..σκασίλα

Περίμενα νά μποῦν οἱ Ἀπόκριες γι'αὐτήν τήν ἀνάρτηση. Ἄλλωστε ἄν δέν αὐτοσαρκαστεῖς μέσα στό γελοῖο αὐτό τριήμερο, πότε θά τό κάνεις; Κι ἐπειδή (καί) μέ αὐτή τήν ἀνάρτηση κινδυνεύω πολύ σοβαρά νά θαφτῶ ὡς .."ψωνάρα", "ἄλλ'ἀντ'ἄλλων", "φαντασμένος","σάν πολύ δέν πῆρε ψηλά τόν ἀμανέ", "ξερόλας" καί σέ μερικές περιπτώσεις ἀκόμα καί "ἀνορθόγραφος" (μπορεῖ νά ἀκούγεται light, ἀλλά ὕστερα ἀπό τόση ὑπερπροσπάθεια νά φανῶ ἀντάξιος τοῦ πολυτονικοῦ, αὐτός ὁ χαρακτηρισμός θά μοῦ πέσει πολύ, μά πολύ βαρύς!!!) καί νά μέ περιλούσετε μέ πολλά ἄλλα ἀκόμη κοσμητικά ἐπίθετα (τά δέχομαι ὅλα μέ στωικότητα, ὁπότε -παρακαλῶ- προσθέστε ὅσα περισσότερα θέλετε καί μπορεῖτε), θά ὑπερβῶ ἄλλη μιά κόκκινη γραμμή καί θά περιμένω νά ἀντιμετωπίσω τίς ὅποιες συνέπειες...
Μέρες Ἀποκριᾶς ἄλλωστε εἶναι. Δέν ἔχω παρά νά ἀπενοχοποιηθῶ, πού ἔλεγε καί ἡ συγχωρεμένη, καί ..ἐν τέλει, τί ἔγινε πού θά μέ "θάψετε";
Διόλου μέ ἀφορᾶ.

Καί γιατί ὅλη αὐτή ἡ εἰσαγωγή παρακαλῶ; (μᾶς ζάλισες πολύ)
Ἔ, νά...
Ὅποιος ἔχει κάτσει καί διαβάσει κάποιες ἀπό τίς ἀναρτήσεις αὐτοῦ τοῦ μπλόγκ, ὅποιος ἔχει συχαθεῖ νά λαμβάνει μηνύματα στό facebook γιά τίς ἀναρτήσεις πού ἀνεβάζω κάθε λίγο καί λιγάκι, ὅποιος ἔχει διαπιστώσει ὅτι ἡ μυωπία του ἔχει ἀνέβει στά ὕψη προσπαθῶντας νά ξεχωρίζει τά ¨κατσουνάκια" ἀπό πάνω ἀπό τά φωνήεντα, δέν χρειάζεται νά προσπαθήσει πολύ γιά νά καταλάβει πώς ἔχει νά κάνει μέ μία νοσηρότατη περιπτωσάρα ἑνός ἐγωκεντρικοῦ μπλόγκερ πού νομίζει πώς ὅοοοολος ὁ κόσμος κοιμᾶται καί ξυπνᾶ μέ τήν ἔννοια του, πώς ὁλόοοοοκληρη ἡ Οἰκουμένη ἀσχολεῖται μέ τήν πάρτη του, νά τό πῶ κι ἔτσι ἁπλά.
Ἡ ἀνάρτηση λοιπόν αὐτή ἐπιβεβαιώνει ὅλους ἐσᾶς, τούς ἀναγνώστες πού μπαφιάσατε πιά μέ μένα!!

