2010: χρονιά σταθμός για την Νοτιοανατολική Μεσόγειο

Το 2010 υπήρξε μια χρονιά ανατροπών σε κάθε επίπεδο
Ειδικά στην περιοχή μας, και συγκεκριμένα στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, το 2010 αποτέλεσε την απαρχή καίριων μεταβολών των περιφερειακών συσχετισμών. Αφορμή υπήρξε το θερμό επεισόδιο της 31ης Μαΐου , όταν ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις εμπόδισαν την άρση του αποκλεισμού του λιμανιού της Γάζας, καταλαμβάνοντας το τουρκικό πλοίο Mavi Marmara στο οποίο επέβαιναν ακτιβιστές με σκοπό να παραδώσουν ανθρωπιστικό υλικό στη Λωρίδα της Γάζας, που ελέγχεται πολιτικά και στρατιωτικά από την παλαιστινιακή ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς.

Οι νεκροί τούρκοι ακτιβιστές, η διεθνής κατακραυγή κατά του Ισραήλ -το οποίο κατηγορήθηκε για 'κρατική πειρατεία', δεδομένου ότι το Mavi Marmara έπλεε στα διεθνή ύδατα κατά τη διάρκεια της ισραηλινής στρατιωτικής επιχείρησης- αλλά κυρίως η ρήξη που επήλθε στον άλλοτε σταθερό άξονα Τουρκίας-Ισραήλ, άλλαξαν άρδην τα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής.

Ο άξονας Τουρκίας-Ισραήλ αποδείχθηκε ανίσχυρος να αντέξει μπροστά στις προτεραιότητες που έθεσε για τον εαυτό της η τουρκική ηγεσία, επιθυμώντας να προβάλει έμπρακτα πλέον το ισλαμιστικό της προφίλ τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και στο εσωτερικό της, στέλνοντας σαφές πλέον μήνυμα στο Τελ Αβίβ ότι Νεοοθωμανισμός και Σιωνισμός αποτελούν δύο ξεχωριστούς πόλους. 

Άλλωστε, η Τουρκία ήταν φυσικό να προτιμήσει τις παρθένες αγορές των υπανάπτυκτων και αναπτυσσόμενων καταναλωτικά αραβικών χωρών της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής, τις πρώτες ύλες του Ιράν αλλά και την θρησκευτικοπολιτική ταύτιση που τη συνδέει με τον μουσουλμανικό κόσμο, παρά την αμιγώς στρατιωτική και τεχνολογική αρωγή του Τελ Αβίβ, τη στιγμή μάλιστα που το κουρδικό μέτωπο φαινόταν να είχε πάψει πια να αποτελεί 'ασύμμετρη απειλή'.   

Δεδομένου ότι η ανθρωπιστική βοήθεια του Mavi Marmara υποστηρίχθηκε μέχρι τέλους από την τουρκική πολιτική ηγεσία, δεν χωρεί καμμία αμφιβολία ότι η κατάρρευση του τουρκοϊσραηλινού άξονα υπήρξε καθαρή επιλογή της Άγκυρας, η οποία δεν δίστασε αμέσως μετά να στραφεί προς την Τεχεράνη, τη Συρία και εν γένει στις ομόθρησκες αραβικές χώρες, ακολουθώντας πιστά και κατά γράμμα το Δόγμα Νταβούτογλου.

Ενώ η διεθνής διπλωματία παρατηρούσε εμβρόντητη το ξαφνικό και επεισοδιακό τέλος του μακροχρόνιου 'μήνα του μέλιτος' μεταξύ Άγκυρας και Ιερουσαλήμ, οι εξελίξεις ήρθαν από μόνες τους να εξηγήσουν τα βαθύτερα αίτια αυτής της ανατροπής, επιβεβαιώνοντας ότι ούτε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ούτε η τουρκική εξωτερική πολιτική δεν άγεται και φέρεται από μεγαλοσχήμονες φιλοπαλαιστινιακούς συναισθηματισμούς. 

Πριν καν περάσει μια εβδομάδα από το αιματηρό επεισόδιο στα ανοιχτά της Γάζας, το Ισραήλ ανακοίνωσε ότι βρίσκεται προ των πυλών η εκμετάλλευση των πλούσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στον υποθαλάσσιο χώρο στα ανοιχτά της Χάιφας, και μάλιστα στα όρια των κυπριακών και λιβανικών χωρικών υδάτων. Παράλληλα, σε αντίστοιχες δηλώσεις προχώρησε και η Κυπριακή Δημοκρατία για τα δικά της κοιτάσματα φυσικού αερίου -και ίσως- και πετρελαίου στην ίδια περιοχή, γεγονός το οποίο προκάλεσε αντίστοιχη τουρκική υπενθύμιση περί casus belli, εφόσον θιγούν οι φυσικοί πλουτοπαραγωγικοί πόροι του Ψευδοκράτους της "Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου".

Το κεφάλαιο 'φυσικό αέριο στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο' μόλις αποκάλυψε τις πρώτες του σελίδες τη χρονιά που μάς πέρασε, αφού η ισραηλινή και κυπριακή πρωτοβουλία προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις τόσο από πλευράς Λιβάνου -που ισχυρίζεται ότι κάποια από τα ισραηλινά κοιτάσματα φυσικού αερίου βρίσκονται εντός των λιβανικών χωρικών υδάτων-  όσο και από πλευράς Συρίας, η οποία βρήκε την ευκαιρία να αναθερμάνει ακόμα περισσότερο τις σχέσεις της με την πάλαι ποτε εχθρική Τουρκία, για να εξασφαλίσει  τη σταθερότητα των βορείων και ανατολικών συνόρων της, την εσωτερική της πληθυσμιακή συνοχή αλλά και τη σταθερότητα του καθεστώτος Άσσαντ.

Η ισραηλινή διπλωματία δεν έμεινε άπρακτη. 

Το Ισραήλ ισχυροποίησε ακόμα περισσότερο τους παραδοσιακά καλούς δεσμούς της με τη Λευκωσία, δεδομένου μάλιστα ότι η Κυπριακή Δημοκρατία πολύ ορθά δεν επέτρεψε την de facto νομιμοποίηση του παράνομου λιμανιού της κατεχόμενης Αμμοχώστου, εμποδίζοντας το Mavi Marmara αλλά και τα άλλα πλοία της ανθρωπιστικής νηοπομπής να εισέλθουν στα κυπριακά χωρικά ύδατα. 

Παράλληλα, το 2010 σημαδεύτηκε με την απαρχή ενός νέου κεφαλαίου στις σχέσεις Ελλάδας-Ισραήλ. Μία εξέλιξη που κατ'αρχήν εξέπληξε την παραδοσιακά φιλοπαλαιστινιακή ελληνική πολιτική ηγεσία και κοινή γνώμη, πλην όμως η εξέλιξη αυτή ήταν αναμενόμενη υπό το πρίσμα των ραγδαίων περιφερειακών ανακατατάξεων. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ο ελληνικός υποθαλάσσιος χώρος στα ανοιχτά του Καστελορίζου φέρεται να είναι πλούσιος σε κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, και μάλιστα σε ποσότητα τέτοια που θα εξασφαλίσει την ενεργειακή αυτονομία της χώρας μας για διάστημα 100 ετών. 

Η ύπαρξη 'ενεργειακών νησίδων' εντός των όμορων ελληνικών, κυπριακών και ισραηλινών χωρικών υδάτων, αποτελεί μία πολύ καλή αιτία για τη σύσφιγξη των σχέσεων αυτών των χωρών.
Από την άλλη, η Τουρκία δεν θα μπορούσε να παραμείνει αδιάφορη σε μια τέτοια εξέλιξη που θα αφορά τόσο τις διεκδικούμενες από αυτήν ελληνικές 'γκρίζες ζώνες', όσο και τα χωρικά ύδατα του παράνομου Ψευδοκράτους της, στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το 2010 φεύγει αφήνοντας πολλά κεφάλαια ανοιχτά στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και όλες τις εμπλεκόμενες χώρες σε στάση αναμονής.

Η Τουρκία, αντιλαμβανόμενη ότι τα συμφέροντά της στην περιοχή (οικονομία, εμπόριο, ασφάλεια, ενέργεια) δεν συνάδουν πια με τα αντίστοιχα ισραηλινά, αποφάσισε να αλλάξει στρατόπεδο και να διαρρήξει τον άξονα Άγκυρας-Ιερουσαλήμ. Αφορμή στάθηκε η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, που ελέγχεται από τη διεθνώς απομονωμένη Χαμάς. Η Άγκυρα γνώριζε ότι μια τέτοια πρωτοβουλία θα έπληττε τις σχέσεις της με το Ισραήλ, γεγονός το οποίο δεν απέτρεψαν οι χειρισμοί του ισραηλινού ΥΠΕΞ Αβίγκντορ Λίμπερμαν. Ο θάνατος των τούρκων ακτιβιστών δεν έδωσε περιθώρια στην Άγκυρα να αμβλύνει τις διαφορές, και έτσι το ισλαμιστικό ΑΚΡ έδωσε το δικό του στίγμα στην πορεία της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, αναθερμαίνοντας τις σχέσεις με τη Συρία, τον Λίβανο αλλά και το διεθνώς απομονωμένο Ιράν -προβληματίζοντας προς στιγμήν ακόμα και τις ΗΠΑ για το ρόλο που η Άγκυρα επιθυμεί να έχει στην περιοχή- .

Από την άλλη, η Τουρκία δεν κατάφερε να "νομιμοποιήσει" το παράνομο λιμάνι της κατεχόμενης Αμμοχώστου, ούτε να παρασύρει τον αραβικό κόσμο να προβεί στην αναγνώριση του Ψευδοκράτους -από το οποίο ανεφοδιάσθηκε η ανθρωπιστική νηοπομπή προς τη Γάζα- με την παραπλανητική αναγωγή του εμπάργκο κατά των αμάχων στη Γάζα με το διεθνές εμπάργκο κατά του Τουρκοκυπριακού Ψευδοκράτους, που δικαίως άλλωστε επιβλήθηκε.
Επανέλαβε όμως την προειδοποίηση της περι casus belli κατά της Κύπρου, εάν η Λευκωσία αποφασίσει να διεξάγει έρευνες για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στα χωρικά της ύδατα, λαμβάνοντας από την άλλη σαφή προειδοποίηση -αυτή τη φορά από το Ισραήλ- ότι οποιαδήποτε τουρκική ανάμιξη στο ζήτημα αυτό κρίνεται απαράδεκτη και καταφανώς αντίθετη από απόψεως διεθνούς δικαίου.

