η κακιά Φυλή των "Ταϊκούνιμ"

Κι ενώ χθες ο αριθμός των ισραηλινών αγανακτισμένων έσπασε ρεκόρ συμμετοχής στην Ιστορία της χώρας, διαψεύδοντας και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες των διοργανωτών αλλά και των δημοσιογράφων - η ισραηλινή κοινή γνώμη δεν φαίνεται να μπορεί να εφεύρει εκείνη τη λύση που θα καταφέρει και ν'αφήσει την πίτα γερή, αλλά και να μείνει κι ο σκύλος χορτάτος.. 

Στο σημερινό Ισραήλ των κοινωνικών πολώσεων αλλά και του υψηλού κόστους ζωής, είναι εύκολο να συγκεντρωθούν 360.000 πολίτες σε όλη τη χώρα και να πάρουν τους δρόμους φωνάζοντας συνθήματα κατά των πολυεκατομμυριούχων, της.. μισητής 13ης Φυλής του Ισραήλ: της.."Φυλής των Tycoons" ή όπως τους λένε εδώ -"Ταϊκούνιμ" (!) 

Τελ Αβίβ, 6.8.2011

Λύσεις όμως -κακά τα ψέμματα- δεν προτείνονται. 

Δεν προτείνονται καν πολιτικές εναλλακτικές, αφού η κεντροαριστερά δεν είναι άμοιρη ευθυνών για την οικονομική υποβάθμιση της μεσαίας τάξης. Τα αμιγώς αριστερά κόμματα απλώς συμπαρίστανται στους διαδηλωτές χωρίς να προβάλλουν επίσημα τη δική τους οικονομική ατζέντα, ενώ τα κόμματα της θρησκευτικής δεξιάς βλέπουν με καχυποψία την πιθανότητα αλλαγής των κυβερνητικών δημοσιονομικών προτεραιοτήτων, επειδή θεωρούν ότι κάτι τέτοιο θα βλάψει την οικονομική ενίσχυση των θρησκευτικων εποικισμών στα Κατεχόμενα. 

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το μεγάλο ποσοστό των δεξιών θρησκευόμενων ψηφοφόρων δεν βρίσκονται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από τους υπόλοιπους πολίτες -πλην όμως, η ιδεολογική και η ιδιότυπη θρησκευτικοκοινωνική αλληλεγγύη που τους χαρακτηρίζει, δεν τούς επιτρέπει να εκφράσουν και εκείνοι τη δυσαρέσκειά τους για τα ψίχουλα που απομένουν στο πορτοφόλι τους λίγο πριν τούς καταβληθεί ο μισθός τους..

Κι έτσι, αυτό το καλοκαίρι ανέδειξε φαρδιά-πλατιά το οικονομικό αδιέξοδο της χώρας, που αποτελεί απόρροια του πολιτικού καθεστώτος της συμμετοχικής διακυβέρνησης της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων επί σειρά δεκαετιών -λόγω απλής απλούστατης αναλογικής-, αλλά και του εξαιρετικά ιδιόμορφου πλέγματος κοινωνικοθρησκευτικών συσχετισμών σε έναν πληθυσμό που ισούται αριθμητικά με το σύνολο των κατοίκων του λεκανοπεδίου Αττικής.. (ναι, μόνο τόσο..)

Ως τρίτος παρατηρητής των τεκταινομένων, ίσως να είμαι ο απολύτως.. αναρμόδιος να προτείνω κάποια λύση. Μάλιστα, η ιδιότητά μου του πολίτη της Ελλάδας, μιας χώρας που έχει παταγωδώς αποτύχει σε ό,τι έχει να κάνει με τα δημοσιονομικά, μάλλον μού απαγορεύει να ..έχω το θράσος να προβάλω ως παράδειγμα προς μίμηση τις τακτικές που ακολουθήθηκαν σε ανάλογες περιπτώσεις στα καθ'ημάς.

