Blogging εν Πόλει..

Τελικά το απλό συμπέρασμα που έβγαλα από την τελευταία μου τσάρκα στην Κωνσταντινούπολη, είναι το εξής ένα : 

Μπορεί αυτή η πόλη να έχει τόσους κατοίκους όσους έχουν δύο Ελλάδες μαζί, αλλά εάν συμβαίνει να ξέρεις τους κατάλληλους ανθρώπους για τα κατάλληλα πράγματα, πολύ γρήγορα νομίζεις πως είσαι σε μια πάρα πολύ βολική ..κωμόπολη!

Και ως μπλόγκερ και δη μανιώδης, θα επικεντρωθώ στον τομέα μου.

Άνθρωπος-κλειδί για να ανοίξει για μένα η Κωνσταντινουπολίτικη Πύλη της τουρκικής μπλογκόσφαιρας υπήρξε η παλιά καλή φίλη Anıl Altaş, η οποία μέσα σε ένα χρόνο και κάτι μήνες που είχα να την δω από τον γάμο του αδελφού της (θυμάστε τον γάμο στην Πόλη τον περασμένο Μάρτιο; όχι; ε, νά'τος!), εξελίχθηκε ούτε λίγο ούτε πολύ σε μία μικρή 'γκουρού'  στον χώρο του μάρκετινγκ, δημοσιεύοντας το βιβλίο της "E-Ticaret" , έναν πρακτικό οδηγό επιβίωσης στον απέραντο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου, των κοινωνικών δικτύων και σε ο,τιδήποτε έχει να κάνει με το διαδίκτυο και την προβολή κάθε είδους προϊόντων και υπηρεσιών. Η συνεργασία της μάλιστα με μία από τις μεγαλύτερες εκδοτικές επιχειρήσεις της γείτονος, το πράσινο βιβλίο της Anıl, έφτασε απ'άκρη σ'άκρη ολόκληρης της Τουρκίας. 

Από κει και πέρα, καταλαβαίνετε ότι ο χώρος του τουρκικού μπλόγκινγκ έγινε ...ακόμα ένα οικείο περιβάλλον. Ένας χώρος όχι τόσο ερασιτεχνικός όσο ο δικός μας, ο ελληνικός. Οφείλω μάλιστα να πω πως σε σχέση με την ελληνική μπλογκόσφαιρα, η τουρκική είναι μάλλον αναλογικά μικρότερη. Ίσως επειδή ακόμα τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν έχουν χάσει την αίγλη τους, οι εφημερίδες δεν μένουν στα αζήτητα και τα δελτία ειδήσεων στα αμέτρητα τηλεοπτικά κανάλια δεν έχουν χάσει τα prime-time ποσοστά θεαματικότητας. 

Από την άλλη μεριά, η τουρκική μπλογκόσφαιρα μπορεί να αριθμεί λιγότερα ιστολόγια από τα δικά μας εδώ στην Ελλάδα (με καθε επιφύλαξη σάς μεταφέρω ότι συνολικά τα τουρκικά μπλογκ είναι μόνο 6.000-7.000), όμως μπορεί εύκολα να διακρίνει κανείς ότι τα περισσότερα μπλογκ είναι περισσότερο "επαγγελματικών προδιαγραφών" και οι συντάκτες των δημοφιλών ιστολογίων τα χειρίζονται ως μέσο προώθησης της δουλειάς τους και όχι τόσο ως προσωπικά ημερολόγια. 

Δεν ξέρω αν τελικά ζήλεψα αυτό το μοντέλο blogging, δεν κρύβω όμως ότι αυτή η προοπτική με εντυπωσίασε. 

Και ίσως είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς εδώ, στην ελληνική μπλογκόσφαιρα, ίσως τώρα ζούμε την εποχή της αθωότητας -την οποία βάζω στοίχημα πως δεν την έχουμε ακόμα πάρει εντελώς χαμπάρι, αλλά κάποτε μπορεί και να την νοσταλγήσουμε... (Μάλιστα, θέλω κάποια στιγμή να σάς γράψω για ένα βιβλίο που διάβασα τις προάλλες, για το πώς έχει εξελιχθεί το αμερικανικό μπλόγκινγκ και είτε θα ενθουσιαστείτε είτε θα σάς σηκωθεί η τρίχα κάγκελο, παίδες!) -

ο Πύργος του Γαλατά (την ημέρα) 

Μιάς και η Anıl είχε αρκετό ελεύθερο χρόνο, μιά και δυό πήραμε τον πεζόδρομο της Ιστικλάλ, φτάσαμε στο τέρμα της, στο Tünel, και ...πάντα με τα λάπτοπ μας παραμάσχαλα, κατευθυνθήκαμε στην μποέμ γραφική συνοικία γύρω από τον Πύργο του Γαλατά (όπου και με κατάχεσε στο κούτελο κι ένα περιστέρι, γεγονός το οποίο με συμφέρει να θεωρώ γούρι, κι ας ξέρω πια πολύ καλά πως όλα αυτά είναι απλώς βλακείες, αλλά λέμε τώρα..). 

Μόλις βρήκαμε στα δεξιά μας την πλατεία του Πύργου του Γαλατά (είναι εκνευριστικοί τελικά όλοι αυτοί οι τουρίστες να περιμένουν στοιβαγμένοι να ανέβουνε τα σκαλοπάτια -με μοναδικό σκοπό να τα ξανακατέβουνε! έλεος!), αντί να στρίψουμε προς το πλήθος, στρίψαμε αριστερά, στον μεγάλο κατηφορικό δρόμο. 

