οἱ δηλώσεις ἑνός ἥρωα

Γιά φαντάσου!
Τελικά ὄντως κατά τήν τουρκική εἰσβολή στήν Κύπρο ὑπήρξαν ἑλληνοκύπριοι αίχμάλωτοι;
Μά, ὑπήρξαν τελικά ἐγκλήματα πολέμου;
Ὑπήρξαν ἄνανδροι στρατιῶτες πού πυροβολοῦσαν αἰχμαλώτους, οἱ ὁποίοι -πρός τιμήν τους- πρίν ἀφήσουν τήν τελευταία τους πνοή, τούς ἔφτυναν στά μούτρα;

Καί πῶς δέν διαρρυγνύουν τά ἰμάτιά τους οἱ τούρκοι ὑθίνοντες γιά ἀκόμη μιά φορά ἀναρωτώμενοι "μά ποιοί αἰχμάλωτοι;" , "ποιοί ἀγνοούμενοι;", "μά, δέν ἐπέζησε κανείς τους !", "στή μάχη σκοτώθηκαν οἱ ἄνθρωποι!, μόνο ἐκεί!". Πῶς δέν ἀρχίζουν τό ἴδιο αὐτό ποίημα πού ἐπαναλαμβάνουν ἀπό τό '74 μέχρι σήμερα;

Καί χωρίς καμμία ἀμφιβολία, θά "ἀποδείξουν" πώς ὁ ἡθοποιός Attila Olgaç ἦταν τρελλός. Βέβαια, χωρίς δεύτερη σκέψη ὁ "ἐγωκεντρισμός τοῦ καλλιτέχνη" τόν ἔκανε νά ξεράσει ὅσα ἀληθινά ξέρασε..

Ἀπολαύστε στό βίντεο τόν ἥρωα ἐκείνου τοῦ καλοκαιριοῦ τοῦ '74 ..
Ἀπολαύστε καί τά ἐπιφωνήματα τρόμου τῆς παρουσιάστριας,
ἐν μέσω αὐτῆς τῆς τόσο ἐνδιαφέρουσας "τηλε-κοζερί"..

ΡΙΚ - κεντρικό δελτίο εἰδήσεων , 23.01.2009

Γιά φαντάσου!
Ἔπρεπε νά φτάσουμε στό 2009
γιά νά ἀκούσουμε αὐτά πού ἤδη ξέραμε.

Τά ἐπιφωνήματα τρόμου ἔχουν πιά παγώσει ἐδῶ καί πάρα πολλά καλοκαίρια πρίν.
Τό προνόμιο τῆς ἔκπληξης τό ἔχουν οἱ παρφουμαρισμένες τηλεπαρουσιάστριες τῆς Γείτονος.
Τό προνόμιο τοῦ πένθιμου μαντιλιοῦ τό ἔχουν ὅσες μάνες ἀγνοουμένων ζοῦν ἀκόμα μέσα στήν ἄγνοια.
Τό προνόμιο τῆς ἑλπίδας τό εἴχαν ὅσες μάνες πέθαναν πρίν ἀκούσουν αὐτόν τόν ταλαντοῦχο ἡθοποιό...
...Αὐτόν τόν μεγάλο ἥρωα.

Οἱ φωτογραφίες τῶν ἀγνοουμένων αἰχμαλώτων τῆς Κύπρου
ἔχουν κιτρινίσει πιά.

Ντρέπονται νά μᾶς ποῦν τί τούς ἔκαναν.

San Nin Fai Lok ! (Σάν Νίν Φάι Λόκ!)

Ἡ μισή καί πλέον ἀνθρωπότητα γιορτάζει ἤδη ἀπό προχθές τήν ἔλευση τῆς νέας χρονιᾶς. Γιά μᾶς κατά πολύ καθυστερημένα - γι'αὐτούς ὄμως ἡ χρονιά τοῦ Βοδιοῦ μπῆκε στήν ὥρα της.

Ποιός ξέρει, ἴσως κάτι περισσότερο νά ξέρουν ἀπό μᾶς (τούς λίγους) οἱ ἀπανταχοῦ κινέζοι μαγαζάτορες, πού κρατᾶνε κλειστά τά μαγαζιά τους αὐτήν τήν ἑβδομάδα.

ἀγνοῆστε τά τρομερά ὀρθογραφικά λάθη τοῦ βίντεο..

Πιστό λοιπόν στό κίτρινο χρῶμα του, αὐτό τό μπλόγκ δέν ἔχει κανέναν μά κανέναν λόγο νά μήν ἐπαναλάβει τό γνωστό "καλή χρονιά" , μιᾶς καί οἱ εὐχές πού κάναμε πρίν ἀπό 25 καί κάτι μέρες σάν νά μήν εἰσακούστηκαν ἀπό τό Σύμπαν. Σάν νά τίς εἴπαμε τζάμπα καί βερεσέ.
Ἄς τίς ξαναποῦμε μήπως καί πιάσουν, ἔστω καί τώρα, λίγο πρίν μπεῖ ὁ Φεβρουάριος..

τό ταϊβανέζικο ρόκ γκρουπάκι J-Star
" ἐκτελεῖ " παραδοσιακά κινέζικα Κάλαντα..

περισσότερα γιά τή Χρονιά τοῦ Βοδιοῦ... έδῶ

καί στήν τελική..

Ξέρω, τελευταία παρασοβάρεψε αὐτό τό blog χάριν τῶν γεγονότων, ἀλλά δέ σκοπεύω νά τό χοντρύνω περισσότερο τό θέμα -παρά τό ὅτι εἴχα κι ἄλλο ὑλικό στό τσεπάκι μου-.
Καί κάπου τό σχόλιο κάποιου μπλόγκερ πρίν καιρό μοῦ χτύπησε τό καμπανάκι, ὅταν χαρακτήρισε τό (ξανά) κίτρινο "Ἀλλοῦ" ὡς ἐνημερωτικό μεν, ἐμμονικό δε.

Δέν ἀρνοῦμαι τόν χαρακτηρισμό, δέν μπορῶ ὄμως καί νά τόν χαρῶ ἰδιαίτερα. Γενικῶς εἶμαι κατά τῶν ἐμμονῶν, ἀλλά ἄν δέν μποροῦμε νά τίς ἀποφύγουμε, τότε καλά θά κάνουμε νά πορευτοῦμε μ'αὐτές καί -ἄν μή τί ἄλλο- ἄν τίς πουλήσουμε εί δυνατόν μέ στύλ, ἔ τότε- ἀκόμα καλύτερα!

Chacun son goût et sa couleur καί τέλος.

Καί σ'αὐτό τό σημείο λέω πρός τό παρόν γιατρέ μου νά περαιωθεῖ ἡ ὀμφαλοσκόπησις.
(Τί ὀφείλω; VISA δέχεστε;)

ἀντί ἐπιλόγου

Λέω νά κλείσω αὐτήν τή γκρίζα ἑνότητα ἀναρτήσεων πού κράτησε τόσες περίπου μέρες ὅσες καί αὐτός ὁ πόλεμος πού -ἐμεῖς, οἱ πολλοί καί τυχεροί- εἴδαμε στίς ὀθόνες μας καί δέν τόν ζήσαμε ἀπό κοντά. Ἕνας πόλεμος πού δέν τελείωσε, ἀντικειμενικοί σκοποί ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν πού δέν πραγματώθηκαν, χιλιάδες θύματα -ζῶντα καί μή-, τόσοι ἄνθρωποι πού θά θυμοῦνται αὐτές τίς 22 μέρες -ἀπό τή δική τους πάντα σκοπιά- γιά ὅλη τους τη ζωή.
Οἱ ἐξελίξεις δείχνουν πώς ὅ,τι εἴδαμε εἶναι ἁπλῶς ἕνας ἀκόμη πρόλογος ὅσων δυστυχῶς πρόκειται νά ἐπακολουθήσουν.

Ἦταν ἄραγε ἀναγκαίο ὅλο αὐτό;


Offside
σενάριο, σκηνοθεσία: Erez Tadmor καί Guy Nattiv
5'50'' Ἰσραήλ , 2005

ποιοί δέν νίκησαν

Ὅπως ἀναμενόταν, ὁ ἰδιότυπος αὐτός πόλεμος διακόπηκε χωρίς νά τελειώσει, καί βέβαια πρίν ἀπό τήν ἄγραφη προθεσμία πού ἐκ τῶν πραγμάτων εἴχε τεθεῖ : τήν 20ή Ἰανουαρίου, ὁπότε καί ὁ νέος Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ Μπάρακ Ὀμπάμα θά ἀναλάβει τά καθήκοντά του.

Διακόπηκε λοιπόν ἕνας πόλεμος, ὁ ἀπολογισμός τοῦ ὁποίου μοιάζει μέ ἀποτελέσματα ἑλληνικῶν φοιτητικῶν ἐκλογῶν.

Ὅλοι νίκησαν, λέει.

Ὁ ἰσραηλινός στρατός, πού τά μαζεύει ἄρον-ἄρον ἀπό τή Γάζα ὑπό τήν παγκόσμια κατακραυγή γιά τήν ἀνθρωπιστική καταστροφή πού ἄφησε πίσω του.

Ἡ Χαμάς πού καί ἐκείνη φέρει τίς δικές της εὐθύνες ἔναντι τῶν τουλάχιστον 1.000 νεκρῶν, τῶν τουλάχιστον 5.000 τραυματισμένων καί πολλῶν ἄλλων χιλιάδων ἄστεγων καί 100% ἀθώων ψηφοφόρων της.

Οἱ μόνοι πού δέν νίκησαν;
Ἀναμενόμενο κι αὐτό : αὐτοί πού δέν ἔφταιξαν.

Γιατροί της Ειρήνης - οι πρώτοι έλληνες γιατροί που έφτασαν στη Γάζα

Οι "Γιατροί της Ειρήνης"
Νίκος Δούσης-Ρασιάς (αριστερά) και Δημήτρης Μογνιέ (δεξιά)
οι πρώτοι 'Ελληνες γιατροί που μπήκαν στη Λωρίδα της Γάζας
στο προαύλιο του νοσοκομείου Al-Najjar της Ράφα,
μιά ανάσα μακρυά από τους βομβαρδισμούς

Τό'παν καί τό'καναν!
Και μάς έκαναν όλους περήφανους!
Και όταν λέω "όλους" , εννοώ όλους εμάς , τα υπόλοιπα 18 ιδρυτικά μέλη της σχετικά νέας (μόλις ενός έτους ζωής!) ανθρωπιστικής μη κυβερνητικής οργάνωσης "Γιατροί της Ειρήνης¨.

Ύστερα από μιά άνευ σπουδαίου λόγου πολυήμερη αναμονή στά σύνορα Αιγύπτου-Γάζας και έχοντας μαζί τους φάρμακα και υλικά πρώτης ανάγκης, που είχαν συγκεντρωθεί ως επί το πλείστον από πολίτες του Δήμου Αμαρουσίου και με την άοκνη εθελοντική εργασία πολλών "ανωνύμων" φίλων της οργάνωσης, το βράδυ της 12ης Ιανουαρίου 2009 οι δύο εμπειρότατοι σε ανθρωπιστικές αποστολές γιατροί μας, Δημήτρης Μογνιέ και Νίκος Δούσης-Ρασιάς, κατάφεραν και τελικά πέρασαν από το αιγυπτιακό συνοριακό φυλάκιο στη Λωρίδα της Γάζας και στη μεθοριακή πόλη Ράφα, ενώ οι βομβαρδισμοί συνεχίζονταν.

