La vita è bella (μέρος α')

Εἴπα νά μή σᾶς ἀνησυχήσω, ἀλλά -παιδιά- χθές, 13 Αύγούστου 2009 (χρονιάρα μέρα) εἴχαμε συναγερμό σέ ὅλη τή χώρα. Καί ὅταν λέω εἴχαμε συναγερμό, ἐννοοῦμε πώς ἄν ὅλα δέν πήγαιναν καλά, τότε ποιός ξέρει τί θά σᾶς ἔγραφα τώρα (καί ἀπό ποῦ).

Ὅλα ἄρχισαν ὅταν μία νεαρή στρατιωτίνα ἀνέφερε ἔντρομη στούς ἀνωτέρους της ὅτι εἴδε στό δρόμο κάποιους νά μπάζουν βίαια στό ἀμάξι τους ἕναν φαντάρο, δίνοντάς τής τήν ἐντύπωση ὅτι πρόκειται περί ἀπαγωγῆς. Δέ θέλει καί μεγάλη φαντασία νά καταλάβει κανείς τί σημαίνει αὐτό. Τήν τελευταία φορά πού ἀπήχθη ἰσραηλινός στρατιώτης, ἄρχισε πόλεμος τρικούβερτος στό Λίβανο, τρία χρόνια πρίν.
Χθές λοιπόν, πού λέτε, κλείσανε ὅλοι οἱ δρόμοι πρός καί ἀπό τό Τέλ Ἀβίβ, ἔλεγχοι ἀσφαλείας στίς μεγάλες λεωφόρους, νά αρχίζει μιά ὑστερία στά ραδιόφωνα περί τοῦ ἐάν ὄντως ἡ στρατιωτίνα μιλοῦσε σοβαρά ἤ δέν ἦταν στά καλά της. Τελικά, ὅταν ἡ ἕρμη ἡ φανταρίνα πέρασε ἀκόμα καί ὁρό ἀλήθειας καί διαπιστώθηκε πώς ὄντως ἔλεγε ἀλήθεια γιά ὅ,τι εἴδε, τό πράγμα ἀκουγόταν πιό σοβαρό καί νά οἱ οὐρές μέ τ'ἀμάξια στούς δρόμους καί τά φυλάκια μέ τούς φαντάρους καί τούς ἀστυνομικούς νά σταματοῦν τήν κίνηση.
Ὥσπου τελικά διαπιστώθηκε πώς μᾶλλον ὁ δἠθεν ἀπαχθείς φαντάρος ἔκανε πλάκα μέ τά φιλαράκια του πού τόν περιμάζεψαν στό αὐτοκίνητό τους γιά τά μπάρ καί ὅλη χώρα ψιλοφαντάζεται καί γιά ποῦ ἀλλοῦ, παρά γιά κανένα καταγώγιο σέ καμιά Γάζα.
Ὥσπου ὄμως νά ...διαλευκανθεῖ τί καί πῶς, ἄσ'τα νά πᾶνε.
Τά νεῦρα μας, δαντέλες!

Καί πραγματικά θά ἦταν πάρα πολύ ἄσχημο νά συνέβαινε κάτι τέτοιο εἰδικά τώρα, πού φημολογεῖται ἔντονα ὅτι ἐντός τῶν προσεχῶν ἑβδομάδων ἤ ἀκόμα καί ἡμερῶν, ἐπιτέλους ἡ Χαμάς θά ἀπελευθερώσει τόν ἰσραηλινό στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ (πού τόν κρατάει ὅμηρο 3 χρόνια τώρα) ἔναντι ἐκατοντάδων παλαιστινίων κρατουμένων στίς φυλακές ὕψίστης ἀσφαλείας τῆς χώρας. Ἄλλωστε εἶναι φῶς-φανάρι ὅτι δέν διανύουμε τυχαῖα τόσο ἤρεμα αὐτό τό καλοκαίρι. Ἰσραήλ καί Χαμάς παζαρεύουν γιά μῆνες τώρα στά κρυφά αὐτήν τήν περιβόητη ἀνταλλαγή κρατουμένων καί ὅλα δείχνουν πώς τελικά θά τά βροῦν, νά τελειώνουμε πιά.
Ἄν ὄμως χθές θά διαπιστωνόταν πώς πραγματοποιήθηκε καί ἄλλη ἀπαγωγή ἰσραηλινοῦ στρατιώτη, ....νά δεῖς τότε ἀναρτήσεις πού θά ἔγραφε αὐτό τό μπλόγκ!!!
Δέ θέλω οὔτε νά τό σκέφτομαι.

