28 Σεπ 2008

ἀναντικατάστατα

Μέρα μέ τή μέρα δυστυχῶς συνειδητοποιῶ μέ πόση ἀκρίβεια ἐπιβεβαιώνονται αὐτά πού λέγονταν πρίν χρόνια σέ σχέση μέ τήν ὁλοένα καί μεγαλύτερη ἔλλειψη ἀνθρώπινης ἐπικοινωνίας καί τήν παράλληλη ἀνάπτυξη τῶν διαφόρων τεχνολογικῶν της ὑποκατάστατων -ὅρα internet..-
Πόσο ἠλίθιος ἤμουν τότε πού ὅλα αὐτά τά θεωροῦσα ἁπλῶς 'ἐπιστημονική φαντασία', τή στιγμή πού οἱ τότε κακοί οἰωνοί εἶναι σήμερα μιἀ καθημερινότητα.
Καί ἴσως αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος πού διάλεξα νά προβάλω στό Watch+Cut γι'αὐτή τήν ἑβδομάδα τή βραβευμένη ταινία μικροῦ μήκους Magma τοῦ Ἰσπανοῦ Vicente Navarro Abad.

Τά λόγια περιττεύουν ὅταν μιλοῦν τά μάτια καί ἡ ἁφή -αἰσθήσεις πού κανένα chat καί κανένα email δέν μπορεῖ νά ἀντικαταστήσει-

Δεῖτε την καί θά καταλάβετε τί ἐννοῶ.

26 Σεπ 2008

φωτεινές σκιές

Παρασκευή.
Ἴσως ἡ μοναδική μέρα τῆς ἑβδομάδας πού τόν τελευταῖο καιρό βρίσκω χρόνο νά προσέξω τί γίνεται γύρω μου καί δέν κοιτάω κάθε λίγο καί λιγάκι τό ρολόι τοῦ κινητοῦ μου (ἔχω ἀπαλλαγεῖ ἐδῶ καί κάποια χρόνια ἀπό τό κανονικό ρολόι χεριοῦ πού μέ τρέλλαινε ἀκόμα περισσότερο..)

Σήμερα ὄμως πρόσεξα καί τίς "φωτεινές σκιές" πού δημιουργεῖ ὁ φθινοπωρινοκαλοκαιρινός ἥλιος στό σπίτι μου, ἀκριβῶς δίπλα ἀπό τό γραφεῖο πού ἔχω τό κομπιοῦτερ.
Καί εἶπα νά τις μοιραστοῦμε..


Καλό σαββατοκύριακο..

24 Σεπ 2008

σέ λατρεύω

Εἶναι ἀκόμα Τετάρτη , ἀλλά δέν ξέρω πῶς μοῦ'χει κάτσει ὅτι 'πάει - πέρασε κι αὐτή ἡ βδομάδα'. Διαπιστώνω ἐν τῷ μεταξύ -καί μάλιστα μετά λύπης μου- ὅτι μᾶλλον βιάστηκα νά ἀλλάξω τό look τῆς κεφαλίδας (οἱ βροχές καί οἱ καταιγίδες μᾶλλον μᾶς ξέχασαν φαίνεται).

Τά πολλά λόγια εἶναι φτώχεια λοιπόν, καί λέω σ' αὐτή τήν ἀνάρτηση νά σᾶς γνωρίσω ἕνα καινούργιο (γιά ἐδῶ τουλάχιστον) γκρουπάκι ἀπό τή Σουηδία πού μόλις πρίν λίγες ἑβδομάδες κυκλοφόρησε τό ἄλμπουμ του "Bring The Lions Out" , πού ἀπ' ὅ,τι φαίνεται εἶναι καί ἡ πρώτη δισκογραφική του δουλειά πού γίνεται εὐρύτερα γνωστή ἐκτός Σκανδιναβίας.
Μόλις πρίν λίγες μέρες ἀνέβηκε τό ἐπίσημο βίντεο τοῦ single του, μέ τόν ἁπλό τίτλο "Σέ Λατρεύω" ("I Adore You") πού -δέν ξέρω γιατί ἀκριβῶς- σάν νά μέ βάζει λίγο στό φθινοπωρινό mood. Πάλι καλά κι αὐτό δηλαδή, ἀφού τό καλοκαίρι ἐδῶ καλά ἀκόμα κρατεῖ.

Τό ὄνομα τοῦ σουηδικοῦ αὐτοῦ γκρούπ εἶναι ἑλληνικότατο:
Melpo Mene
(δηλαδή....Μελπωμένη).
....τό βίντεό τους μοῦ τό σύστησε ἕνας φίλος ἀπό τό Κουβέϊτ
μέσω Facebook..
..καί αὐτό τό single ἔγινε 'τό τραγούδι τῆς ἑβδομάδας'
σέ μεγάλους μουσικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς τῶν ΗΠΑ..
Τόσες "πολυεθνικές' εὐτυχεῖς συγκυρίες δηλαδή.
ἀπό τά εὐτυχῆ Σημεία τῶν Καιρῶν
(ναί, ὑπάρχουν καί τέτοια)


Τό βίντεο εἶναι ἀφιερωμένο σέ ὅσους λατρεύουν τά animation..

Melpo Mene - I Adore You
ἀπό τό νέο τους ἄλμπουμ "Bring The Lions Out"

Μάλιστα λοιπόν, ok..
Ὡραῖα καί καλά ὅλ'αὐτά.

Καί πῶς ἀγοράζουμε τό cd ;
Τό γκρούπ πρωτοτυπεῖ καί σ'αὐτό..
Μποροῦμε νά τό παραγγείλουμε ἀπό τό site τους καί ἄνευ μεσαζόντων
Ἰδοῦ ἡ διεύθυνση :
www.melpomene.se

καί οἱ παραγγελιές (μέσω πιστωτικῆς, ἐννοείται) ἐδῶ!

ὤχ!


