ὤχ!

Θά τό παραδεχτῶ.
Ἔχω ξετρελλαθεῖ μέ τό νέο blogάκι μου, τό Watch+Cut, πού μέ πῆρε πάλι πίσω στίς καλές στιγμές ὅταν εἶχα ἀσχοληθεῖ μέ τήν τοπική κινηματογραφική λέσχη καί μόλις ἀνακάλυπτα αὐτό πού ὅλοι μας ξέρουμε σήμερα, δηλαδή αὐτή τήν 'I Love To Hate You' κατάσταση πού ὀνομάζεται blogging (τί ἄλλο..).
Ἔχω συλλάβει τόν ἑαυτό μου νά γράφω καί νά σβήνω σέ κόλλες χαρτί ποιά θεματολογία θά ἔχουν οἱ ἐπόμενες ταινίες μικροῦ μήκους πού ἔχω ἔτοιμες γιά νά προβληθοῦν, ποιές ἡμερομηνίες θά εἶναι καλό νά προβληθεῖ τί καί γιατί, καί γενικῶς ζῶ μιά νοσηρή κατάσταση πού ὄμως δέν μπορῶ νά κάνω χωρίς αὐτήν!

Πάω καλά;

Δέ θά ξεχάσω τήν πρώτη φορά πού πρόβαλα τήν ταινία στό blogάκι, μόλις τό περασμένο Σάββατο στίς 6 τό ἀπόγευμα ὥρα Ἑλλάδος :
Ναί, ὑπήρχαν 2 κλικαδώροι online ἀπό τήν ...Ἀμερική, ὄταν ἐκεί ἡ ὥρα ἦταν 4 τό πρωί! Δέν ἄντεξα, ἄρχισα τό chat στό Facebook μέ τό ξάγρυπνο 'κοινό' πού ἦταν κυριολεκτικά στό...τέλος τοῦ Κόσμου!
Μά δέν εἶναι καταπληκτική ἐφεύρεση αὐτό τό internet;
Γιά νά μήν πῶ ὅτι καί ὁ ἴδιος ὁ σκηνοθέτης τῆς ταινίας πού ἀνέβασα μπῆκε στό blog καί εύχαρίστησε ὅσους ἔβλεπαν τό "Right Place".
Ὄντως , ὅσοι ἦταν ἐκείνη τή μέρα online , ἀπό τίς 6 ἀκριβῶς ἕως καί τίς 6 καί πέντε τό ἀπόγευμα τό περασμένο Σάββατο, στίς 20 Σεπτεμβρίου 2008, ἦταν (εἴμασταν, ἐννοῶ) ὅλοι στή... σωστή θέση!
Ἀπίστευτο;

καί τώρα τί εἶναι αὐτό πού κάνω;
αὐτοδιαφήμιση;
ναρκισισμός;
ἄαααααααα, γιά ἕνα λεπτό!
καί γιατί θά πρέπει νά ἀπολογηθῶ;
ὅ,τι θέλω κάνω καί ὅ,τι θέλω λέω.
αὐτό δἐν εἶναι ἄλλωστε blogging;

ὅσο γιά τό ἐπόμενο ταινιάκι πού διάλεξα : ΑΣ'ΤΑ!
Τό ἔχω δεῖ ἀ-μέ-τρη-τες φορές, καί πιστεύω ὅτι πολλοί ἀπό σᾶς θά τήν πατήσετε σάν κι ἐμένα.
Τόσο ἁπλό καί τόσο πολύπλοκο.
Τόσο σύντομο καί τόσο ἀργό.
Δέν 'χωνεύεται' μέ μιά ματιά.
Θέλει ξανά καί ξανά.
...ἀλλά, ἄς μήν τά λέω ὅλα ἐγώ.
Ἄλλωστε νομίζω ὅτι ἕνα βασικό μειονέκτημα τῶν blogs εἶναι αὐτός ὁ ἰδιότυπος 'αὑτισμός' πού τά διέπει, οἱ ἀτέλειωτοι ἡλεκτρονικοί μονόλογοι πρός τό ὑπερπέραν πού ἄν πετύχουν καί κάποια κλικαρίσματα καά κανα'δυό σχόλια -ἔχει καλῶς- ἀλλιῶς τό διαδικτυακό χάος θά τούς πάρει καί δέν θά τούς πάει πουθενά.

Καί γράφοντάς τα ὅλα αὐτά, μοῦ ἦρθε ξαφνικά στό μυαλό αὐτή ἡ ἀνακοίνωση στό Facebook πού ἔκανα τήν προηγούμενη ἑβδομάδα γιά νά γίνει γνωστή ἡ πρώτη προβολή τοῦ Watch+Cut.
Φαίνεται ὅτι κάποιος ἀπό ὅσους εἶχα καλέσει, προώθησε μέ τή σειρά του τό 'event' στή λίστα ὅλων τῶν 'φίλων' του. Καί μεταξύ αὐτῶν πού τελικά δέν 'ἀπάντησαν' στό ἐάν θά 'ἔρθουν' στήν προβολή ἤ ὄχι ἦταν καί ὁ γνωστός σέ ὅλους μας καί ἄρτι ἀποβιώσας Νῖκος Σεργιανόπουλος...
Καί μόλις πρίν ἀκριβῶς δύο λεπτά , γράφοντας αὐτές ἐδῶ τίς γραμμές, συνειδητοποίησα ἴσως γιά πρώτη φορά γιατί τελικά ὅλοι ἐμεῖς ἔχουμε κυριολεκτικά σχεδόν ...φυτευτεῖ στίς ὀθόνες τῶν ὑπολογιστῶν μας καί κλικάρουμε τουλάχιστον 5 φορές τήν ἡμέρα αὐτό τό πράμα πού λέγεται Facebook.
Κυρίες καί κύριοι , νομίζω πώς τό βρῆκα καί περιμένω τή γνώμη σας (take your time) :
Ἐπειδή ἴσως τό μόνο πού δέν ὑπάρχει σέ ὅλον αὐτόν τόν ἰδεατό κόσμο τῶν τόσων 'φίλων' εἶναι αὐτό πού ὀνομάζουμε "ἀπουσία".
Δέν ὑπάρχει κανείς.. 'χαμένος'.
Εἶναι ὅλοι ΕΙΤΕ 'online' ΕΙΤΕ ἁπλῶς 'offline'.
Καί εἶναι πάντα θέμα χρόνου νἀ ..'ἐπανέλθεις'.

Γιά φαντάσου!

Ζοῦμε μία ...ἰδιότυπη Ἀθανασία (??!!)
Πόσοι ἀπό μᾶς ἀντέχουμε νά τό δούμε κι ἔτσι;

Λέω νά ἀνεβάσω αὐτό τό κείμενο
..χωρίς νά τό 'χτενίσω'.
τί λέτε;
κάνω καλά;