Παρ'όλ'αυτά, σε συζητήσεις που έκανα με πολλούς εδώ, διαπίστωσα ότι βασικοί θεσμοί που υπήρχαν στη μη-νεοφιλελεύθερη Ελλαδίτσα μας, εντυπωσιάζουν τον μέσο ισραηλινό. Και για να μιλήσω πιο συγκεκριμένα:

Οι εδώ λιμοκτονούντες δικηγόροι-μισθωτοί των μεγάλων δικηγορικών εταιριών, με μισθό 1200€ το μήνα, μένουν με το στόμα ανοικτό όταν ακούν πώς προστατευόταν μέχρι πρότινος το επάγγελμά τους στην Ελλάδα με τα θεσμοθετημένα τοπικά όρια. Οι εδώ μισθωτοί φαρμακοποιοί των υπερπολυτελών αλυσίδων πολυκαταστημάτων φαρμάκων, βλέπουν με δέος όσα ίσχυαν μέχρι πρότινος στην Ελλάδα -όπου ήταν σαφές ότι ο φαρμακοποιός ήταν κύριος του εαυτού του. Οι εδώ οδηγοί 10θέσιων λεωφορείων και ταξί (όμηροι των ημι-ιδιωτικών συνεταιρισμών/εταιρειών) πολύ θα ήθελαν να ζουν στην προ-ΔΝΤ Ελλαδίτσα μας. Και να σημειώσω επίσης, ότι ο θεσμός της φοροδιαφυγής δεν νοείται ούτε καν ως τρελλή φαντασίωση.

Κι όσο για τις τιμές των ακινήτων: υπόκεινται στον εξαιρετικά άκαμπτο νόμο 'αγοράς και ζήτησης'.  Κι ό,τι βρέξει, ας κατεβάσει.

Η Ελλάδα μπορεί να έπεσε έξω οικονομικά -δεν υπάρχει πια καμμία αμφιβολία γι'αυτό. Όμως η βασική αδυναμία του Ελληνικού Κράτους βρισκόταν κυρίως στο ότι δεν είχε οργανωμένο μηχανισμό φορολογικού ελέγχου και -συνακολούθως- στερείτο της δυνατότητας είσπραξης των φόρων κατά τρόπο δίκαιο.

Παρ'όλ'αυτά όμως, στην Ελλάδα μας υπήρχαν θεσμοί που εγγυώνταν την παρέμβαση του Κράτους υπέρ του μέσου πολίτη αλλά και υπέρ της ρύθμισης των κανόνων της αγοράς. Θεσμοί που ήταν άριστα γραμμένοι στα χαρτιά -στην πράξη όμως χώλαιναν, επιφέροντας τα γνωστά σημερινά αποτελέσματα.

Όσο περνούν οι μέρες, και ενώ κυβέρνηση και αντιπολίτευση σιωπούν, στο Ισραήλ ακούγονται κάποιες περιθωριακές φωνές να προτείνουν αυτά που λίγο-πολύ ίσχυαν ως θεσμοί στη χώρα μας, πλην όμως σ'εμάς δεν εφαρμόσθηκαν ποτέ σωστά. 

Έτσι, αρχίζει να γίνεται λόγος για 'θεσμοθέτηση τιμοκαταλόγου της ελάχιστης αξίας της γης, εκ μέρους του κράτους' -που δεν είναι άλλο παρά η ..επανανακάλυψη των γνωστών σε μάς 'αντικειμενικών αξιών' βάσει γεωγραφικών κριτηρίων. Τέτοιες προτάσεις όμως, στο Ισραήλ σκοντάφτουν στον άγραφο νόμο περί 'προσφοράς και ζήτησης' , ή ακόμα και σε αυτήν καθαυτήν την αρχή της 'Ελεύθερης Αγοράς'. 

Φαίνεται πως ακόμα οι ισραηλινοί καταναλωτές δεν είναι σε θέση ούτε καν να φανταστούν ότι θα μπορούσαν να ζήσουν ..χωρίς τους 'Ταϊκούνιμ" (βλ. ανωτέρω..) Και εν μέρει, δεν έχουν άδικο.