Θά τό παραδεχτῶ.
Ἔχω ξετρελλαθεῖ μέ τό νέο blogάκι μου, τό Watch+Cut, πού μέ πῆρε πάλι πίσω στίς καλές στιγμές ὅταν εἶχα ἀσχοληθεῖ μέ τήν τοπική κινηματογραφική λέσχη καί μόλις ἀνακάλυπτα αὐτό πού ὅλοι μας ξέρουμε σήμερα, δηλαδή αὐτή τήν 'I Love To Hate You' κατάσταση πού ὀνομάζεται blogging (τί ἄλλο..).
Ἔχω συλλάβει τόν ἑαυτό μου νά γράφω καί νά σβήνω σέ κόλλες χαρτί ποιά θεματολογία θά ἔχουν οἱ ἐπόμενες ταινίες μικροῦ μήκους πού ἔχω ἔτοιμες γιά νά προβληθοῦν, ποιές ἡμερομηνίες θά εἶναι καλό νά προβληθεῖ τί καί γιατί, καί γενικῶς ζῶ μιά νοσηρή κατάσταση πού ὄμως δέν μπορῶ νά κάνω χωρίς αὐτήν!

Πάω καλά;

Δέ θά ξεχάσω τήν πρώτη φορά πού πρόβαλα τήν ταινία στό blogάκι, μόλις τό περασμένο Σάββατο στίς 6 τό ἀπόγευμα ὥρα Ἑλλάδος :
Ναί, ὑπήρχαν 2 κλικαδώροι online ἀπό τήν ...Ἀμερική, ὄταν ἐκεί ἡ ὥρα ἦταν 4 τό πρωί! Δέν ἄντεξα, ἄρχισα τό chat στό Facebook μέ τό ξάγρυπνο 'κοινό' πού ἦταν κυριολεκτικά στό...τέλος τοῦ Κόσμου!
Μά δέν εἶναι καταπληκτική ἐφεύρεση αὐτό τό internet;
Γιά νά μήν πῶ ὅτι καί ὁ ἴδιος ὁ σκηνοθέτης τῆς ταινίας πού ἀνέβασα μπῆκε στό blog καί εύχαρίστησε ὅσους ἔβλεπαν τό "Right Place".
Ὄντως , ὅσοι ἦταν ἐκείνη τή μέρα online , ἀπό τίς 6 ἀκριβῶς ἕως καί τίς 6 καί πέντε τό ἀπόγευμα τό περασμένο Σάββατο, στίς 20 Σεπτεμβρίου 2008, ἦταν (εἴμασταν, ἐννοῶ) ὅλοι στή... σωστή θέση!
Ἀπίστευτο;


καί τώρα τί εἶναι αὐτό πού κάνω;
αὐτοδιαφήμιση;
ναρκισισμός;
ἄαααααααα, γιά ἕνα λεπτό!
καί γιατί θά πρέπει νά ἀπολογηθῶ;
ὅ,τι θέλω κάνω καί ὅ,τι θέλω λέω.
αὐτό δἐν εἶναι ἄλλωστε blogging;

ὅσο γιά τό ἐπόμενο ταινιάκι πού διάλεξα : ΑΣ'ΤΑ!
Τό ἔχω δεῖ ἀ-μέ-τρη-τες φορές, καί πιστεύω ὅτι πολλοί ἀπό σᾶς θά τήν πατήσετε σάν κι ἐμένα.
Τόσο
ἁπλό καί τόσο πολύπλοκο.
Τόσο σύντομο καί τόσο ἀργό.
Δέν 'χωνεύεται' μέ μιά ματιά.
Θέλει ξανά καί ξανά.
...ἀλλά, ἄς μήν τά λέω ὅλα ἐγώ.
Ἄλλωστε νομίζω ὅτι ἕνα βασικό μειονέκτημα τῶν blogs εἶναι αὐτός ὁ ἰδιότυπος 'αὑτισμός' πού τά διέπει, οἱ ἀτέλειωτοι ἡλεκτρονικοί μονόλογοι πρός τό ὑπερπέραν πού ἄν πετύχουν καί κάποια κλικαρίσματα καά κανα'δυό σχόλια -ἔχει καλῶς- ἀλλιῶς τό διαδικτυακό χάος θά τούς πάρει καί δέν θά τούς πάει πουθενά.

Καί γράφοντάς τα ὅλα αὐτά, μοῦ ἦρθε ξαφνικά στό μυαλό αὐτή ἡ ἀνακοίνωση στό Facebook πού ἔκανα τήν προηγούμενη ἑβδομάδα γιά νά γίνει γνωστή ἡ πρώτη προβολή τοῦ Watch+Cut.
Φαίνεται ὅτι κάποιος ἀπό ὅσους εἶχα καλέσει, προώθησε μέ τή σειρά του τό 'event' στή λίστα ὅλων τῶν 'φίλων' του. Καί μεταξύ αὐτῶν πού τελικά δέν 'ἀπάντησαν' στό ἐάν θά 'ἔρθουν' στήν προβολή ἤ ὄχι ἦταν καί ὁ γνωστός σέ ὅλους μας καί ἄρτι ἀποβιώσας Νῖκος Σεργιανόπουλος...
Καί μόλις πρίν ἀκριβῶς δύο λεπτά , γράφοντας αὐτές ἐδῶ τίς γραμμές, συνειδητοποίησα ἴσως γιά πρώτη φορά γιατί τελικά ὅλοι ἐμεῖς ἔχουμε κυριολεκτικά σχεδόν ...φυτευτεῖ στίς ὀθόνες τῶν ὑπολογιστῶν μας καί κλικάρουμε τουλάχιστον 5 φορές τήν ἡμέρα αὐτό τό πράμα πού λέγεται Facebook.
Κυρίες καί κύριοι , νομίζω πώς τό βρῆκα καί περιμένω τή γνώμη σας (take your time) :
Ἐπειδή ἴσως τό μόνο πού δέν ὑπάρχει σέ ὅλον αὐτόν τόν ἰδεατό κόσμο τῶν τόσων 'φίλων' εἶναι αὐτό πού ὀνομάζουμε "ἀπουσία".
Δέν ὑπάρχει κανείς.. 'χαμένος'.
Εἶναι ὅλοι ΕΙΤΕ 'online' ΕΙΤΕ ἁπλῶς 'offline'.
Καί εἶναι πάντα θέμα χρόνου νἀ ..'ἐπανέλθεις'.
Γιά φαντάσου!
Ζοῦμε μία ...ἰδιότυπη Ἀθανασία (??!!)
Πόσοι ἀπό μᾶς ἀντέχουμε νά τό δούμε κι ἔτσι;


Λέω νά ἀνεβάσω αὐτό τό κείμενο
..χωρίς νά τό 'χτενίσω'.

