Κωνσταντινούπολις reviewed

Καιρός είναι νομίζω να επιστρέψω στην πραγματικότητα και να αποχαιρετίσω την Κωνσταντινούπολη, που μού επεφύλαξε πολλές ευχάριστες εκπλήξεις λίγο πριν πάει στον αγύριστο το γκαντέμικο 2010 και αμέσως μόλις μάς έκανε ποδαρικό το δυσκολότερο 2011. 

Πλάκα-πλάκα, σχεδόν ..φάγαμε το πρώτο μισό του πρώτου μήνα του χρόνου.

Νομίζω πως πολλά σάς είπα και σάς έγραψα σ'αυτήν τη σχετικά σύντομη ενότητα αναρτήσεων για την Κωνσταντινούπολη του 2010, και είναι καιρός να δώσω λίγο τόπο στις εικόνες από την Βασιλεύουσα, που για τον έναν ή για τον άλλο λόγο, δεν χώρεσαν στα κείμενα του μπλόγκεως.

Αρχίζουμε λοιπόν :

Η Ιστικλάλ ΟΛΟΑΔΕΙΑ. 

Ναι, εγώ αυτό το θεωρώ αξιοθέατο. Ήταν μόλις 8 το βράδυ της πρώτης εργάσιμης Δευτέρας μετά την Πρωτοχρονιά και -κυρίες και κύριοι- αυτός ο πεζόδρομος που έλεγες ότι δεν αδειάζει ΠΟΤΕ, ορίστε, νά που αδειάζει κι αυτός! 

Δεν πίστευα στα μάτια μου. Πήρα την ψηφιακή και απαθανάτισα με ζηλευτή ψυχραιμία αυτό το τόσο σπάνιο φαινόμενο.

Το μεγάλο ερώτημα, στο οποίο ποτέ δεν κατάφερα μέχρι τώρα να δώσω τη σωστή απάντηση σ'όποιον με ρωτούσε. Κι ας έχω επισκεφθεί την Πόλη πάνω από 5 φορές στη ζωή μου. 

"Και τώρα πού είμαστε; 

Στην ευρωπαϊκή ή στην ασιατική πλευρά;"
(πάντοτε γεωγραφικά μιλώντας..). 

Ευτυχώς πάντως διαπίστωσα ότι δεν είμαι ο μόνος τουρίστας που αναρωτιόταν το ίδιο ακρβώς πράγμα.

Κοιτώντας τον χάρτη της Πόλης φτιαγμένο από ζωγραφιστά πλακάκια στο σταθμό του μετρό της πλατείας Τακσίμ, είχα την ελπίδα να καταλάβω πού βρίσκεται τι -και βεβαίως πού βρισκόμουν κι εγώ.

Εις μάτην!

Κι όσο για τους περαστικούς, βιάζονταν υπερβολικά και τα λιγοστά τουρκικά μου το πιθανότερο θα ήταν να με πρόδιδαν..

"Εσύ, πόσα εκατοστά τό'χεις;" 

Η εφευρετικότατη και -αν μη τι άλλο- κατά τι προκλητική διαφημιστική εκστρατεία της τουρκικής GreenPeace. 

Ευτυχώς και ο υπότιτλος πάντως : 

"Άν δεν υπάρχουν μικρά ψάρια, δεν υπάρχουν ούτε μεγάλα.." 

 Θες-δε θες, την αφίσα πάντως την κοιτάς..

Στο Ισραήλ και στις αραβικές χώρες το λένε "Shakshuka", οι βυζαντινοί μάλλον το έλεγαν Σφουγγάτο, σ'εμάς είναι το φαγητό χωρίς όνομα -αφού περιγράφεται ως "Ντομάτες μ'Αυγά". 

Στην Πόλη πάντως και γενικώς στην Τουρκία, το παραγγέλνεις ως Menemen, επειδή προφανώς εφευρέθηκε στην ομώνυμη κωμόπολη.

Προσωπικά, όλα αυτά με αφήνουν παντελώς αδιάφορο, αρκεί να καταναλώνω κάθε μέρα μία μερίδα από δαύτο.

Γιατί ως γνωστόν.. 

"..μία ΜενεμέΝ τηΝ ημέραΝ κάνειΝ τοΝ γιατρόΝ (ε)ΠέραΝ..."

Σωστά;

Όλες τις τελευταίες αναρτήσεις από την Πόλη του 2010 

μπορείτε να τις βρείτε ομαδοποιημένες πατώντας είτε ΕΔΩ 

είτε στην ειδική σελίδα των ενοτήτων αυτού του μπλόγκεως

(έτσι, γιατί είτε είμεθα νυκοκύρηδες είτε δεν είμεθα!)

 

όλα καλά, ok..
τα εκατοστά σου όμως
δε μάς τά'πες...