Ἀλλά, ἕνας δίκαιος κριτής θά πρέπει νά μοῦ ἀναγνωρίσει καί ἕνα σημαντικό ἐλαφρυντικό.
Τό ἐλαφρυντικό ἐκεῖνο πού πολύ ἁπλά καί καθαρά ἐκθέτει τό γνωστό λαϊκό ἄσμα μέ τήν ἐξής ἀθάνατη φράση (καί νῦν motto μου) "τόν χαρακτῆρα μου τόν φτιάξανε τά ἔργα σουυυ".
Καί ἐρωτῶ.
Ἄν λέω , Ἄν... σᾶς τηλεφωνοῦσε μία ἐλκυστική, ἔξυπνη, δραστήρια καί πάνω ἀπ'ὅλα καλή γνώστης τῆς Ἐλληνικῆς καί μοδάτη δημοσιογράφος καί σᾶς ζητοῦσε νά τῆς πεῖτε δυό κουβέντες γιά τό μπλόγκ σας, ἐσείς -ναί, γιά σᾶς τούς "ὑπεράνω" μιλάω τώρα- τί θά κάνατε;
Θά λέγατε "ὄχι";
Ἔ λοιπόν, ἐγώ τῆς εἴπα ναί , γιατί ἔτσι ἠθελα, ἔτσι γούσταρα καί γιατί ἔτσι μοῦ τήν ἔδωσε...

Ἰδού λοιπόν σκαναρισμένες δύο σελίδες ἀπό τό περιοδικό "Λωτός" τοῦ Φεβρουαρίου, ἕνα περιοδικό πού γράφεται ἀπό τήν πιό ἀγαπησιάρικη συντακτική ὁμάδα τῆς πόλης μέ ἐπικεφαλῆς τήν ἐξ Ἑλλάδος Εὐριδίκη Κοβάνη -τή δημοσιογράφο πού σᾶς ἔλεγα πρωτύτερα-, ἡ ὁποία φαίνεται, ἀφού κατέστη μία φανατική λωτοφάγος, κατόπιν ξεχάστηκε στό νησί μας καί ἔτσι ἁπλά μᾶς ...ξώμεινε (εὐτυχῶς γιά μᾶς! γι'αὐτήν τώρα, δέν ξέρω).


Ὅσο γιά τό ἐξώφυλλο αὐτοῦ τοῦ τεύχους;
Ἡ φοβερή καί τρομερή φωτογραφία ἀπό τή στάθμη τῆς θάλασσας στή ζώνη ἄμμου πού ἐνώνει (καί ..χωρίζει) τή Ρόδο μέ τό μακρυνά ἐξωτικό Πρασονήσι, μέσα ἀπό τόν φακό τοῦ πολλάκις βραβευμένου ροδίτη σκιτσογράφου μας Βαγγέλη Παυλίδη -ὁ ὁποῖος εἶναι καί δεινός φωτογράφος, κάτι πού δέν ἤξερα!!
ὄχι παίζουμε δηλαδή!!!-.

Μέ τό πᾶσο σας, λοιπόν...
(κλικάρετε στίς φωτογραφίες γιά μεγέθυνση, παιδιά!
εἴπαμε, ἡ μυωπία καραδοκεῖ....)

καί θᾶψτε ἐλεύθερα!

Καλές Ἀπόκριες..

"politically correct", ἤτοι ..;

Ἀφήνοντας τήν Τουρκία μεσούσης τῆς προεκλογικῆς ἐκστρατείας τῶν δημοτικῶν ἐκλογῶν πού θά πραγματοποιηθοῦν τήν τελευταία Κυριακή τοῦ Μαρτίου καί μέ νωπό τό φιλοαραβικό ξέσπασμα τοῦ Ρετζέπ Ταγίπ Ἐρντογάν, κατάλαβα πόσο πολύ μοιάζουν οἱ προεκλογικές ἐκστρατείες, οἱ δικές μας καί τῶν γειτόνων μας.

