εδώ.. δεν είναι Σύνταγμα

Ο κόσμος είναι μικρός -γνωστό αυτό..
Αλλά με το ίντερνετ, γίνεται ακόμα μικρότερος.

Το email που μού ήρθε χθες, με έκανε να το συνειδητοποιήσω. 

Κι αυτό, επείδη δεν ήξερα ότι αυτό εδώ το μπλογκ αλλά και το theinsider.gr έχουν αποκτήσει σταθερούς ισραηλινούς αναγνώστες που συμβαίνει να γνωρίζουν ελληνικά. 

Οι μικρές φράσεις σε σπαστά greeklish από κάποιον Ιόναταν ήταν όμως σαφείς : "Diavazo to alloukiallou para poli kero kai mou aresei poly. Ela na deis simera sto dromo pou to lene 'Nordau' tis nees mas skines pou tha valoume! Na mathi o kosmos stin Ellada ti ginete. Thelis? Tha ertis? Ti les?" 

Μα, θα μπορούσα ποτέ να αρνηθώ;

Και έτσι βρέθηκα στην -μέχρι χθες τουλάχιστον- 'ήρεμη' δενδρόφυτη λεωφόρο Νόρνταου, όχι πολύ μακρυά από την γεμάτη με κόσμο Rotschild -όπου συνεχίζεται το αδιαχώρητο καθημερινά εδώ και δυό βδομάδες. 

η πρώτη πρώτη σκηνή που στήθηκε στη λεωφόρο Νόρνταου..

Παρασκευή, 29.7.2011 -ώρα 7 και μισή το απόγευμα..

Ευκαιρία λοιπόν, να δούμε μαζί πώς αρχίζει από το μηδέν μια κατασκήνωση διαμαρτυρίας, από απλούς εργαζόμενους πολίτες, ηλικίας 30 και κάτι, με μισθό, με σπουδές, με ένα στεγαστικό, πολλοί απ'αυτούς μάλιστα και με μωρό στην αγκαλιά -αλλά...και με μιά σκηνή ο καθένας , στο Τελ Αβίβ του καλοκαιριού του 2011. Ένα καλοκαίρι που αυτή η χώρα θα το θυμάται απ'ό,τι φαίνεται, για πολλά χρόνια ακόμα. Τουλάχιστον αυτή είναι η αίσθηση πολλών εδώ.

λεωφόρος Νόρνταου, 29.7.2011, 7 και μισή το απόγευμα.

Ο Ιόναταν Ζάντμπεργκ είναι γέννημα θρέμμα του Τελ Αβίβ, αλλά συγχρόνως Καβαλιώτης από την πλευρά της μαμάς και Αθηναίος από την πλευρά του μπαμπά. Αυτός και μερικοί φίλοι του αποφάσισαν να πάρουν κι αυτοί΄τις σκηνές τους παραμάσχαλα και να αφήσουν συμβολικά τα ακριβοπληρωμένα νοικιασμένα τετραγωνικά στο κέντρο της πόλης "μήπως και κάτι αλλάξει προς το καλύτερο". Άνθρωποι συνηθισμένοι, συνειδητά πολιτικοποιημένοι αλλά όχι απαραίτητα κομματικοποιημένοι, χωρίς ιδεολογικές εξάρσεις αλλά με άποψη και γνώμη. Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, ή -εν προκειμένω- οι άνθρωποι της ..διπλανής σκηνής.

Οι πρώτοι περαστικοί δεν άργησαν να έρθουν. 

Τα μπράβο και τα συγχαρητήρια έδιναν κι έπαιρναν από ανθρώπους κάθε ηλικίας. Μόνο ένας ήρθε με άγριες διαθέσεις του τύπου "Δεν πρόκειται να γεμίσει τσαντίρια η γειτονιά με σάς!", αλλά έφυγε βιαστικά χωρίς να δοθεί συνέχεια. 

Από την άλλη μεριά όμως, ήταν πολλοί οι περίοικοι που ήρθαν να πουν ότι προσφέρουν το σπίτι τους, το ψυγείο τους, ακόμα και την.. τουαλέτα και το μπάνιο τους για τους διαμαρτυρόμενους κατασκηνωτές. Έδειχναν πού έμεναν και έδιναν και το τηλέφωνό τους, σε περίπτωση που υπάρξει ανάγκη.