Εννοείται βεβαίως πως ρωτήσαμε κανά δυό μπακάλικα στο δρόμο, για να μάς πουν πού ακριβώς βρίσκεται η οδός Dibek (Ντιμπέκ) για να φτάσουμε τελικά στο νέο και καρα-στυλάτο καφέ ονόματι... Blogger's Base, που είχε ανοίξει μόλις 3-4 μέρες πριν, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2011.

Την ιδέα την βρήκα εξαιρετική!

Ένα καφέ -εννοείται με όλα τα διαδικτυακά κονφόρ- φτιαγμένο αποκλειστικά από μπλόγκερς για τους άλλους συν-μπλόγκερς (και τους φίλους τους βέβαια!). 

Η ιδέα για το στέκι αυτό ήταν του παλαίμαχου της τουρκικής μπλογκόσφαιρας Mansur Forutan, ο οποίος αυτήν την περίοδο ασχολείται πυρετωδώς με τα δύο μπλογκ του : το εναλλακτικό γενικού ειδησεογραφικού ενδιαφέροντος www.bizibozmaz.com και το μουσικό με έμφαση στο βινύλιο www.galaxymuzikevi.com.  Όταν όμως οι μπλόγκερς ενώνουν τις δυνάμεις τους, είναι απλώς θέμα χρόνου να γεμίσει το τσαρδί. 

Σ'αυτό συνέβαλε ο διασημότερος, όπως έμαθα, μπλόγκερ της γείτονος, Yiğit Kalafatoğlu (Γιγίτ Καλαφάτογλου) ο οποίος κατά κοινή ομολογία γράφει τις δικές του χρυσές σελίδες στην ιστορία του τουρκικού μπλόγκινγκ στο www.yicit.com, σχολιάζοντας την επικαιρότητα αλλά και ό,τι άλλο νομίζει πως πρέπει να σχολιαστεί. Δυστυχώς τα τουρκικά μου αποδεικνύονται πάρα πολύ φτωχά για να καταλάβω κάτι περισσότερο πλην των εικόνων που συνοδεύουν τα κείμενά του, αλλά για να βραβευθεί το μπλογκ του ως ο καλύτερος προσωπικός ιστοχώρος της Τουρκίας για το 2009 και για να δίνει συνεντεύξεις στο κρατικό ραδιόφωνο της Πόλης, ε, δεν μπορεί, θα είναι καλός σίγουρα.

Το αισθάνθηκα μάλλον για πρώτη φορά στη ζωή μου. Το να λες ότι "έχεις μπλογκ", είναι στην ουσία το διαβατήριο για να γνωρίσεις ανθρώπους που πάνω-κάτω σού μοιάζουν αλλά και τούς μοιάζεις σε πολλά. Κι ας μην μπορέσεις ποτέ να διαβάσεις τις αναρτήσεις τους, ούτε κι εκείνοι τις δικές σου. 

Και όποιος μπλόγκερ δεν το έχει νιώσει ακόμα αυτό το συναίσθημα, νομίζω πως when in Constantinople, θα άξιζε να πάρει το λάπτοπ του στο Blogger's Base, όχι μόνο για να ...ψαρέψει νέες αναρτήσεις αλλά και να επιβεβαιώσει το γνωστό "ὅμοιος ὁμοίω ἀεί πελάζει" !

Η Tülin Kermen, γνωστή δημοσιογράφος για θέματα μόδας και lifestyle, με μία από τις μακροβιότερες στήλες με τίτλο Tülin-Tülout στην σαββατιάτικη έκδοση της εφημερίδας Sabah ανέλαβε να σπάσει τον (έτσι κι αλλιώς ελάχιστο) πάγο για τα καλά, και να με ξεναγήσει on camera σε αυτό το ολοκαίνουργιο πρωτότυπο καφέ. 

Μην παρεξηγήσετε τον αμοιβαίο ενθουσιασμό μας και τα πολλαπλά σαρδάμ. Δεν είχαν περάσει καλά-καλά ούτε πέντε λεπτά της ώρας που βρισκόμουν εκεί μέσα, και η μπαταρία της ψηφιακής μου μηχανής ήταν στα τελευταία της, οπότε καλύτερο βίντεο απ'αυτό που ακολουθεί δεν μπορούσα να πάρω. 

Όσο για τα αγγλικά και των δυό μας -παντελώς broken! 

Γι'αυτό σάς παρακαλώ.. επιείκεια.   

Ήταν εμπειρία!

Και βέβαια, εννοείται πως φύγαμε... νύχτα από το στέκι μας, 

γιατί απλώς ..δεν ξεκολλάγαμε από κει πέρα!...

ο Πύργος του Γαλατά (τα μαύρα μεσάνυχτα...)

Το Blogger's Base βρίσκεται στην συνοικία του Γαλατά, στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης, στην οδό Dibek Sokak 17. Είναι ανοιχτό από τις 9 το πρωί και κλείνει μέχρι να φύγει κι ο τελευταίος πελάτης μετά τα μεσάνυχτα. Διαθέτει wifi, καφέ, βουτήματα, αλκοόλ, πικάπ, μεγάλη συλλογή δίσκων βινυλίου καθώς και δική του σελίδα στο facebook. 

Μειονέκτημα : Απαγορεύεται το κάπνισμα εντός.

Πλεονέκτημα : Γνωρίζεις τους πάντες καπνίζοντας εκτός.

μία ερώτηση :

στην Τουρκία, οι bloggers συνταξιοδοτούνται;