Η δουλειά άρχισε αμέσως το επόμενο πρωί, στις 13 Ιανουαρίου, στο νοσοκομείο Al-Najjar της Ράφα, λίγα μέτρα από τα αιγυπτιακά σύνορα. "Καμμία σχέση με όσα βλεπετε στην Ελλάδα από την τηλεόραση. Τέτοια καταστροφή δεν έχω ξαναδεί κι ας μη θυμαμαι ποσες φορες έχω έρθει στη Γάζα σε αποστολή", μου έλεγε ο Δημήτρης από το τηλέφωνο.

Ήδη από χθές, 15.1.2009 οι δύο "δικοί μας" Γιατροί της Ειρήνης, οι πρώτοι και μοναδικοί έλληνες γιατροί που μπήκαν στη Λωρίδα της Γάζας μετά την έναρξη του πολέμου, χειρουργούν και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο νοσοκομείο Nasser του παλαιστινιακού καταυλισμού Χαν Γιούνις.

Διάρκεια της αποστολής : Όσο χρειαστεί..

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν ήρθαν πριν από λίγο
μέσω email από τη Γάζα

Νοσοκομείο Al-Najjar της Ράφα (14.1.2009)

δρ. Δημήτρης Μογνιέ - είσοδος νοσοκομείου Al-Najjar της Ράφα (14.1.2009)

Νοσοκομείο Nasser της πόλης Χαν Γιούνις (15.1.2009)

τηλε-καταφύγια

Μέσα στήν ἐπιδημία τῶν ἀτέλειωτων πάνελ (χωρίς πολλές-πολλές εἰκόνες, ἐννοεῖται) πού ἔπαθαν τά ἰσραηλινά τηλεοπτικά κανάλια κατά τή διάρκεια αὐτοῦ τοῦ πολέμου -πού, ἄς μή γελιώμαστε, ἀκόμα μοιάζει νά ψάχνει τόν πραγματικό ἀντικειμενικό του σκοπό- καί τήν κάλυψη τῶν γεγονότων κατά τρόπο ὄχι καί τόσο σύμφωνο μέ αὐτό πού συνηθίζουμε νά λέμε ἔμεῖς οἱ ἁπλοί τηλεθεατές "δημοσιογραφική δεοντολογία", θά ἦταν ἀδικία νά μή γίνει λόγος γιά τή μόνη τηλεοπτική "ἀποκάλυψη" πού ξεπήδησε ἀπό τά UHF τῆς χώρας τίς τελευταίες τρεῖς ἑβδομάδες.

Πρόκειται γιά τό "Δωμάτιο τῆς Χάνι", τήν καθημερινή τετράωρη ζωντανή ἐκπομπή τῆς ἰσραηλινῆς ἐκπαιδευτικῆς τηλεόρασης, πού ἀρχίζει στίς 9 τό πρωί καί τελειώνει κάποτε μετά τό μεσημέρι -ἐφόσον δέν διακοπεῖ ἀπό κάποια ζωντανή σύνδεση ἀπό κάποια πόλη τοῦ νότου ὅπου θά ἔχει πέσει κάποιος πύραυλος-. Τό "Δωμάτιο τῆς Χάνι", μέ μόνιμη μουσική ὑπόκρουση κάποια ἤρεμα παιδικά τραγουδάκια στό πιάνο καί μέ κρέμ-πάλ χρώματα γιά φόντο, εἴχε ἐξασφαλισμένο κοινό καί σίγουρη ἐπιτυχία. Παρουσιάστρια εἶναι ἡ Χάνι Ναχμίας, μέ καταγωγή ἀπό τόν Πειραιᾶ, πασίγνωστη στή χώρα ἀπό τά παιδικά μιούζικαλ καί βέβαια ἀπό τήν ἐκπομπή της αὐτή -μία ἀπό τίς μακροβιότερες τῆς κρατικῆς τηλεόρασης-.

Χάνι Ναχμίας

Ἀπό τήν πρώτη μέρα πού ξέσπασε ὁ πόλεμος στή Γάζα, τό "Δωμάτιο" ἄλλαξε θεματική καί φυσιογνωμία, ἀποκτῶντας φανατικό κοινό: τά παιδιά προσχολικῆς ἠλικίας καί τούς μαθητές τοῦ Δημοτικοῦ πού βρίσκονται στίς πόλεις τοῦ νότου, ἀφού ὅλες αὐτές τίς μέρες ὅλα τά σχολεία ἐκεί εἶναι κλειστά καί τά παιδιά βρίσκονται μεταξύ σπιτιοῦ καί καταφυγίων- καί (ἄρα) σέ στιγμές σχετικῆς ἠρεμίας, βλέπουν τηλεόραση...
Κύριο περιεχόμενο τῆς ἐκπομπῆς αὐτές τίς μέρες εἶναι νά παραδίδονται ζωντανά ἀπό τό στούντιο τά μαθήματα πού "χάνονται" ἐξ αἰτίας αὐτῶν τῶν ἀναγκαστικῶν διακοπῶν. Οἱ δάσκαλοι καί οἱ δασκάλες -πάντα νέοι καί νέες καί πάντα ντυμένοι μέ χαρούμενα χρώματα- διαδέχονται ὁ ἕνας τόν ἄλλο μέ ἕνα βιβλίο στό χέρι καί... ἀρχίζει τό μάθημα ἀπό τηλεοράσεως. "Λοιπόν παιδιά, οἱ μαθητές τῆς Γ' Δημοτικοῦ νά πᾶτε στή σελίδα 52 τοῦ βιβλίου Ἱστορίας..." καί στή συνέχεια οἱ μαθητές ...τηλεφωνοῦν γιά νά κάνουν ἐρωτήσεις.

Στά διαλείματα τῶν ἰδιότυπων αὐτῶν τηλε-μαθημάτων ἡ Χάνι μιλάει ζωντανά μέ ὅσα παιδιά (κυρίως προσχολικῆς ἠλικίας) παίρνουν τηλέφωνο στό στούντιο γιά ..παρέα. Καί ἀρχίζει ἡ ψιλή κουβέντα γιά τό πῶς περνοῦν αὐτές τίς δύσκολες μέρες. Καί πολύ συχνά ἡ συνομιλία διακόπτεται ἀπό κάποιο συναγερμό. Ἔτυχα σέ τρεῖς περιπτώσεις πού συνέβη αὐτό. Ἀπό τό τηλέφωνο ἀκουγόταν ὁ συναγερμός (σπάνιος ἤχος γιά τά ἰσραηλινά κανάλια αὐτές τίς μέρες!), ἡ παιδική φωνή ἀπό τήν ἄλλη ἄκρη τῆς γραμμῆς ἀρχίζει νά τρέμει.
"Χάνι μου, ἔχουμε συναγερμό. Πρέπει νά σ'ἀφήσω τώρα γιά νά πάω στό καταφύγιο μέ τή μαμά καί τόν μπαμπά".
"Ἐντάξει γλυκιά μου. Νά ἀκοῦς τή μαμά καί τόν μπαμπά καί νά εἴσαι καλό κορίτσι τώρα. Καί νά μέ πάρεις ὅταν γυρίσετε σπίτι", ἀπαντάει χαρακτηριστικά ἀργά ἡ παρουσιάστρια, χαμογελαστά καί μέ σταθερή, ἤρεμη φωνή.
Καί τό πιάνο ποτέ δέ σταματᾶ νά παίζει χαρούμενα παιδικά τραγουδάκια.

Παιδιά μέ ἤ χωρίς καταφύγια, μέ τηλεόραση ἤ χωρίς, τραυματισμένα σωματικά ἤ ψυχικά, ἀπό τή Γάζα ἤ ἀπό τό νότιο Ἰσραήλ, εἶναι ὅλα παιδιά καί εἶναι ὅλα ἀνεξαιρέτως θύματα αὐτῆς τῆς τραγικῆς ἱστορίας πού δέ λέει νά σταματήσει.

Μά πόσες ὥρες ἔμειναν μέχρι τίς 20 Ἰανουαρίου;

ζητεῖται σκοπιμότητα

Ἐγκλωβισμένος στό σπίτι λόγω γρίπης, ἦταν ἀδύνατον νά μήν ἐγκλωβισθῶ καί στίς πραγματικά ἄσχημες εἰκόνες τῶν σημερινῶν εἰδήσεων. Καί ἀναρωτιέμαι ποιά τέλος πάντων ἦταν ἡ σκοπιμότητα τοῦ βομβαρδισμοῦ τοῦ ἀρχηγείου τῆς UNRWA στή Γάζα, μέ ἀποτέλεσμα νά καοῦν τόνοι τόνων τροφίμων καί εἰδῶν ἄμεσης ἀνάγκης πού προορίζονται γιά τούς ἄμαχους. Καί ὅλα αὐτά νά γίνονται τή στιγμή πού ὁ ἴδιος ὁ Γενικός Γραμματέας τοῦ ΟΗΕ συναντιόταν μέ τήν ἰσραηλινή 'Υπουργό Ἐξωτερικῶν. Ποιά ἦταν ἡ σκοπιμότητα νά βομβαρδισθεῖ τό κτίριο πού βρίσκονταν τά περισσότερα τηλεοπτικά στούντιο στό κέντρο τῆς Γάζας (μήπως δέν θά γινόταν γνωστό ὅτι θά εἴχε βομβαρδισθεῖ;).