Η ισραηλινή διπλωματία έδειξε αρχικά εξαιρετικά αμήχανη λόγω της σθεναρής κρατικής τουρκικής υποστήριξης προς τους ακτιβιστές του Mavi Marmara, όπως επίσης και μετά τις εκτός ελέγχου αιματηρές εξελίξεις που πρόσθεσαν ακόμα μία διεθνή κατακραυγή κατά της χώρας. Μετά τις άκαρπες προσπάθειες άμβλυνσης των διαφορών με την τουρκική ηγεσία, το Ισραήλ δεν είχε πλέον κανέναν λόγο να μην αποκαλύψει την ενεργειακή του πολιτική ως προς τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην περιοχή.
Προχώρησε στη σαφή οριοθέτηση των θαλάσσιων ορίων του με την Κύπρο εξασφαλίζοντας ένθεν και ένθεν αμερικανική τεχνολογική υποστήριξη. Παράλληλα, άνοιξε δίαυλο επικοινωνίας με την Ελλάδα, η οποία μέχρι τώρα τηρούσε έντονα επιφυλακτική στάση έναντι του άξονα Τουρκίας-Ισραήλ και ακολουθούσε πιστά φιλοαραβική στάση (χωρίς ωστόσο αυτή να αποδίδει ανάλογα διπλωματικά, οικονομικά ή επιχειρηματικά οφέλη υπέρ της εκ μέρους των αραβικών κρατών). 

Συγχρόνως όμως, η ανακοίνωση του ισραηλινού ενεργειακού προγράμματος δημιουργεί προϋποθέσεις ανοίγματος ενός νέου μετώπου με τον γειτονικό Λίβανο, δεδομένου ότι η Βηρυτός θεωρεί ότι πολλά από τα κοιτάσματα των ισραηλινών βρίσκονται εντός των λιβανικών χωρικών υδάτων.

Η Κύπρος αντιμετώπισε την κρίση του Mavi Marmara με ορθολογισμό και προσεκτικά βήματα, αποτρέποντας την άμεση εμπλοκή της αφ'ενός, αφ'ετέρου καθιστώντας σαφές ότι δεν θα ενέδιδε σε τουρκικές πράξεις εντυπωσιασμού που θα δημιουργούσαν νέα τετελεσμένα εις βάρος της εθνικής της κυριαρχίας.
Παράλληλα, και παρά την απαγόρευση της διέλευσης του Mavi Marmara από τα χωρικά της ύδατα, η Λευκωσία κατάφερε με λεπτούς χειρισμούς να μην στρέψει εναντίον της τον Αραβικό Κόσμο -αν και η Άγκυρα το επεδίωξε- ενώ εξασφάλισε την ισραηλινή στήριξη τόσο στο ζήτημα των κοιτασμάτων, όσο και όσον αφορά τη συνέχιση της τουρκικής κατοχής -αφήνοντας τους ισραηλινούς αξιωματούχους να επικρίνουν ανοιχτά εκείνοι πια τον τουρκικό νεοοθωμανικό επεκτατισμό-. 

Ο Λίβανος απέδειξε ακόμα μια φορά την ανικανότητά του να αντιμετωπίσει τον ισχυρό του γείτονα , το Ισραήλ. Έτσι, ενώ το Ισραήλ ανακοίνωνε το ενεργειακό του πρόγραμμα και ενώ ήδη λειτουργούν θαλάσσιοι σταθμοί έρευνας στην περιοχή, οι λιβανικές πολιτικές δυνάμεις δεν κατάφεραν να συσπειρωθούν και να προβούν σε ουσιαστικές ενέργειες προκειμένου να προβληθεί αποτελεσματικά στα διεθνή fora μία ενιαία θέση ως προς το ζήτημα των κοιτασμάτων.
Η εξαιρετικά ευάλωτη πολιτική ηγεσία της χώρας και ο ανεπτυγμένος εθνοτισμός σε συνάρτηση με την ισχυρή ιρανική και συριακή επιρροή στα εσωτερικά πολιτικά ήθη, αφήνουν ακόμα μια φορά τον χρόνο να δουλεύει 'υπέρ των άλλων' και όχι υπέρ του Λιβάνου και των πραγματικών εθνικών του συμφερόντων. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι αν και θεωρείται βέβαιο ότι κοιτάσματα φυσικού αερίου υπάρχουν και εντός του λιβανικού υποθαλάσσιου χώρου, επισήμως από πλευράς λιβανικού κράτους δεν υπάρχει κανένας προγραμματισμός ή μελλοντική πρόβλεψη για την εκμετάλλευσή τους.

Για τη Συρία το 2010 αποτελεί σίγουρα χρονιά-ορόσημο.
Η κατάρρευση του άξονα Τουρκίας-Ισραήλ έφερε και το τέλος της διεθνούς της απομόνωσης. Άλλωστε, απο ιδεολογικής και θρησκευτικής απόψεως, το 'δέσιμο' της Δαμασκού με την Τεχεράνη του Αχμαντινετζάντ ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο ακόμα και για την ίδια τη σταθερότητα του καθεστώτος Άσσαντ. Η Τουρκία έτεινε χείρα φιλίας προς τη Δαμασκό, διαγράφοντας δεκαετίες έντασης που έφθασαν ακόμα και στα πρόθυρα πολέμου, όταν το Κουρδικό βρισκόταν σε όξυνση. 

Η σύσφιγξη όμως των σχέσεων της Τουρκίας με τη Συρία, τον Λίβανο κια την Ιορδανία δεν κατέστησε τις χώρες αυτές λιγότερο φιλικές ως προς την Κύπρο. Απόδειξη : η εσπευσμένη επίσκεψη του προέδρου Άσσαντ στην Κύπρο, κατά τη διάρκεια της οποίας η Λευκωσία δεν απέκλεισε μελλοντική συνεργασία στον τομέα της ενέργειας και με τη Συρία, ανάλογη με αυτήν που συνήφθη με το Ισραήλ.

Η Ελλάδα μέσα σε αυτήν την εξαιρετικά δυσμενή οικονομική και δημοσιονομική συγκυρία, δεν είχε άλλα περιθώρια επιλογών από το να παρακολουθεί τις εξελίξεις εκ του σύνεγγυς, αφήνοντας την κυπριακή διπλωματία να αρθρώσει τον δικό της λόγο επί των δικών της εθνικών ζητημάτων. Άλλωστε, η ελληνική πλευρά και ειδικά υπό τις παρούσες συνθήκες δεν θα μπορούσε να διαχειρισθεί αποτελεσματικά τη δημιουργία ακόμα ενός τόσο σοβαρού 'μετώπου' με την οικονομικά  και διπλωματικά ισχυρότερη Τουρκία. Από την άλλη, η Αθήνα έδειξε αξιοθαύμαστο πραγματισμό, συσφίγγοντας τις σχέσεις της με το Ισραήλ, ενώ παράλληλα φρόντισε να μην προκαλέσει υπέρμετρη τουρκική δυσαρέσκεια, αποφεύγοντας προς το παρόν να θέσει θέμα ορισμού Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στα ανοιχτά του Καστελλορίζου. 

Από την άλλη, οι πρώτες επιπτώσεις για την Ελλάδα από την προσέγγιση Τουρκίας-Συρίας φάνηκαν σε διπλωματικό επίπεδο, όταν πρόσφατα η Δαμασκός αναγνώρισε με το συνταγματικό της όνομα την  Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, η οποία χαίρει σθεναρής διπλωματικής στήριξης εκ μέρους της Άγκυρας.

Γεγονός πάντως είναι ότι η ελληνική πλευρά, αργά ή γρήγορα, θα κληθεί να λάβει μια καθαρή θέση όσον αφορά το ενεργειακό της μέλλον, δεδομένης της κρισιμότητας της οικονομικής της κατάστασης αλλά και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στην περιοχή.  

Η παλαιστινιακή πλευρά αποχαιρετά το 2010 περισσότερο αποδυναμωμένη από τα προηγούμενα χρόνια. Ο διχασμός ανάμεσα στην Φατάχ και την Χαμάς παγιώνεται ολοένα και περισσότερο, με τις δύο πλέον παλαιστινιακές πραγματικότητες (στη Δυτική Όχθη και στη Γάζα) να ακολουθούν εκ διαμέτρου αντίθετες πορείες.
Η Χαμάς -παρά τη στήριξη της κοινής γνώμης μετά το αιματηρό επεισόδιο στο Mavi Marmara- δεν έδρεψε ανάλογους διπλωματικούς καρπούς, ούτε αφαιρέθηκε από τον κατάλογο των διεθνών τρομοκρατικών οργανώσεων. Από την άλλη, η πολιτική ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής στη Δυτική Όχθη, που ελέγχεται από την Φάταχ. δυσκολεύεται πάρα πολύ να πείσει τους πολίτες της ότι ανοίγει ο δρόμος για την ουσιαστική ανεξαρτησία του παλαιστινιακού λαού. 

 

Τέλος, η Αίγυπτος μένει παρατηρητής στα ενεργειακά δρώμενα της περιοχής, ιδιαίτερα μάλιστα μετά  την υπαναχώρησή της να προχωρήσει σε σύσταση ΑΟΖ με την Κύπρο, υποκύπτοντας στις έντονες πιέσεις της Τουρκίας. Το Κάϊρο φέρεται πως επιλέγει προς το παρόν να μην συμμετέχει στο ενεργειακό μοίρασμα της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, μη θέλοντας να δεσμευθεί σε συσχετισμούς που θα εξυπηρετούσαν τους δύο κύριους παίκτες της περιοχής - δηλαδή την Τουρκία και το Ισραήλ. 

Άλλωστε τίποτα δεν είναι δεδομένο για την παρούσα αιγυπτιακή πολιτική ηγεσία, με τον Πρόεδρο Μουμπάρακ να φέρεται βαριά ασθενής αλλά και το εσωτερικό ισλαμιστικό μέτωπο να οξύνεται ολοένα και περισσότερο.

Το ενεργειακό μέλλον της Νοτιοανατολικής Μεσογείου ίσως τελικά να αποτελέσει τη Λυδία Λίθο για το εάν και κατά πόσον ο κοινός φυσικός πλούτος μπορεί να αποτελέσει είτε μοναδική ευκαιρία επίλυσης των ποικίλων περιφερειακών θεμάτων είτε βασική αιτία ενός ακόμα περιφερειακού πολέμου.
Η πρόκληση είναι μεγάλη, αφού τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο μπορούν να εξασφαλίσουν ενεργειακή αυτονομία για έναν ολόκληρο αιώνα. 

