βαρέθηκαν τα ψίχουλα

Γυρίζοντας απόψε από τη λεωφόρο Rotschild, που και σήμερα ήταν κατάμεστη από κόσμο και σκηνές, διαπίστωσα πως είμαι ένας άνθρωπος με.. εξαιρετικά μεγάλη υπομονή. 

Το τι άκουσαν τ'αυτάκια μου δε λέγεται. 

Θεωρίες περί παντελούς κατάργησης του χρήματος. Να αποφοιτούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι πολιτικοί από πανεπιστημιακή σχολή Πατριωτισμού και Εθνικής Παράδοσης. 

Ένας πάλι ορκίσθηκε δημοσίως, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, ότι εφόσον εκλεγεί από το κοινό ως ο 'Αρχηγός της Επανάστασης' (και βέβαια, όταν μετέπειτα θα βγει και Πρωθυπουργός..) θα συνεχίσει να παίρνει τον μισθό του οδηγού αστικού λεωφορείου μέχρι να κλείσει και τα δυό του μάτια!.. 

Ναι! Ακόμα κι αυτό άντεξα...!

"και Εγένετο Επανάσταση"

(από τη διαδήλωση του Σαββάτου, 23.7.2011)

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων λοιπόν, και για να μην σχηματίσετε λάθος εικόνα για το τι ακριβώς συμβαίνει εδώ, διάλεξα ένα άρθρο που αποκρυσταλλώνει κατά τρόπο μεστό και σαφή αυτά που εκφράζουν την συντριπτική πλειονότητα όλων όσων άκουσα τις τελευταίες μέρες εδώ στο Ισραήλ από ανθρώπους με κοινή λογική, ανεξάρτητα από την ιδεολογική τους τοποθέτηση. 

Το άρθρο του δημοσιογράφου και μπλόγκερ Άσι Χάιμ (ο οποίος αρνείται πεισματικά να δείξει το πρόσωπό του στο ίντερνετ -και αντ'αυτού, κάνει χρήση του σκίτσου που βλέπετε παρακάτω), με τίτλο "Βαρεθήκαμε να αρκούμαστε στα ψίχουλα" δημοσιεύθηκε στο χθεσινό φύλλο της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας Israel Hayom, η οποία -αξίζει να σημειωθεί αυτό- πρόσκειται στην φιλοκυβερνητική κεντροδεξιά του Βενιαμίν Νετανιάχου και του κόμματος Λικούντ.

Ρίξτε του μια ματιά.

Είναι ό,τι πιο ισορροπημένο έχει δημοσιευθεί μέχρι σήμερα 

στον Ισραηλινό Τύπο.

Η μεσαία τάξη στο Ισραήλ αρχίζει να ξυπνάει και σείεται η Γη. 

Στην αρχή μάς υποτίμησαν και είπαν "Τίποτα καλομαθημένοι Τελαβιβιώτες θα είναι", ύστερα είπαν "Είναι αριστεροί που θέλουν να βρουν ευκαιρία να ρίξουν τον Πρωθυπουργό", αλλά εγώ πιστεύω ότι όλοι πλέον καταλαβαίνουμε πως εδώ δεν τίθεται θέμα Δεξιάς ή Αριστεράς. Αυτοί οι ετεροκαθορισμοί πλέον δεν μάς ενδιαφέρουν. Αυτό που ενδιαφέρει, και ενδιαφέρει όλους μας, είναι να έρθει κοινωνική αλλαγή. Και ύστερα από την επίδειξη δύναμης του περασμένου Σαββάτου, όλοι μας καταλαβαίνουμε πια ότι μία τέτοια αλλαγή είναι πράγματι δυνατόν να επιτευχθεί.

Δεν επρόκειτο για διαμαρτυρία φτωχών. Είμαστε μορφωμένοι, εργαζόμαστε, ο μισθός μας είναι άνω του μέσου όρου και πληρώνουμε τους φόρους μας -αλλά παρ'όλ'αυτά δεν καταφέρνουμε να σηκώσουμε κεφάλι. Πνιγμένοι μέσα στα στεγαστικά δάνεια, στα δίδακτρα των νηπιαγωγείων, στις τιμές της βενζίνης, του φαγητού και του κόστους ζωής που συνεχώς ανεβαίνει -παρά τον ζηλευτό μας μισθό- ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε ότι τελικά κάτι δεν πάει καλά. Συνειδητοποιήσαμε ότι το μόνο που μάς μένει είναι σκέτος αέρας -ίσα ίσα να αναπνεύσουμε, και τίποτα περισσότερο. 

