"αυτή ίσως είναι η πιο αδικημένη ωραία θέα του νησιού" σκέφτηκα όταν βρέθηκα σήμερα στον τέταρτο όροφο του Νοσοκομείου της Ρόδου.
Γιατί ποιός λογικός άνθρωπος θα κάτσει και θα απολαύσει τον κόλπο της Ιαλυσού από ένα κτίριο που μόνο για διασκέδαση δεν πας...
Μου ήρθε ξαφνικό όταν έμαθα ότι ο Θανάσης, αγαπημένος φίλος, θα έπρεπε σήμερα να μπει στο χειρουργείο. Και όλη η 'Οικογένεια' που αποτελείται από φαινομενικά άσχετους ανθρώπους και που 'έγιναν' η δική μου Οικογένεια τότε που έμενα στην Παλιά Πόλη, βρεθήκαμε πάλι μαζί σε αυτό το μπαλκόνι με θέα περιμένοντας όλοι μαζί τον 'συγγενή' μας που τον έκοβαν, τον έραβαν, τον κοίμιζαν, τον ξύπναγαν και πάει λέγοντας.
Σε αντίθεση με όσα μας έλεγαν γενικώς, την 'Οικογένεια' τελικά τη διαλέγεις και το συνειδητοποίησα σήμερα..
Φεύγοντας από το σπίτι, σκέφτηκα να πάρω μαζί μου την ψηφιακή μηχανή (!!) για να έχω κάτι να παίζω όσο θα περιμέναμε να τελειώσει αυτή η ξαφνική εγχείρηση. Οδηγώντας προς το Νοσοκομείο (άραγε, αν δεν ήμουν ντόπιος, πώς άραγε θα καταλάβαινα αν πάω σωστά; οι ταμπέλες τι γίνανε παιδιά; τέλος;..) σκεφτόμουν ότι ίσως το ψηφιακό γκάτζετ που κουβαλούσα μάλλον παραήταν 'αλέγκρο' για την περίσταση.
Τελικά όμως, διαπίστωσα ότι και τα άλλα μέλη της 'Οικογένειας' είχαν φέρει και εκείνοι από μια..ψηφιακή μηχανή για τον ίδιο ακριβώς λόγο...
Τυχαίο απλώς;
Ναι, ξανάσμιξα με την 'Οικογένεια' , ύστερα από τόσο καιρό, τόσα ξενύχτια και ποτά στα μπαρ της Παλιάς Πόλης, τόσους καφέδες και τόσες συζητήσεις -από γελοιότατες έως σοβαρότατες-.
Και, ναι, ο Θανάσης μας βρισκόταν στο χειρουργείο.
και καταβάλλαμε τρελλές προσπάθειες
να.. 'Μη Θορυβούμε'
κι όταν η κουβέντα βάραινε..
ευτυχώς υπήρχε η πανδαμάτωρ θάλασσα
κάπου εκεί, στο βάθος
Η εγχείρηση πέτυχε.
"Γειά σου Γαβ!", το πρώτο που είπε μισοαφιονισμένος στο ασανσέρ, όταν τον μετέφερε ο νοσοκόμος στο φορείο, ενώ εγώ ήμουν φορτωμένος με τα γνωστά 'Οικογενειακά Βάρη' (καφέδες, σάντουιτς, κόκα κόλες και νερά...) -οι αγγαρείες άλλωστε πάνε χέρι χέρι με τους μικρότερους κάθε σογιού..
Τουλάχιστον για μια εβδομάδα ο Θανάσης θα πρέπει να ξεχάσει το σαξόφωνό του. Κανονίσαμε τις βάρδιες μας, σαν..'Οικογένεια'
και σαν 'Οικογένεια' θα το περάσουμε και αυτό.
Γιατί ποιός λογικός άνθρωπος θα κάτσει και θα απολαύσει τον κόλπο της Ιαλυσού από ένα κτίριο που μόνο για διασκέδαση δεν πας...