Η λογική της πόλωσης θα υπερισχύσει της λογικής της ειρηνευτικής επίλυσης των διαφορών;
Η λογική του στείρου περιφερειακού ανταγωνισμού, που έως τώρα φαίνεται πως επικρατεί τόσο ως προς το Παλαιστινιακό όσο και ως προς το Κυπριακό, θα καταφέρει να δώσει τη θέση της στη λογική της περιφερειακής συνεργασίας; 

Το 2011 αναμένεται αποκαλυπτικότερο.

Δημοσιεύθηκε την 29/12/2010 

στο ειδησεογραφικό πόρταλ The Insider

'Ωωωωμμμμμμμμ...

Αλήθεια, τι κάνεις Δευτέρα βράδυ στην Αθήνα
όταν όοοολοι είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους;
Μα είναι τόσο απλό...

Πας στο πλησιέστερο ινδικό εστιατόριο και κλειδώνεσαι εκεί μέσα μέχρι να σκάσεις (στο φαΐ). 

Και μην πάει ο νους σας στο κακό : αυτή η ανάρτηση ΔΕΝ είναι διαφημιστική. Άλλωστε το εστιατόριο Indian Massala στην Ερμού (το οποίο αρχικά βρισκόταν στην πάλαι ποτε Πλατεία Θεάτρου και νυν...Athens Warzone) δεν θέλει καμμία μα καμμία περαιτέρω διαφήμιση. 

Ήταν γεμάτο, όπως κάθε βράδυ.

Είχα ανάγκη να ταξιδέψω ξανά στην Ινδία, έστω και γευστικά. 

Η Πρωτοχρονιά του 2000 με είχε βρει κάποιες εκατοντάδες χιλιόμετρα νότια του Μαντράς, στο χωριό -των 2 εκατομμυρίων κατοίκων..-  Μαμαλαπουράμ, που σημειωτέον πριν 6 ακριβώς χρόνια είχε ρημαχτεί στην κυριολεξία από το Τσουνάμι κι εκείνες οι φοβερές σκηνές της καταστροφής με είχαν βρει να τραβάω τα μαλλιά μου μπροστά στην τηλεόραση.

Α! και για τους εύστροφους : 

Μαμαλαπουράμ και..Μαμαλάκης - ουδεμία σχέση. 

Τσεκαρισμένο.

ο Shah Rukh Khan στο τραγούδι της ομώνυμης ταινίας "Phir Bhi Dil Hai Hindustani", 

που έσπαγε ταμεία σε εκατομμύρια ινδικούς σινεμάδες λίγο πριν μπει το 2000. 

Χιτ αξέχαστο και βίντεο-κλιπ υπερπαραγωγή..

Μα τι Πρωτοχρονιά ήταν εκείνη, Βράχμα μου!

Με τις αγελάδες να βολτάρουν δεξιά κι αριστερά. Με τα κάρυ να αρωματίζουν μέχρι και την τελευταία τσάκιση της πουκαμίσας μου. Με τις πτωχές πλην τίμιες δραχμούλες μας να έχουν ξαφνικά τρελλή αξία και να μεταφράζονται σε τόνους από ρουπίες. Με τον ήλιο να λάμπει παντού κι εμένα να γυρνάω σα χαμένος από ναό σε ναό κι από γκουρού σε γκουρού (ναι, την πέρασα κι αυτήν την παιδική αρρώστια). Και με την αυστραλέζα ζωγράφο-ξαδέλφη μου να μού κάνει όλα μου τα καπρίτσια. 

Και τι αισιοδοξία για τον νέο αιώνα. Και τι όνειρα για το μέλλον. 

Και τι νιάτα που είχα τότε - μόλις 11 χρόνια πριν. Άλλος άνθρωπος!

Πάντως, δεσμεύομαι μέσα στο 2011 να μάς ταξιδέψω μέσα απ' αυτό εδώ το μπλογκ σ' εκείνες τις αξέχαστες δυο βδομάδες στην Ινδία, μιας και είτε θα έχω πολύ χρόνο ελεύθερο λόγω επικείμενων απεργιών είτε...θα έχουμε όλοι μας μεγάλη ανάγκη απλά να ξεχαστούμε για να μην τρελλαθούμε.

Να για κάτι τέτοια και μόνο, τι να πω, αξίζει να περπατήσεις μέχρι το τέλος της Ερμού - ένα τσιγάρο δρόμος από το σταθμό του μετρό στο Μοναστηράκι ή δυό βήματα από το σταθμό του ΗΣΑΠ στο Θησείο. 

Και  -τσουπ!- έφθασες στο...Μαμαλαπουράμ. Τόσο απλά!

ο Παράκτιος Ναός του Μαμαλαπουράμ

Και για όσους κουνούν το κεφάλι τους με δυσπιστία, σάς το λέω και το υπογράφω : οι γεύσεις του Indian Massala δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από εκείνα τα φοβερά ινδικά αυθεντικά φαγητά που πρωτοανακάλυψα μόλις πριν μπει ο νέος αιώνας. 

Δεν θα προσπαθήσω να μιμηθώ ούτε το αγαπημένο μου Δεσποινάριον ούτε βέβαια και την ειδήμονα TasteMixer, γράφοντας περί συνταγών και δοσολογιών. 

Εγώ απλά θα πω πώς ακριβώς ντιρλίκωσα απόψε, 

και τίποτε περισσότερο απ' αυτό.

Αρχίζουμε λοιπόν!

Δεν είναι πεϊνιρλί μωρέ! 

Ονομάζεται 'Νάν' , ήτοι 'ψωμί', μόνο που το προτιμώ με τυρί. 

Είναι αλήθεια ότι το 'Ναν' του εστιατορίου πέρασε από διάφορες ..περιπέτειες μέχρι να το πετύχει ο μάγειρας όπως έπρεπε. Και σήμερα το κατάφερε. Όχι πολύ σκληρό, όχι πολύ μαλακό. Σωστή ζύμη και το τυρί σε σωστή δόση. 

Εννοείται πως θέλει επιδέξιο δεξί χέρι  

(δεν τρώμε ποτέ με το αριστερό! μεγάλη αγένεια!.)

Τα δύσκολα..

Μοσχάρι με Κάρυ..

Ξέχασα να πω ότι το θέλω mild, και επήλθαν τα γνωστά  αποτελέσματα:  

Ιδρώτας και βαθιές ανάσες.

Όμως, το Ναν και το ρύζι έκαναν τη δουλειά τους - ευτυχώς. (Πφφφ..)

Το αγαπημένο μου.

Chicken Tikka Masala και δε θέλω αηδίες. 

Δεν θα με ξενερώσω να κάτσω να σάς το μεταφράζω. 

Η γεύση απερίγραπτη. Γι' αυτό και δε λέω περισσότερα. 

Θα το αδικήσω τούτο 'δω το Chicken, έτσι και ξεστομίσω έστω και μισή λέξη παραπάνω..

Και νομίζω πως για ένα άτομο, όλα αυτά είναι υπερ-αρκετά.
Φτάνει πια αυτό το ελληνικό φαινόμενο, 
να παραγγέλνουμε και να πετάμε τα μισά.
Τι στο διάολο, κρίση δεν έχουμε;

'ΩΩωωΜΜΜΜμμμμμμμμμμμμμ...

περιστέρια και κοράκια

Σάς είπα ποτέ ψέμματα από δω μέσα; 

Όχι.

Ε τότε, γιατί να σάς πω τώρα;

Λοιπόν, η Αθήνα δεν υποφέρεται. 

Δε μ'αρέσει φέτος. 

Δεν είναι γιορτινή όπως παλιά. 

Πώς να σάς το πω πιο καθαρά : δεν είναι τα πράγματα στη θέση τους. Και είναι ό,τι πιο ευγενικό μού' ρχεται στο μυαλό, όταν με ρωτάνε για το πώς μού φαίνεται η Αθήνα της κρίσης.

Ψυρρή, 26.12.2010

Δε λέω, εντάξει, μέχρι τώρα καλά πέρασα. Χριστούγεννα με τους συγγενείς μου που αγαπώ και με αγαπάνε. Αξέχαστη για μια ζωή θα μού μείνει κι εκείνη η φοβερή και τρομερή "Σύναξις των Μπλόγκερς" πριν λίγες μέρες (για την οποία επιφυλλάσσομαι να σάς πω περισσότερα οσονούπω (είπαμε, τα καλά έπονται, κι ας γκρίνιαξα αρκετά εν τω μεταξύ). Δεν σάς κρύβω όμως ότι δεν σκοπεύω με τίποτα να παραμείνω στο Κλεινόν Άστυ, έτσι που είναι και έτσι που κατάντησε. 

Λυπάμαι.

Αν θέλω να είμαι ειλικρινής και με σάς και με τον εαυτό μου, με τα τόσα που ενέσκηψαν στη χώρα σ΄αυτή τη χρονιά που (επιτέλους) φεύγει - και να μην ξαναγυρίσει ποτέ της!- , αισθάνομαι πως αντιμετωπίζουμε μια επιδρομή από ...κοράκια. 

Κοράκια κάθε λογής. 

Κοράκια που πετάνε πάνω από τα κεφάλια μας. 

Σαν να μάς περίμεναν χρόνια τώρα στη γωνία και δεν τα παίρναμε χαμπάρι. 

Σύνταγμα, 26.12.2010

Ακούγεται υπερβολικό, αλλά δυστυχώς δεν είναι. 

Και το χειρότερο είναι πως όλα δείχνουν ότι έπεται συνέχεια τη χρονιά που μάς έρχεται. Μια χρονιά που μάλλον πρόκειται να πιάσουμε κοινώς "πάτο". Γιατί έχω την εντύπωση πως αυτός ο έρμος ο πάτος ακόμα δεν έχει φανεί καθαρά. Δεν τον έχουμε νιώσει ακόμα στο πετσί μας. Ακούμε γι' αυτόν τον πάτο, χωρίς να ξέρουμε πώς πραγματικά θα είναι.  

Άλλωστε, όταν αυτός ο πάτος αγγίξει τα γόνατά μας, τότε... 

πού καιρός πια για.. μπλόγκινγκ;; - 

Ψυρρή, 26.12.2010

Κατά το παρελθόν μπορεί να είχα κοροϊδέψει τους υπεύθυνους του Μετρό της Αθήνας για τις μουσικές τους επιλογές (μήπως θυμάστε αυτήν την ανάρτηση από το καλοκαίρι που μάς πέρασε; ).
Για άλλη μια φορά λοιπόν, οι υπεύθυνοι του Μετρό της Αθήνας αποφάσισαν με τρόπο εξαιρετικά άγαρμπο να μάς υπενθυμίσουν πού βρισκόμαστε. 