τί λέτε;
κάνω καλά;


21 Σεπ 2008

ήταν καλοκαίρι

Επιτέλους βρέχει.
Μετά από ένα ταλαιπωρημένο καλοκαίρι από πολλές απόψεις, κάτι σαν να μου λέει ότι θα συμφωνήσω με έναν φίλο από Αθήνα που πρόλαβε χθες το μεσημέρι να γράψει στο status του στο Facebook, ότι εκείνη η βροχή που έπεφτε στην πρωτεύουσα χθες ήταν "καθαρτήρια". Και η ίδια βροχή εξ Αθηνών έφτασε επιτέλους και σ'εμάς εδώ.
Το είχα ξαναπεί από το blog, πως αυτό το καλοκαίρι πραγματικά με έκανε να αγανακτήσω πολλάκις.. Και ίσως είναι η πρώτη φορά που -αντίστοιχα- ευχαριστιέμαι που μπαίνει επιτέλους φθινόπωρο και μάλιστα στην ώρα του (!!) , μετά από πολλά χρόνια τώρα που το σκέφτομαι.

Αρκετά η φλυαρία λοιπόν.

Κατέστησα σαφές ότι χαίρομαι που βρέχει
"...και γράμματα γνωρίζω."


υ.γ.
άλλαξα και look στην κεφαλίδα. το'δαμε;
πάνε τα ερημίτικα και οι σκόνες.
καιρός για ύδωρρρ

19 Σεπ 2008

αύριο η πρώτη προβολή

Λοιπόν, νομίζω πως όλα είναι έτοιμα για την αυριανή πρώτη διαδικτυακή προβολή στο νέο μου blogάκι Watch+Cut που θα το βρείτε πατώντας εδώ ακριβώς.

Όχι, δε θα σας πω από τώρα ποιά είναι η ταινία και τι υπόθεση έχει, αλλά δεν αντέχω να μη σας πω ότι πρόκειται για μια ταινία μικρού μήκους διάρκειας μόλις δέκα λεπτών του νέου Ιάπωνα σκηνοθέτη Kosai Sekine (φωτογραφία), βραβευμένου στις Κάννες και στη Νέα Υόρκη -οπότε σας λέω εκ προοιμίου ότι αξίζει ..κλικάρισμα-.

Το κλου (για μένα τουλάχιστον) είναι τα λόγια του ήρωα προς το τέλος της που μάλλον θα σας αγγίξουν -ελπίζω- (ευτυχώς οι υπότιτλοι είναι αγγλικοί, οπότε μην αρχίσετε ταχύρρυθμα μαθήματα ιαπωνικής..)

Για να πάρουμε όμως μια ιδέα για το αυριανό, αξίζει ίσως να δείτε το βίντεο-κλιπ που σκηνοθέτησε ο Kosai Sekine για το ολοκαίνουργιο single "Maledict Car" ("Καταραμένο Αυτοκίνητο") του φρέσκου γιαπωνέζικου γκρουπ Jemapur που παίζει αποκλειστικά ηλεκτρονική μουσική.
Αυτό το single κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία μόλις την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου που μας πέρασε (τραγούδι ημερών δηλαδή! όχι , για να μη λέτε πως δεν υπάρχει άμεση ενημέρωση...)

Περισσότερα για τους Jemapur
και τα υπόλοιπα τραγούδια τους
θα βρείτε εδώ


Jemapur - "Maledict Car"
σκηνοθεσία : Kosai Sekine


Ες αύριον τα σπουδαία λοιπόν,
από τις 6 το απόγευμα ώρα Ελλάδος και εντεύθεν
καθ'όλη τη διάρκεια της εβδομάδας, online στο Watch+Cut
watchandcut.blogspot.com

16 Σεπ 2008

watch+cut...

...Τελικά η μανία του blogging είναι να μη σου κολλήσει. Αλλά έχω φτάσει στο στάδιο να το παραδέχομαι δημοσίως και ανερυθριάστως, κι είπα να δω μέχρι πού θα φτάσει. Κάπως έτσι πήρα την απόφαση να ανοίξω και ένα...δεύτερο μαγαζί (πώς λέμε ΕΤ-1 / ΕΤ-2..) και πώς ένα έντυπο που σέβεται τον εαυτό του κοτσάρει και ένα dvd για μόστρα, ε - έτσι κι εγώ. Και είναι καιρός τώρα που σκεφτόμουν πόσο καλά θα ήταν να μοιραζόμασταν μαζί κάποια καταπληκτικά ταινιάκια που είτε με έβρισκαν είτε τα έβρισκα στο διαδίκτυο. Από την άλλη, δεν ήθελα να αλλάξω το ΑλλούΚιΑλλού και να αντικαταστήσω την ακατάσχετη λογοδιάρροιά μου με απλώς ένα φιλμάκι και τέ-λο-ς
(ή μήπως αυτό θέλετε; ε, δε θα σας κάνω αυτή τη χάρη -στο κάτω κάτω δε ζω κι απ'τα κλικ..-).

Και κάπως ..έτσι μου προέκυψε το WATCH+CUT.
Μπορεί κάποιοι από σας να έχουν ήδη μπει στο νέο μου blogάκι και με όσους μίλησα μέχρι τώρα με ρώτησαν όλοι (πλην μίας!!) "μα τι σχέση έχουν τα ψαλίδια και οι κλωστές με τις ταινίες που θες να προβάλεις από εκεί"...

