κι ἐσύ πόσο Ρουβᾶς εἶσαι;

"Κάηκε ἡ μηχανή" ἀπό τίς πολλές ἀναρτήσεις καί εἶπα νά κάνω μιά γερή ἀποτοξίνωση ἀπό τή μπλογκόσφαιρα. Εὐτυχῶς ἤ δυστυχῶς, ἐπανέρχομαι ὕστερα ἀπό κάποιες μέρες "ἐκτός ἕδρας". Τώρα, ἄν ἐπανέρχομαι δριμύτερος ἤ ὄχι θά δείξει, γιατί τελικά διαπίστωσα ἀπό πολλά καί διαφορετικά πράγματα πού εἶδα καί συνειδητοποίησα ὅσον καιρό τηροῦσα σιγή ἰχθύος, πώς ὅ,τι κάνει κανείς καλό θά εἶναι νά μήν γίνεται βάσει προγράμματος. Ἀντιθέτως, τό κέφι εἶναι αὐτό πού πρέπει νά ἐπιβάλει τό πρόγραμμα καί ὄχι τό ἀντίθετο.

Βέβαια, ὅπως σέ κάθε ἀπόφθευγμα ὑπάρχει καί τό ἀντίστοιχο "ἀντί-ἀπόφθευγμα" καί ἐν προκειμένω μπορεῖ κανείς νά ἀντιτάξει τό γνωστό "τρώγοντας ἔρχεται ἡ ὄρεξη". Τί νά πῶ. Πάντως, ὁ ἐρασιτεχνισμός στό ...μπλόγκινγκ -ἀν μή τί ἄλλο- ἐπιβάλλεται! Διαφορετικά, θά τό λέγαμε ..δημοσιογραφία (ὅπερ συνεπάγεται: ἔνσημα, μισθός, προϊστάμενοι, ἄδειες καί τά λοιπά καί τά λοιπά καί τά λοιπά).

Χαλαρά λοιπόν, καί ἐν μέσω μεγάλου φόρτου δουλειᾶς, μετά ἀπό τά "ἀλλοῦ κι ἀλλοῦ" μέρη πού βρέθηκα, προσγειώθηκα στά "ἐδῶ κι ἐδῶ", καί εἶναι καλά πού γύρισα καί σᾶς ξαναβρῆκα.

Ἀλλά, ἄραγε, σᾶς ...ξαναβρῆκα;

Ἤ μήπως ὅσο ἐγώ γράφω αὐτές τίς χαζογραμμές, Ὑμεῖς πάσχετε ἀπό αὐτήν τήν ἐπικίνδυνα κολλητική Ρουβιώδη Ἑθνικοφροσύνη τῶν ἡμερῶν; Γιατί, ἄν κρίνω ἀπό τά κοντινά διαμερίσματα καί τά ἀνοιχτά παράθυρα γύρω-τριγύρω πρίν λίγα λεπτά, ὅταν ὁ Sakis αἰωρεῖτο ὕπερθεν τῆς μακρόστενης γαλανόλευκης (τό τσακώσαμε τό ὕπονοούμενο ντε!), ἀκούστηκε ἕνα ἐνθουσιῶδες "ΑΑΑαααααααααα" πανταχόθεν. Καί δέν βρῆκα τίποτα τό κακό σέ αὐτό -γεννημένος, μεγαλωμένος καί διαβιῶν στά σύνορα- , ἀλλά -τελείως μεταξύ μας- ἀρχίζω καί ἀναρωτιέμαι μέχρι ποίου σημείου τά σύμβολα θά ἐκφυλίζονται τόσο μά τόσο πολύ;;...
Μετάνιωσα πού ξόδεψα ἔστω καί τρεῖς γραμμές τοῦ blόgεως γιά τήν κακόγουστη κακοποίηση τῶν πέντε γαλάζιων καί τεσσάρων ἄσπρων ριγῶν τῆς σημαίας μου πρός ἀνάδειξη τοῦ -ὄντως- ἀδυσώπητου σέξ ἀπήλ τοῦ συμπαθέστατου Sakis, ἀλλά σᾶς ἐκμυστηρεύομαι ὅτι ἀ-νυ-πο-μο-νῶ νά φτάσει αὐτή ἡ στιγμή πού αὐτός ὁ "διαγωνισμός τραγουδιοῦ" θά εἶναι ἀμιγῶς....ραδιοφωνικός, νά τελειώνουμε μ'αὐτήν τήν πλάκα.

Πολλά λεφτά ξοδεύονται γιά τό τίποτα
καί πολύς ἐθνικισμός χωρίς νόημα.

Κι ὅσο γιά τό καλλιτεχνικό τοῦ θέματος, οὔτε κίχ!

Σήμερα ξέθαψα ἕνα βιντεάκι πού πραγματικά δέν πίστευα ὅτι θά μπορούσα ποτέ νά βρῶ. Καί εἶπα νά τό μοιραστῶ μαζί σας, ἔτσι, γιά νά γυρίσουμε λίγο στά παλιά καί νά πάρουμε μιά ἰδέα πόσο εὔκολα τό σύγχρονο στάρ-σύστεμ μπορεῖ νά ὁδηγήσει κυριολεκτικά "Στήν Πυρά-Στήν Πυρά" πάλαι ποτε ἁπλές φωνές καί σεμνές παρουσίες.
Πατῶντας τό play στό βίντεο πού ἀκολουθεῖ, γὐρισα οὔτε λίγο-οὔτε πολύ 36 ὁλόκληρα χρόνια πίσω, στό 1973, στό τότε ἀσπρόμαυρο ΡΙΚ καί συγκεκριμένα στήν ἐκπομπή "Ἀπόψε Μαζί Μας", πού φιλοξενοῦσε τήν ἀθῶα debutante τοῦ ἐλαφροῦ τραγουδιοῦ (ἔτσι τό ἐλεγαν τότε) Ἄννα Βίσση, φανερά τρακαρισμένη στό φακό.

Τώρα, γιατί είδικά ἡ κακή ποιότητα τῆς ἠχοληψίας ἀναδεικνύει τίς πραγματικά καλές φωνές, εἶναι μία παλιά μου ἀπορία καί κανείς μέχρι σήμερα δέν κατάφερε νά μοῦ τή λύσει.

ἀπό τήν ἐκπομπή "Ἀπόψε Μαζί Μας" -ΡΙΚ , 1973
Ἄννα Βίσση - Λία Βίσση

καλῶς σᾶς..ξαναβρῆκα