Καί δικαίως ἀρχίζουν καί ἀκούγονται πραγματικά ὀργισμένες φωνές, ὅπως αὐτή τοῦ βουλευτή Χάιμ Ὀρόν τοῦ κόμματος Meretz. Ἔχοντας τήν τηλεόραση ἀνοιχτή σχεδόν συνέχεια καί μεταξύ χαπιοῦ καί σούπας (άντί τυριῶν καί ἀχλαδιῶν), ξαφνιάστηκα ἀκούγοντας ἀπό τόν ἄνθρωπο αὐτό πράγματα πού δέν περίμενα νά ἀκουστοῦν ἀπό κανένα ἰσραηλινό κανάλι αὐτές τίς μέρες. Καί γιά νά εἶμαι ἀκριβής : δέν περίμενα νά ἀκουστεῖ κάποιος νά βγεῖ καί νά πεῖ αὐτά πού εἶπε αὐτός ὁ ἄνθρωπος ὡς καλεσμένος σέ ἐκπομπή -ὅλοι οἱ δημοσιογράφοι φαίνεται πώς ὅοοοοοοοολοι βλέπουν τήν κατάσταση μέ τόν ἴιιιιιιδιο ἀκριβῶς τρόπο..-
Καί μή νομίζετε ὅτι εἲπε καμμιά σοφία ὁ ἄνθρωπος. Ἁπλά πράγματα εἲπε. Ἀναρωτήθηκε (κι αὐτός) ποιός τελικά εἶναι ὁ πραγματικός "ἀντικειμενικός σκοπός" τῆς ἐπιχείρησης πού κρατάει 20 μέρες τώρα. Ἡ καταστροφή τῶν ἐκτοξευτῶν πυραύλων -ἀπ'ὅπου ἡ Χαμάς χτυπάει τίς ἰσραηλινές πόλεις τοῦ νότου- καί ὁ ἔλεγχος τῆς ὁριογραμμῆς Γάζας-Αἰγύπτου -ἀπ'ὅπου ἡ Χαμάς παίρνει ὅπλα-; Ἤ μήπως εἶναι ἡ φυσική ἐξόντωση τῶν ἀμάχων, ἡ ἀνακατάληψη τῆς Γάζας καί ἡ διεθνής ἀπομόνωση τοῦ Ἰσραήλ; Καί ἄν τελικά σωστή εἶναι ἡ δεύτερη ἄποψη, τότε γιατί νά γίνονται συνομιλίες γιά τήν κατάπαυση τοῦ πυρός, τή στιγμή πού ἡ ὑπεροχή τοῦ ἰσραηλινοῦ στρατοῦ εἶναι δεδομένη; Ἀπό τήν ἄλλη, γιατί συμφέρει τό Ἰσραήλ νά ἔχει εξαθλιωμένους ἀνθρώπους ὑπό κατοχή; Γιατί συμφέρει τό Ἰσραἠλ νά ἔχει ὑπό τήν κατοχή της τήν πιό φτωχή λωρίδα γῆς τῆς Γῆς; Καί γιατί πρέπει νά ἀπομονωθεῖ;
Αὐτά τά ἁπλά πράγματα ἀναρωτήθηκε ὁ ἄνθρωπος, πού ἀξίζει νά σημειωθεῖ πώς εἶναι ἴσως ὁ πιό "..ἀμόρφωτος" ἀπό ὅλους τούς βουλευτές τῆς ἰσραηλινῆς Βουλῆς. Τυγχάνει μόνο ἀπόφοιτος λυκείου, ὅλη του τή ζωή ἔμενε σέ ἀγροτικό κοινόβιο (κιμπούτς) καί ἀξίζει νά σημειωθεῖ πώς ὅλη τή βουλευτική του ἀποζημίωση τήν καταθέτει στό κοινό ταμείο τοῦ ἀγροτικοῦ κοινοβίου, ὅπου συνεχίζει νά κατοικεῖ μέ τή γυναίκα του. Καί τά τρία του παιδιά ἔχουν ἐπιστρατευθεῖ καί τώρα βρίσκονται μέσα στή Γάζα ὡς ἁπλοί στρατιῶτες...
Στήν προβοκατόρικη (καί τελευταία στή σειρά) ἐρώτηση τοῦ δημοσιογράφου "Μά συμφωνοῦν μέ σᾶς τά παιδιά σας, πού τώρα εἶναι στή μάχη;" , ἐμφανῶς συγκινημένος (καί μάλλον τσαντισμένος) ἀπάντησε ὅτι "Ὅταν μιλάω ἐγώ μέ τά παιδιά μου , νά εἴστε σίγουρος ὅτι τά βρίσκουμε μιά χαρά μεταξύ μας."

Στό μεταξύ μέ χαρά πληροφορήθηκα ὅτι δύο καλοί φίλοι καί "Γιατροί τῆς Εἰρήνης" κατάφεραν πρίν μερικές μέρες νά περάσουν ἀπό τά "κλειστά" σύνορα τῆς Αἰγύπτου-Γάζας μέ φάρμακα καί ὑλικό καί βρίσκονται στό νοσοκομείο τῆς πόλης Χάν Γιούνις, πού βρίσκεται στόν νότιο-κεντρικό τμῆμα τῆς Λωρίδας τῆς Γάζας. Μακάρι νά τούς ἀκολουθήσουν καί ἄλλοι ἕλληνες γιατροί. Οἱ φίλοι προτίμησαν τήν ἀνωνυμία. Καλή τύχη παιδιά καί νά προσέχετε.

Τό λινκ τοῦ Ramattan πρός τό παρόν δεν λειτουργεῖ.
Ἴσως τίς ἑπόμενες μέρες νά ξαναρχίσει ἡ ἀποστολή ζωντανῆς εἰκόνας καί ἤχου.

Πόσες μέρες (καί νύχτες) ἔχουν μείνει μέχρι τίς 20 Ἰανουαρίου;

ἀντίδοτο

Τό ἀντίδοτο στή συνεχιζόμενη μή-πληροφόρηση γιά τά τεκταινόμενα στἠ Γάζα, νομίζω πώς τελικά εἶναι ἡ ..ὑπερ-πληροφόρηση, ἡ συγκέντρωση δηλαδή ὅσο περισσότερων πηγῶν ἐνημέρωσης εἶναι δυνατόν. Αὐτός ὁ πόλεμος πού συνεχίζεται γιά 20 μέρες τώρα ἀπέδειξε πώς ἀκόμα καί ὅσοι τυχαίνει νά βρίσκονται ἐκεί, πολύ λίγα ἔχουν τή δυνατότητα νά γνωρίζουν γιά τό τί συμβαίνει ..ἐκεί.
Ἴσως πολύ λιγότερα ἀπό μᾶς πού ζοῦμε χιλιάδες μίλια μακρυά.

Γι'αὐτόν ἀκριβῶς τό σκοπό, ἡ διάταξη τοῦ περιεχομένου αὐτοῦ τοῦ μπλόγκ ἀλλάζει.

Στή δεξιά στήλη ὑπάρχει σύνδεσμος μέ τήν ἱστοσελίδα τοῦ Πάνου Χαρίτου, τοῦ μοναδικοῦ ἕλληνα ἀνταποκριτή πού βρίσκεται αὐτήν τήν περίοδο στήν περιοχή. Ὁ Πάνος ἐνημερώνει τήν ἱστοσελίδα του καθημερινά.

Στήν ἴδια στήλη βλέπετε τούς τίτλους τῶν τελευταίων εἰδήσεων ὅπως αὐτές μεταδίδονται ἀπό τόν ἱστοχώρο τῆς ἀγγλόφωνης ἰσραηλινῆς ἐφημερίδας Jerusalem Post.

Ἀπό πάνω ἀπό τόν χώρο τῶν ἀναρτήσεων ἔχετε τή δυνατότητα νά συνδεθεῖτε μέ τίς βιντεοκάμερες τοῦ παλαιστινιακοῦ εἰδησεογραφικοῦ πρακτορείου Ramattan, πού μεταδίδει -ὅλο τό 24ωρο καί σέ πραγματικό χρόνο- εἰκόνα καί ἤχο ἀπό τήν πόλη τῆς Γάζας καί τίς γύρω περιοχές. Ἀφού πατήσετε τό εἰκονίδιο, περιμένετε λίγα δευτερόλεπτα καί ἡ μετάδοση ἀρχίζει αὐτόματα.
Τό πρακτορεῖο Ramattan ἐκπέμπει δορυφορικά καί μέ συνδρομή ζωντανή εἰκόνα καί ἤχο ἀπό τή Γάζα., ἀπευθυνόμενο στούς τηλεοπτικούς σταθμούς τοῦ ἐξωτερικοῦ.
Ἡ διαδικτυακή μετάδοση τῶν εἰκόνων τοῦ Ramattan παρέχεται δωρεάν ἀπό τήν ἰσραηλινή ἱστοσελίδα isramedia.net (ἐξ οὗ καί τά ἑβραϊκά στήν ἱστοσελίδα πού ἐμφανίζεται).
Ὁ ὑπολογιστής σας πρέπει νά ἔχει ἐγκατεστημένο τό λογισμικό τοῦ Windows Media Player καί βέβαια ἀπαιτεῖται ὑψηλῆς ταχύτητας σύνδεση.

Τέλος, παρατίθενται τά τηλέφωνα καί τό φαξ τῆς ἑλληνικῆς μή κυβερνητικῆς ἀνθρωπιστικῆς ὀργάνωσης "Γιατροί τῆς Εἰρήνης", τῆς πρώτης ἑλληνικῆς ΜΚΟ πού κατάφερε νά περάσει τά σύνορα Γάζας-Αἰγύπτου καί τήν ὥρα πού διαβάζετε αὐτές τίς γραμμές, προσφέρει ἤδη τίς ὑπηρεσίες της στούς ἀμάχους.

"λάθος πήρατε.."

Ἡ μάχη τῶν βίντεο καί τῶν ἐντυπώσεων.
Καί τό μόνο ἀσφαλές συμπέρασμα εἶναι ὅτι τελικά κανένας δέν γνωρίζει 100% τί συμβαίνει σέ ἕνα παραλιακό γαιοτεμάχιο 5 χιλιομέτρων πλάτους καί 20 χιλιομέτρων μήκους, πού δέν εἶναι δα καί στό τέλος τοῦ κόσμου.
Ζοῦμε τίς μεγάλες δόξες τῆς ἐποχῆς τῆς πληροφορίας;

νόμιμα ἤ παράνομα τά ἰσραηλινά ὅπλα στή Γάζα;
συνέντευξη τοῦ δρ. Mads Gilbert,
νορβηγοῦ γιατροῦ-μέλους ἀνθρωπιστικῆς ὀργάνωσης
στό ἀγγλόφωνο ἰρανικό τηλεοπτικό κανάλι PressTV

ἡ ἴδια ἐρώτηση.
συνέντευξη τῆς λοχαγοῦ Avital Leibovitch,
ἐκπροσώπου τύπου τοῦ ἰσραηλινοῦ στρατοῦ
στό τηλεοπτικό κανάλι AlJazeerah

βίντεο τοῦ γραφείου τύπου τοῦ ἰσραηλινοῦ στρατοῦ
ἀπό σχολεῖο, παγιδευμένο μέ ἐκρηκτικά, στήν πόλη τῆς Γάζας

Οὐσία;

ἀνεπίκαιρες ἀεροφωτογραφίες

Ἀναρωτήθηκα ἄν θά ἔπρεπε νά ἀνεβάσω αὐτή τήν ἀνάρτηση, τή στιγμή πού ὅλοι μας παρακολουθοῦμε τίς ἐξελίξεις στήν τηλεόραση. Τελικά εἴπα νά τό κάνω, γιατί νομίζω πώς ἡ τέχνη πάντα ἔχει πολλά νά πεῖ, εἰδικά τώρα πού οἱ εἰκόνες τῆς ἐπικαιρότητας τοῦ πολέμου εἶναι σκληρότερες ἀπό ποτέ. Καί μᾶλλον μᾶς περιμένουν πολύ χειρότερες, ὅταν οἱ ἀπανταχοῦ λογοκριτές θά πάρουν τίς ἄδειές τους -ὅταν ὁ σκοπός ἀμφοτέρων θά ἔχει ἐπιτευχθεῖ, μετά τήν κατάπαυση τοῦ πυρός πού φαίνεται νά συμβαίνει μέσα στίς ἀμέσως προσεχεῖς ἡμέρες κατά πᾶσα πιθανότητα-.