Δεν το πιστεύετε;

Στο μεταξύ, εκτός από τις σκηνές που τοποθετούνταν η μία μετά την άλλη, ύστερα από σωρεία like στο facebook -επιστρατεύθηκαν δύο καναπέδες αλλά και ο ντόπιος ..."Λουκάνικος", ονόματι.. Γκούλας, γένους θηλυκού (συνονώματη του... γνωστού ουγγαρέζικου εδέσματος, που φαντάζομαι πως γνωρίζετε. Αν όχι, όπου το βρείτε διαθέσιμο, παραγγείλτε το..)

Αν και ασυνήθιστα αμήχανοι για τα τοπικά δεδομένα, οι δύο αστυνομικοί που εμφανίσθηκαν ξαφνικά ήταν σαφείς : να απομακρυνθούν αμέσως οι σκηνές, τα σεντόνια που είχαν απλωθεί στο δρόμο και να τελειώνει αυτή η ιστορία όσο το δυνατόν πιο γρήγορα κια πιο ήρεμα, "διαφορετικά θα εκκενώσουμε το δρόμο εμείς". 

Και προς στιγμήν, όλα φάνηκαν να τελειώνουν εκεί..   

Στη συνέχεια, μπήκε στη μέση η δοξασμένη κάστα των δικηγόρων/κατασκηνωτών:  "Εντάξει, εμείς να φύγουμε. Αλλά για ένα λεπτό.. Εκδόθηκε διάταξη από κάποιον; Και από ποιόν; Διατάραξη της δημοσίας τάξεως; Και σε τι ακριβώς αυτή συνίσταται; Ποιός την καθόρισε;" και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπάααα..
Οι δύο ήδη αμήχανοι αστυνομικοί έγιναν περισσότερο αμήχανοι.  Το έβλεπες στα μάτια τους ότι ..συμφωνούσαν σε όλα, όπως και όλοι οι περαστικοί. Τηλεφώνησαν στα κεντρικά, όμως οι επίσημες απαντήσεις που αφορούσαν για το αν επιτρέπονται οι κατασκηνώσεις στις δενδρόφυτες λεωφόρους της πόλης δεν αποδείχθηκαν περισσότερο πειστικές, παρά το ορθό-κοφτό και αυστηρό τους ύφος. Με λίγα λόγια, το θέμα ακόμα μάλλον 'παλευόταν', καθ'όπως διαφαινόταν.

Και πράγματι, ύστερα από διαδοχικά ερωτήματα και τηλεφωνήματα -περιέργως σε μια στιγμή το κλίμα άλλαξε. Οι αστυνομικοί πήραν το ύφος που ..ήθελαν να πάρουν εξ αρχής, αφού πήραν το 'ok' άνωθεν. "Καλή επιτυχία σας ευχόμαστε και..Καλό σας Σάββατο". Η αστυνομία έφυγε.. και οι σκηνές παραμένουν, με τη βούλα..


Και η συνέχεια..αναμενόμενη :


Η υιοθέτηση του α-κομματικού συνθήματος "Ζητούνται νέες κοινωνικές προτεραιότητες" δεν επιλέχθηκε τυχαία. Διαφέρει σημαντικά από τα ολοένα και περισσότερο προκάτ και οργανωμένα κομματικά συνθήματα που κατακλύουν πλέον τη λεωφόρο Rotschild, αντικαθιστώντας τα γνήσια παλαιότερα. Τη στιγμή μάλιστα που το ευρύ μη-κομματικοποιημένο κοινό των διαμαρτυρομένων αρχίζει να βλέπει τον εαυτό του  "με το ένα πόδι έξω" από αυτό το πρωτοφανές παλλαϊκό κίνημα για τα τοπικά δεδομένα, ένα τέτοιο σύνθημα ενώνει -και τίποτα λιγότερο απ'αυτό.

Κάθε σκηνή έχει και τον ιδιοκτήτη της.
Κι επειδή μού αρέσει να κρατώ τις υποσχέσεις μου, καμαρώστε τους πρώτους πρώτους κατασκηνωτές της Νόρνταου, έναν-έναν ..
..και όλους μαζί :

επ! μα αυτόν εκεί με την μπλε μπλούζα στ'αριστερά,κάπου τον ξέρω!

Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν!

(και με το μπλογκ να έχει την ..τιμητική του -όχι παίζουμε)

Όσο για την Γκούλας...

..μα, τι να λέμε τώρα..

Πατήστε το play..

με αγωνιστικούς χαιρετισμούς...

Διαβάστε ακόμα :

Indignados made in Israel
Τελ Αβίβ: Indignados vs. Indignados
Τελ Αβίβ, το Μετα-Νεοφιλελεύθερο

βαρέθηκαν τα ψίχουλα