Λοιπόν,
για να ξεκαθαρίσει και αυτό το θέμα, ορίστε η εξήγηση:

Κατ'αρχήν το ρήμα watch (βλέπω, παρακολουθώ) δε νομίζω ότι θέλει περαιτέρω ανάλυση.
Η λέξη 'cut' τώρα σημαίνει κόβω, άρα μοντάζ, άρα 'κατ' του σκηνοθέτη, άρα κι εδώ το θέμα είναι πάλι σαφές.
Και εδώ ακριβώς κολλάει και το ψαλίδι - που κόβει ό,τι μπορείς να φανταστείς, δίνει λύσεις ή δημιουργεί προβλήματα , αναλόγως το χέρι βέβαια -.
Στην περίπτωσή μας το ψαλίδι κόβει...χρόνο από τις ταινίες που διάλεξα, αφού όλες θα διαρκούν το πολύ δέκα λεπτά, άντε τέταρτο.

Και φτάνουμε στις κλωστές. Ένα αντικείμενο που βρίσκεται σε κάθε...'νοικοκυρεμένο' νοικοκυριό (πλην του δικού μου αφού ως γνωστόν οι έλληνες περιμένουν τις ελληνίδες να κάνουν αυτές τις δουλειές - πάει πακέτο με το βράσιμο του αυγού, να'ναι καλά οι ελληνίδες μαμάδες).


"Μα τι σχέση έχουν οι κλωστές με τις ταινίες;;;"
Συγγνώμη, έχετε δει ποτέ σας μπομπίνα;
Αυτά τα καρούλια με τις κλωστές δε σας θυμίζουν τίποτα;;
Μα...τίποτα;;;


Αυτά τα διαμαντάκια μικρού μήκους που βρήκα στο διαδίκτυο είναι κάτι σαν ..εργόχειρα, που μόνο σε ένα "νοικοκυρεμένο" νοικοκυριό μπορει κανείς να βρει. Αλλιώς να πάρει έτοιμα αξεσουάρ απο το σούπερ-μάρκετ.
Και ευτυχώς έχουν όλα αγγλικούς υπότιτλους όταν χρειάζεται και με τρόπο ευσύνοπτο λένε πολλά.

Η πρώτη ταινία "ανεβαίνει" το Σάββατο όταν στην Ελλάδα θα είναι 6 το απόγευμα και κάθε Σάββατο θα τη διαδέχεται μια άλλη -ελπίζω εξ ίσου καλη και ενδιαφέρουσα-ταινία μικρού μήκους. Καθ'όλη τη διάρκεια της εβδομάδας η ταινία θα είναι στη διάθεσή σας, να τη δείτε , αν θέλετε να τη ξαναδείτε και να τη σχολιάσετε όπως θέλετε -ελληνικά ή και αγγλικά-.
Επί τούτου διάλεξα να γράψω το blog στα αγγλικά για να μην περιορίζεται το κοινό.

Όσοι μάλιστα από σας είναι στο γνωστό Facebook, ας κάνουν add τον 'φίλο' Watch Cut (που εκ πρώτης όψεως μοιάζει να είναι κάποιος τύπος από το Βιετνάμ, αλλά προφανώς δεν είναι..) για να μαθαίνετε τα νέα γενικώς και από πρώτο χέρι..

Άντε ,
να κόψει και κάτι το μάτι μας αυτό το χειμώνα...
(γιατί περί αυτού πρόκειται..)
....αρχής γενομένης..
από αυτό το Σάββατο,
20 Σεπτεμβρίου 2008

στις 6 το απόγευμα (εδώ στην Ελλάδα)

Τίτλος Blog : WATCH+CUT
Γλώσσα :
Αγγλικά

Χώρα : ...στο κομπιούτερ μου (..!)

13 Σεπ 2008

zzz... ?

τα δύο μαξιλάρια μου - και μάλιστα δίχως φλας!
επιτέλους! το έμαθα κι αυτό το "κόλπο" της ψηφιακής μου..

Πειράζει που το μόνο που θέλω να κάνω αυτό το σαββατοκύριακο είναι να ξεραθώ στον ύπνο;

Πειράζει
που θέλω να πουλήσω όσο-όσο το κινητό μου και να ξεχάσω ποιά κουμπιά πρέπει να πατήσω όποτε ακούω τον ήχο του sms;


Και -εν πάση περιπτώσει- ποιός διάολος εφηύρε
τη συντομογραφία "zzz" για τον βαθύ ύπνο..;

Είναι ανάγκη να υπάρχει συγκεκριμένος ..φθόγγος
ακόμα και γι΄αυτό;


12 Σεπ 2008

down by the sea..

Αυτό θα είναι το δεύτερο σαββατοκύριακο στη σειρά που άλλα είχα σκεφτεί να κάνω και άλλα θα κάνω τελικά.
Και αρχίζω ν' ανησυχώ γιατί αν έτσι αρχίζει η 'νέα σχολική χρονιά' (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) τότε ζήτω που καήκαμε..

Ε-λ-π-ί-ζ-ω ότι το επόμενο σαββατοκύριακο
'Θα Κάνω Ό,τι Θέλω'
(το αγαπημένο μου motto)
αλλά καλύτερα ας μη βάλω και στοίχημα.

Ο Μπάμπης ακόμα δεν αντικαταστάθηκε, περιμένοντας να φορτωθεί με ακόμα μια σφραγίδα -την τελευταία της θητείας του- και τελικά θα παραμείνει μαζί μου εδώ κάτω , δίπλα στη θάλασσα
μέχρι νεωτέρας όμως!


Δείτε το βιντεάκι και ανοίξτε τα ηχεία!


Morcheeba - Down By The Sea

αυτό που περνάω αυτές τις μέρες , μάλλον θα λέγεται....


...ΥΠΕΡΚΟΠΩΣΗ

11 Σεπ 2008

μάσκα οξυγόνου - Τέλος!

Και από σήμερα φαίνεται ότι
απαλλασσόμεθα
από τη μάσκα οξυγόνου!

