντερνετ μέ εἴχε διαβεβαιώσει πώς ἡ ἔγκαιρη ἐπιστροφή θά πραγματοποιόταν καί αὐτή στήν ὥρα της, ἀφού μπορεῖ ὁ καιρός νά ἔκανε τά τσαλίμια του τό Σάββατο καί τήν Κυριακή, ἀλλά ἀπό τή Δευτέρα καί μετά ὄμως ὅλα θά πήγαιναν κατ'εὐχήν.

Ἀμ δέ! Κι ἄς σχεδιάζουμε ὅ,τι θέλουμε ἐμεῖς οἱ θνητοί. Ὁ Ἀλλάχ ἐκεί πάνω ξεκαρδίστηκε στά γέλια καί τελικά τό καλά προγραμματισμένο τριήμερο ἔγινε κοτζάμ πενθήμερο. Μιά ὁ καιρός πού κάπως ἄλλαξε ρότα, μιά τό δρομολόγιο-Παντόφλα πού ἀκυρώθηκε χωρίς σπουδαίο λόγο τήν τελευταία στιγμή (ἔπρεπε νά τό'χα φανταστεῖ), τελικά ἐπανεπιβεβαιώθηκε ὁ γνωστός κανόνας, πού ἀκόμα νά χωνέψω :
Στήν Τουρκία ὁ τελευταίος πού ἀποφασίζει γιά μένα
εἶμαι, ἤμουν καί θά εἶμαι...μόνο ἐγώ.

Τότε γιατί πάω κι ἔρχομαι ἀπό κεί καί δέ χτυπάω μιά Ἀθήνα ὅπως ὅλος ὁ κόσμος;
Μά γιατί εἶναι :
α) πιό κοντά(σημαντικό)
β) πιό φθηνά(σημαντικότατο)
γ) εἶναι ἐξωτερικό (περιπετειωδέστερο)
καί δ) μέ περιμένει κόσμος (καλά, αὐτό συμβαίνει καί στήν Ἀθήνα, ἀλλά λέμε τώρα)

Ἐκτός ὄμως ἀπό τά ὥς ἄνω σπαστικά ὁρθολογιστικά μου ἐπιχειρήματα, ὀφείλω νά παραδεχτῶ πώς ἡ Τουρκία εἶναι ἕνα μέρος πού πραγματικά δέ σέ κάνει νά βαρεθεῖς. Καί δέν θά εἶναι ὑπερβολή νά πῶ πώς κάθε φορά πού βρίσκομαι ἐκεί, μέ τόν ἀέρα τοῦ "παλιοῦ τουρίστα" πού λίγο-πολύ ξέρει τί τόν περιμένει, σχεδόν πάντα σέ κάτι διαψεύδομαι.
Πάντα μιά μικρή ἔκπληξη σέ περιμένει στή γωνία -δυσάρεστη ἤ εὐχάριστη-, ἀρκεῖ νά ἔχεις τά μάτια σου ἀνοιχτά.

Καί πῶς μοῦ'ρθε νά κάτσω νά μιλήσω γιά πολιτική μέ πολύ στενό μου φιλικό πρόσωπο πού γνωριζόμαστε χρόνια καί χρόνια, πού -ἄγνωστο πῶς- υἱοθέτησε τίς ἐπιλογές τοῦ κυβερνῶντος νεοϊσλαμιστικοῦ κόμματος ΑΚΡ ;
Τί τό'θελα;;
Καί τί ἤθελα νά σχολιάσω (σόρρυ....χλευάσω ἤθελα νά πῶ) τά νταηλίκια τοῦ τούρκου Πρωθυπουργοῦ Ρετζέπ Ταγίπ Ἐρντογάν στό Νταβός, πού θυμήθηκε κάτι ξεχασμένους ὅρους σέ ἀραχνιασμένα λεξικά τῆς τουρκικῆς γλώσσας, ὅπως π.χ. "διεθνής νομιμότητα", "σεβασμός στά ἀνθρώπινα δικαιώματα", "ἐγκληματική γενοκτονία", "παράνομη κατοχή", "παραβίαση τῶν ἀποφάσεων τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ" καί ἀφού ἔπαθε αὐτήν τήν κρίση μνήμης , ἄφησε σύξυλους τούς πάντες, ἀποδεικνύοντας πόσο φιλεύσπλαχνος Πολυχρονεμένος κατέστη αἴφνης ...

Νταβός, 29.01.2009

Καί τά σόκ διαδέχονταν τό ἕνα τό ἄλλο, ὄχι ἐπειδή δέν εἴχα ἀκούσει ξανά τά ἐπιχειρήματα τύπου "Μά ἡ μαντῆλα εἶναι μέρος τῆς παράδοσής μας", ἀλλά μοῦ ἦταν τόσο "παράφωνο" νά τά λέει μιά νέα ἐργαζόμενη γυναίκα, καθ'ὅλα εὐρωπαϊκά ντυμένη, μέ μία καθημερινότητα πού σέ τίποτα δέν εἴχε νά ζηλέψει ἀπό αὐτήν μιᾶς σύγχρονης, οἰκονομικά ἀνεξάρτητης, ἐργαζόμενης, πολυταξιδεμένης καί χειραφετημένης νέας Ροδίτισας.