Η ..φυλή των "Ταϊκούνιμ" δεν είναι δυνατόν να εξαφανισθεί μονομιάς, να τεθεί στην πυρά και να εξολοθρεφθεί στο κέντρο της δενδρόφυτης λεωφόρου Rotschild με τους αγανακτισμένους κατασκηνωτές να χοροπηδάνε από τη χαρά τους υπό τον ήχο παγανιστικών τυμπάνων και άλλων τινών κρουστών. 

Η κυβέρνηση όμως, αν ήθελε θα μπορούσε κάλλιστα να συντάξει έναν κατάλογο αντικειμενικών αξιών των ακινήτων ανά τετραγωνικό μέτρο, θέτοντας ένα ανεκτό ποσοστό φορολόγησης, όχι μόνο στα συμβόλαια αγοραπωλησιών αλλά και στα μισθωτήρια.

Φυσικά, αυτό το μέτρο από μόνο του δεν αρκεί. 

Οι "Ταϊκούνιμ" θα συνεχίζουν να κρατούν τις τιμές στα ύψη για τα ακριβοκτισμένα οικοδομικά πρότζεκτ που φυτρώνουν το ένα μετά το άλλο σε όλες τις πόλεις του Ισραήλ. 

Όμως, από την άλλη, η κυβέρνηση εάν ήθελε θα μπορούσε να προτείνει στους μικροϊδιοκτήτες εκμισθωτές ποικίλα κίνητρα φοροαπαλλαγών, στην περίπτωση που θα υιοθετούσαν στα μισθωτήρια συμβόλαιά τους τον 'τιμοκατάλογο' των μειωμένων αντικειμενικών αξιών -ενθαρρύνοντας έτσι την μείωση των ενοικίων αλλά και την αγοραστική δύναμη της πολύπαθης μεσαίας τάξης. 

Και κάποια στιγμή, ακόμα και οι 'Ταϊκούνιμ" θα καταλάβουν αργά ή γρήγορα ότι το παιχνίδι της αγοράς μοιάζει με το ταγκό : Θέλει δύο!

Ενώ σε αντίθετη περίπτωση, εάν οι τιμές των ακινήτων τους δεν θα κατέβουν, τα οικοδομικά τους πρότζεκτ θα μείνουν απλώς άδεια και  στ'αζήτητα -τη στιγμή που η μεσαία τάξη θα χορεύει το δικό της ταγκό, με τις μειωμένες αντικειμενικές αξίες που φορολογικά τουλάχιστον θα ικανοποιούν τους πάντες (ακόμα και το -έτσι κι αλλιώς- πλούσιο ισραηλινό Δημόσιο)..  

Takes Two to Tango

Το νεοφιλελεύθερο Ισραήλ αναζητά ένα καινούργιο New Deal για να βγει από το κοινωνικό αδιέξοδο που αρχίζει τελευταία να διαφαίνεται κατά τρόπο έντονο. Αναζητά να ..ανακαλύψει ξανά τον 'τροχό' των θεσμών της υγιούς κρατικής παρεμβατικότητας, υπακούωντας όχι σε εντολές άνωθεν, αλλά στις απαιτήσεις του λαού που πληρώνει ασταμάτητα μεν,  από πουθενά όμως δεν καταφέρνει να δει φως.

Μήπως θα ήμουν πολύ θρασύς, εάν θα τολμούσα να.. υποδείξω την πάλαι ποτε ελληνική μας νομοθεσία; -εννοείται, την ελληνική νομοθεσία που ίσχυε προ του άνωθεν και έξωθεν επιβαλλόμενου 'made in Greece' βίαιου νεοφιλελευθερισμού μας..-

Λέμε τώρα..

..σκέψεις θερινών νυκτών..

Διαβάστε ακόμα :
Indignados made in Israel
Τελ Αβίβ: Indignados vs. Indignados
Τελ Αβίβ, το Μετα-Νεοφιλελεύθερο
βαρέθηκαν τα ψίχουλα

εδώ ..δεν είναι Σύνταγμα 
αγανακτισμένοι και τσαντισμένοι