Απόδειξη: η φωτογραφία με τη μάσκα και το κόκκινο "λιρί" της (μα πώς αλλιώς να το πω πιά;;) να κρέμονται από πάνω από τον "καλόγερο" (μήπως τελικά η ελληνική γλώσσα θέλει ένα ρετουσάρισμα;) που βρίσκεται δίπλα στο κρεββάτι του Θανάση μας.

η απόδειξη!

Και οι φιάλες που αναζητούσαμε ανευρέθησαν και γενικώς η κατάσταση γίνεται όλο και πιο αλέγκρα στον Θάλαμο 11 της Β' Χειρουργικής. Σήμερα μάλιστα το θέμα μας - εκτός από το γνωστό "Τι Θα Φάμε Όταν Θα Βγούμε Από Δω Μέσα" - επεκτάθηκε και στα μελλοντικά επιχειρηματικά μας σχέδια!
"Ρε συ Γαβ, τι θα γίνει, θα βρούμε επιτέλους κανένα επιδοτούμενο πρόγραμμα της Ε.Ε. να αρχίσουν επιτέλους να ρέουν τα ευρώ;" και άλλα τέτοια αισιόδοξα.

Και γιατί να μην είμαστε αισιόδοξοι δηλαδή;

Ο Αντώνης το πρωί φρόντισε να φέρει αφρό ξυρίσματος και ένα καταπληκτικό after shave -εξ Ιταλίας παρακαλώ- (και του'ριξε κι ένα ξύρισμα...ΓΑΜΠΡΟΣ!) ενώ το απόγευμα η Νίκη έφερε και ένα τριαντάφυλλο, έτσι για περισσότερο χρώμα...

το μπουντουάρ

Κάτι μου λέει ότι οι νοσοκόμες έχουν πάρει χαμπάρι την ιστορία με τις ψηφιακές μηχανές που μπαινοβγαίνουν από το θάλαμο. Κι ενώ προσπαθούσα να εστιάσω σε μια κα-τα-πλη-κτι-κή κιτρινωπή ανταύγεια του ορού που φωτιζόταν από την εντοιχισμένη λάμπα από πάνω από το κρεββάτι, η νοσοκόμα μπήκε ξαφνικά στο δωμάτιο.
"Τελικά αυτές οι μηχανές είναι άχρηστες. Κι εγώ προσπαθούσα να πάρω τις προάλλες στη Λίνδο ένα φωτιστικό που έβγαζε κάτι φανταστικά χρώματα και το παλιοφλάς μου τα χάλαγε όλα..", μου είπε χωρίς να παραξενευτεί καθόλου με την εμμονή μου να βγάζω τη μια πόζα μετά την άλλη και να βρίζω στα ενδιάμεσα..

"Έχεις δίκιο. Μου βγάζει φωτογραφίες άλλ'αντ'άλλων.
Μα, κοίτα τι ωραίο χρώμα που βγαίνει μέσα από τον ορό! Και κοίτα και τι μπαζο-φωτογραφία βγήκε τελικά!" συνεχίζω εγώ...

"Ρε συ Γαβ, για φέρε να δω πώς βγήκε"
.
Ύφος αηδίας..
...Σιωπή..
"Χάλια! Σβήσε την.." , Αθανάσιος έφη

"Ναι... Συμφωνώ.."
, αποφάσισε και η νοσοκόμα.

Αρχίζω και τσαντίζομαι με τη μηχανή μου εν τω μεταξύ εγώ..

Πάντως, από υγεία πάμε καλά.

10 Σεπ 2008

νησιά χάνονται - σουηδοί βρίσκουν

Πού με ξετρύπωσαν;!
Διαπίστωσα σήμερα ότι κάποιος...Ραββίνος στη Στοκχόλμη άνοιξε ένα blog (!) και φιλοξένησε στις σελίδες του την ανάρτηση που είχα ανεβάσει για την ταινία που είχα δει στο Ισραήλ "Χαμένα Νησιά" ("iim avudim")...

Όπως μου είπαν γνώστες της σουηδικής, η μετάφραση του κειμένου μου έχει διάφορες ατέλειες (πρόκειται για online μετάφραση από τα ελληνικά στα σουηδικά) αλλά μπορεί να βγει πάνω-κάτω το σωστό νόημα (όχι πως πρόκειται για σοφίες δηλαδή, αλλά λέμε τώρα).

Όσο για το πρωτότυπο ραββινοblog :
ο συντάκτης του ισχυρίζεται ότι είναι το...
Sweden's Largest Kosher Blog
(το ..νηστισιμότερο blog της Σουηδίας;!!!)


Τίτλος Blog : Kosher Parking Rabbi von Sydow
Γλώσσα : Σουηδικά / Αγγλικά
Χώρα: Σουηδία

Κάντε κλικ :
1) στην ανάρτηση για τα "Χαμένα Νησιά"
2) στη σουηδική "μετάφραση" της ανάρτησης του ΑλλούΚιΑλλού...
τι πλάκα..

9 Σεπ 2008

βάρδια Δευτέρας, 2-6

Η Β' Χειρουργική αρχίζει και διαβρώνεται μου φαίνεται.
Το μεσημέρι ήταν γεμάτο με όλους και όλες τους ιταλούς και ιταλίδες μποέμ τύπους και τύπισσες της Παλιάς Πόλης. Αν και στα γνωστά μπαρ όλοι και όλες δεν είναι τίποτε άλλο παρά το normal background, για να είμαι ειλικρινής ψιλοπαραξενεύτηκα σήμερα που το 'φυσικό μας περιβάλλον' μεταφέρθηκε έτσι ξαφνικά στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου και στον Θάλαμο αριθμό 11 του Θανάση μας.
Ναι μεν το φχαριστήθηκε, αλλά μετά έπεσε ξερός (αλλά εντελώς όμως).