Καλά, πῶς καί κόπτεται ἡ Τουρκία γιά τά δικαιώματα τῶν παλαιστινίων στή Γάζα ἔτσι ξαφνικά ἐνώ πετσοκόβει ἐδώ καί δεκαετίες τούς Κούρδους ὄχι μόνο στό ἐσωτερικό της ἀλλά καί στό Βόρειο Ἰράκ; Μά ἡ Τουρκία δε βομβαρδίζει παιδιά! Βομβαρδίζει τρομοκράτες! Δηλαδή οἱ τουρκικές βόμβες ἔχουν ..child-detectors;
Καί πῶς ἡ Τουρκία μιλάει γιά σεβασμό τῶν ἀποφάσεων τοῦ ΟΗΕ ἐνώ κατέχει τήν Κύπρο; Μά οἱ Ἑλληνοκύπριοι δέ σέβονται τό σχέδιο Ἀννάν πού τό σεβόμαστε ἐμεῖς!
Καί τί σόι ἐλευθερία τοῦ λόγου εἶναι αὐτή ὅταν μέρα παρά μέρα κάποιο δικαστήριο "κόβει" τό ἴντερνετ; Το δικαστήριο τό ἀποφάσισε καί ὅπως κάθε χώρα ἔχει τά σύνορά της, ἔτσι καί ἡ Τουρκία προστατεύει τούς πολίτες της ἀπό ἰστοσελίδες πού δέν εἶναι σωστές!
Δηλαδή ὁ λαός δέν μπορεῖ νά κρίνει ἀπό μόνος του τί εἶναι σωστό καί τί δέν εἶναι; Τότε γιατί ὑπάρχουν ἐκλογές; Ὑπάρχουν ἐκλογές γιά νά ὑπάρχουν ἰσχυρές κυβερνήσεις! Ἀλλιῶς γιατί νά ὑπάρχουν ἐκλογές;

Τί τόν ἤθελα ἐγώ αὐτόν τόν πικρό τούρκικο καφέ;; Ὅταν μάλιστα κατάλαβα ὅτι θά ἐρχόταν στήν πόλη ἐκείνο τό σαββατοκύριακο κάποιος ἀξιωματοῦχος τοῦ ΑΚΡ -λόγω τῶν δημοτικῶν ἐκλογῶν πού θά πραγματοποιηθοῦν στίς 28 τοῦ ἐρχόμενου Μαρτίου- , ἔ τότε ....
ὁ κῦβος ἐρρίφθη!

Τό τελευταίο λεωφορεῖο γιά Σμύρνη ἔφευγε σέ λιγότερο ἀπό ἕνα τέταρτο. Ἄλλωστε, ἀφού ἐμπέδωσα καλά-καλά πόσο "γκιαούρης" εἶμαι κατά τά μέτρα τῆς κυρίαρχης ἰδεολογίας τῆς γείτωνος, μόνο στήν "Γκιαβοῦρ Ἴζμιρ" (μτφ. "ἄπιστη" Ζμύρνη, ὅπως τή λένε ἀστειευόμενοι οἱ τούρκοι μή-Σμυρνιοί) μοῦ φαίνεται πώς θά ταίριαζα περισσότερο. Τουλάχιστον γι'αὐτή τή φορά.
Καί τελικά ἴσως νά μήν εἶναι καί τόσο τυχαῖο τό γεγονός ὅτι ἡ Σμύρνη -σέ πεῖσμα τῆς γενικότερης νεοϊσλαμιστικῆς λαίλαπας πού μαστίζει τή χώρα..- παραμένει εὐτυχῶς τό προπύργειο τοῦ ἀντιπολιτευόμενου CHP.
Ὁ ἀντι-ἰσλαμιστικός σμυρνώτικος "γκιαβουρισμός" μοῦ πάει περισσότερο..
Tό ἀποφάσισα.

Καί ὀρκίσθηκα στόν Ἀλλάχ
νά μήν ξαναμπλέξω ποτέ πολιτική καί φιλία!

Εἴχε πιά βραδυάσει καί δέν εἴχε νά δεῖς τίποτα ταξιδεύοντας στό πεντακάθαρο ὑπεραστικό λεωφορεῖο. Καί τότε θυμήθηκα πώς τό μπλόγκ τήν τελευταία φορά δέν εἴχε πολυασχοληθεῖ μέ τό κεφάλαιο "Σμύρνη", πέρα ἀπό μιά τεμπέλικη ἀνάρτηση μέ φωτογραφίες καί κανα'δυό πρόχειρες λεζάντες.
Ἄδικο δέν εἶναι;

Τελικά, μήπως ταξιδεύουμε γιά νά διηγηθοῦμε;

Ἔπεται συνέχεια...