'Ωωωωμμμμμμμμ...

Αλήθεια, τι κάνεις Δευτέρα βράδυ στην Αθήνα
όταν όοοολοι είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους;
Μα είναι τόσο απλό...

Πας στο πλησιέστερο ινδικό εστιατόριο και κλειδώνεσαι εκεί μέσα μέχρι να σκάσεις (στο φαΐ). 

Και μην πάει ο νους σας στο κακό : αυτή η ανάρτηση ΔΕΝ είναι διαφημιστική. Άλλωστε το εστιατόριο Indian Massala στην Ερμού (το οποίο αρχικά βρισκόταν στην πάλαι ποτε Πλατεία Θεάτρου και νυν...Athens Warzone) δεν θέλει καμμία μα καμμία περαιτέρω διαφήμιση. 

Ήταν γεμάτο, όπως κάθε βράδυ.

Είχα ανάγκη να ταξιδέψω ξανά στην Ινδία, έστω και γευστικά. 

Η Πρωτοχρονιά του 2000 με είχε βρει κάποιες εκατοντάδες χιλιόμετρα νότια του Μαντράς, στο χωριό -των 2 εκατομμυρίων κατοίκων..-  Μαμαλαπουράμ, που σημειωτέον πριν 6 ακριβώς χρόνια είχε ρημαχτεί στην κυριολεξία από το Τσουνάμι κι εκείνες οι φοβερές σκηνές της καταστροφής με είχαν βρει να τραβάω τα μαλλιά μου μπροστά στην τηλεόραση.

Α! και για τους εύστροφους : 

Μαμαλαπουράμ και..Μαμαλάκης - ουδεμία σχέση. 

Τσεκαρισμένο.

ο Shah Rukh Khan στο τραγούδι της ομώνυμης ταινίας "Phir Bhi Dil Hai Hindustani", 

που έσπαγε ταμεία σε εκατομμύρια ινδικούς σινεμάδες λίγο πριν μπει το 2000. 

Χιτ αξέχαστο και βίντεο-κλιπ υπερπαραγωγή..

Μα τι Πρωτοχρονιά ήταν εκείνη, Βράχμα μου!

Με τις αγελάδες να βολτάρουν δεξιά κι αριστερά. Με τα κάρυ να αρωματίζουν μέχρι και την τελευταία τσάκιση της πουκαμίσας μου. Με τις πτωχές πλην τίμιες δραχμούλες μας να έχουν ξαφνικά τρελλή αξία και να μεταφράζονται σε τόνους από ρουπίες. Με τον ήλιο να λάμπει παντού κι εμένα να γυρνάω σα χαμένος από ναό σε ναό κι από γκουρού σε γκουρού (ναι, την πέρασα κι αυτήν την παιδική αρρώστια). Και με την αυστραλέζα ζωγράφο-ξαδέλφη μου να μού κάνει όλα μου τα καπρίτσια. 

Και τι αισιοδοξία για τον νέο αιώνα. Και τι όνειρα για το μέλλον. 

Και τι νιάτα που είχα τότε - μόλις 11 χρόνια πριν. Άλλος άνθρωπος!

Πάντως, δεσμεύομαι μέσα στο 2011 να μάς ταξιδέψω μέσα απ' αυτό εδώ το μπλογκ σ' εκείνες τις αξέχαστες δυο βδομάδες στην Ινδία, μιας και είτε θα έχω πολύ χρόνο ελεύθερο λόγω επικείμενων απεργιών είτε...θα έχουμε όλοι μας μεγάλη ανάγκη απλά να ξεχαστούμε για να μην τρελλαθούμε.

Να για κάτι τέτοια και μόνο, τι να πω, αξίζει να περπατήσεις μέχρι το τέλος της Ερμού - ένα τσιγάρο δρόμος από το σταθμό του μετρό στο Μοναστηράκι ή δυό βήματα από το σταθμό του ΗΣΑΠ στο Θησείο. 

Και  -τσουπ!- έφθασες στο...Μαμαλαπουράμ. Τόσο απλά!

ο Παράκτιος Ναός του Μαμαλαπουράμ

Και για όσους κουνούν το κεφάλι τους με δυσπιστία, σάς το λέω και το υπογράφω : οι γεύσεις του Indian Massala δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από εκείνα τα φοβερά ινδικά αυθεντικά φαγητά που πρωτοανακάλυψα μόλις πριν μπει ο νέος αιώνας. 

Δεν θα προσπαθήσω να μιμηθώ ούτε το αγαπημένο μου Δεσποινάριον ούτε βέβαια και την ειδήμονα TasteMixer, γράφοντας περί συνταγών και δοσολογιών. 

Εγώ απλά θα πω πώς ακριβώς ντιρλίκωσα απόψε, 

και τίποτε περισσότερο απ' αυτό.

Αρχίζουμε λοιπόν!

Δεν είναι πεϊνιρλί μωρέ! 

Ονομάζεται 'Νάν' , ήτοι 'ψωμί', μόνο που το προτιμώ με τυρί. 

Είναι αλήθεια ότι το 'Ναν' του εστιατορίου πέρασε από διάφορες ..περιπέτειες μέχρι να το πετύχει ο μάγειρας όπως έπρεπε. Και σήμερα το κατάφερε. Όχι πολύ σκληρό, όχι πολύ μαλακό. Σωστή ζύμη και το τυρί σε σωστή δόση. 

Εννοείται πως θέλει επιδέξιο δεξί χέρι  

(δεν τρώμε ποτέ με το αριστερό! μεγάλη αγένεια!.)

Τα δύσκολα..

Μοσχάρι με Κάρυ..

Ξέχασα να πω ότι το θέλω mild, και επήλθαν τα γνωστά  αποτελέσματα:  

Ιδρώτας και βαθιές ανάσες.

Όμως, το Ναν και το ρύζι έκαναν τη δουλειά τους - ευτυχώς. (Πφφφ..)

Το αγαπημένο μου.

Chicken Tikka Masala και δε θέλω αηδίες. 

Δεν θα με ξενερώσω να κάτσω να σάς το μεταφράζω. 

Η γεύση απερίγραπτη. Γι' αυτό και δε λέω περισσότερα. 

Θα το αδικήσω τούτο 'δω το Chicken, έτσι και ξεστομίσω έστω και μισή λέξη παραπάνω..

Και νομίζω πως για ένα άτομο, όλα αυτά είναι υπερ-αρκετά.
Φτάνει πια αυτό το ελληνικό φαινόμενο, 
να παραγγέλνουμε και να πετάμε τα μισά.
Τι στο διάολο, κρίση δεν έχουμε;

'ΩΩωωΜΜΜΜμμμμμμμμμμμμμ...