Έπεσαν διάνα, το ομολογώ. 

Και δεν ξέρω αν θα πρέπει ξανά να τούς κακίσω ή να τούς συγχαρώ. 

Ύστερα από πολλή σκέψη, τελικά αποφασίζω να τούς συγχαρώ για το φιλμάκι animation που προβάλλεται σε έναν από τους τοίχους του σταθμού του Μετρό στο Σύνταγμα. Επειδή κάποια πράγματα καλό είναι να προβάλλονται όπως πραγματικά είναι.

Κοράκια, λοιπόν!

Δείτε το βίντεο. Διαρκεί ελάχιστα δευτερόλεπτα.

Σταθμός του Αττικού Μετρό στο Σύνταγμα - 25.12.2010

Όμως, από την άλλη, δεν μπορώ να αγνοήσω όλα αυτά τα ζευγαρωμένα περιστέρια που με καλημέρησαν σήμερα, την επομένη των Χριστουγέννων, στο μπαλκόνι του σπιτιού μου. Σήμερα ήταν  η μοναδική ίσως φορά που πρόσεξα πόσα πολλά περιστέρια ζουν, αναπνέουν και επιβιώνουν σε αυτήν την τόσο ταλαιπωρημένη πόλη. 

Μοναστηράκι, 26.12.2010

Σαν ταινία πέρασαν μπροστά μου εκείνες οι σκηνές με τον φωτογράφο στην Πλατεία Συντάγματος και με μένα να κρατάω στο χέρι μου εκείνα τα πίτουρα για να έρχονται τα περιστέρια να τα τσιμπολογήσουν. Και "τσαφ!" , βγήκε η φωτογραφία! 

Με τον μπαμπά που τότε είχε μαύρα μαλλιά, με τη γιαγιά που χαμογελούσε στο φακό -κι εγώ να βλέπω αν τα τσιμπίματα των περιστεριών είχαν αφήσει σημάδια-. 

Ήρθαν, τσίμπησαν, πέταξαν, έφυγαν 

αλλά τελικά παρέμειναν, ζευγάρωσαν, 

ρίζωσαν σ'αυτήν την πόλη, την Αθήνα μας. 

απέναντι από το μπαλκόνι μου, 26.12.2010

Αντιθέτως, ποτέ δεν θυμάμαι την Αθήνα να ήταν συνυφασμένη με κοράκια. Δεν είναι τυχαίο. 

Γιατί όποια κοράκια κατά καιρούς εμφανίστηκαν στον καταγάλανο ουρανό μας, πήραν τελικά δρόμο και ξεκουμπίστηκαν για τα καλά -ήθελαν, δεν ήθελαν-. 

Σταδίου, 26.12.2010

Ε λοιπόν, μπορεί αυτήν την περίοδο να χορεύουν όντως κοράκια και κοράκια πάνω απ' αυτήν την πόλη,  πάνω απ' αυτά τα λιγοστά τετραγωνικά στρέμματα που μάς αναλογούν πάνω σ' αυτή τη Γη. Μπορεί ν' ακούμε τα κραξίματά τους και να ψάχνουμε για ωτοασπίδες να ησυχάσουμε απ' αυτή τη φασαρία. 

Τις αναμνήσεις μας όμως από εκείνον τον φωτογράφο, τα πίτουρα και τα δεκάδες περιστέρια που πετούσαν γύρω μας όταν είμασταν παιδιά, στην Πλατεία Συντάγματος που τότε μάς φαινόταν απέεεεεεεεραντη - όλες εκείνες τις αναμνήσεις δεν θα μάς τις πάρουνε από μάς. 

Δεν πρέπει να μάς τις πάρουνε. 

Ερμού, 26.12.2010 

σε λίγο θα μού την κολλήσεις

την καταθλιψάρα σου φέτος!

άντε, καλά Χριστούγεννα πια!

όλοι μαζί τα χάψαμε!

Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία πως η φράση που θα μείνει ανεξήτιλη στη μνήμη μας για πολύ καιρό ακόμα, είναι αυτή η αμίμητη απάντηση του κ.Θεόδωρου Πάγκαλου στο αμίληκτο ερώτημα όλων μας "Ποιός Έφαγε τα Λεφτά".

"Μαζί τα φάγαμε" απάντησε ο άνθρωπος, και πολύ καλά απάντησε. 

Η ειλικρίνεια σε όλο της το μεγαλείο. 

Τόση ειλικρίνεια που σπανίζει από αυτό το Κοινοβούλιο. 

Γιατί αν κρίνουμε την πραγματικότητα εκ του αποτελέσματος, τα σπαρταριστά ευρώ όντως φαγώθηκαν. Γιατί αν δεν είχαν φαγωθεί, σήμερα θα υπήρχαν και όλοι εμείς θα περνούσαμε ξέγνοιαστα Χριστούγεννα και θα κάναμε αισιόδοξες σκέψεις για το 2011, που θέλουμε-δε θέλουμε, θα έρθει...

δηλώσεις Πάγκαλου, Ελληνικό Κοινοβούλιο 2010

Υπάρχει όμως μία ερώτηση που δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχει ακουστεί τόσο ηχηρά όσο θα έπρεπε -και λογικό είναι να μην έχει δοθεί απάντηση σε ερώτημα που δεν ετέθη καν...- 

Και εξηγώ:

Είναι σαφές λοιπόν ότι "τα λεφτά όλοι μαζί τα φάγαμε", κατά τα λεγόμενα Πάγκαλου.

Μήπως όμως θα ήταν πιο ακριβές να γίνει μια λεπτή λεπτότατη λεκτική διάκριση ανάμεσα σε  

Α) αυτούς που έφαγαν και 

Β) σε αυτούς που... έχαψαν; 

(όπου οι μεν είναι οι κομματικοί αυτόκλητοι εθνοσωτήρες παντοίων χρωμάτων και τοποθετήσεων που έφαγαν κατά τους γνωστούς τρόπους -ας μην τα λέμε ξανά..- και οι δε είναι όλοι όσοι πίστεψαν, υπολόγισαν, βολεύτηκαν, ξαναβολεύτηκαν και τώρα πληρώνουν).

Και για να μπει το πράγμα σε μια λογική γραμματική και συντακτική σειρά (ευτυχώς, η ελληνική γλώσσα προσφέρεται σε τέτοιου είδους λογικές διεργασίες), θα ήταν χρήσιμο να παρατηρηθεί πως τα  δύο αυτά ρήματα ("τρώω" και "χάβω") μπορεί να έχουν ίδιο ..πεπτικό αποτέλεσμα, πλην όμως το να 'χάβεις κάτι' προϋποθέτει οπωσδήποτε την ύπαρξη κάποιου που ταΐζει κάποιον άλλον.
(ενώ αντίθετα η έννοια του 'τρώω' δεν προϋποθέτει και τάισμα!...)

Σωστά; 

αυτοί τα έφαγαν - εμείς τα χάψαμε

Μέρες λοιπόν που είναι, και καθότι φέτος το γιορτινό τραπέζι -είτε το θέλουμε είτε όχι- δεν θα είναι το ίδιο με το περσινό, θέλω να κάνω ένα μικρό ταπεινό δώρο σε όλους εσάς που χάψατε τόσα και τόσα όλες αυτές τις δεκαετίες, οι οποίες αργά και σταθερά μάς έφεραν στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Γιατί σήμερα πλέον έχουμε ήδη χάψει πολλά, η πέψη ολοκληρώθηκε και τα περιττώματα όλων (και  όσων έχαψαν - και όσων έφαγαν) όζουν πανταχόθεν.  

Μόνο που τα περιττώματα όσων έφαγαν, είναι περισσότερα.

Γι' αυτό και όζουν περισσότερο.  

Και χρονιάρες μέρες πού 'ναι, όλα αυτά τα περιττώματα

λούζουν όλους εμάς  

που χάβαμε τόσα και τόσα επί τόσα χρόνια.

Τι δώρο να μάς κάνω φέτος, που είναι -λέει-  Χριστούγεννα;

Πώς να γαρνίρω τα γιορτινά γκουρμέ πιάτα για τα οποία μάς δίνουν εκνευριστικά λεπτομερείς οδηγίες παρασκευής οι τηλεμαγείρισσες της κρίσης; 

Σκέφτηκα κάτι οικονομικό, γνώριμο και περιεκτικό.

Κάποιες αναμνήσεις που καλό θα ήταν να τις ανακαλέσουμε και μετά να κοιταχτούμε για λίγο στον καθρέφτη και να κάνουμε αυτήν την τόσο ελληνική άγαρμπη κίνηση της μίας ανοιχτής παλάμης. 

Πατήστε το play γιατί δεν έχω τίποτε άλλο να σάς πω για τα φετινά Χριστούγεννα. Γιατί ό,τι είχα να πω, το είπα παραπάνω. Και έχω τα μούτρα να τα λέω, γιατί εγώ ούτε έφαγα, και κυρίως ούτε έχαψα τίποτα από όσα ίσως χάψατε ή πιστέψατε οι περισσότεροι από σάς. 

Παρόλαυτά όμως, καλούμαι και εγώ να πληρώσω αυτά τα φαγωμένα τα κερατιάτικα μαζί με σάς, σε μια περίοδο της ζωής μου που θα έπρεπε να δημιουργώ και να θέτω βασεις για το μέλλον μου και όχι να  υποθηκεύω μια ζωή χάριν τραπεζωμάτων που, εγώ τουλάχιστον, έβλεπα από μακρυά. Χλεύαζα. Στηλίτευα. Καταδίκαζα.

...και Ναι!

Είμαι οργισμένος αυτές τις γιορτές.

Είμαι οργισμένος με Αυτούς, με Εσάς, με εμένα.. 

με Όλα!

Και δεν ξέρω πού θα βγει όλο αυτό.

  

υ.γ. Δεν σάς εύχομαι τίποτα.

εν τέλει, θα βρεθεί κανείς χριστιανός 

να ..ναρκώσει 

αυτόν εδώ τον μπλόγκερ;;;

γιορτές στο γκέτο

Το πάλεψα, το ξανασκέφτηκα, προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου, αλλά τελικά δεν τα κατάφερα. Παραδέχομαι πως φέτος τα Χριστούγεννα για μένα αποτελούν απλά μια ψυχρή και βαρετή διαδικασία. Τόσο πολύ δε με νοιάζει το όλο θέμα, που αποφάσισα τελείως συνειδητοποιημένα να μην φύγω στο εξωτερικό, όπως έκανα παλιά, μόνο και μόνο για να προστατεύσω την ψυχική μου υγεία. 