Ὁ πατέρας τῆς Νούριτ Γκούρ-Λαβί ὀνομαζόταν Ἰοσέφ Κάρνι, ὁ ὁποίος μετά τόν πόλεμο τοῦ 1967 εἴχε ἀνοίξει στή μεθόριο Γάζας-Ἰσραήλ μία βιοτεχνία κατασκευῆς ὑλικῶν βιομηχανικῆς συσκευασίας. Ὅλοι οἱ ἐργάτες στή βιοτεχνία ἦταν παλαιστίνιοι ἀπό τό κοντινό στρατόπεδο προσφύγων Τζαμπάλια τῆς Λωρίδας τῆς Γάζας, πού ὑπό τίς τότε συνθῆκες δέν ἀπείχε περισσότερο ἀπό 10-15 λεπτά μέ τό αὐτοκίνητο. Οἱ ἐπισκέψεις τοῦ πατέρα τῆς Νούριτ στήν πόλη τῆς Γάζας καί στό κοντινό στρατόπεδο πρσφύγων Τζαμπάλια ἦταν μιά καθημερινή πραγματικότητα πρίν τήν ἔναρξη τῆς πρώτης Ἰντιφάντα. Τό δρομολόγιο ἀνάμεσα στή βιοτεχνία καί στή Τζαμπάλια συνέχιζε καί μετά τό τέλος τῆς Ἰντιφάντα, ἀλλά βέβαια μέ δυσκολίες. Τό πήγαιν'ἔλα ἀπό καί πρός τή Γάζα διακόπηκε ὀριστικά στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ '90 μέ τήν ὑπογραφή τῆς συνθήκης τοῦ Ὄσλο καί τήν ὀριοθέτηση τῶν συνόρων Ἰσραήλ-Παλαιστινιακῆς Ἀρχῆς. Μέ τήν ὑπογραφή τῆς συνθήκης, τό κτίριο ὅπου στεγαζόταν ἡ βιοτεχνία ἔπρεπε νά κατεδαφισθεῖ καί στή θέση του νά κτισθεῖ τό φυλάκιο καί μετέπειτα ὁ μεθοριακός σταθμός πού πῆρε τό ὄνομά του ἀπό τό πατρικό ἐπίθετο τῆς Νούριτ, δηλαδή "Κάρνι".
Ἀπό τό "Πέρασμα Κάρνι" (Karni Crossing) ὅπως ἐπικράτησε νά λέγεται, περνοῦσαν σέ καιρούς ἠρεμίας μεγάλα φορτηγά μέ ἐμπορεύματα καί καύσιμα ἀπό τό Ίσραήλ πρός τή Γάζα.

Πέρασμα Κάρνι

Ἡ Νούριτ ἔγινε ζωγράφος. Ἡ τόσο κοντινή καί συγχρόνως πολύ μακρινή τηςΤζαμπάλια, συνιφασμένη μέ τήν παιδική της ἡλικία, τή δουλειά τοῦ πατέρα της καί ἐν τέλει μέ τό ὁμώνυμό του Φυλάκιο-"Πέρασμα", ἀποτέλεσε τό κύριο θέμα μιᾶς σειρᾶς εἰκαστικῶν της ἔργων.
Συνέλεξε πλῆθος ἀεροφωτογραφιῶν τῆς Τζαμπάλια, στίς ὁποῖες στή συνέχεια παρενέβη είκαστικά, μέ μελάνι, λάδι, πλέξιγκλας καί ἄλλα ὑλικά.

Ἀεροφωτογραφίες καί ζωγραφιές τοῦ χθές.
Τίποτα δέν θά μοιάζει ποτέ μέ τίποτα πιά.

Τέσσερεις διαφορετικές ματιές στό κεντρικό σταυροδρόμι τῆς Τζαμπάλια

κολλάζ φωτογραφιῶν καί λάδι

perspex

λάδι

λάδι

διαβάστε τό σημείωμα τῆς ἐπιμελήτριας τῆς ἔκθεσης
στό πρῶτο σχόλιο τῆς ἀνάρτησης

media στά χακί

Ὅπως σέ κάθε πόλεμο, τά χαρακώματα τῆς ἐνημέρωσης εἶναι σχεδόν ἐξ ἴσου σημαντικά μέ αὐτή καθαυτή τήν ἔκβαση τῶν ἐπιχειρήσεων. Στόν πόλεμο πού διεξάγεται ἐδῶ καί 17 μέρες στή Γάζα τό ἀξίωμα ἀυτό ἐπιβεβαιώνεται ἀκόμα μιά φορά.

Ἔτσι, θά ἦταν μεγάλη παράλειψη νά μήν ἐπισημανθεῖ πώς δεκάδες διαδηλώσεις κατά τοῦ πολέμου γίνονται ὅλες αὐτές τίς μέρες μέσα στό Ἰσραήλ ἀπό φιλειρηνικές ὀργανώσεις, ἀποτελούμενες τόσο ἀπό ἀραβικῆς καταγωγῆς ὅσο καί ἀπό ἑβραίους ἰσραηλινούς πολίτες στίς κυριότερες πόλεις τῆς χώρας. Ἀπό τίς ἀραβικές πόλεις τοῦ βορρᾶ, στή Γιάφφα ἔξω ἀπό τό Τέλ Ἀβίβ καί βέβαια στήν Ἰερουσαλήμ. Ἐλάχιστες ὄμως ἀπό αὐτές ἀνακοινώνονται ἀπό τά δελτία ἐιδήσεων ὅλων τῶν τηλεοπτικῶν καί ραδιοφωνικῶν σταθμῶν -κρατικῶν καί μή-. Γίνεται λόγος γι'αὐτές μόνο ἐάν ἐπακολουθοῦν ἐπεισόδια καί σχεδόν ἀποκλειστικά στούς βιαστικούς τίτλους σύντομων τίτλων εἰδήσεων, χωρίς σχολιασμό.

Καί ἐδῶ ἀκριβῶς εἶναι πού ἡ ἰσραηλινή μπλογκόσφαιρα βρῆκε τή θέση της, καθότι πολλές ἀπό αὐτές τίς διαδηλώσεις δέν θά γινόταν γνωστό εἴτε ὅτι πρόκειται νά πραγματοποιηθοῦν εἴτε ὅτι πραγματοποιήθηκαν χωρίς τούς bloggers πού συμμετέχουν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα εἶναι τό ἱστολόγιο τῆς βετεράνας πλέον ἰσραηλινῆς μπλόγκερ Yudit, ἑβραϊκῆς καταγωγῆς ὅπως μαρτυρεῖ τό διαδικτυακό της (μᾶλλον) ψευδώνυμο. Τό blog της μέ τόν τίτλο Occupied ἔχει τή "βάση"του στή γειτονιά Ἄτζαμι στήν πόλη Γιάφφα, πού μέ τά χρόνια ἔγινε ἡ "παλιά πόλη" τοῦ Τέλ Ἀβίβ, ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν κατοίκων τῆς ὁποίας εἶναι ἄραβες μέ ἰσραηλινή ὑπηκοότητα -χριστιανοί καί μουσουλμάνοι-. Ἡ συνοικία Ἄτζαμι, στίς νότιες παρυφές τῆς Γιάφφα, ἔχει ὑποβαθμισθεῖ τά τελευταῖα χρόνια καί σέ τίποτα δέν θυμίζει πιά τό Ἄτζαμι πού ἤξερα ἐγώ, ὅταν στά 18 μου βρέθηκα νά φιλοξενοῦμαι σέ σπίτι ἀγαπημένων φίλων μου πού μόλις εἴχαν ἐγκατασταθεῖ στό ἰσραήλ ἀπό τήν Ἀμερική. Μάλιστα ὅταν βρέθηκα νά κάνω βόλτα ἐκεί τό καλοκαίρι πού μᾶς πέρασε, δυσκολεύτηκα πολύ νά παραδεχτῶ ὅτι ὄντως εἶναι ἡ ἴδια γειτονιά πού μέ εἴχε γεμίσει μέ τόσο ὠραίες ἀναμνήσεις περίπου 20 χρόνια πρίν, ὅταν τά σπίτια καλά-καλά δεν κλείδωναν, τά τσουκάλια ἦταν κοινά καί τό παζάρι στά μανάβικα ἦταν τό καλαμπούρι τῆς μέρας..

μιά μυρωδιά ἀπό Ἄτζαμι

Καί ἐνῶ πρίν τόν πόλεμο τό μπλόγκ Occupied ἀσχολιόταν κυρίως μέ τήν ἀδιαφορία τοῦ Δήμου Τέλ Αβίβ γιά τό παραμελημένο Ἄτζαμι καί τή Γιάφφα γενικότερα, σέ αὐτόν τόν πόλεμο ἔχει καταστεῖ τό βασικό σημεῖο διαδικτυακῆς ἀναφορᾶς γιά τούς πολύ λίγους ἑβραϊκῆς καταγωγῆς ἰσραηλινούς πού διαφωνοῦν μέ τή διεξαγωγή τοῦ πολέμου στή Γάζα καί ἐπέλεξαν νά διαδηλώνουν, καθότι στίς ἀναρτήσεις του βρίσκουν πληροφορίες γιά τό ποῦ καί πότε ἔχουν προγραμματισθεῖ διαδηλώσεις καθῶς καί εἰκόνες ἀπό τίς ἀντιπολεμικές διαδηλώσεις πού πραγματοποιήθηκαν. Είκόνες πού σέ καιρούς "εἰρήνης" τά ἰσραηλινά ΜΜΕ θά πρόβαλαν , ὑπό τίς παροῦσες ὄμως συνθῆκες αὐτό δέν συμβαίνει.
Ρίξτε μιά ματιά στό blog τῆς Yudit, ὀνόματι Occupied (πού εὐτυχῶς εἶναι στά ἀγγλικά).
Ἡ διεύθυνση εἶναι yuditilany.blogspot.com

Ἀπό τήν ἄλλη, ὁ πόλεμος τῶν media συνεχίζεται καί μέσα στήν ἴδια τή Γάζα. Άπό τίς 4 Ἰανουαρίου ὁ ἰσραηλινός στρατός κάνει παρεμβολές στή συχνότητα τοῦ τηλεοπτικοῦ καναλιοῦ Al-Aqsa πού ἀνήκει στή Χαμάς, μέ ἀποτέλεσμα κάθε λίγο καί λιγάκι νά μεταδίδεται ἕνα φιλμάκι διάρκειας λίγων δευτερολέπτων, ὅπου ἀπεικονίζονται καρικατοῦρες τῶν ἡγετικῶν στελεχῶν τῆς Χαμάς μέ τή λεζάντα "ὁ χρόνος σας τελειώνει" στά ἀραβικά. Σήμερα βέβαια ἀμφίβολο εἶναι ποιός ἔχει τηλεόραση πού νά μπορεῖ νά δουλεύει στή Γάζα..