Μέ τήν οἰκονομική κρίση νά φαίνεται -παραδόξως- πρῶτα στά ὑψηλοῦ εἰσοδήματος στρώματα τῆς τουρκικῆς κοινωνίας καί πολύ λιγότερο στά χαμηλά (ἀφού χαμηλότερα δέ γίνεται νά καταντήσουν) καί μέ τήν ἐδώ καί δεκαετίες καταχωνιασμένη "ἰσλαμική συνείδηση" πού τό κυβερνόν κόμμα ΑΚΡ ἀποφάσισε νά κάνει "σημαία" του, ἡ συναισθηματοποίηση τῶν πολιτικῶν-ἰδεολογικῶν ψευδο-ἐπιχειρημάτων δίνουν καί παίρνουν στή Γείτονα. Γιά νά τό πῶ πιό ἁπλά : πολύ λίγα ἀκούγονται γιά τήν σταθερά νοσοῦσα τουρκική οἰκονομία, ἀκόμα πιό λίγα ἀκούστηκαν γιά τή δυσκολία περαιτέρω διεθνοῦς δανεισμοῦ της. Ἀντίθετα, ἡ ὀργύλη "ἀντίδραση"τοῦ Ἐρντογάν στό Νταβός ἀνέβασε κατά πολύ τή δημοτικότητα τοῦ ΑΚΡ, δίνοντας ἕναν ἔντονο τόνο "ὀθωμανικότητας" στόν τρόπο πού οἱ γείτονές μας βλέπουν τή γεωπολιτική μικρή-κοινή μας γειτονιά..

λεπτομέρεια τῆς ἐμπορικῆς Gaziler Caddessi ("ὀδός Ἡρώων") τῆς Σμύρνης

Ἔτσι, ἀφού ἡ τουρκική κοινή γνώμη ἔχει πιά "χωνέψει" πώς ὁ δρόμος πρός τήν Εὐρώπη δέν εἶναι εὔκολος -λόγω Κουρδικοῦ καί Κυπριακοῦ- καί ἀφού ἡ τουρκική προσπάθεια διείσδυσης τελικά ἀπέτυχε τόσο στίς πρώην σοβιετικές δημοκρατίες τῆς κεντρικῆς Ἀσίας ἀλλά καί στό πιό συγγενές ἐθνολογικά Ἀζερμπαϊτζάν -ἐξ αἰτίας τῆς ἐνδυναμωμένης Ρωσίας, μετά τό αἱματηρό πάρτυ πού ἔστησε στή Γεωργία τό περασμένο καλοκαίρι-, ἡ Ἄγκυρα φαίνεται πώς βρῆκε τήν εὐκαιρία νά θυμηθεῖ τό μεσανατολικό (της;;;) ὀθωμανικό παρελθόν. Τό ἰδεολογικό ὑπόβαθρο τῶν κυβερνώντων καί ἡ ἀνθρώπινη δυστυχία πού ἔφερε ὁ πόλεμος στή Γάζα δημιούργησαν τό κατάλληλο timing γιά αὐτή τή διαφαινόμενη ἀλλαγή προτεραιοτήτων ὅσον ἀφορᾶ τό ρόλο πού φαίνεται νά θέλει νά παίξει ἡ Τουρκία στήν περιοχή, κλείνοντας τό μάτι στή νέα ἀμερικανική ἡγεσία -πού σάν νά δείχνει κάπως μουδιασμένη ἤ ἰδέα μας εἶναι;-.

Ἀποτέλεσμα; Ἐντυπωσιακό.
Ἡ προεκλογική ἐκστρατεία τῶν κομμάτων γιά τίς δημοτικές ἐκλογές, τουλάχιστον γιά ὅσο χρόνο ἤμουν ἐκεί, ούδεμία σχέση εἴχε μέ τά προβλήματα της τοπικῆς αὐτοδιοίκησης. Καί δέν ἤθελε μεγάλη προσπάθεια νά διαπιστώσει κανείς πώς πολλά θά μποροῦσαν νά εἰπωθοῦν καί ἀκόμα περισσότερες ὑποσχέσεις θά μποροῦσαν νά δωθοῦν γιά π.χ. τό ἀστικό ὀδικό δίκτυο, γιά τό ἀποχετευτικό, γιά τό κυκλοφοριακό, γιά τίς συγκοινωνίες, γιά τή μόλυνση καί τά καυσαέρια (τώρα καταλαβαίνω πόσο εὐτυχισμένοι θά πρέπει νά εἴμαστε μέ τήν ἀμόλυβδη βενζίνη πού καῖνε τά αὐτοκίνητά μας...γκούχ-γκούχ-γκούχ).