Και για να γίνω πιο σαφής : αποφάσισα φέτος στις γιορτές να παραμείνω στο Ελληνικό Γκέτο της γκρίνιας και της μυσμιζίασης (σ.σ. εκ του "μυσμίζης"..), για να μην ξαναγυρίσω και νιώθω μετά χειρότερα απ' όταν είχα φύγει.. Μού συνέβη μιά φορά τον περασμένο Ιανουάριο όταν έφυγα για λίγες μέρες Κύπρο, μου ξανασυνέβη το Μάιo. E, όχι να την ξαναπατήσω έτσι και μάλιστα Χριστουγεννιάτικο!

λες;

Χριστούγεννα στη μίζερη Αθήνα λοιπόν. 

Και όσα ακούγονται στα πέριξ για την Αθήνα του 2010, 

δυστυχώς είναι αλήθεια.  

Μαύρο χάλι. Μούτρα παντού. Καταστήματα ολόαδεια. Ταλαιπωρία χωρίς μέσα μαζικής μεταφοράς. 

Αλλά και πάλι...σκασίλα μου. Άλλωστε είπαμε, φέτος τα Χριστούγεννα δε μού λένε τίποτα απολύτως. Είναι απλώς μια πρόφαση να μη δουλεύουμε. Γιατί τελικά, φέτος ο Άη Βασίλης έχει φάει πόρτα σ' αυτήν την πόλη.

Έχω μόλις λίγες ώρες σ' αυτήν την πόλη και ένα πράγμα έχω να παρατηρήσω (εκτός των ανωτέρω). Οι συζητήσεις που ανοίγουν -και είτε μένουν ημιτελείς είτε δεν τελειώνουν ποτέ-  έχουν ένα και μόνο θέμα : τα λεφτά. 

Τα λεφτά που υπήρχαν και δεν υπάρχουν πια. Τα λεφτά που δεν φαγώθηκαν αλλά τελικά εξαφανίστηκαν. Τα λεφτά που δεν θα ξανάρθουν. Τα λεφτά που, "καλά κάθονται εκεί που κάθονται", γιατί ποτέ δεν ξέρεις.. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που μάς βλέπω εμάς τους Έλληνες να χρησιμοποιούμε τόσο πολύ αυτή τη λέξη.

Και πιάνω τον εαυτό μου να θυμάμαι πόσο περίεργο μου φαινόταν όταν άκουγα τους φίλους μου στο Ισραήλ να αρχίζουν και να τελειώνουν τον καφέ τους με το ένα και μοναδικό θέμα :  "Χρήμα". Πολύ κακώς νόμιζα τότε πως αυτή η "χρηματομανής ασθένεια" εξηγείται  γονιδιακώς -εφόσον βεβαίως αποδεχθούμε τα γνωστά στερεότυπα- .  Γιατί στην Αθήνα του 2010 τέτοιου είδους ρατσιστοειδή αξιώματα  διαψεύδονται στο άψε-σβήσε.

Θέλετε μήπως παράδειγμα; 

Ε, να'το: 

- "Ωωωωωωωωω καλωσόρισες! Παρίσι ήσουνα έμαθα!" 

- "Ναι, Παρίσι." 

- "Πόσο η πτήση;" 

- "400 δολλάρια" 

- "Τίιιι; 400;;; Μα τι στο καλό, τόσο κορόιδο είσαι; Τέλος πάντων. Διαμονή;" 

- "150 δολλάρια, αλλά αρχικά μάς έλεγαν 180 το βράδυ και με τα πολλά κατάφερα να κατεβάσω την ταρίφα τους." 

- "Θεέ και Κύριε!! Γιατί δε μού τό' λεγες νωρίτερα να τηλεφωνήσω στον γείτονά μου, που έχει ξάδελφο στην Νέα Υόρκη, που έχει νύφη στη Μασσαλία, που ο αδελφός του νοικάρη του μένει στο Παρίσι, που έχει τόσες γνωριμίες στην Εβραϊκή Κοινότητα να σού βρει μια χαρά δωμάτιο και με κασέρ πρωινό;;; Θα λιποθυμήσω με τις τιμές που ακούω!" 

- "Κοίτα όμως. Μπορεί να μην ήταν δωρεάν το ξενοδοχείο, αλλά ήταν δίπλα στον σταθμό του μετρό και δεν πλήρωσα ούτε μισό ευρώ για ταξί...!" 

- "Έεεεεεελα τώρα, βλέπω πόσο αδυνάτισες... Πες μου τώρα, πόσα χιλιόμετρα περπάτησες για να φτάσεις στη Σανζ Ελυζέ, και να γυρίσεις κιόλας..." 

- "(σιωπή)" 

- "Τέλος πάντων. Σε πιάσανε κορόιδο. Πάμε παρακάτω. Κανένα Μουσείο είδες;" 

- "Ε, κάτι είχε στην παραπέρα στάση του μετρό.. Να δεις πώς το λέγανε..Δυο βήματα απ' αυτό που λες είχε κάτι outlet, με κάτι τιμές, τρέλλα!" 

-  "Ωχ. Κι εκεί κώτσος; Καλά, καλά. Λοιπόν, άντε να φεύγουμε τώρα γιατί με περιμένουν. Πόσο κάνει ο καφές;" 

- "15 σέκελ νομίζω.." 

- " Τίιιιιιιιι 15 σέκελ;;; Παρίσι έγινε πια αυτό το Τελ Αβίβ. Μα πού έχωσα την πιστωτική;.."

- "Πιστωτική; Πόσο η συνδρομή το μήνα; Έμαθες για τα νέα επιτόκια;.."

[και πάει λέγονταςςςςςςςς...]

Και αυτό ήταν πάνω-κάτω μια πραγματική συζήτηση..

Ε, λοιπόν, χωρίς καμμία υπερβολή, τα ίδια και χειρότερα στην Αθήνα μας. Μόνο που πλέον πιστωτική δεν υπάρχει, το Παρίσι είναι πολύ μακρυά μιας κι η πίστωση γενικώς μάς τέλειωσε και δυστυχώς αυτό το ευρώ συνεχίζει να γονατίζει τον κόσμο. (μα, "τι μάντεμα" για νόμισμα Θεέ μου;;;!!)

Σάν να μάς έχουνε βάλει κάποιοι σώνει και καλά, να παίζουμε αυτή τη ρημάδα την παρτίδα Monopoly που δεν τελειώνει ποτέ, και μάλιστα με κανόνες που απλά, δεν μάς αρέσουν. Κι εμείς, σαν ηλίθιοι, συνεχίζουμε και ρίχνουμε ζαριές! Κι όλες οι ζαριές, λάθος μάς βγαίνουν, που να πάρει η ευχή να πάρει!! Κι ούτε που θέλω να ξέρω πώς θα τη βγάλω καθαρή εδώ στο γκέτο με τόση κατάθλιψη γύρω μου.

Κι άμα δεν είχε προγραμματιστεί η αυριανή Σύναξις Μπλόγκερς (για την οποία θα σάς μιλήσω εκτενέστερα στην επόμενη ανάρτηση!!!!!) μη σάς πω ότι θα έπαιρνα το ΠΡΩΤΟ αεροπλάνο να γυρίσω πίσω στην Ολβία Ρόδο, που ζει κυριολεκτικά σε  έναν άλλο, μακρινό και σαφώς καλύτερο κόσμο συγκριτικά με ό,τι βλέπω εδώ στην Πρωτεύουσα.. (σόρυ, φίλοι Αθηναίοι. κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται..)

Εγώ σού τά' λεγα!

Δε μ' άκουγες!

Τώρα... σκάσε και γιόρταζε!

Analyse Blogger*

Άλλα είχα σκοπό να γράψω σήμερα κι άλλα τελικά φέρνει η μοίρα να σάς πω.

Λοιπόν, ήρθε η στιγμή να ανοίξουμε το θέμα "Μπλόγκερ". 

Ποιός είναι ο φαινότυπός του; Τι σόι άνθρωπος είναι αυτός που αποφασίζει να κάτσει και να αραδιάσει χίλια μύρια για τον εαυτό του σε ένα άγνωστο κοινό, που το πιθανότερο είναι να μην το γνωρίσει ποτέ του; Πώς μπορείς να καταλάβεις ότι ο τάδε ή η τάδε θα μπορούσαν να γίνουν μπλόγκερ, ή υπήρξαν κάποτε, ή ίσως είναι ήδη και δεν το λένε; 

συνιστάται!

Απάντηση; Ε, δεν υπάρχει απάντηση. 

Γιατί αν κάτι δεν μπορεί να μπει σε κάποιο στάνταρ καλούπι, είναι αυτό που λέμε 'Διαστροφή'. Μπορεί να σού βγει εκεί που δεν το περιμένεις. Μπορεί να μη σού βγει βέβαια και ποτέ (που και αυτό κατ'άλλους είναι μία διαστροφή a contrario, μην ξεχνιόμαστε!). Μπορεί να σε περάσει ξώφαλτσα και μετά να σε προσπεράσει. 

Άμα όμως είναι να σού βγει, ε - ας σού βγει να τελειώνουμε!!

Κι εγώ είμαι υπέρ του να μην καταπιέζεται κανείς σε τίποτα και όταν έρθει η ώρα να κάτσεις και να τα πεις, να τα γράψεις, να τα αναρτήσεις - κάθε δεύτερη σκέψη είναι απλώς και παντελώς περιττή.

Τρία χρόνια περίπου πλησιάζουν από τότε που αυτή η ηλεκτρονική μου διαστροφή 'βγήκε στη φόρα'. Τρία χρόνια περίπου βρέθηκα να τρυπώνω σε λογιών λογιών μπλογκοσάλονα από δω κι από κει. Πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά και πάλι -τώρα που το σκέφτομαι- τόσο μα τόσο ..ίδια. 

Και ξέρετε πώς μού ήρθε αυτό; (και άλλαξα τελείως το αποψινό ρεπερτόριο που είχα κατά νου)

Ε; 

Θα σάς πω.

Κοινό σημείο αναφοράς κάθε μπλόγκερ δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο ίδιος του ο εαυτός. 

Ναι, ναι. Κι ας κάνουμε τους μετριόφρονες. 