"Γαβ, αυτή η κουρτίνα θα πρέπει να κλείσει μου φαίνεται".
"Να κλείσει λοιπόν. Το παράκανες. Μόνο μπρέηκντανς δε χόρεψες σήμερα με τα party animals!", γέλασα
Ρε που να πάρει.
Μα, να πετάω τόσο καλές ατάκες (ισχυρίζομαι εγώ τώρα) και ο Θανάσης να βυθίζεται στον ύπνο πριν καν τις αποτελειώσω... -και να αναγκάζομαι να τις αραδιάζω εδώ, μήπως και βρω "κοινό"-...
Ρε τι πάθαμε...


Και πάνω που έκλεινε τα μάτια, μετά από 5 ολόκληρες μέρες και νύχτες αϋπνίας και ταλαιπωρίας, να τα sms στο κινητό μεσημεριάτικο.
Και το μάτι γαρίδα μετά.
Και άντε να ξανακοιμηθεί.

Λοιπόν, αγαπητοί :

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (δηλαδή στην επαρχία)
ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΔΕΝ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥΜΕ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ SMS.

ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ
ΔΕΝ
ΤΗΛΕΦΩΝΟΥΜΕ
ΟΥΤΕ
SMSΑΡΟΥΜΕ
ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
ΜΕΤΑΞΥ 2 ΜΕ 5 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ.

Μιλάμε, δεν υπάρχει μεγαλύτερο βάσανο να βγάζεις τη μάσκα οξυγόνου, να πρέπει να ανασηκωθείς στο κρεββάτι, να απλώσεις το χέρι, να σηκώσεις το κινητό, να ανοίξεις το κινητό (που είναι συρταρωτό), να βρεις και τα γυαλιά μυωπίας (ναι, υπάρχει και αυτό), να βάλεις τα γυαλιά μυωπίας, να σηκώσεις τον διασωληνωμένο λαιμό για να δεις τελικά ένα απλό
"Θανάση, τι γίνεται;".
Μα τι να γίνεται;;;
Υπάρχει
και επισκεπτήριο!!!


Ήρθε η Λίζα και βρήκα την ευκαιρία να πάω για έναν απογευματινό φραπέ μέτριο με γάλα στο κυλικείο του Νοσοκομείου -για να δούμε πώς θα αντέξουμε το γραφείο το βράδυ, ήθελα να'ξερα.
Περιμένοντας το καφεδάκι, θαύμασα -για πρώτη φορά ίσως- μια σπάνια αισθητική ακολουθία σε κρατικό κτίριο και μάλιστα ως προς τον χρωματισμό για να γίνω σαφέστερος.
Συγχαρητήρια εις τους υπευθύνους λοιπόν..

Το γνωστό χακι-πράσινο χρώμα των σεντονιών του χειρουργείου (γιατί αυτή η παγκόσμια εμμονή σε ένα τόσο απαίσιο χρώμα; θα λάβω κανένα σχετικό σχόλιο ή θα το πάρει το ποτάμι;)
ΚΑΙ
σε ΚΑΡΕΚΛΕΣ ,
ΚΑΙ
σε ΜΕΝΤΕΣΕΔΕΣ
αλλά ΚΑΙ σε ΚΑΔΡΟ ΤΟΥ ΤΙΜΟΚΑΤΑΛΟΓΟΥ της νοκοσομειακής καφετέριας..

Please explain..

Δηλαδή μήπως υπάρχει περίπτωση να ξεχάσουμε πού βρισκόμαστε;




























Η Λίζα έφερε ένα ωραίο βιβλίο με παραμύθια για μεγάλους κάποιου συγγραφέα από Αργεντινή, δε συγκράτησα το όνομα.
"Ααααα, Λίζα μου, πάρα πολύ ωραία! Θενκ γιου!!"
Έχεις δουλειά Γαβ.
Και να μην τραυλίζεις όταν θα μου το διαβάζεις".

Οκέυ ,
Γεννηθήτω..


7 Σεπ 2008

βάρδια Κυριακής, 12-3







Άρχισαν οι βάρδιες λοιπόν.
Σε μένα έλαχε η Κυριακή
από τις 12 το μεσημέρι έως τις 3










4ος όροφος - Β' Χειρουργική
Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου



Ο Θανάσης διασωληνωμένος, αλλά ηθικόν ακ-μαι-ό-τα-τον..
"Γαβ, σου είπε η Νίκη να φέρεις την Ελευθεροτυπία;"
"Δε χρειάζομαι τη Νίκη να μου λέει τα απαραίτητα. Ορίστε, έφερα και το Βήμα της Κυριακής. Τι με πέρασες;" , γελάω
"Μπράβο Γαβ!" - σοβαρότατος ο Θανάσης μας.
"Τι διαβάζω;"
"Το πιο σημαντικό που υπάρχει.." - αυστηρότατος ο Θανάσης μας.

Δε χρειαζόταν περαιτέρω διευκρίνηση.
Τελευταία σελίδα του Έψιλον και του ΒΗΜagazino: Τα Ζώδια (με μεγάλο Ζήτα).
Η αγαπημένη συνήθεια της 'Οικογένειας' κάθε Κυριακή μεσημέρι με τον κυριακάτικο καφέ μας. Νοσοκομείο/ξε-Νοσοκομείο, τη βολή μας δεν τη χάνουμε ο κόσμος να χαλάσει.
Και ευτυχώς όλα καλά για τους Καρκίνους, οπότε δεν υπάρχει θέμα ανησυχίας.

'Έμαθα ότι με ανέβασες στο blog"
δαγκώθηκα λίγο
"Η Νίκη σου το είπε;", ρωτώ διερευνητικά
"Ναι.
και καλά έκανες!
Να μπαίνουν και να με διαβάζουν!"

ευτυχώς που το πήρε με καλό μάτι..
Λίγο αργότερα ήρθε και ο Αντώνης.

