εὐτυχισμένο 1984

Καί μεσούσης τῆς κρίσης, νά'τες καί οἱ ἐκλογές γιά τό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ἡ χαρά τοῦ διαφημιστῆ, ἡ χαρά τῶν ἐταιρειῶν παραγωγῆς καί τῶν τηλεοπτικῶν ντημπέητ, ἡ χαρά τῶν εἰδημόνων δημοσιογράφων. Κι ἐκεί πού περίμενα πώς κάπως θά ληφθεῖ ὑπ'ὄψιν ἡ δημοσιονομική ἀδυναμία καί ἡ ἀνέχεια στίς τσέπες τῶν πολλῶν, ὅλα γίνονται σάν νά μή συμβαίνει τίποτα, σάν νά μήν τρέχει τίποτα. Καί ξανά πρός τή δόξα τραβᾶμε ἐμεῖς οἱ εὐτυχεῖς Εὐρωπαίοι. Ἀλήθεια πόσα χρήματα θά κατασπαταληθοῦν γι'αὐτές τίς ἐκλογές πού θά ἀναδείξουν τή νέα σὐνθεση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου, πού θεσμικά τοὐλάχιστον (καί δυστυχῶς) ἔχει ἐλάχιστες οὐσιαστικές νομοθετικές ἀρμοδιότητες; Κι ἄν κανείς μέ πείσει ὁτι στήν οὐσία δέν κάνει κουμάντο ἡ ΜΗ-ἐκλεγμένη Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή (ἡ "Κομισιόν" ὅπως τή λέμε πιό ραφιναρισμένα) , θά τοῦ βγάλω τό καπέλο καί θά τοῦ πῶ καί συγχαρητήρια καί ὅσα πολλά μπράβο θέλει!

Ἀλήθεια, τί ἔγινε ἐκεῖνο τό βιβλίο "ἐπιστημονικῆς φαντασίας" τοῦ Τζῶρτζ Ὀργουελ "1984", πού ὅταν εἴχε γίνει μπέστ-σέλλερ ἐκείνα τά παλιά ἀθῶα χρόνια λέγαμε ὅλοι ἀναφανδόν "μά τί ἔμπνευση! τί γράψιμο! τί φαντασία!" ; Εἴχαμε πραγματικά ἐντυπωσιαστεῖ μέ ἐκεῖνο τό πλῆθος γραφειοκρατικῶν ὑπηρεσιῶν πού προάσπιζαν βασικά ἀνθρώπινα δικαιώματα, τά ὁποῖα τό ὅλο σύστημα διακυβέρνησης εἶχε ἤδη γράψει στά παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων του, καί λέγαμε "μά καλά, αὐτοί οἱ ἥρωες τοῦ βιβλίου ἦταν δυνατόν νά εἶναι τόσο βλάκες;".

Ναί, εἶναι δυνατόν νά ἦταν ὅλοι βλάκες,
καί μάλιστα βλάκες καί μισοί!
Καί εἰδικά ἐμεῖς, φορᾶμε καί περικεφαλαία, λόγω παραδόσεως..

Ὅσο βλάκες θά εἴμαστε ὅλοι ὅσοι στηθοῦμε στήν οὐρά γιά νά ψηφίσουμε τή νέα σύνθεση ἑνός Κοινοβουλίου πού δέν ἀποφασίζει, δέν νομοθετεῖ καί ἔχει ὡς οὐσιαστικό ρόλο νά νομιμοποιεῖ τήν Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή, πού εἶναι ἡ μόνη πού ἀποφασίζει καί νομοθετεῖ σέ πανευρωπαϊκό ἐπίπεδο, ἀποτελούμενη ἀπό μέλη πού δέν ἐκλέγονται ἀλλά διορίζονται καί παύονται ἀπό τίς Κυβερνήσεις τῶν κρατῶν-μελῶν.

Τίς μέρες πού θά ἀκολουθήσουν θά δοῦμε ὑπέροχα προεκλογικά βιντεάκια στίς τηλεοράσεις, θά διαβάσουμε τρελλούς τίτλους στά ταμπλοϊντ τῶν ἐφημερίδων, θά γεμίσουν οἱ τοίχοι μέ ἐμπνευσμένες ἀφίσες, θά θαυμάσουμε τά digital γραφικά τῶν ἐκλογικῶν ἀποτελεσμάτων ὅταν θά μεταδίδονται στά κανάλια, θά μείνουμε ξεροί ἀπό τήν εὐφράδεια τῶν πολιτικῶν ἀναλυτῶν καί ἐν τέλει θά ἀναφωνήσουμε ὅλοι μαζί "μά πόση εὐτυχία μπορεῖ νά ἀντέξει κανείς σέ μιά ἤπειρο πού ὑπάρχει τόση μά τόση μεγάλη δόση Δημοκρατίας, γραμμένη μάλιστα μέ Δέλτα Κεφαλαῖο !!;;"

Δέν εἶναι ἄσχημα ὅλ'αὐτά. Κάθε ἄνθρωπος χρειάζεται ἕνα ἰλουστρασιόν παραμύθι γιά νά ἀντιμετωπίσει τήν ἀντίξοα θλιβερή πραγματικότητα. Ἄλλωστε τά παραμύθια αὐτόν ἀκριβῶς τό σκοπό ἔχουν : νά περνᾶμε καλά.

Περιμένοντας ὄμως στήν οὐρά ἔξω ἀπό τό ἐκλογικό τμῆμα μέ τήν αστυνομική ταυτότητα στο χέρι καί ὥσπου νά μποῦμε σάν τά ἀθῶα ἀρνιά πίσω ἀπό τό μπλέ παραβάν, θά ἦταν χρήσιμο κάπου στήν ἄκρη τοῦ μυαλοῦ μας νά θυμηθοῦμε τούς ἁπλούς ἁπλούστατους στίχους τοῦ τραγουδιοῦ πού ἀκολουθεῖ. Κι ἄς γράφτηκε καί τραγουδήθηκε στήν Ἀμερική δεκαετίες καί δεκαετίες πρίν γιά τελείως διαφορετικούς λόγους, δέν πειράζει..

"Ain't Got No... I've Got Life" - Nina Simone

Δέν ἔχω τίποτα, ἀλλά ἔχω ζωή