Κατά βάθος, κάθε μπλόγκερ θεωρεί τον εαυτό πολύ σπουδαίο άνθρωπο. Ένα Δώρο επί της Γης. Μία Όαση στην έρημο του ίντερνετ. Ένα Παράδειγμα προς μίμηση. Ένα Άστρο της Βηθλεέμ (χρονιάρες μέρες). Κι ακόμα κι αν δεν το παραδέχεται κανείς 'συνάδελφος' εδώ μέσα στα ηλεκτρονικά γρανάζια των διαδικτυακών παρόχων, κάπου κατά βάθος αυτό πιστεύει. Και δε βγάζω την ουρά μου απ'έξω. Άλλωστε εκεί ακριβώς έγκειται και η ουσία αυτής της διαστροφής. Αυτής της μανίας να δημοσιοποιείς ο,τιδήποτε δικό σου κρίνεις ως άξιο συζήτησης, σχολιασμού εκ μέρους των άλλων, αναγνώρισης, ακόμα και -γιατί όχι;- εξομολόγησης προς έναν άγνωστο ηλεκτρονικό ψυχολόγο. 

Δεν είναι άσχημα όλα αυτά. Είμαι της γνώμης πως ο,τιδήποτε θεωρείς πως είναι ανάγκη δική σου - εσένα μόνο αφορά, αφού στο κάτω-κάτω, πάνω από όλους και όλα είσαι εσύ. 

Ναι , εσύ. Κι εσύ!

Κι εμείς! 

Κι εγώ. 

Και μέσα σε όλο αυτό το παιχνίδι του 'σκέφτομαι-γράφω-διαβάστε με-σχολιάστε με' είμαστε όλοι μας, είτε ως πομποί είτε ως δέκτες. Κι αν κάποτε μάς περάσει, καλώς μάς πέρασε. Κι αν κάποτε μάς έρθει, καλώς μάς ήρθε. Κι αν πάλι κάποτε βαρεθούμε, καλώς να σβηστούμε και να εξαφανιστούμε από προσώπου ίντερνετ! 

Μωρ' Να καεί το ρημάδι το πελεκούδι!

Ύστερα απ'όλες όμως αυτές τις διαπιστώσεις, είναι δυνατόν να μην υπάρχει ούτε ένα, έστω ένα κοινό σημείο ανάμεσα σε τόσους ηλεκτρονικά διεστραμμένους πολυλογάδες; 

Έστηβα το κεφάλι μου επί μέρες να το βρω, και τελικά ..το βρήκα, που λέει και το τραγούδι.

Μία λέξη μόνο αρκεί να πω :  

"Γενέθλια"!

Στοιχηματίζω ότι δεν υπάρχει ούτε ΕΝΑΣ μπλόγκερ (επώνυμος, ανώνυμος, ανωνυμοεπώνυμος και πάει λέγοντας) που δεν αφιέρωσε τουλάχιστον μία ανάρτηση, τουλάχιστον μία πρόταση, έστω ένα σχόλιο, μία ατάκα, το κατιτίς τέλος πάντων για τα δικά του...Γενέθλια. 

Το έχω καρατσεκάρει. Κάθε μπλογκερ μιλάει για τα γενέθλιά του. Άντε, ίσως ακόμα... και για τα γενέθλια του μπλογκ του. Το έχω κάνει και για τα δύο, και δεν μετανιώνω καθόλου γι'αυτό. 

Μα τι με έπιασε έτσι ξαφνικά και μιλάω για όλα αυτά σήμερα;

Θα σάς πω. 

Ο αγαπητός συνάδελφος δικηγόρος, ηθοποιός και φανατικός μπλόγκερ (είδατε πόσα πολλά κοινά;) από την Κύπρο, ονόματι Analyse Chris* ..ΓΕΝΕΘΛΙΑΖΕΤΑΙ σήμερα. Και ο τρόπος που γενεθλιάζεται είναι τόσο αναμενόμενα αιρετικός, όσο και το σολάρισμά του στα "Λεφτά με τη Σέσουλα"., που ακόμα εδώ ο κόσμος συνεχίζει να μιλάει γι'αυτό. Και για να πω την αλήθεια, έσκασα από τη ζήλεια μου όταν είδα το σημερινό του 'γενεθλιακό' βίντεο. ΆΑααασε που το φέρνει και βαρέως που γίνεται μόλις...30!  

(Μα τι να πούμε κι εμείς τα γερόντια;; Ήθελα νά'ξερα!!)

Πολλοί από σάς ίσως αναγνωρίσετε κάποιες φάτσες σε αυτό το κεφάτο βιντεάκι που σκάρωσε ο Chris, αν βέβαια είσασταν από τους τυχερούς που έτυχε να γεμίσετε τις προάλλες το Δημοτικό Θέατρο Ρόδου. Όσο για τους φίλους της δικής μας Θεατρικής Ομάδας, είμαι σίγουρος ότι τούς ξέρετε ακόμα και με τα μικρά τους ονόματα, είτε επί σκηνής είτε εκτός. (προσέξτε και τη σκάλα των παρασκηνίων στην υπόγα του Δημοτικού μας Θεάτρου! χαχα!)

Εγώ πάντως, εκτός βέβαια από τη σκάλα των παρασκηνίων, θα σάς εκμυστηρευτώ ότι γνώρισα αγαπημένες γωνιές της Λευκωσίας (που δε σάς κρύβω πως είναι μια πόλη που ΥΠΕΡ-αγαπώ και ευχαρίστως θα έμενα για πάντα εκεί και δεν θα το κουνούσα με τίποτα! Άλλωστε ούτε αυτό είναι κρυφό. Κι αν σάς έχω γράψει αναρτήσεις επί αναρτήσεων για δαύτηνα! Τις θυμάστε;) 

Χρόνια πολλά σύντροφε Analyse* !!

Να σε χαιρόμαστε και να είσαι πάντα όοοοοσο ιδιότροπος αντέχεις..!

επιτέλους!

σταμάτησες να μάς λες πού να πάμε

και τι να δούμε! Έλεος!

..και του χρόνου, λοιπόν!

Είχα πάρα πολύ καιρό να δω τόσο πολύ κόσμο σε εκκλησία. 

Για την ακρίβεια, είχα πάρα πολύ καιρό να δω τόσους όρθιους σε εκκλησία.

Να γίνω και πιο ακριβής;

Ε, μόνο στην ..Ανάσταση είχα δει τόσο κόσμο μέσα στο Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού, στο κέντρο της πόλης της Ρόδου.

Οι ιερείς τα είχαν χάσει από την πολυκοσμία, τα 350 προγράμματα που είχαν τυπωθεί σώθηκαν όλα γρήγορα γρήγορα και ...είδα κι έπαθα να βρω κι εγώ μια θέση στη χθεσινή Χριστουγεννιάτικη συναυλία της Μικτής Χορωδίας του Δήμου Ροδίων. 

Το ίδιο κάζο παραλίγο να πάθει και ο Δήμαρχός μας κ. Χατζής Χατζηευθυμίου (ευτυχώς που θυμηθήκαμε την τελευταία στιγμή να κρατήσουμε την πρώτη πρώτη σειρά για τους επισήμους, αλλιώς θα καθόταν κι αυτός ...όρθιος, ο άνθρωπος). 

Μη σάς πω ότι ακόμα και οι κάμεραμεν των τηλεοπτικών σταθμών που ήρθαν να μαγνητοσκοπήσουν τη συναυλία, δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ να βρουν μια θέση να στήσουν τους τρίποδες.. (Κι έτσι, όσοι δεν ήρθατε, μην ανησυχείτε. Σύντομα στους δέκτες σας!)

Το κοινό ήταν κάθε ηλικίας και κάθε ενδυματολογικού κώδικα. Από ταγιέρ και γραββάτες μέχρι τζην και σκουλαρίκια στη μύτη. Το χειροκρότημα όλων όμως ήταν ζεστό και οι χορωδοί μας ενθουσιασμένοι από τον τόσο κόσμο που ήρθε να τους δει και να τους ακούσει. 

Και ο κουμπαράς που είχε στηθεί στην έξοδο της εκκλησίας για την συμπολίτισσά μας Κική Τσακίρη συγκέντρωσε 500 ευρώ, όπως μάθαμε. 

Η εκκλησία ζεστάθηκε, ο κόσμος χειροκρότησε, η Χορωδία του Μουσικού Σχολείου Ρόδου, το  γυναικείο φωνητικό σύνολο Senza Intermezzo, το σύνολο Crescendo και βέβαια η Μικτή Χορωδία του Δήμου μας, όλες τους έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και πραγματικά μόλις χθες καταλάβαμε ότι ..έχουμε Χριστούγεννα.

Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, ήρθαν 500-600 ροδίτες στην χθεσινή επίσημη 'πρώτη' του συλλόγου των Φίλων Χορωδιακής Μουσικής Ρόδου, γεγονός που μάς γεμίζει όλους με αισιοδοξία για το μέλλον της Μικτής Χορωδίας του Δήμου Ροδίων. Τη ροδίτικη Χορωδία-σύμβολο που παρά την κρίση, θα συνεχίσει να συνοδεύει τις κοινές μας ροδίτικες μνήμες με γνώριμες μελωδίες. 

Αυτό άλλωστε κάνει μισό αιώνα τώρα. 

Από τη δεκαετία του '60 μέχρι και σήμερα.

Και για πολλά χρόνια ακόμα..

Ναι! 

Μπήκαν τα Χριστούγεννα!     

Χρόνια μας πολλά...

Φωτογραφίες : www.rodosevents.gr

κοίτα με!

είχες , δεν είχες...

...στολίστηκα κι εγώ!

κι όμως! έχουμε Χριστούγεννα..

Δεν είναι μυστικό.

Αυτά τα Χριστούγεννα δεν είναι σαν τ΄άλλα..

Από τη μια ο καιρός που για πολλές εβδομάδες ήταν σαν να είχε πατήσει 'pause' στην άνοιξη, απ'την άλλη η κρίση και η περιρρέουσα κατάθλιψη να μη μάς αφήνει να δούμε τι τρέχει στις βιτρίνες, βλέπω και παθαίνω να πάρω είδηση ότι ..."Ναι, Έρχονται Χριστούγεννα!". Άλλωστε, σάς το'χω ξαναπεί ότι είμαι φύσει αντικαταναλωτικός, οπότε η χριστουγεννιάτικη ευρωτραγανίστρα λαίλαπα -είτε προ είτε εν μέσω κρίσης- ουδέποτε με άγγιξε. Ποιός θα μού το'λεγε ότι τελικά το σφιχτό μου πορτοφόλι θα αναδεικνυόταν ξαφνικά σε προτέρημα; Και όμως. Όπερ έδει δείξαι, που θα λέγαμε στα μαθηματικά -ένα μάθημα το οποίο περιέργως μισούσα θανάσιμα-.