Μου ήρθε ξαφνικό όταν έμαθα ότι ο Θανάσης, αγαπημένος φίλος, θα έπρεπε σήμερα να μπει στο χειρουργείο. Και όλη η 'Οικογένεια' που αποτελείται από φαινομενικά άσχετους ανθρώπους και που 'έγιναν' η δική μου Οικογένεια τότε που έμενα στην Παλιά Πόλη, βρεθήκαμε πάλι μαζί σε αυτό το μπαλκόνι με θέα περιμένοντας όλοι μαζί τον 'συγγενή' μας που τον έκοβαν, τον έραβαν, τον κοίμιζαν, τον ξύπναγαν και πάει λέγοντας.
Σε αντίθεση με όσα μας έλεγαν γενικώς, την 'Οικογένεια' τελικά τη διαλέγεις και το συνειδητοποίησα σήμερα..
Φεύγοντας από το σπίτι, σκέφτηκα να πάρω μαζί μου την ψηφιακή μηχανή (!!) για να έχω κάτι να παίζω όσο θα περιμέναμε να τελειώσει αυτή η ξαφνική εγχείρηση. Οδηγώντας προς το Νοσοκομείο (άραγε, αν δεν ήμουν ντόπιος, πώς άραγε θα καταλάβαινα αν πάω σωστά; οι ταμπέλες τι γίνανε παιδιά; τέλος;..) σκεφτόμουν ότι ίσως το ψηφιακό γκάτζετ που κουβαλούσα μάλλον παραήταν 'αλέγκρο' για την περίσταση.
Τελικά όμως, διαπίστωσα ότι και τα άλλα μέλη της 'Οικογένειας' είχαν φέρει και εκείνοι από μια..ψηφιακή μηχανή για τον ίδιο ακριβώς λόγο...
Τυχαίο απλώς;
Ναι, ξανάσμιξα με την 'Οικογένεια' , ύστερα από τόσο καιρό, τόσα ξενύχτια και ποτά στα μπαρ της Παλιάς Πόλης, τόσους καφέδες και τόσες συζητήσεις -από γελοιότατες έως σοβαρότατες-.
Και, ναι, ο Θανάσης μας βρισκόταν στο χειρουργείο.
Κι εμείς τον περιμέναμε..
και το ένα 'ιατρικό συμβούλιο' διαδεχόταν το άλλο
και το ένα τσιγάρο έσβηνε μετά το άλλο
και καταβάλλαμε τρελλές προσπάθειες
να.. 'Μη Θορυβούμε'
κι όταν η κουβέντα βάραινε..
ευτυχώς υπήρχε η πανδαμάτωρ θάλασσα
κάπου εκεί, στο βάθος
Η εγχείρηση πέτυχε.
"Γειά σου Γαβ!", το πρώτο που είπε μισοαφιονισμένος στο ασανσέρ, όταν τον μετέφερε ο νοσοκόμος στο φορείο, ενώ εγώ ήμουν φορτωμένος με τα γνωστά 'Οικογενειακά Βάρη' (καφέδες, σάντουιτς, κόκα κόλες και νερά...) -οι αγγαρείες άλλωστε πάνε χέρι χέρι με τους μικρότερους κάθε σογιού..
Τουλάχιστον για μια εβδομάδα ο Θανάσης θα πρέπει να ξεχάσει το σαξόφωνό του. Κανονίσαμε τις βάρδιες μας, σαν..'Οικογένεια'
και σαν 'Οικογένεια' θα το περάσουμε και αυτό.
3 σχόλια:
πολύ γλυκό...!
Αλλά βρε αθεόφοβοι καπνίζατε στο νοσοκομείο;;;;;;;;;
Ξέρεις κάτι; Τέτοιες ώρες, μόνο τέτοιου τύπου Οικογένειες είναι αληθινά παρούσες. Οι επιλεγμένες. Περαστικά!
Κάτι ανάλογο έζησα κι εγώ, μόνο που τότε ήμουν ο ίδιος στο χειρουργείο.
Δημοσίευση σχολίου