ἰσραηλινές παρεμβολές στίς ἐκπομπές τοῦ Al-Aqsa TV τῆς Χαμάς
(ἀπό τό Κανάλι 10 -4.1.2009 )

εἰδήσεις "ταμποῦ"

Αὐτή τήν περίοδο τά μοναδικά μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης πού πρωτοτυποῦν διεθνῶς δέν εἶναι ἄλλα ἀπό τούς ἰσραηλινούς τηλεοπτικούς καί ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ἔχω τήν τύχη (ἤ τήν ἀτυχία; -θά φανεῖ ἴσως ἀπό τά σχόλιά σας..) νά καταλαβαίνω στά ἑβραϊκά ἀπό πρῶτο χέρι πῶς καλύπτεται αὐτός ὁ πόλεμος ἀπό τά στούντιο πού βρίσκονται λίγα χιλιόμετρα ἀπό τό πεδίο τῶν ἐπιχειρήσεων. Ἡ ὀμορφιά τοῦ blogging εἶναι ἡ δυνατότητα πού σοῦ δίνει νά μεταφέρεται ἡ πληροφορία ἄμεσα καί ἀφιλτράριστα ἀπό πηγές πού θά μποροῦσαν νά θεωρηθοῦν σήμερα ἀκόμα καί "ταμποῦ".
Προσωπικά δέν θεωρῶ ταμπού νά βλέπω τί λέει ἡ ἄλλη πλευρά, ὁποιαδήποτε "ἄλλη πλευρά". Ἀντιθέτως, θεωρῶ κέρδος νά ἔχω τή δυνατότητα νά τήν πληροφοροῦμαι καί θεωρῶ σημαντικό νά τή μοιραστῶ μαζί σας. Ὁ ψύχραιμος ἐπισκέπτης αὐτοῦ τοῦ μπλόγκ θέλω νά πιστεύω πώς θά διαβάσει αὐτή τήν ἀνάρτηση μέ ἐνδιαφέρον, ἀφού μέχρι σήμερα τουλάχιστον δέν ἔχει πάρει τό μάτι μου κάποιο ἑλληνικό μέσο νά ἀγγίζει αὐτήν τήν παράμετρο, πῶς δηλαδή μεταδίδουν αὐτές τίς μέρες τά ἰσραηλινά ΜΜΕ τόν πόλεμο στή Γάζα, ἕναν πόλεμο γιά τόν ὁποῖο ἔχω ἠδη γράψει πῶς τόν έξηγῶ

Ἡ διεθνής κοινή γνώμη στή συντριπτική της πλειοψηφία τάσσεται κατά τῶν ἰσραηλινῶν ἐπιχειρήσεων καί μοιράζεται τόν πόνο τῶν ἀμάχων τῆς Γάζας, οἱ ὁποίοι σέ καμμία περίπτωση δέν βρίσκονται στήν ἴδια μοίρα μέ τούς ἰσραηλινούς ἀμάχους, πού παρά τό ὅτι καί αὐτοί δέν περνοῦν εὐχάριστα τίς τελευταῖες 16 μέρες καί νύχτες, ἔχουν ἀπό πίσω τους μιά ὀργανωμένη κρατική μηχανή νά τούς προστατεύει. Ἀπό την ἄλλη πλευρά, ἡ ἰσραηλινή κοινή γνώμη φαίνεται πολύ συμπαγής ὅσον ἀφορᾶ στόν τρόπο πού βλέπει τήν κατάσταση. Καί αὐτή της ἡ στάση ἐξηγεῖται ἀπό τίς προσλαμβάνουσες πού ἔχει ἡ ἐκεί κοινή γνώμη τίς τελευταῖες δύο ἑβδομάδες.
Χαρακτηριστικό δεῖγμα: ἡ ὀπτικοποιημένη ἀνασκόπηση τῶν κυριότερων γεγονότων τῆς ἑβδομάδας πού μᾶς πέρασε, ὅπως αὐτή μεταδόθηκε ἀπό τό δεύτερο (μή κρατικό) κανάλι τῆς ἰσραηλινῆς τηλεόρασης.

Ρίξτε μιά ματιά στό βίντεο πού γύρισε ἕνας τηλεθεατής στό Ἰσραήλ, τοποθετῶντας τήν βιντεοκάμερά του μπροστά ἀπό τήν ὀθόνη (γι'αὐτό καί ἡ ποιότητα ἤχου καί εἰκόνας δέν εἶναι ἡ καλύτερη). Τό σπικάζ δέν ἔχει καμμία σημασία -ἀφού τά γεγονότα εἶναι λίγο πολύ γνωστά-. Κάτω δεξιά ἀναγράφεται ἡ ἡμερομηνία στήν ὁποῖα ἀναφέρονται οἱ εἰκόνες.

Κανάλι 2 - Ἀνασκόπηση τῆς ἑβδομάδας - 9.1.2009

Ὁ παρουσιαστής, προλογίζοντας τό βίντεο, λέει πώς "ὅπως πάντα ὅλος ὁ κόσμος εἶναι ἐναντίον μας, ἀλλά τό ἀξιοπρόσεκτο εἶναι ὅτι -γιά πρώτη φορά ἐδῶ καί πολλά χρόνια- ὅλοι μας εἴμαστε ἑνωμένοι". Ἐλάχιστες σκηνές ἀπό τούς ἀμάχους στή Γάζα, πλάνα καί περιγραφή τῶν ἐπιχειρήσεων τῶν στρατευμάτων, λεπτομερής ἀναφορά προσωπικῶν ἱστοριῶν τῶν στρατιωτῶν πού σκοτώθηκαν, ἀνάγνωση τῶν τελευταίων sms πού εἴχαν στείλει στούς συγγενεῖς τους, σκηνές ἀπό τίς κηδεῖες τους, πλάνα ἀπό τούς ἰσραηλινούς ἀμάχους καί τίς σκηνές πανικοῦ πού ἐκτυλίσσονται στίς πόλεις τοῦ νότου ἐνώ σχετικά μέ τά λιγοστά σημεῖα τοῦ βίντεο πού παρουσιάζουν τόν βομβαρδισμό τοῦ κτιρίου πού στέγαζε τό σχολεῖο τῆς UNRWA ἐκτίθεται ἡ ἐπίσημη ἄποψη -ὅτι δηλαδή στό συγκεκριμένο κτίριο κρύβονταν ὅπλα τῆς Χαμάς-.

Κανάλι 2 - ἀπογευματινή ἐνημερωτική ἐκπομπή -31.12.2008

Ἀπό τά βίντεο πού προβάλλονταν περισσότερο στίς πρῶτες μέρες τῆς ἐπιχείρησης "Χυτό Μολύβι" στά ἰσραηλινά κανάλια, ὅταν δηλαδή ἀκόμα ὁ στρατός δέν εἴχε ἀκόμα δώσει στή δημοσιότητα τά δικά τοῦ βίντεο ἀπό τή Γάζα. Στιγμιότυπο πού ἔπιασε τυχαῖα μία κάμερα ἀσφαλείας στίς 31.12.2008 σέ δρόμο τῆς πόλης Ἄσκελον, ὅταν ἕνας πύραυλος Γκραντ ἔπεσε σέ ἀπόσταση λίγων μέτρων ἀπό κάποιον (πολύ τυχερό) περαστικό.

Μπεέρ Σέβα - νότιο Ἰσραήλ

Ἀσντόντ - νότιο Ἰσραήλ

Ἄσκελον -νότιο Ἰσραἠλ

Τρία ἀπό τά δεκάδες ἐρασιτεχνικά βίντεο πού ἀνεβάζουν καθημερινά στό YouTube ἰσραηλινοί πολίτες πού ζοῦν στίς πόλεις τοῦ νότου. Εἶναι ἔντυπωσιακό ὅτι ὅλες αὐτές τίς μέρες κανένα ἰσραηλινό κανάλι δέν προβάλλει φυσικό ἤχο ἀπό τίς πόλεις πού βρίσκονται στό εὔρος βολῆς τῶν πυραύλων τῆς Χαμάς. Ἔτσι κανένα ἀπό αὐτά τά βίντεο δέν προβάλλονται στήν τηλεόραση, προφανῶς ἐπειδή κάτι τέτοιο θά δημιουργοῦσε περαιτέρω πανικό.
Ἀντιθέτως, ἀπό τό πρωί ὥς τό βράδυ σέ ὅλα τά κανάλια διαδέχονται τά πάνελ τό ἕνα τό ἄλλο μέ ἐκτιμήσεις γιά τήν ἔκβαση τῶν μαχῶν καί τίς διπλωματικές ἐξελίξεις, τονίζοντας τήν ἀμηχανία τῶν ἀραβικῶν κυβερνήσεων καί τῆς διεθνοῦς κοινότητας καί σέ ἀντίθεση μέ ὅ,τι συμβαίνει στά δελτία εἰδήσεων διεθνῶς, είκόνες ἀμάχων ἀπό τή Γάζα καθῶς καί εἰκόνες ἀπό τίς ἀντιισραηλινές διαδηλώσεις ἀνά τόν κόσμο ἐλάχιστα προβάλλονται (ἄν καί γίνεται λόγος γιά πολλούς παλαιστινίους ἀμάχους καί πολλές διαδηλώσεις στό ἐξωτερικό).

Ἕνα νέο στοιχείο πού ἐκπλήσσει ἀπό χθές τόν ξένο τηλεθεατή εἶναι ἡ πρωτοφανής γιά τά ἰσραηλινά δεδομένα κριτική στάση τῶν πολιτικῶν ἀναλυτῶν ἔναντι τῶν...Ἡνωμένων Πολιτειῶν! Καί αὐτό συμβαίνει ὕστερα ἀπό τήν ἀποχή τῶν ΗΠΑ στό Συμβούλιο Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ -ἐνῶ θά ἀναμενόταν νά ἀσκήσει βέτο ὑπέρ τοῦ Ἰσραήλ-, μέ ἀποτέλεσμα νά "περάσει" ἀρνητικό ψήφισμα κατάπαυσης τοῦ πυρός. Ἔτσι, ἀρχίζει πλέον νά τονίζεται ἡ κακή ἀμερικανική πολιτική στό Ἰράκ καί νά ἐκφράζεται προβληματισμός γιά τίς ἐπιλογές τοῦ Μπαράκ Ὀμπάμα καί τή στάση πού θά κρατήσουν οἱ ΗΠΑ ἀπό τίς 20 Ἰανουαρίου καί μετά. Παράλληλα, γίνεται ἐκτενής ἀναφορά σέ σημερινό δημοσίευμα τῆς New York Times (11.1.2009), σύμφωνα μέ τό ὁποῖο οἱ ΗΠΑ δέν εἴχαν δώσει τό "πράσινο φῶς" στήν ἰσραηλινή ἀεροπορία νά βομβαρδίσουν πυρηνικό ὁπλοστάσιο τοῦ Ἰράν ἕνα χρόνο πρίν. Καί παρά τό ὅτι ἡ ἄρνηση αὐτή εἴχε προέλθει ἀπό τήν κυβέρνηση Μπούς, σἠμερα "βγῆκε στόν ἀέρα".
Φαίνεται πώς τίς ἑπόμενες ἡμέρες καί ἕως τήν ἀνάληψη τῆς ἐξουσίας ἀπό τόν Ὀμπάμα, ἔχουν νά εἰπωθοῦν πολλά ἀκόμα στά ἀμέτρητα ἰσραηλινά πάνελ. (Δέ σᾶς κρύβω πώς μοῦ ἦταν τόσο περίεργο νά ἀκούω στά ἑβραϊκά ἀντιαμερικανικές κρίσεις, καί μάλιστα ἀπό τήν κρατική τηλεόραση! Πραγματικά αὐτό δέν ἔχει προηγούμενο!)