La vita è bella λοιπόν ἄνευ ἀμφιβολίας καί γιά νά ξορκίσω τό κακό πού θά μᾶς ἔβρισκε σήμερα (καί ποῦ νά βρεῖς πτήσεις μετά γιά τή μαμά-Ἑλλάδα), λέω νά σᾶς κάνω τό τραπέζι στήν τραλαλά καί τραλαλό ὁδό Σένκιν στό κέντρο τῆς πόλης καί συγκεκριμένα στό κάτασπρο καί διασημότατο ἐστιατόριο δύο νεαρῶν κοριτσιῶν, τῆς Ὄρνα καί τῆς Ἔλλα, πού τοῦ ἔδωσαν τό ὄνομά τους : Ὡς εὖ παρέστημεν στό ἐστιατόριο "Ὄρνα καί Ἔλλα"

Ὄρνα καί Ἔλλα -ὁδός Σένκιν ἀρ.33

Οἱ καπνίζοντες ἔχουν ὅλη τήν πίσω αὐλή δικιά τους, μέ τούς κάτασπρους ἀνεμιστῆρες της καί τό αἴρ-κοντίσιον πού δίνει μάχες μέ τόν ζεστό ὑγρασιασμένο ἀέρα της πόλης.




















Γιά πρῶτο, μελιτζανοσαλάτα μέ κρακεράκια φτιαγμένα ἀπό τά χεράκια τους. Ναί, ἄλλη μιά ἰδιοτροπία μου ἔπαψε νά ίσχύει. Ἒδῶ καί μερικές μέρες ἀνακάλυψα τή μελιτζάνα καί τά παράγωγά της. (Ἀπομένουν τώρα πλέον μόνο οἱ ἐλιές, τό σκόρδο, ἡ φέτα, τά κρεμμύδια, τό ψάρι, τό τζατζίκι, ἡ σκορδαλιά καί τό χοιρινό. Κατά τά ἄλλα, τρώω τά πάντα...)















Καί ἔρχεται ἡ σειρά τῶν μακαρονιῶν. Φτιαγμένα κι αὐτά στό χέρι χοντρά μακαρόνια μέ κομμάτια μοσχαράκι στό φούρνο καί κόκκινη σάλτσα τοῦ ταψιοῦ. Ὅσο ἁπλά ἀκούγονται αὐτά γιά ἕναν ἕλληνα καλοφαγά, τόσο ἐπιτηδευμένα νόστιμα ἦταν..
Ἡ γεύση τῆς μαμᾶς.


Ἔλουσα τό πιάτο καί μέ μπόλικη παρμετζάνα ( "παιδί μου, ἐσύ τρῶς τυρί μέ μακαρόνια, ὄχι μακαρόνια μέ τυρί!", ἔλεγε κάποτε μιά ψυχή).

Καί τέλος, μιά ξεγυρισμένη Tarte Tintan μέ βερύκοκα καί παγωτό βανίλια ἀπό δίπλα.

ὁρᾶτε en face

καί ..προφίλ

Καί γιά νά μήν ξεχνιόμαστε καί ποῦ βρισκόμαστε, σᾶς ἔφερα καί τό λογαριασμό!
Ἔτσι, γιά νά'χουμε τί νά λέμε πίνοντας καφεδάκι γιά χώνεψη. Ἄλλωστε, τό ἀγαπημένο θέμα κάθε ἰσραηλινοῦ πρίν ἀφήσει φιλοδώρημα στόν σερβιτόρο καί ἀφού φύγει ἀπό τό ἐστιατόριο, εἶναι νά ἀναλύσει κατά πόσον τό μέρος ἦταν ἀκριβό ἤ φθηνό
(καί ὁμολογῶ, αὐτή τή συνήθεια τήν ἔχω πλήρως υἱοθετήσει.
Ἔπ! Ποιός γέλασε;)

114 σέκελ, ἤτοι 21 εὐρώ καί 11 λεπτά τοῦ εὐρώ παρακαλῶ
(καί μίας Κόκα Κόλα συμπεριλαμβανομένης)
μίλησε κανείς;

Ὁσονούπω μπαίνει τό ἑβραϊκό Σάββατο, τό Σαμπάτ ὅπως τό λένε.
Καί εὐτυχῶς δέν φαίνεται νά μᾶς ἐπιφυλλάσσει τίποτα τό κακό..
Χτές παιδιά, τή γλυτώσαμε πολύ φτηνά...

ἄντε, καί.. Σαμπάτ Σαλώμ..