Ο Θανάσης ακόμα δεν είναι για πολλές συζητήσεις.
Τη μια κοιμάται και μετά ξαναξυπνάει.
Το πλέον αγαπημένο θέμα είναι Τί Θα Φάμε Όταν Θα Βγούμε.
Το μενού έχει ήδη κανονισθεί :
Ένα ζουμερό φιλετάκι με πουρέ!
Χυμός ανανά..
Αλλά το μεγάλο γλέντι είναι για το τέλος :
όπως και δήποτε παγωτό -δεν παίζει ρόλο τι παγωτό ακριβώς- φτάνει να έχει σαντυγί.
Πολλή σαντυγί.
Εντάξει Θανάση, έγινε.


η Μαρίνα με το αεράκι της

καταπληκτικό το αεράκι σήμερα στο μπαλκόνι του 4ου ορόφου.
Ήρθε η Μαρίνα στις 3 παρά κάτι.
Η βάρδια της

6 Σεπ 2008

la sagrada familia

"αυτή ίσως είναι η πιο αδικημένη ωραία θέα του νησιού" σκέφτηκα όταν βρέθηκα σήμερα στον τέταρτο όροφο του Νοσοκομείου της Ρόδου.
Γιατί ποιός λογικός άνθρωπος θα κάτσει και θα απολαύσει τον κόλπο της Ιαλυσού από ένα κτίριο που μόνο για διασκέδαση δεν πας...

Μου ήρθε ξαφνικό όταν έμαθα ότι ο Θανάσης, αγαπημένος φίλος, θα έπρεπε σήμερα να μπει στο χειρουργείο. Και όλη η 'Οικογένεια' που αποτελείται από φαινομενικά άσχετους ανθρώπους και που 'έγιναν' η δική μου Οικογένεια τότε που έμενα στην Παλιά Πόλη, βρεθήκαμε πάλι μαζί σε αυτό το μπαλκόνι με θέα περιμένοντας όλοι μαζί τον 'συγγενή' μας που τον έκοβαν, τον έραβαν, τον κοίμιζαν, τον ξύπναγαν και πάει λέγοντας.


Σε αντίθεση με όσα μας έλεγαν γενικώς, την 'Οικογένεια' τελικά τη διαλέγεις και το συνειδητοποίησα σήμερα..
Φεύγοντας από το σπίτι, σκέφτηκα να πάρω μαζί μου την ψηφιακή μηχανή (!!) για να έχω κάτι να παίζω όσο θα περιμέναμε να τελειώσει αυτή η ξαφνική εγχείρηση. Οδηγώντας προς το Νοσοκομείο (άραγε, αν δεν ήμουν ντόπιος, πώς άραγε θα καταλάβαινα αν πάω σωστά; οι ταμπέλες τι γίνανε παιδιά; τέλος;..) σκεφτόμουν ότι ίσως το ψηφιακό γκάτζετ που κουβαλούσα μάλλον παραήταν 'αλέγκρο' για την περίσταση.
Τελικά όμως, διαπίστωσα ότι και τα άλλα μέλη της 'Οικογένειας' είχαν φέρει και εκείνοι από μια..ψηφιακή μηχανή για τον ίδιο ακριβώς λόγο...
Τυχαίο απλώς;


Ναι, ξανάσμιξα με την 'Οικογένεια' , ύστερα από τόσο καιρό, τόσα ξενύχτια και ποτά στα μπαρ της Παλιάς Πόλης, τόσους καφέδες και τόσες συζητήσεις -από γελοιότατες έως σοβαρότατες-.
Και, ναι, ο Θανάσης μας βρισκόταν στο χειρουργείο.

Κι εμείς τον περιμέναμε..

και το ένα 'ιατρικό συμβούλιο' διαδεχόταν το άλλο

και το ένα τσιγάρο έσβηνε μετά το άλλο

και καταβάλλαμε τρελλές προσπάθειες
να.. 'Μη Θορυβούμε'


κι όταν η κουβέντα βάραινε..

ευτυχώς υπήρχε η
πανδαμάτωρ θάλασσα
κάπου εκεί, στο βάθος



Η εγχείρηση πέτυχε.


"Γειά σου Γαβ!", το πρώτο που είπε μισοαφιονισμένος στο ασανσέρ, όταν τον μετέφερε ο νοσοκόμος στο φορείο, ενώ εγώ ήμουν φορτωμένος με τα γνωστά 'Οικογενειακά Βάρη' (καφέδες, σάντουιτς, κόκα κόλες και νερά...) -οι αγγαρείες άλλωστε πάνε χέρι χέρι με τους μικρότερους κάθε σογιού..

Τουλάχιστον για μια εβδομάδα ο Θανάσης θα πρέπει να ξεχάσει το σαξόφωνό του. Κανονίσαμε τις βάρδιες μας, σαν..'Οικογένεια'
και σαν 'Οικογένεια' θα το περάσουμε και αυτό.



Περαστικά (μας)

5 Σεπ 2008

παραμένω

Ευτυχώς οι διαπραγματεύσεις για το ενοίκιο κ.λ.π.
δεν κράτησαν πολύ
και είχαν και αίσιο τέλος.

Άλλα τρία χρόνια παράταση λοιπόν
κι έτσι δεν αλλάζω έδρα..

κι ευτυχώς, γιατί πού να τρέχω τώρα;..

και σας το γράφω γιατί πραγματικά
ο πονοκέφαλος μιας πιθανής μετακόμισης
με είχε πιάσει ένα δίμηνο πριν...

ζόρια

Σήμερα οι φίλοι μου με έβαλαν μπροστά.
Με κόλλησαν στον τοίχο και μου τα είπαν ένα χεράκι.
Μονότερμα, όλοι μαζί και καθένας ξεχωριστά!
Και για όλα φταίει αυτό το blog (τι άλλο;)


"Δε μου λες, τι σ'έχει πιάσει και τα βγάζεις όλα στη φόρα έτσι ξαφνικά; ε;"


"Πήγα εδώ, έκανα αυτό, έκανα εκείνο, σκέφτηκα αυτό.. Γιατί τόση έκθεση δηλαδή; Οι άλλοι έτσι κάνουν;"


"Για κάτσε ένα λεπτό! Παλιά καλά-καλά ούτε σε μας δεν έλεγες πού θα πας διακοπές, και τώρα όλη η Γη είχε τη δυνατότητα να βλέπει πού έπινες καφέ και τι θέατρο είδες κι αν κοιμήθηκες στην παραλία. Τί είναι αυτά;"


"Και πέρα από τις διακοπές , που εντάξει, διακοπές είναι, νέα μέρη βλέπεις, έχεις κάτι να πεις - Oκέϋ. Αλλά αυτό το τελευταίο, που μας φωτογράφισες μέχρι και τα άπλυτά σου στη βαλίτσα και τα πιάτα στον νεροχύτη;;;;"

"Πού θα πάει αυτό;;"


"Γαβριήλ, τι έπαθες;;;;"


Δεν είχα τι να πω.