ὁριογραμμή Γάζας-Ᾱἰγύπτου

Καί ὅλα αὐτά, ἐνῶ οἱ μάχες συνεχίζονται καί ὁ ἀριθμός τῶν θυμάτων μεγαλώνει κάθε μέρα καί πιό πολύ. Καί ἐνῶ μέχρι σήμερα δέν εἴχε καταστεῖ σαφές ποιός τελικά εἶναι αὐτό πού στή στρατιωτική ὁρολογία όνομάζεται "'Αντικειμενικός Σκοπός" τῆς ἐπιχείρησης, γίνεται (ἐπιτέλους) σαφές σιγά-σιγά ἀπό τούς ἰσραηλινούς ἀναλυτές ὅτι μόνο μετά τήν χερσαῖα κατάληψη τῆς ὁριογραμμῆς Γάζας-Αἰγύπτου -γιά νά σταματήσει ἡ τροφοδοσία τῆς Χαμάς μέ στρατιωτικό ὑλικό- τότε μόνο θά σταματήσει ὁ πόλεμος (πού ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὁτι ἡ λέξη "πόλεμος" χρησιμοποιεῖται πλέον ἀνοιχτά στά δελτία, ἀντικαθιστῶντας τίς λέξεις "ἔνταση", "ἀναμέτρηση" ἤ "στρατιωτική ἐπιχείρηση", πού ἀκούγονταν μέχρι πρίν τήν υἱοθέτηση τοῦ ψηφίσματος τοῦ ΟΗΕ -δηλαδή μέχρι μόλις προχτές-). Οἱ ἀναλυτές μάλιστα τονίζουν πώς ἡ κατάληψη αὐτή θά πρέπει νά ὁλοκληρωθεῖ τίς ἀμέσως ἑπόμενες ἡμέρες, πρίν τίς 20 Ἰανουαρίου, ὁπότε ὁ Μπάρακ Ὀμπαμα θά ἀναλαβει τά καθήκοντά του, ἀφού -ὅπως καθαρά πλέον λένε στά ἰσραηλινά ΜΜΕ- ἡ ἐποχή Μπούς τελειώνει, μέ ὅ,τι αὐτό ἴσως συνεπάγεται..

Τό κεντρικό στούντιο εἰδήσεων τῆς κρατικής ἰσραηλινῆς τηλεόρασης.
Ποτέ ἄδειο αὐτές τίς μέρες

Ἔτσι περίπου προβάλλεται ὁ πόλεμος στά ἰσραηλινά μέσα.
Μέ πολλά λόγια, λιγοστές εἰκόνες ἀπό τά συντρίμια τῆς Γάζας, πολλές εἰκόνες καί μαρτυρίες τῶν πανικοβλημένων κατοίκων τού νότου καί μέ πολλές ζωντανές συνδέσεις ὅλο τό εἰκοσιτετράωρο.
Μεγάλος ἀπῶν : ὁ ἤχος τῶν σειρήνων.

ἀνάρτηση ὑπ'ἀριθμόν 200

Δέν ξέρω πῶς νά τό πῶ, ἀλλά ἄλλα φανταζόμουν πώς θά ἔγραφα στή 200ή ἀνάρτηση αὐτοῦ τοῦ μπλόγκ. Θά ἤθελα νά ἦταν τό ἴδιο χαρούμενη ὅσο καί ἡ 100ή, πού εἴχε συμπέσει μέ τά γενέθλιά μου τό περασμένο καλοκαίρι.
Ὁ πόλεμος στή Γάζα μπῆκε στήν τρίτη ἑβδομάδα του, κατά τή διάρκεια τῆς ὁποίας θά ἀρχίσει ἡ τρίτη φάση τῆς ἐπιχείρησης, ὅπως ἀνακοινώνεται στά ἰσραηλινά τηλεοπτικά κανάλια, πού περιλαμβάνει τήν προέλαση τῶν χερσαίων δυνάμεων μέσα στίς κατοικημένες περιοχές, πόρτα-πόρτα.

Ἡ πικρή αὐτή ἱστορία πού ἐγκαινίασε τό 2009 δέν ἔχει ἀκόμα τελειώσει.
Κατ'ἄλλους μάλιστα, καλά καλά δέν ἄρχισε.

Imagine τοῦ John Lennon στό βίντεο-κλίπ τοῦ 1971.
Δυστυχῶς πάντα ἐπίκαιρο καί ἐσαεί οὐτοπικό.

ἕνας μή ἀναγκαίος πόλεμος

Ὁ πρώην Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ Τζίμυ Κάρτερ -πρωτεργάτης τῆς συνθήκης εἰρήνης μεταξύ Αἰγύπτου καί Ἰσραήλ στό Κάμπ Ντέηβιντ- στό ἄρθρο του μέ τίτλο Ἕνας μή ἀναγκαίος πόλεμος πού δημοσιεύθηκε πρίν δύο ἡμέρες (8.1.2009) στήν Washington Post, δίνει μία ἄλλη εἰκόνα γιά τά γεγονότα πού προηγήθηκαν τῶν στρατιωτικὼν ἐπιχειρήσεων στή Γάζα καί γιά τίς πολιτικές εὐθύνες τῶν ἰθυνόντων ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν.

Ἄν καί αὐτή τήν ὥρα τά λόγια εἶναι ἴσως περιττά, δέν θά ἔβλαπτε νά ρίξουμε μιά ματιά..

An Unnecessary War

I know from personal involvement that the devastating invasion of Gaza by Israel could easily have been avoided.

After visiting Sderot last April and seeing the serious psychological damage caused by the rockets that had fallen in that area, my wife, Rosalynn, and I declared their launching from Gaza to be inexcusable and an act of terrorism. Although casualties were rare (three deaths in seven years), the town was traumatized by the unpredictable explosions. About 3,000 residents had moved to other communities, and the streets, playgrounds and shopping centers were almost empty. Mayor Eli Moyal assembled a group of citizens in his office to meet us and complained that the government of Israel was not stopping the rockets, either through diplomacy or military action.

Knowing that we would soon be seeing Hamas leaders from Gaza and also in Damascus, we promised to assess prospects for a cease-fire. From Egyptian intelligence chief Omar Suleiman, who was negotiating between the Israelis and Hamas, we learned that there was a fundamental difference between the two sides. Hamas wanted a comprehensive cease-fire in both the West Bank and Gaza, and the Israelis refused to discuss anything other than Gaza.

We knew that the 1.5 million inhabitants of Gaza were being starved, as the U.N. special rapporteur on the right to food had found that acute malnutrition in Gaza was on the same scale as in the poorest nations in the southern Sahara, with more than half of all Palestinian families eating only one meal a day.

Palestinian leaders from Gaza were noncommittal on all issues, claiming that rockets were the only way to respond to their imprisonment and to dramatize their humanitarian plight. The top Hamas leaders in Damascus, however, agreed to consider a cease-fire in Gaza only, provided Israel would not attack Gaza and would permit normal humanitarian supplies to be delivered to Palestinian citizens.

After extended discussions with those from Gaza, these Hamas leaders also agreed to accept any peace agreement that might be negotiated between the Israelis and Palestinian Authority President Mahmoud Abbas, who also heads the PLO, provided it was approved by a majority vote of Palestinians in a referendum or by an elected unity government.

Since we were only observers, and not negotiators, we relayed this information to the Egyptians, and they pursued the cease-fire proposal. After about a month, the Egyptians and Hamas informed us that all military action by both sides and all rocket firing would stop on June 19, for a period of six months, and that humanitarian supplies would be restored to the normal level that had existed before Israel's withdrawal in 2005 (about 700 trucks daily).

We were unable to confirm this in Jerusalem because of Israel's unwillingness to admit to any negotiations with Hamas, but rocket firing was soon stopped and there was an increase in supplies of food, water, medicine and fuel. Yet the increase was to an average of about 20 percent of normal levels. And this fragile truce was partially broken on Nov. 4, when Israel launched an attack in Gaza to destroy a defensive tunnel being dug by Hamas inside the wall that encloses Gaza.

On another visit to Syria in mid-December, I made an effort for the impending six-month deadline to be extended. It was clear that the preeminent issue was opening the crossings into Gaza. Representatives from the Carter Center visited Jerusalem, met with Israeli officials and asked if this was possible in exchange for a cessation of rocket fire. The Israeli government informally proposed that 15 percent of normal supplies might be possible if Hamas first stopped all rocket fire for 48 hours. This was unacceptable to Hamas, and hostilities erupted.

After 12 days of "combat," the Israeli Defense Forces reported that more than 1,000 targets were shelled or bombed. During that time, Israel rejected international efforts to obtain a cease-fire, with full support from Washington. Seventeen mosques, the American International School, many private homes and much of the basic infrastructure of the small but heavily populated area have been destroyed. This includes the systems that provide water, electricity and sanitation. Heavy civilian casualties are being reported by courageous medical volunteers from many nations, as the fortunate ones operate on the wounded by light from diesel-powered generators.

The hope is that when further hostilities are no longer productive, Israel, Hamas and the United States will accept another cease-fire, at which time the rockets will again stop and an adequate level of humanitarian supplies will be permitted to the surviving Palestinians, with the publicized agreement monitored by the international community. The next possible step: a permanent and comprehensive peace.

Πηγή: Washington Post

ποιοί δέν φταῖνε

Ἦταν σάν χθές, ἄν καί συνέβη μόλις τό περασμένο καλοκαίρι.

Ἐπέμενε νά πᾶμε νά δοῦμε τό "Βάλς μέ τόν Μπασίρ", ἕνα ντοκυμαντέρ πού ἦταν γυρισμένο σέ κινούμενα σχέδια. "Ντοκυμαντέρ μέ κινούμενα σχέδια;!" ἀπόρησα. Καί ὄμως ὁ Ἐγιάλ ἐπέμενε. Τό εἴχε ἤδη δεῖ τρεῖς φορές καί εὐχαρίστως θά τό ἔβλεπε ἄλλη μιά. Τό ἴδιο καί ἡ φιλενάδα του.
"Μά ρέ παιδιά, εἴστε σοβαροί; Μικιμάους νά πᾶμε νά δοῦμε;" γέλαγα.
"Μιλάει γιά τόν πρῶτο πόλεμο στόν Νότιο Λίβανο τή δεκαετία τοῦ '80. Ὁ ἰσραηλινός στρατιώτης πού ἀπώθησε στή μνήμη του ὅ,τι εἴδε καί ἔζησε καί χρόνια ἀργότερα ἀποφάσισε νά ξαναβάλει τίς μνῆμες του σέ τάξη. Εὐτυχῶς ἡ δική μας ἡ γενιά δέν θά τά περάσει αὐτά. Ὀ πατέρας μου δέ θέλει νά δεῖ τήν ταινία, κι ἄς ἔχει πάει νά τή δεῖ ὅλο τό Τέλ Ἀβίβ, κι ἄς ὑπάρχουν φωτεινές διαφημιστικές πινακίδες γιά τό "Βάλς" σέ κάθε στάση λεωφορείου καί δίπλα σχεδόν ἀπό κάθε σηματοδότη. Μά καλά, ἐσένα δέ σέ πιάνουν καθόλου οἱ διαφημίσεις;; τόν ρώτησα. Καί ξέρεις τί μοῦ ἀπάντησε;"
Τί; ψέλλισα (εἴχα βαρεθεῖ αὐτή τήν κουβέντα, τί νά μιλᾶμε τώρα. Ἄντε νά πιοῦμε καμμιά Μακάμπι..)
"Τί ἔχουν νά μοῦ ποῦν ἐμένα γιά τόν πόλεμο στόν Λίβανο.. Ἤμουν ἐκεί. Ξέρω καλύτερα."
Εἴχε ἄδικο;

ἡ σκηνή τοῦ βάλς
δυστυχῶς τἠ βρῆκα μέ γαλλικούς ὑποτίτλους, ἡ εἰκόνα ὄμως μιλάει ἀπό μόνη της

Εἴχα γράψει γιά τό Βάλς μέ τόν Μπασίρ τό περασμένο καλοκαίρι καί χαίρομαι πού τό περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ ἔκρινε πώς "εἶναι ἡ ταινία τῆς χρονιᾶς" (σόρρυ, μήπως θά ἔπρεπε νά διεκδικήσει αὐτό τό μπλόγκ κάποια ἀποκλειστικότητα;). Καί μετά τό φίλμ, συνεχίσαμε στά μπάρ τοῦ Τέλ Ἀβίβ καί μετά γιά στανιάρισμα ἀπό τά ξύδια στό συνοικιακό σνιτσελάδικο. Καί ὅλα ὅσα εἴχαμε δεῖ σέ κείνη τήν ταινία ἦταν βέβαια σκηνές πού μένουν στό μυαλό -κι ἄς ἦταν ἁπλῶς κινούμενα σχέδια- πλήν ὄμως ἀναφέρονταν σέ κάποια ἐποχή πού εἴχε περάσει ἀνεπιστρεπτί.
Τουλάχιστον ἔτσι νομίζαμε.

