think big

Σᾶς εἶπα πώς εἶμαι ἕνας ρατσιστής;

Σᾶς εἶπα ὅτι στήν Κωνσταντινούπολη ὅπου ἔβλεπα μαντῆλες καί μουστάκια "ἔκοβα λάσπη" στήν κυριολεξία;

Σᾶς εἶπά ὅτι αὐτό τό εἴδος ὅσο πάει καί πολλαπλασιάζεται ἐπικίνδυνα στή Βασιλεύουσα;
Ὄχι;

Ἔ, δέν τό'χω σέ τίποτα νά τό ξαναπαραδεχτῶ πώς εἶμαι γενικῶς ἀλεργικός σέ ὅλους αὐτούς τούς "πιστούς" κάθε θρησκείας πού νομίζουν ὅτι ὅλοι οἱ ἄλλοι (ἐμεῖς) -πού συμβαίνει νά τά'χουμε μεν καλά μέ τά Θεῖα ἀλλά συμβαίνει ἐπίσης νά μήν τό κάνουμε δά καί ζήτημα- θά καοῦμε στό πῦρ τό ἐξώτερον.
Νά καοῦμε λοιπόν!
Νά γίνουμε σουφλέ στήν κόλαση καί γαρνιτοῦρα στά καθαγιασμένα κεμπάπ!
Ἔσᾶς τί σᾶς κόφτει;




















Δυστυχῶς αὐτή ἡ ἀλεργιογόνος φυλή τῶν χοντρῶν μουστακαλῆδων καί τῶν ξερακιανῶν γυναικῶν μέ τίς κακόγουστες μαντῆλες καί τίς χοντρές κάπες -μήν τύχει καί ἀποκαλυφθεῖ καμμιά ἁμαρτωλή καμπύλη,Θθθεόςςςς φυλάξοιιι!- αὐξάνεται καί πληθύνεται στούς δρόμους τῆς Κωνσταντινούπολης. Καί τά τελευταῖα χρόνια, ἐνῶ ὁ Πολυχρονεμένος Παντισᾶχ-Ἐρντογάν τριγυρίζει ἀπό πόλη σέ πόλη τῆς Τουρκίας ἀνά δυό μέρες (ὄντως ἀκούραστος, τό ἀναγνωρίζουν ἐχθροί καί φίλοι) φορῶντας κάθε φορά καί τό κασκόλ τῆς ἐκάστοτε προσκείμενης στά ἰσλαμικά ἰδεῶδη τοπικῆς ποδοσφαιρικῆς ὁμάδας (τό ἀντίστοιχο κακόγουστο γκάτζετ υἱοθέτησε καί ὁ καλά-καί-σώνει ποδοσφαιρόφιλος Μπαϋσάλ τοῦ ἀντίπαλου κεμαλικοῦ CHP), οἱ ἐξ ἴσου ἀλλεργικοί μέ μένα Κωνσταντινοπολίτες πού ἡ μοῖρα τούς ἀνάγκασε νά βροῦν κάποιο σπίτι νά νοικιάσουν ἤ νά ἀγοράσουν, τριγυρνᾶνε κι αὐτοί στίς χίλιες μύριες γειτονιές τῆς Πόλης μέ τόν φόβο μήν τύχει καί γειτονεύσουν μέ τόν φαινότυπο τοῦ νεοϊσλαμιστή μέσο ψηφοφόρο τοῦ ΑΚΡ.

Ἀκούγεται ὑπερβολικό, ἀλλά ἄλλο νά τό γράφεις κι ἄλλο νά τό ἀκοῦς ἔκ στόματος παθόντων. Μάλιστα τελευταῖα γίνεται ὅλο καί πιό συχνή ἡ συμβατική ὑποχρέωση τῶν κατασκευαστῶν μεγάλων συγκροτημάτων κατοικιῶν νά ΜΗΝ πουλήσουν σπίτια σέ θρησκευάμενους σέ περίπτωση πού κάποιος "ἁμαρτωλός" ἀποφασίσει νά βάλει τό κεφάλι του κάτω ἀπό τό γειτονικό κεραμίδι. Καί ἀντιστοίχως, συμβαίνει καί τό ἀντίθετο. Μόνο πού οἱ θρησκευόμενοι, ὡς περισσότερο ὀργανωμένοι, ὅταν ἀποφασίζουν νά ἀγοράσουν ἤ νά νοικιάσουν τό κάνουν ..ὁμαδικά.

"Νά βρεθοῦμε γιά τσάι!" εἴπε τό ζευγάρι πού ἐτοιμαζόταν νά παντρευτεῖ σέ λίγες μέρες. "Νά βρεθοῦμε! Ποῦ;" "Ποῦ ἀλλοῦ, μά στό Τζιχάνγκιρ!"
Ἔμεινα ἄφωνος.
"Στό Τζιχάνγκιρ; Εἴστε σίγουροι;" ρώτησα, λαμβάνοντας ὑπ'ὄψιν τό κατά κανόνα avantgarde ντύσιμο τῆς Carine καί τό ξυρισμένο κεφάλι τοῦ Atil μέ τή λωρίδα τρίχας πάνω ἀπό τό σβέρκο, τύπου "Κοιτάξτε με! Εἶμαι ὁ Τελευταῖος Μοϊκανός!".
"Μά ἐκεί ἄν δέν φορᾶς τσεμπέρι καί δέν στρίψεις τίς μουστακότριχες πέντε φορές, τρῶς πόρτα!".
"ἌΑααααααα, ἐσύ ἔχεις νά πατήσεις κάτι χρόνια ἐκεί.. Πᾶνε αὐτοί. Πῆραν δρόμο!

