περιστέρια και κοράκια

Σάς είπα ποτέ ψέμματα από δω μέσα; 

Όχι.

Ε τότε, γιατί να σάς πω τώρα;

Λοιπόν, η Αθήνα δεν υποφέρεται. 

Δε μ'αρέσει φέτος. 

Δεν είναι γιορτινή όπως παλιά. 

Πώς να σάς το πω πιο καθαρά : δεν είναι τα πράγματα στη θέση τους. Και είναι ό,τι πιο ευγενικό μού' ρχεται στο μυαλό, όταν με ρωτάνε για το πώς μού φαίνεται η Αθήνα της κρίσης.

Ψυρρή, 26.12.2010

Δε λέω, εντάξει, μέχρι τώρα καλά πέρασα. Χριστούγεννα με τους συγγενείς μου που αγαπώ και με αγαπάνε. Αξέχαστη για μια ζωή θα μού μείνει κι εκείνη η φοβερή και τρομερή "Σύναξις των Μπλόγκερς" πριν λίγες μέρες (για την οποία επιφυλλάσσομαι να σάς πω περισσότερα οσονούπω (είπαμε, τα καλά έπονται, κι ας γκρίνιαξα αρκετά εν τω μεταξύ). Δεν σάς κρύβω όμως ότι δεν σκοπεύω με τίποτα να παραμείνω στο Κλεινόν Άστυ, έτσι που είναι και έτσι που κατάντησε. 

Λυπάμαι.

Αν θέλω να είμαι ειλικρινής και με σάς και με τον εαυτό μου, με τα τόσα που ενέσκηψαν στη χώρα σ΄αυτή τη χρονιά που (επιτέλους) φεύγει - και να μην ξαναγυρίσει ποτέ της!- , αισθάνομαι πως αντιμετωπίζουμε μια επιδρομή από ...κοράκια. 

Κοράκια κάθε λογής. 

Κοράκια που πετάνε πάνω από τα κεφάλια μας. 

Σαν να μάς περίμεναν χρόνια τώρα στη γωνία και δεν τα παίρναμε χαμπάρι. 

Σύνταγμα, 26.12.2010

Ακούγεται υπερβολικό, αλλά δυστυχώς δεν είναι. 

Και το χειρότερο είναι πως όλα δείχνουν ότι έπεται συνέχεια τη χρονιά που μάς έρχεται. Μια χρονιά που μάλλον πρόκειται να πιάσουμε κοινώς "πάτο". Γιατί έχω την εντύπωση πως αυτός ο έρμος ο πάτος ακόμα δεν έχει φανεί καθαρά. Δεν τον έχουμε νιώσει ακόμα στο πετσί μας. Ακούμε γι' αυτόν τον πάτο, χωρίς να ξέρουμε πώς πραγματικά θα είναι.  

Άλλωστε, όταν αυτός ο πάτος αγγίξει τα γόνατά μας, τότε... 

πού καιρός πια για.. μπλόγκινγκ;; - 

Ψυρρή, 26.12.2010

Κατά το παρελθόν μπορεί να είχα κοροϊδέψει τους υπεύθυνους του Μετρό της Αθήνας για τις μουσικές τους επιλογές (μήπως θυμάστε αυτήν την ανάρτηση από το καλοκαίρι που μάς πέρασε; ).
Για άλλη μια φορά λοιπόν, οι υπεύθυνοι του Μετρό της Αθήνας αποφάσισαν με τρόπο εξαιρετικά άγαρμπο να μάς υπενθυμίσουν πού βρισκόμαστε. 

Έπεσαν διάνα, το ομολογώ. 

Και δεν ξέρω αν θα πρέπει ξανά να τούς κακίσω ή να τούς συγχαρώ. 

Ύστερα από πολλή σκέψη, τελικά αποφασίζω να τούς συγχαρώ για το φιλμάκι animation που προβάλλεται σε έναν από τους τοίχους του σταθμού του Μετρό στο Σύνταγμα. Επειδή κάποια πράγματα καλό είναι να προβάλλονται όπως πραγματικά είναι.

Κοράκια, λοιπόν!

Δείτε το βίντεο. Διαρκεί ελάχιστα δευτερόλεπτα.

Σταθμός του Αττικού Μετρό στο Σύνταγμα - 25.12.2010

Όμως, από την άλλη, δεν μπορώ να αγνοήσω όλα αυτά τα ζευγαρωμένα περιστέρια που με καλημέρησαν σήμερα, την επομένη των Χριστουγέννων, στο μπαλκόνι του σπιτιού μου. Σήμερα ήταν  η μοναδική ίσως φορά που πρόσεξα πόσα πολλά περιστέρια ζουν, αναπνέουν και επιβιώνουν σε αυτήν την τόσο ταλαιπωρημένη πόλη. 

Μοναστηράκι, 26.12.2010

Σαν ταινία πέρασαν μπροστά μου εκείνες οι σκηνές με τον φωτογράφο στην Πλατεία Συντάγματος και με μένα να κρατάω στο χέρι μου εκείνα τα πίτουρα για να έρχονται τα περιστέρια να τα τσιμπολογήσουν. Και "τσαφ!" , βγήκε η φωτογραφία! 

Με τον μπαμπά που τότε είχε μαύρα μαλλιά, με τη γιαγιά που χαμογελούσε στο φακό -κι εγώ να βλέπω αν τα τσιμπίματα των περιστεριών είχαν αφήσει σημάδια-. 

Ήρθαν, τσίμπησαν, πέταξαν, έφυγαν 

αλλά τελικά παρέμειναν, ζευγάρωσαν, 

ρίζωσαν σ'αυτήν την πόλη, την Αθήνα μας. 

απέναντι από το μπαλκόνι μου, 26.12.2010

Αντιθέτως, ποτέ δεν θυμάμαι την Αθήνα να ήταν συνυφασμένη με κοράκια. Δεν είναι τυχαίο. 

Γιατί όποια κοράκια κατά καιρούς εμφανίστηκαν στον καταγάλανο ουρανό μας, πήραν τελικά δρόμο και ξεκουμπίστηκαν για τα καλά -ήθελαν, δεν ήθελαν-. 

Σταδίου, 26.12.2010

Ε λοιπόν, μπορεί αυτήν την περίοδο να χορεύουν όντως κοράκια και κοράκια πάνω απ' αυτήν την πόλη,  πάνω απ' αυτά τα λιγοστά τετραγωνικά στρέμματα που μάς αναλογούν πάνω σ' αυτή τη Γη. Μπορεί ν' ακούμε τα κραξίματά τους και να ψάχνουμε για ωτοασπίδες να ησυχάσουμε απ' αυτή τη φασαρία. 

Τις αναμνήσεις μας όμως από εκείνον τον φωτογράφο, τα πίτουρα και τα δεκάδες περιστέρια που πετούσαν γύρω μας όταν είμασταν παιδιά, στην Πλατεία Συντάγματος που τότε μάς φαινόταν απέεεεεεεεραντη - όλες εκείνες τις αναμνήσεις δεν θα μάς τις πάρουνε από μάς. 

Δεν πρέπει να μάς τις πάρουνε. 

Ερμού, 26.12.2010 

σε λίγο θα μού την κολλήσεις

την καταθλιψάρα σου φέτος!

άντε, καλά Χριστούγεννα πια!