Πόσο λάθος κάναμε τότε, φίλε μου Ἐγιάλ.

Ὀνομάζεται "Ὀφέρετ Ἰετσουκά" - στά ἑλληνικά "Χυτό Μολύβι¨-. Ἔτσι λέγεται ἡ ἐπιχείρηση τοῦ Ἰσραηλινοῦ Στρατοῦ πού διεξάγεται γιά δεύτερη βδομάδα τώρα στή Λωρίδα τῆς Γάζας καί που ἄρχισε κατά τή διάρκεια τῆς γιορτῆς τῆς Χάνουκα, μιά γιορτή πού -ὅπως τά δικά μας Χριστούγεννα- ἔχει γιά καταναλωτικό target group τά παιδάκια. Τό παραδοσιακό τραγουδάκι πού ἀκούγεται στή γιορτή αὐτή (κάτι σάν τά δικά μας Κάλαντα) μιλάει γιά τά δῶρα τῶν γονιῶν πρός τά παιδιά καί ἰδιαίτερα γιά τό "σεβιβόν" , δηλαδή τά παιχνιδάκια-σβοῦρες, φτιαγμένες ἀπό μολύβι.

σεβιβόν

Τά στρατιωτικά ἐπιτελεῖα ἀποφάσισαν λοιπόν νά μολυβοποιήσουν αὐτή τήν ἀθῶα παιδική γιορτή, ἐμπλουτίζοντας μέ αὐτόν τόν τρόπο τό ἰσραηλινό συλλογικό ἀσυνείδητο. Καί ὅλα μοιάζουν τώρα σάν παιχνίδι, καί μάλιστα μέ κάποιο σοῦπερ-ντοῦπερ playstation χάι-τεκ. Ἀλλά ὄχι γιά παιδιά.

Ἀλήθεια, ποιός φταίει γιά ὅλα αὐτά τά τραγικά πού βλέπουμε τόσες μέρες στίς εἰδήσεις; Σίγουρα ὄχι οἱ ἄμαχοι -εἴτε αὐτοί πού σκοτώθηκαν εἴτε αὐτοί πού δέν σκοτώθηκαν, εἴτε αὐτοί πού γιόρταζαν τή Χάνουκα εἴτε αὐτοί πού δέν τή γιόρταζαν-. Καί ἄν θέλουμε νά λεγόμαστε ἄνθρωποι μέ κρίση καί εὐαισθησία, ἄς μήν βιαζόμαστε νά δαιμονοποιήσουμε ἤ νά ἁγιοποιήσουμε κανέναν παράγοντα πού μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο πῆρε στό λαιμό του ἀνθρώπους πού ἔχουν ὅλοι -μά ὅλοι- ὀνοματεπώνυμο. Ἔχουν μάνα, ἔχουν πατέρα, ἔχουν ὄνειρα, ἀναμνήσεις, ἔρωτες, συναισθήματα.
Ἔχουν -καί πάρα πολύ ἀπό αὐτούς πρίν λίγες μόλις μέρες, ὥρες ἤ λεπτά εἴχαν- αὐτό πού ἔχουμε ὅλοι συνηθίσει ἀσυναίσθητα νά λέμε "ζωή".


Ἡ Χαμάς ἐξελέγη δημοκρατικά ἀπό τόν παλαιστινιακό λαό, ὁ ὁποίος -ὅπως καθορίζει τό Σύνταγμα τῆς Παλαιστινιακής Ἀρχῆς- ἐκλέγει ἀπ'εὐθείας τόσο τόν Πρόεδρο ὅσο καί τά μέλη τοῦ Κοινοβουλίου. Τί γίνεται ὄμως ὅταν τό ἐκλεγμένο Κοινοβοὐλιο δέν ὑποστηρίζει τόν Πρόεδρο; Τί γίνεται ὅταν τό περιβάλλον τοῦ Προέδρου κατηγορεῖται ὅτι βάζει στήν τσέπη του τήν διεθνῆ οἰκονομική βοήθεια καί γράφει στά παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων του τούς ἐξαθλιωμένους φτωχούς πολίτες; Καί γιατί ὁ λαός νά μήν ψηφίσει τήν Χαμάς πού ὑποστηρίζει ὅτι ἔχει ὅλες τίς λύσεις ἔτοιμες κατά τρόπο θεόπνευστο, ὕστερα μάλιστα ἀπό σημαντικότατο φιλανθρωπικό ἔργο, δωρεές, ἐθελοντισμό καί βέβαια χρήματα (μᾶλλον ἀπό τό Ἰράν). Ἔτσι, ὕστερα ἀπό τήν ἐκλογική της νίκη καί μετά ἀπό μάχες μέ τίς προεδρικές δυνάμεις τῆς Φάταχ, καταφέρνει νά ἐλέγξει τή φτωχότερη καί πολυπληθέστερη Γάζα -σέ ἀντίθεση μέ τή Δυτική Ὄχθη πού ἐλέγχει ἡ Φάταχ-. Πρίν δύο καλοκαίρια ἡ δημοκρατικά ἐκλεγμένη Χαμάς ἐπιδίδεται σέ σχέδιο ἐκκαθάρισης τῆς Γάζας ἀπό τούς ὀπαδούς τῆς Φάταχ, δείχνοντας ἔτσι τό σκληρό της πρόσωπο. Ἐπιβάλλει ἕνα θεοκρατικό καθεστώς, ἕνα καθεστώς πού δέν ἔχει φίλους στή διεθνῆ πολιτική σκηνή -πλήν ἴσως τοῦ ἔτσι κι ἀλλιῶς ἀπομονωμένου Ἰράν καί τῆς Χεζμπολλάχ- καί υἰοθετεῖ τήν πιό σκληροπηρυνική ρητορική πού θά μποροῦσε ποτέ νά ἀκουστεῖ : Ὁ διάλογος μέ τό Ἰσραήλ ἀποκλείεται. Ὁ διάλογος μέ τήν Φάταχ ἀποκλείεται. Ὁ διάλογος μέ τίς ὑπόλοιπες ἀραβικές χώρες ἀποκλείεται. Καί βέβαια οὔτε λόγος γιά τίς ΗΠΑ, τήν ΕΕ ἤ ὁποιαδήποτε ἄλλη δύναμη πού πιθανό θά μποροῦσε νά μεσολαβήσει γιά νά συνεχισθεῖ κάποια εἰρηνευτική διαδικασία.
Εἶναι γεγονός ὅτι ἐπί 40 μέρες πρίν ἀπό τήν ἰσραηλινή εἰσβολή στή Γάζα, ἡ Χαμάς εκτόξευε 70-80 πυραύλους Κασάμ τήν ἡμέρα στούς γύρω ἰσραηλινούς οἰκισμούς. Καί εἶναι γεγονός ὅτι οἰ συνεχεῖς αὐτές ρίψεις πυραύλων ἐκ μέρους τῆς Χαμάς στήν οὐσία δέν εἴχαν κάποιον συγκεκριμένο ἀντικειμενικό σκοπό, παρά μόνο ἴσως κακῶς ἐννοούμενη ἐσωτερική κατανάλωση. Ἴσως γιά νά δοθεῖ ἡ ψευδαίσθηση στούς ἐξαθλιωμένους πολίτες, τή ζωή τῶν ὁποίων ἤλεγχε, ὅτι κάτι κάνει ἡ Χαμάς ἐναντίον τῶν ἑβραίων -κι ἄς μήν κατάφερνε νά φτιάξει τό ἐπίπεδο ζωῆς τους, σέ ἀντίθεση μέ τό ἐπίπεδο ζωῆς τῶν συμπατριωτῶν τους στή Δυτική Ὄχθη-.
Ἠ Χαμάς γνώριζε ὅτι αὐτές οἱ ἐπιθέσεις θά ἔφερναν ἀργά ἤ γρήγορα τόν ἰσραηλινό στρατό μέσα στή Γάζα. Γνώριζε ὄμως ἐπίσης ὅτι δέν εἴχε καταστρώσει κανένα σχέδιο πολιτικῆς ἄμυνας γιά νά προστατευθοῦν οἱ ἀμαχοι. Γνώριζε ὅτι οἱ ἴδιοι της οἱ ψηφοφόροι πού περπατοῦσαν στό δρόμο στήν οὐσία μετροῦσαν τίς τελευταῖες μέρες τῆς ζωῆς τους. Γνώριζε πώς ὁ ἰσραηλινός στρατός καί ἡ ἰσραηλινή ἀεροπορία δέν θά διέκριναν ἀμάχους καί ἔνοπλους σέ δεδομένη στιγμή. Τόσο μεγάλη ἀξία εἴχε ἡ διεθνής της νομιμοποίηση; Πόσες ζωές ἀθώων ἀνθρώπων ἀξίζει μιά διεθνής νομιμοποίηση; Πόσο συμφέρει τόν πολύπαθο αὐτό παλαιστινιακό λαό νά συνεχίζει νά εἶναι διαιρεμένος; Πόσο μπροστά πάει τήν παλαιστινιακή κοινωνία ὁ ἀκραίος ἰσλαμισμός; Πόσο ταιριάζει στόν παραδοσιακά φιλελεύθερο καί προοδευτικό παλαιστινιακό λαό ὁ ἰσλαμικός φονταμενταλισμός, ὥστε ἡ Χαμάς νά τόν θεωρεῖ "λύση σέ ὅλα"; Καί, τέλος πάντων, ὅσο δημοκρατικά καί νά εἴχε ἐκλεγεῖ ἡ Χαμάς, πόσο δημοκρατικά διοίκησε τή Γάζα ἔπί 8 ὁλόκληρα χρόνια πού τήν ἐλέγχει; Πόσο τελικά ἐλεύθερος εἶναι ὁ μέσος παλαιστίνιος ἐγκλωβισμένος στό ἰσλαμικό γκέττο πού ἡ δημοκρατική Χαμάς τοῦ ἔχτισε;