(σιωπή)
(σιωπή)
(σιωπή)


Το μόνο που κατάφερα να ψελλίσω ήταν ότι...

"Ρε παιδιά, τι να κάνω...

... Άλλαξα.

Απλά δεν είμαι ο ίδιος όπως παλιά

Πειράζει;
Και όποτε θέλω, βαράω κι ένα delete στο blog και τέρμα..."


Αυτά τους είπα.
Καλά δεν είπα;

α! και να μην ξεχάσω :
εντάξει !
και έβαλα και δύο πλυντήρια

και τα πιάτα λαμπίκος και στη θέση τους.
όλα καλά.
θα νικήσουμε..

4 Σεπ 2008

γύρισα...

Και ποιός είμαι εγώ που θα τα βάλω με τη λαϊκή σοφία;
"Κάθε αρχή και δύσκολη" σου λέει, αλλά αυτό το θέσφατον σε συνδυασμό με αυτή τη μεταβατική περίοδο διακοπών-δουλειάς μου έχει αλλάξει τα φώτα.

Σύμφωνοι, ναι, ήρθα, γύρισα (δεν αναρωτιέμαι πια), αλλά ρε παιδιά όχι κι έτσι!

Άρχισε ένας χαρτοπόλεμος άνευ προηγουμένου στο γραφείο, ένα κυνηγητό με τα κινητά, ένας μαραθώνιος sms και email και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, αυτά τα εξ Ευρώπης παρείσακτα χλωμά πρόσωπα που τριγυρνάνε αμέριμνα στους δρόμους της πόλης, μπαινοβγαίνουν από τα μπαρ, τσιτσιδώνονται ακόμα στις παραλίες είναι το χειρότερο βουβό σκηνικό που θα μπορούσα να βρω γυρνώντας από τις διακοπές.
Καλά, δεν τους είπε κανείς ότι οι διακοπές τελείωσαν;
Άντε, να πάνε σπίτια τους πια!
Να το πάρουμε κι εμείς απόφαση!

Κατά τα άλλα, το σπίτι καλά το βρήκα -αν εξαιρέσουμε ότι ο αποκωδικοποιητής για τα δορυφορικά έκανε ένα ξαφνικό 'τσαφ' και κάηκε, και τώρα αναγκάζομαι να ανέχομαι όλες αυτές τις μπούρδες της ελληνικής τηλεόρασης ώσπου ο τεχνικός να κάτσει να μου φέρει πίσω τις ισορροπίες μου , δύσκολα πράματα δηλαδή...-.

Και αν εξαιρέσουμε ότι κάπως αρχίζει να μπαίνει νερό στ'αυλάκι (σύντροφοι) σε ό,τι αφορά το γραφείο, κάνω συνειδητά ό,τι περνάει (και δεν περνάει) από το χέρι μου για να διατηρώ αυτή την ψευδαίσθηση του ...φευγιού μέσα στο σπίτι.

Αντέχετε
να δείτε την ωμή πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από έναν άρτι αφιχθέντα εκ Μέσης Ανατολής εργένη ανισόρροπο τύπο που καταβάλει σκληρές προσπάθειες γενικώς (και δεν το καταφέρνει πάντα, εννοείται) ;

Για να σας δω τώρα στα δύσκολα..

Κλείστε τη μύτη σας και
...κοπιάστε μωρά μου

όχι , όσο και να χάσκεις δεν πρόκειται να βγάλω τίποτα από κει μέσα όσο βαριέμαι να ξεχωρίζω τα σκούρα από τα άσπρα κι ας τρέχω πανικόβλητος στο ZARA Σάββατο απόγευμα ν'αγοράζω τα τελείως απαραίτητα . σκασίλα μου.

ούτε στρώνω, ούτε ξεστρώνω, ούτε τίποτα. κι οι γρίλιες με τα πατζούρια ας είναι μισάνοιχτες. κι ας είμαι και σε ισόγειο. στο κάτω κάτω κοιμάμαι απλώς (απλώς λέγω )

δε σας πλένω. άλλωστε υπάρχουν αρκετά άγγιχτα στο ντουλάπι. και τα delivery φέρνουν και πλαστικά. και το κέντρο της πόλης, από κάδους -Δόξα τω Θεώ! δε με παρατάτε κι εσείς μια δόση...; εγώ πάντως μια χαρά σας παράτησα, και μάλιστα προ πολλού!

αγαπημένες γόπες. το πρώτο πράγμα που κάνω το πρωί και το τελευταίο το βράδυ. κοίτα τες πόσο στραβωμένες καταντάνε στο τέλος.. (τι; δεν αισθάνεστε αυτή τη μοναξιά της γόπας; μα καλά, τι άνθρωποι είστ'εσείς;)

όσο για το blog , τόσες μέρες απλώς το βλέπω και με βλέπει (μέχρι τώρα δηλαδή, που αποφάσισα να ασχοληθώ ΚΑΙ μαζί του ΚΑΙ με σας)

Και το καλύτερο το άφησα για το τέλος....


Άρχισαν σήμερα οι διαπραγματεύσεις για την αύξηση (ή μη) του ενοικίου μου........

Μωρέ,
αν δεν τη κάνω
δια τας εξοχάς στον Νότο του νησιoύ
αυτό το σαββατοκύριακο,
εμένα να μη με λένε
blogger...







Related Posts with Thumbnails