Έτσι, μπορεί να μην σκοπεύω να ξοδέψω ούτε μισό ευρώ στα μαγαζιά (και) φέτος, αλλά ειδικά φέτος αυτό που έχω ανάγκη να νιώσω είναι ότι "Ναι, Έχουμε Χριστούγεννα!", σε πείσμα όλων των καταθλιπτικών συγκυριών. 

Και μια καλή ευκαιρία να το εμπεδώσω είναι η ετήσια Χριστουγεννιάτικη Συναυλία της Μικτής Χορωδίας του Δήμου Ροδίων. Μια συναυλία που κάθε χρόνο -είτε επειδή δεν είχα το χρόνο, είτε επειδή έτρεχα να προλάβω δουλειές με φούντες- δεν τύχαινε να προλάβω. 

Ε, φέτος είπα - Θα πάω!  

Είναι Χριστούγεννα κι ο κόσμος να χαλάσει, θα πάω!

Θα μού πείτε 'σημεία των καιρών'..

Μπορεί.

Αν όμως αφήσουμε τον καιρό να κάνει τα δικά του.. σωθήκαμε!

Μέσες άκρες, μια τέτοια σκέψη ήταν η κινητήριος δύναμη να δημιουργηθεί ο νεότευκτος σύλλογος Φίλων Χορωδιακής Μουσικής Ρόδου, με σκοπό να στηρίξει τη Μικτή Χορωδία του Δήμου Ροδίων και των επιμέρους φωνητικών της συνόλων. 

Μια χορωδία-σύμβολο για την πόλη μας,  που υπάρχει από τη δεκαετία του '60 μέχρι και σήμερα και που επένδυσε φωνητικά πλήθος εκδηλώσεων της πόλης, φροντίζοντας να είναι το επίσημο μουσικό πρόσωπο της Ρόδου. 

Και δεδομένου ότι κανείς δεν πονάει το σπίτι του περισσότερο από αυτούς που το έκτισαν πετραδάκι-πετραδάκι, αυτός ο σύλλογος αυτόν τον σκοπό έχει : να νοικοκυρέψει την αυλή του, να ρίξει ένα γερό βάψιμο "μέσα κι έξω" και όλα αυτά για να γίνει σαφές ότι αυτή η ιστορική χορωδία δηλώνει παρούσα, ειδικά τώρα που ο Δήμος Ροδίων από την ερχόμενη Πρωτοχρονιά αποκτά ευρύτερο πεδίο δράσης. 

Άλλωστε, ο κοινωνικός ιστός δεν διατηρείται μόνο με ευρώ. 

Διατηρείται κυρίως με τα μικρά απλά πραγματάκια, που συνδέουν διαφορετικούς ανθρώπους, συνθέτουν μνήμες και δημιουργούν συνήθειες. Και η Μικτή Χορωδία του Δήμου Ροδίων αποτελεί ένα από τα βασικά σημεία αναφοράς σε κάθε επέτειο, κάθε γιορτή, σε κάθε χρονική στιγμή που συνενώνει τους Ροδίτες.

Η φετινή Χριστουγεννιάτικη Συναυλία της Μικτής Χορωδίας του Δήμου Ροδίων με μαέστρο τον Μιχάλη Καλαεντζή, είναι η "επίσημη πρώτη" των Φίλων Χορωδιακής Μουσικής Ρόδου, δίνοντας έτσι το στίγμα του συλλόγου : 

Η συνοχή φωνών και ανθρώπων αποτελεί απτό παράδειγμα στο ένα και μόνο ζητούμενο  μέσα σ'αυτήν την ταραχώδη χρονική συγκυρία : τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής -ανεξαρτήτως δημοτικών ορίων ή άλλων γραφειοκρατικών διαδικασιών, τις οποίες θέλουμε/δεν θέλουμε καλούμεθα να αποδεχθούμε-.

Στην αυριανή συναυλία, εκτός από τη Μικτή Χορωδία του Δήμου Ροδίων, υπό τη διεύθυνση του Μιχάλη Καλαεντζή συμμετέχουν η Χορωδία του Μουσικού Σχολείου Ρόδου, το γυναικείο φωνητικό σύνολο Senza Intermezzo και οι Crescendo.

Η συναυλία γίνεται με τη στήριξη της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου και του ΠΟΔΡ. 

Η ηλεκτρονική αφίσα της συναυλίας σχεδιάστηκε αφιλοκερδώς από  τον καλό φίλο Μόσχο Κούκουλα (www.rodosevents.gr) και το διαφημιστικό τρέηλερ γυρίστηκε γύρω από το πιο όμορφα στολισμένο χριστουγεννιάτικο δένδρο της πόλης, στη ρεσεψιόν του γνωστού πολυτελούς ξενοδοχείου Mediterranean (μα πού αλλού;) 

Ευχαριστώ προσωπικά την παιδική μου φίλη Εύη Πλιάκα-Καμπουράκη και τον Αντώνη Καμπουράκη που έδωσαν την ευκαιρία σε μένα και τον Νίκο Τζεδάκη να γυρίσουμε αυτό το σποτάκι, όπως επίσης και όλους τους εργαζομένους στο ξενοδοχείο που μάς..ανέχθηκαν επί τέσσερεις ώρες ανάμεσα στα πόδια τους. 

Επίσης, ένα θερμό ευχαριστώ στους υπεύθυνους των ροδιακών τηλεοπτικών καναλιών ΙΡΙΔΑ, RED, TVKOSMOS και TV4 που όλες αυτές τις μέρες πρόβαλαν αφιλοκερδώς αυτά τα 48 δευτερόλεπτα, και μάλιστα σε ζώνες υψηλής τηλεθέασης.

Η συναυλία θα μαγνητοσκοπηθεί από την εταιρεία τηλεοπτικών και κινηματογραφικών παραγωγών Digital Dreams-Αλέξανδρος Λουιζίδης.

Η συναυλία αρχίζει στις 7 το απόγευμα.

και η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους.

Παράλληλα, στην είσοδο του Ευαγγελισμού πριν και μετά τη συναυλία θα υπάρχει ένας ειδικός κουμπαράς όπου θα μπορείτε να δώσετε ό,τι ποσό επιθυμείτε, με σκοπό την αγορά ενός ειδικού ηλεκτρονικού μηχανήματος επικοινωνίας για την αγαπημένη συμπολίτισσά μας κα. Κική Τσακίρη, που αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα υγείας, ύστερα από επέμβαση τραχειοτομής που δυστυχώς την άφησε καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι και ανήμπορη να επικοινωνήσει με τους οικείους  της και το περιβάλλον. Πρόκειται για μία αξιέπαινη πρωτοβουλία συμπολιτών μας, που ο Θεός του Ίντερνετ τούς έφερε κοντά, αποφασίζοντας ότι τελικά αν δεν σηκωθούμε από τους καναπέδες μας, δεν γίνεται τίποτα!  

Η ιστορία της Κικής αποτυπώνεται στο βίντεο που ακολουθεί. Μια ιστορία που έχει συνταράξει τη ροδιακή κοινή γνώμη. Αξίζει να το δείτε όλο, από την αρχή μέχρι το τέλος.

Κι ας δώσει λίγο γκρίζο τόνο στα φετινά (και όχι ιδιατέρως λαμπερά) Χριστούγεννα..

Κική Τσακίρη - H ζωή μου με τραχειοτομή στην Ελλάδα from digital dreams on Vimeo.

δε μού λες ρε συ Γαβριήλ...

δηλαδή, άλλο πράμα ο τσιγκούνης

...κι άλλο ο "οικονόμος";;

για να δω στο λεξικό..

Funny Money - προσεχώς...

Ξέρω, ακόμα και για μένα είναι δύσκολο να το πιστέψω, 

αλλά είναι πλέον γεγονός.

Το "έπος" Ζητείται Ψεύτης τελείωσε οριστικά (!) και σήμερα επελέγη το νέο έργο που πρόκειται να ανεβάσουμε και ο καλός συνάδελφος και σκηνοθέτης μας (εγώ πάντως για πολλούς και διαφόρους λόγους τον λέω ...Οσιομάρτυρα με όμικρον κεφαλαίο) Μιχάλης Τεχνίτης, μάς περιμάζεψε σήμερα και μάς ανακοίνωσε τον τίτλο και τον συγγραφέα. 

Πρόκειται για την επίκαιρη κωμωδία με τίτλο "Funny Money" 

του θεατρικού συγγραφέα Ρέυ Κούνεϋ,
ο οποίος σπάει ταμεία στη Βρετανία.

τι γυρεύει εδώ ο χαρτοφύλακας; 

ε, για να τον κοτσάρω εδώ, κάτι θα ξέρω..!

Δεν θα σάς πω από τώρα περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Από τα λίγα όμως που άκουσα σχετικά με την πλοκή αλλά και με τους χαρακτήρες που θα περνούν τα πάνδεινα επί σκηνής, έχω την εντύπωση ότι και αυτό θα σάς διασκεδάσει και -ελπίζω- να σπάσει ακόμα και αυτό το ρεκόρ επιτυχίας της προηγούμενής μας παράστασης (για την οποία, ομολογώ, πως αυτό εδώ το μπλογκ σάς...έπρηξε τα συκώτια).

Όχι, δε λέω λέξη παραπάνω και δίνω τη σκυτάλη στον φίλο, συνάδελφο και σκηνοθέτη μας Μιχάλη Τεχνίτη να σάς ανακοινώσει δια ζώσης στο βίντεο που ακολουθεί σχετικά με τον τρόπο συμμετοχής των μελών του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου στην Ομάδα μας. Και να σημειώσω ότι συμμετοχή δεν σημαίνει μόνο επί σκηνής αλλά και στα παρασκήνια. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, το πεδίο δράσης και συμμετοχής όλων είναι ευρύτατο..

Μιχάλης Τεχνίτης

Funny Money λοιπόν, και για τα περαιτέρω, μείνετε συντονισμένοι στις αναρτήσεις αυτού εδώ του μπλογκ αλλά και στους τηλεοπτικούς σας δέκτες. Ήδη προετοιμαζόμαστε, όχι μόνο για τις πρόβες και για τη διανομή των ρόλων, αλλά και για νέους τρόπους προβολής του έργου στο ευρύ κοινό.. Και δε λέω τίποτα παραπάνω (αν και τρώγομαι να σάς τα πω όλα χαρτί και καλαμάρι...)