Τό Ἰσραήλ ἔνηψε τάς χείρας του καί ἀποφάσισε ἕνα ὠραῖο πρωί πρίν 8 χρόνια νά πάρει τούς παράνομους οἰκισμούς στή Γάζα-ὅπου κατοικοῦσαν ἀνάμεσα σέ 2.000.000 παλαιστινίους 7.000 φανατικοί θρησκευάμενοι ἑβραίοι πού πίστευαν πώς μιλοῦσαν μέ τό Θεό- καί νά ἀφήσει πίσω του συντρίμια. Ἀπό μιά πρώτη ματιά, ἡ μονομερής ἀποχώρηση ἦταν μιά ἔμπρακτη ἀπόδειξη ὅτι ἤθελε νά ἀπεμπλακεῖ ἀπό τό πρόβλημα τῆς πολυπληθοῦς καί πάμφτωχης Γάζας. Ἀπό τήν ἄλλη ὄμως ἤξερε πώς εἴχαν διαφανεῖ οἱ διαφορετικές τάσεις τῆς παλαιστινιακῆς κοινωνίας καί ἦταν θέμα χρόνου ἡ ἀπαρχή τῆς ἔριδας ἀνάμεσα σέ Χαμάς καί Φατάχ. Λανθασμένα πίστευε πώς ἡ τακτική τοῦ "διαίρει καί βασίλευε" ἁπλῶς θά κατέστρεφε τόν κοινωνικό ἱστό τῶν παλαιστινίων χωρίς νά ἐπηρρεαστεῖ καί τό ἴδιο ἀπό τίς ἐνδοπαλαιστινιακές άναταράξεις. Ὅταν ὁ γείτονας εἶναι 1000 φορές φτωχότερος ἀπό σένα, ὅταν ὁ γείτονας δέν ἔχει βασικά ἀγαθά γιά νά ζήσει, δέν ἔχει βασικές κρατικές ὑπηρεσίες γιά νά ἐπιβιώσει, ἀργά ἤ γρήγορα θά στραφεῖ ἐναντίον σου ἐπειδή δέν βρίσκει ἄλλη διέξοδο. Ἡ μονομερής ἀποχώρηση, πλήν τῶν ἔντυπώσεων πού δημιούργησε διεθνῶς, ἄφησε πίσω της χάος καί ἀκόμα περισσότερη ἀθλιότητα.
Ἀπό τήν ἄλλη, οἱ ὑποσχέσεις τῆς ἰσραηλινῆς ἡγεσίας στούς πολίτες της ἀποδείχθηκαν ψεύτικες. Ἡ μονομερής ἀποχώρηση ἀπό τή Γάζα κάθε ἄλλο παρά ἠρεμία ἔφερε. Οἱ ρίψεις πυραύλων συνεχίζονταν, ἡ πολεμική ἀεροπορία ἀπασχολεῖτο τουλάχιστον 4-5 φορές τό χρόνο βομβαρδίζοντας θέσεις ἐκτόξευσης πυραύλων ἤ ἐκτελοῦσε ἀξιωματούχους τῆς Χαμάς. Ἐπί 8 χρόνια οἱ γύρω ισραηλινές πόλεις βομβαρδίζονταν, τά ἐργοστάσια ἔκλειναν τό ἕνα μετά τό ἄλλο, οἱ πολίτες γίνονταν ἀκόμα πιό φτωχοί καί τό ἐργατικό δυναμικό μειώθηκε δραματικά -δεδομένου μάλιστα ὅτι πολλοί παλαιστίνιοι ἀπο τή Γάζα δέν μποροῦσαν πιά νά διασχίζουν τά σύνορα γιά νά ἐργασθοῦν-.
Οἱ 40 μέρες πού πρηγήθηκαν τῆς στρατιωτικῆς εἰσβολῆς στή Γάζα ἀγανάκτησαν τούς φτωχούς ἰσραηλινούς τῶν οἰκισμῶν γύρω ἀπό τή Γάζα. 250.000 ἄνθρωποι μετατράπηκαν κυριολεκτικά σέ τρωγλοδύτες, κρυμμένοι στά καταφύγια νά βλέπουν ἀνήμποροι τή λιγοστή τους περιουσία νά καταστρέφεται, ἐνῶ παράλληλα ἡ κοινή γνώμη ταλανιζόταν ἀπό τά ἀλλεπάλληλα οἰκονομικά σκάνδαλα στά ὁποία ἐμπλέκονταν ὅλοι -μά ὅλοι- οἱ πολιτικοί, κάθε ἀπόχρωσης καί προέλευσης. Ἡ ἰσραηλινή ἡγεσία ἔκανε πώς δέν καταλάβαινε, διατηροῦσε τό θέμα τῶν πυραύλων μόνο γιά ἐσωτερική κατανάλωση, περιμένοντας νά φτάσει ἡ κοινή γνώμη στά ὅριά της -γιά νά τή βρεῖ σύμφωνη στό ἐνδεχόμενο μιᾶς νέας λιβανοποίησης τῆς Γάζας.
Τό Ἰσραήλ δέν ἀπαντοῦσε στίς ρίψεις τῆς Χαμάς ἐπί 40 ὅλόκληρες μέρες, περιμένοντας νά περάσει ὁ χρόνος καί νά ἀπομένουν λίγες μόνο βδομάδες ὥσπου νά ἀλλάξει ἡ ἀμερικανική ἡγεσία. Καί ὅλα αὐτά γιά νά βρεῖ τήν εὐκαιρία νά καταστρέψει ὅσο μπορεῖ περισσότερο τίς στρατιωτικές ἐγκαταστάσεις τῆς Χαμάς (ἄν ὄχι νά τήν ἐξαφανίσει ἐντελῶς) πρίν τοῦ ἐπιβληθοῦν (ἀπό τίς "νέες;;;" ΗΠΑ τοῦ Ὀμπάμα) εἰρηνευτικές συνομιλίες μέ ὅρους πού τυχόν δέν θά ἐπιθυμεῖ καί μέ τή Χαμάς νά ἔχει στή διάθεσή της ἕνα ὁπλοστάσιο πού θά τήν καταστοῦσε ἕνα de facto σημείο ἀναφορᾶς.

Ἀπό τήν ἄλλη, οἱ ὑπόλοιπες ἀραβικές κυβερνήσεις ἀπέδειξαν ἀκόμα μιά φορά ὅτι τό Παλαιστινιακό πρόβλημα ποσῶς τούς ἐνδιαφέρει, πόσω μάλλον αὐτή καθαυτή ἡ ὕπαρξη τῆς ἰσλαμιστικῆς καί ἰρανοκίνητης Χαμάς, πού ἔχει υίοθετήσει τή ρητορική ὅλων τῶν ἀντικαθεστωτικῶν θρησκευτικῶν ἀραβικών κινημάτων. Ἔτσι, ἡ Λίγκα τῶν Ἀραβικῶν Κρατῶν ἀρκέστηκε νά βγάλει μιά ἀνούσια ἀνακοίνωση καί νά ...ἀναβάλει τά διαβούλιά της γιά μετά.. Ἁπλῶς ἀπίστευτοι!
Ὅσο γιά τή διεθνή διπλωματία, νά'ναι καλά οἱ ἀεροπορικές συγκοινωνίες.. (γιά μᾶς τούς Εὐρωπαἰους μιλάω τρομάρα μας)

Μέσα σέ ὅλη αὐτή τήν κυνικότατη πραγματικότητα, ὁ ἀπολογισμός τῶν νεκρῶν τά λέει ὅλα. Εἶναι οἱ μόνοι πού δέν φταῖνε σέ τίποτα, χρησιμοποιούμενοι ἀπό τή Χαμάς ὡς ἀνθρώπινες ἀσπίδες τοῦ ὁπλοστασίου της ἀπό τή μιά, ἀπό τήν ἄλλη θεωρούμενοι ἁπλῶς παράπλευρες ἀπώλειες ἀπό τό Ἰσραήλ, τό ὁποίο (πάλι) ξεχνᾶ ὅτι ἀνοίγει νέους κύκλους αἵματος, πού ἀργά ἤ γρήγορα μέ τή σειρά του θά κληθεῖ νά πληρώσει τίς συναλλαγματικές του μέ ἄλλα ἐξ ἴσου ἀθώα θύματα.
Οὔτε οἱ ἁπλοί στρατιώτες πού ἐκτελοῦν ἐντολές φταῖνε. Δέν μπορῶ νά πιστέψω ὅτι ὁ γιός τῆς Σίμχα καί τοῦ Ράφι, ὁ γιός τοῦ Νταβίντ, ὁ ἄντρας τῆς Σίρλι, ὁ ἀδελφός τοῦ Ἰνόν, ὁ ξάδελφος τοῦ Ἴγκαλ, ὁ ἀδελφός τῆς Μεράβ, ὁ πατέρας τοῦ Ματάν καί τῆς Γκαλίτ, μεταμορφώθηκαν σέ τέρατα ἕνα βράδυ μέ τό πού τούς ἤρθε τό χαρτί υπ'ἀριθμόν 8 τοῦ Γραφείου Ἐπιστράτευσης.
Καί κάθε μέρα, κάθε μέρα ἐδῶ καί δεκατρεῖς μέρες, πού μπαίνω στό ἴντερνετ εὔχομαι κάθε φορά νά μή δῶ τό ὄνομά τους νά φιγουράρει μέσα σέ χρυσές κορνίζες.
Ἀλήθεια, οἱ ἕλληνες στρατιώτες πού κάποτε ἡ Ἑλλάδα τούς ἔστελνε σέ δίκαιους ἤ ἄδικους πολέμους, ποσό καλοί ἤ κακοί ὑπήρξαν καθένας ἀπ'αὐτούς ξεχωριστά;

ἡ πραγματικότητα τῶν μέν

ἡ πραγματικότητα τῶν δέ

ἡ συνέχεια (δυστυχῶς) ἐπί τῆς ὀθόνης

χάλια γκρί

Ἐπέστρεψα καί νά'μαι πάλι, ἤρθα.

Καί τό μόνο χρώμα πού ταιριάζει στό μπλόγκ εἶναι δυστυχῶς γκρί.
Δέν μποροῦσα νά φανταστῶ τί θά μᾶς ἐπεφύλασσε τό 2009 γιά ἀρχή. Ποῦ κέφι νά συνεχίσω τίς ἀναρτήσεις μέσα ἀπό ἀμέτρητες βελγικές βάφλες καί σιρόπια κ.λ.π. (...)
Ἀνοίγω τά κιτάπια μου καί μέ ἔκπληξη διαπιστώνω πώς τό '09 δέν εἶναι κἄν δίσεκτο.
Τζἐτ-λαγκ καί ντάγκλες - ὑπάρχει καλύτερος συνδυασμός γιά τήν πρώτη μέρα στήν πραγματικότητα; (δουλειά αὔριο καμάρια μου)

Καί οὔτε ποτέ θά φανταζόμουν πώς αύτό τό γκρίζο καπάκι λεκάνης θά ταίριαζε νά κάνει ποδαρικό στό μπλόγκ αὐτή τή χρονιά. Ἀλήθεια, ποῦ ἐξαφανίστηκε ἐκεῖνο τό ὑπνοτικό χάπι πού κρατᾶ 365 μέρες;;;;

Ἀπευχόμενος τά χειρότερα, μᾶς εὔχομαι εὐτυχισμένο τό ..2010

Τό '09 εἶναι μᾶλλον μιά χαμένη ὑπόθεση.