Και ήρθε η στιγμή να δώσουμε ένα τέλος σε όλο αυτό.

Πρέπει να είναι κανείς μειωμένης αντίληψης και αποκομμένος από την πραγματικότητα για να καυχιέται πως η ισραηλινή οικονομία είναι από τις ισχυρότερες του κόσμου επειδή οι δείκτες ανάπτυξης ανεβαίνουν και η ανεργία μειώνεται, τη στιγμή που το μεγάλο τμήμα του λαού δεν έχει την ευκαιρία να γευτεί ούτε καν τα ψίχουλα από το τεράστιο κέικ που το Κράτος μοιράζει απλόχερα στους πολυεκατομμυριούχους. Λυπηρό. Βαρεθήκαμε να αρκούμαστε σε ψίχουλα, και δεν θα απολογηθούμε γι'αυτό.

Δεν έχω τη φιλοδοξία να συμβουλεύσω τον Πρωθυπουργό, αλλά εάν βρισκόμουν στη δική του θέση, ούτε καν θα προσπαθούσα να υποτιμήσω την ισχύ της διαμαρτυρίας που τώρα ξεσπάει ύστερα από υπομονή και ανοχή ετών -καθότι το ζήτημα της στέγης είναι μόνο ένα πολύ μικρό δείγμα από όλα όσα ξεσήκωσαν τον κόσμο.

Άσχετα εάν θα αλλάξει ή όχι τακτική, η κατάσταση αυτή μπορεί να αποτελέσει για τον κ. Νετανιάχου τη μεγάλη του ευκαιρία. Τώρα είναι η ώρα να δείξει τις αρχηγικές του ικανότητες και να λάβει στρατηγικές αποφάσεις που θα επιτρέψουν στη μεσαία τάξη -την τάξη που αποτελεί την ευρεία κοινωνική βάση της χώρας- να μπορέσει να ξαναγευτεί το βιός της. 

Πράγματι, ίσως να μην είναι δυνατόν να μειώσει με τρόπο άμεσο και ως δια μαγείας τις τιμές των ακινήτων και των ενοικίων, αλλά τού είναι δυνατόν να σκεφθεί έξω από τα δεδομένα που μέχρι τώρα είχε στον νου του κι ότι στο τέλος αυτού του μήνα ίσως να μάς έχουν περισσέψει λίγα λεφτά από το μισθό μας.

Ορίστε μερικές ιδέες : 

Να θεσμοθετήσει δωρεάν παιδεία από τις πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης. Να μειώσει τις αμοιβές των υψηλόμισθων και να αυξήσει τους μισθούς όλων των υπολοίπων. Να εξυγιάνει το σύστημα δημόσιας περίθαλψης, ούτως ώστε να μην υπάρχει πλέον ανάγκη να καταβάλλουμε εκατοντάδες σέκελ στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Να καταργήσει τους παράλογους φόρους που μάς έχουν καταντήσει να πληρώνουμε την ακριβότερη βενζίνη, το ακριβότερο αυτοκίνητο και τα ακριβότερα εισαγόμενα προϊόντα σε σχέση με όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Και επίσης, να φροντίσει να κτισθούν πολλά μικρά διαμερίσματα προς ενοικίαση για τα νεαρά ζευγάρια. 

κ. Πρωθυπουργέ, αυτή είναι η δική σου ευκαιρία, 

Αν ήμουν στη θέση σου, θα την άρπαζα με τα δυό μου χέρια.

εφημερίδα Israel Hayom , 26.7.2011

Σημειώστε ομοιότητες.

Διαβάστε ακόμα :

Indignados made in Israel
Τελ Αβίβ: Indignados vs. Indignados
Τελ Αβίβ, το Μετα-Νεοφιλελεύθερο