Όσον αφορά τώρα εμένα, να πω την αλήθεια δεν περίμενα ποτέ να καταλάβει τόσο πολύ "ιστολογικό" χώρο όλη αυτή η περιπέτεια που ονομαζόταν "Ζητείται Ψεύτης", μια περιπέτεια που πραγματικά κράτησε πολύ αλλά συγχρόνως με διασκέδασε ακόμα περισσότερο. Κι αν μού ζητούσαν να την επαναλάβω από την αρχή, θα το έκανα ευχαρίστως και πάλι, χωρίς κανέναν μα κανέναν ενδοιασμό.

Σιγά σιγά, και αυτό εδώ το μπλογκ θα "συνέλθει", εγκαταλείποντας όσο μπορεί τη ..ρετσινιά του 'πολιτιστικού ιστολογίου' -γιατί θεωρώ πως δεν είναι αυτός ο σκοπός του-. Είναι γεγονός ότι τόσον καιρό που ήμουν "δεμένος" με την προβολή της παράστασης, άφησα πολλά θέματα της επικαιρότητας αλλά και της καθημερινότητάς μου να περάσουν ασχολίαστα. Χαλάλι όμως, γιατί νομίζω πως τη στιγμή που βαλλόμαστε από παντού, μάς επιτρέπεται η πολυτέλεια να ξεχνιόμαστε με πράγματα που απλώς μάς ξεκουράζουν.  

Λοιπόν!
Πάμε γι' άλλα και ...αναμείνατε στο pc σας

καλά που το κατάλαβες!

φτάνει! εμπεδώσαμε πια ότι είσαι ένα Άγης με πατέντα!

Και για νά'χουμε και καλό ρώτημα :

αλήθεια, πόσον καιρό έχεις να γράψεις για το INSIDER;

ε ;

χειροκροτήματα με τη σέσουλα

Δεν θέλει πολλή φαντασία για να καταλάβετε ότι αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην μία και μοναδική παράσταση της Θεατρικής Ομάδας του Δικηγορικού Συλλόγου Λευκωσίας, το Σάββατο που μάς πέρασε, 11 Δεκεμβρίου 2010 στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου. 

Μία παράσταση που πραγματικά μάς ενθουσίασε όλους, διαπιστώνοντας για ακόμα μια φορά πως όταν οι ερασιτέχνες κάνουν κάτι με την καρδιά τους, είναι σε θέση να υπερκαλύψουν σε επαγγελματισμό ακόμα και φτασμένους επαγγελματίες. Γιατί αν δεν ήξερα ότι αυτοί που υποδύονταν τους χαρακτήρες του έργου "Λεφτά με τη Σέσουλα"  του Μάικλ Κούνεϋ ήταν δικηγόροι, θα έβαζα στοίχημα πως θα επρόκειτο για φτασμένους επαγγελματίες του ΘΟΚ -του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, για όσους δεν είναι μυημένοι στα κυπριακά αρκτικόλεξα, που όλα τους περιέχουν οπωσδήποτε κι από ένα Κάπα κεφαλαίο..-.

η Λίνα και ο Χρήστος

 ο Χριστόφορος

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, γιατί όπως θα διαπιστώσατε, αυτό το μπλογκ δεν ήταν σε θέση να εμβαθύνει σε ό,τι αφορούσε την παράσταση των Κυπρίων συναδέλφων, επειδή ακριβώς δεν είχε την ευκαιρία να τη δει πριν από σάς για σάς.      

Με τη Θεατρική Ομάδα του Δικηγορικού Συλλόγου Λευκωσίας, μάς συνέδεσε μια περίεργη μοίρα, αφού ανάμεσα στη δική μας Θεατρική Ομάδα και την αντίστοιχη λευκωσιάτικη φαινόταν να  εξυφαίνεται ένα ..αόρατο νήμα υπερπόντιων συμπτώσεων. Έτσι, εκ των υστέρων διαπιστώσαμε πως όταν ανεβάζαμε πέρσι για πρώτη φορά το "Ζητείται Ψεύτης", λίγες βδομάδες πριν είχαν ανεβάσει και εκείνοι τη γνωστή από την κινηματογραφική της μεταφορά μαύρη κωμωδία του Hal Salwen "Αναμείνατε στο Ακουστικό σας" (ένα έργο με ιδιαίτερες απαιτήσεις υποκριτικής αλλά και σκηνογραφικές/σκηνοθετικές υπερβάσεις -κι όποιος έχει δει την ομώνυμη ταινία, θα με καταλάβει.)- και ότι έκαναν ήδη πρόβες για την κωμωδία "Λεφτά με τη Σέσουλα" που ανέβασαν λίγους μήνες αργότερα.

 η Αυγή

ο Γιώργος και η Κυριακή

Το διαδίκτυο έπαιξε τον δικό του ξεχωριστό ρόλο στο προχθεσινό ροδιτοκυπριακό θεατρικό συναπάντημα. Κι αν μια ωραία μέρα δεν έπεφτα τυχαία στα δικηγορικά θεατρικά τεκταινόμενα του Δικηγορικού Συλλόγου Λευκωσίας, το πιθανότερο θα ήταν να μην ξέραμε τίποτα για την ύπαρξη αυτής της Θεατρικής Ομάδας. Είδατε τα καλά του ίντερνετ;

Κι έτσι, κατόπιν συναντήσεων των Προέδρων του Δικηγορικού μας Συλλόγου κ. Κωνσταντίνου Σαρρή και του ομολόγου του στη Λευκωσία κ. Γεωργίου Παπαντωνίου, η πραγματοποίηση αυτού του Δικηγορικού Θεατρικού Διημέρου στη Ρόδο άρχισε να μπαίνει στα σκαριά.

η Αγγελική και η Λίνα

η Σταύρη

Η κυπριακή θεατρική ομάδα ήρθε άρον άρον στη Ρόδο με την πραγματικά εξοντωτική πτήση της Cyprus Airways, η οποία καταφέρνει να μετατρέψει ένα απλό ταξιδάκι διάρκειας 45 μόνο λεπτών ανάμεσα στα δυό νησιά μας σε κοτζάμ ατέρμονη αεροπορική περιπλάνηση, μέσω Ηρακλείου Κρήτης και τούμπαλιν, διάρκειας τριών ολόκληρων ωρών και βάλε.. 

Από τη μία και μοναδική πρόβα τους που πραγματοποίησαν λίγες μόλις ώρες πριν την παράσταση του Σαββάτου στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου κατάλαβα ότι εδώ είχαμε να κάνουμε με μία ομάδα μοναδικά δεμένη, πειθαρχημένη, με δυνατότητα ταχύτατης προσαρμογής στα σκηνικά της δικής μας παράστασης, που τα έβλεπαν στην ουσία για πρώτη φορά. Και όλα αυτά, έχοντας τις γερές πλάτες των επαγγελματιών σκηνοθέτιδων που τούς συνόδευαν, της Νάτιας Χαραλάμπους και της Φάνης Πέτσα, που έδιναν επί τόπου γρήγορες και πρακτικές λύσεις προκειμένου να αποδοθεί με αρτιότητα η πλοκή του έργου -η οποία εν πολλοίς βασιζόταν στη λειτουργικότητα των εισόδων και εξόδων των χαρακτήρων-.

 η Νικόλ και ο Χρήστος

ο Μάριος

Οι κύπριοι συνάδελφοι μάς έδωσαν πολλά μαθήματα πριν και κατά τη διάρκεια της παράστασης σε ένα έργο υψηλών απαιτήσεων, ενώ στην πλοκή της θίγονταν θέματα που πραγματικά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι άλλοι συνάδελφοι δικηγόροι θα είχαν το θάρρος να παρουσιάσουν επί σκηνής, υποδυόμενοι τους συγκεκριμένους χαρακτήρες του Κούνεϋ. Και τα συγχαρητήρια για την επιλογή του έργου απευθύνονται στους υπεύθυνους του Δικηγορικού Σύλλογου Λευκωσίας, που πήραν  το ρίσκο. 

Το αποτέλεσμα ήταν να καθηλωθεί το κοινό από την αρχή μέχρι το τέλος του έργου και να εισπράξει η Θεατρική Ομάδα του Δικηγορικού Συλλόγου Λευκωσίας ..Χειροκροτήματα με τη Σέσουλα, που τα άξιζαν όλοι τους μαζί ως ομάδα αλλά και καθένας από τους συναδέλφους μας ξεχωριστά. 

ο Χρήστος και η Κυριακή

ο Άγις

Παιδιά, ανεβάσατε τον πήχυ παντοιοτρόπως και ελπίζουμε να σάς συναπαντήσουμε  ξανά επί σκηνής, είτε εδώ είτε στην όμορφη Κύπρο μας! 

Και μιας και γνωριστήκαμε κι από κοντά, είναι ευκαιρία να σάς πω ότι η Θεατρική σας Ομάδα  μπορεί να θεωρεί αυτό εδώ το μπλογκ και 'δικό της', μιας και το ΑλλούΚιἈλλοῦ όπως μαθαίνω διαβάζεται πολύ και στην Κύπρο αλλά και από τον κυπραίικο φοιτητόκοσμο στην Ελλάδα και στη Βρετανία!  

 

 οι σκηνοθέτιδες Νάτια Χαραλάμπους και Φανή Πέτσα

οι φωτογραφίες από την παράσταση 

είναι του Νίκου Σαββάκη (www.tranzistoraki.gr) 

__________________________________

Κι όσο για τα δικά μας μελλοντικά σχέδια :

Όπως σάς υποσχέθηκα προ ημερών, σάς έχω νέα!

Την Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου, θα έχετε την ευκαιρία και αποκλειστικά μέσα από αυτό εδώ το μπλογκ να μάθετε ποιό θα είναι το έργο που θα επιλεγεί από τη Θεατρική Ομάδα του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου, από πότε θα αρχίσει η επιλογή των συναδέλφων που θα θελήσουν να συμμετάσχουν και, βεβαίως, πότε και πού θα γίνουν οι πρώτες πρόβες....

Λάβατε θέσεις λοιπόν.. 

Υπομονή μέχρι την Τετάρτη το βράδυ!

δε μού λες, άκουσα καλά; 

έγινες και πλοίαρχος σε κρουαζιερόπλοιο;

και πως ο Γιάννης Σκλάβος προσελήφθη στο Α.Τ. Λονδίνου;

αληθεύουν όλ'αυτά, λαλώ σου;

Παναΐα μου, μάνα μου!!...