ΠΗΡΑΜΕ ΤΟ ΤΖΙΧΑΝΓΚΙΡ ΠΙΣΩ!"

δήλωσε θριαμβευτικά ὁ Atıl.

τό θαμπό καί συννεφιασμένο Τζιχάνγκιρ
κατόπιν κάποιων (δέν ἐνθυμοῦμαι πόσων) Yeni Rakı..

Ἐνθουσιάστηκα! Ὑπάρχει Ἀλλάχ τελικά καί ἄνοιξε πάλι γιά μᾶς τούς γκιαούρηδες (μουσουλμάνους καί μή) αὐτή ἡ ἀγαπημένη συνοικία τῆς Πόλης, μέ τίς ἀνηφόρες καί τίς κατηφόρες της, τίς πλατεῖες πού προβάλλουν μέσα στό πουθενά, τούς πολύχρωμους τοίχους της, τά καφενεδάκια της..
Τό Τζιχάνγκιρ ἔπεσε! Κυρίες καί κύριοι, τό Τζιχάνγκιρ μᾶς ἀνήκει ξανά.

Στό παραδοσιακό τεϊοποτεῖο στήν ὁδό Siraserviler -κεντρικός δρόμος τῆς συνοικίας, οὔτε ἕνα τσιγάρο δρόμο ἀπό τήν πλατεῖα Τακσίμ (ἐπιμένω νά ἀπορῶ μέ τόν ὅρο "πλατεῖα")- ἔχει καταληφθεῖ ἀπό τήν πιό μποέμ φυλή τῆς Πόλης. Τόσο πού ὁ Atil μέ τό ἀνεπανάλητο αὐτό κούρεμα μοιάζει νά ἔχει βγεῖ γιά διάλειμμα ἀπό σεμινάριο Οἰκιακῆς Οἰκονομίας τοὐλάχιστον. Φοιτηταριά, διανοούμενοι, μανιακοί ἀναγνώστες βιβλίων -ἐδῶ εἴμαστε!
Σάν τόν παλιό καλό καιρό πού ἔμενα στήν Παλιά Πόλη τῆς Ρόδου (ὅπου, μεταξύ μας, κι ἐγώ ἦταν τότε σάν νά εἴχα βγεῖ γιά διάλειμμα ἀπό τό ἴδιο ἀκριβῶς σεμινάριο πού ἔλεγα προηγουμένως, ἀλλά κάπου ἀκολουθοῦσα τό ρεῦμα καί δέ μοῦ βγῆκε σέ κακό).

Ὅσο γιά μαντῆλες καί μουστάκια : περνοῦσαν ἀπό μπροστά μας μετρημένοι στά δάχτυλα τῆς μίας χειρός καί συγκεκριμένα - οἱ γυναίκες ἔβλεπαν κάτω στό πεζοδρόμιο (προφανῶς γιά νά μήν κολαστοῦν) καί μερικοί χοντροί μουστακαλῆδες ἔφτυναν ἐπιδεικτικά στίς πρασιές. Καααανένα πρόβλημα! "Ἄς μήν πλησιάζουν κι ἄς φτύνουν ὅπου θέλουν, σκασίλα", κατέληξε τό ζεῦγος καί ἐγώ κουνοῦσα τό κεφάλι καταφατικά.
Καί ἡ ἀπέχθεια τῶν θαμώνων ἐκδηλωνόταν μέ βλέμματα ἀποστροφῆς, μέ τό πού περνοῦσε ἡ ντουντοῦκα τοῦ ΑΚΡ (ὁσονούπω δημοτικές ἐκλογές γαρ..) πού στρίγκλιζε ..

"Ἡ Τουρκία Εἶσαι Ἐσύ. Σκέψου Μέ Ὅραμα"

(μεταφράζοντας ἐπί λέξει στά τουρκικά τό ἀμερικανοπρεπές σλόγκαν "Think Big")

Ἀκόμα καί αὐτό τό ἀθῶο προεκλογικό βανάκι ἦταν παντελῶς, μά παντελῶς ἀνεπιθύμητο

Καί μετά, ἀνοίξαμε (πάλι) τό ..φλέγον ζήτημα :
Φαϊ -τό ἀγαπημένο καί τῶν τριῶν μας-
Ἁπλoύστατον!

Ἀκριβῶς ἀπό δίπλα ἀπό τό διάσημο τεϊοποτεῖο-λάβαρο νίκης τῶν μποέμ τοῦ Τζιχάνγκιρ, τό ἐπίσης διάσημο τελευταῖα καφεστιατόριο Fîruz (συνονώματο τῆς διάσημης λιβανέζας τραγουδίστριας Φαϋρούζ) μᾶς περίμενε μέ τίς γκουρμέ μακαρονάδες του καί τά φιλετάκια του.
"Παλιά ἐδώ εἴχε στεγνοκαθαριστήριο"

Afiyet Olsun..
ἤτοι Καλή Ὅρεξη
(πού μπορεῖ νά ἐκληφθεῖ ἐδῶ καί ὡς.. "μέ τίς ὑγειές ..τους!")

ἔπεται συνέχεια...