ὑψηλή ραπτική

Κι ὄμως. Τό κύριο θέμα τοῦ ΑΚΡ ἦταν καί εἶναι ὁ ταλαίπωρος παλαιστινιακός λαός τῆς Γάζας, ἕνας μουσουλμανικός λαός πού "...ἐνώ ἐπί Ὀθωμανικῆς (ἀπό ποῦ κι ὥς ποῦ "Τουρκικῆς"; ἀπορία..) Αὐτοκρατορίας ἦταν μιά χαρά, τώρα ὑποφέρει..." Ἔτσι ἁπλά, οἱ δημοτικές ἐκλογές-σφυγμομέτρηση τῆς δύναμης τῶν δύο μεγάλων κομμάτων, περνοῦν ἀπό ...τή Γάζα καί τό πολιτικό κλίμα πασπαλίζεται μέ πρασινωπά ἰσλαμιστικά ἰδεώδη τοῦ διαφαινόμενου νικητή κυβερνῶντος ΑΚΡ, πού ξέρει νά διαχειρίζεται πολύ καλά τό ἐμφανέστερο χαρακτηριστικό τοῦ συμπαθέστατου ἁπλοῦ τουρκικοῦ λαοῦ: τή συμπόνοια καί τόν συναισθηματισμό του. Ἕνας συναισθηματισμός πού κάνει τούς πολίτες νά ξεχνοῦν εὔκολα τά καθημερινά τους προβλήματα ἐπιβίωσης καί τούς ταυτίζει μέ τόν ἀνθρώπινο πόνο, κι ἄς συμβαίνει τό κακό μίλια μακρυά ἀπ'αὐτούς. Ὅταν ὄμως προβάλλεται ἡ θρησκεία ὡς βασικό συστατικό πού ἡ "σωστή" συμπόνοια θά πρέπει νά περιέχει, τότε δυστυχῶς αὐτή ἡ ἀγνή συμπόνοια τείνει νά γίνεται ἐπιλεκτική..

τηλεμαραθώνιος τῶν καναλιῶν KanalD καί Star γιά τή Γάζα,
κατά τή διάρκεια τοῦ ὁποίου συγκεντρώθηκε πάνω ἀπό ἕνα ἐκατομμύριο δολλάρια.
τά πάνελ τῶν ἄλλων σταθμῶν γιά τίς δημοτικές ἐκλογές ἦταν γιά λίγους

Τό ἰδεολογικό σταυροδρόμι τῆς σημερινῆς Τουρκίας βρίσκεται ἴσως στό πιό ἐνδιαφέρον του στάδιο. Ὅταν μάλιστα τούρκοι διαδηλωτές σηκώνουν τήν παλαιστινιακή σημαία, ἡ ὁποία, ἱστορικά μιλῶντας, ἀρχικά εἴχε σχεδιασθεῖ καί ὑψωθεῖ γιά πρώτη φορά ἀπό τούς ἐπαναστατημένους ἀραβικούς λαούς στή Μέση Ἀνατολή κατά τῶν ...Ὀθωμανῶν ἀποικιοκρατῶν(!!), αὐτή καθαυτή ἡ εἰκόνα προκαλεῖ εὔλογη περιέργεια.

ἀπό τίς τελευταίες διαδηλώσεις στήν Τουρκία

Ἐνδιαφέρον ὄμως παρουσιάζει καί ἡ ξαφνική ἐπιθυμία τῶν ἡγετῶν τῶν γειτόνων μας νά καταστοῦν ἐπιτέλους politically correct στή Μέση Ἀνατολή, καταδικάζοντας γενοκτονίες, προασπιζόμενοι ἀνθρώπινα δικαιώματα, μιλῶντας γιά σεβασμό τῶν ἀποφάσεων τοῦ ΟΗΕ...
Ὑπέροχα ὅλα αὐτά.
Τί καλά πού θά ἦταν λοιπόν ἡ Ἄγκυρα νά ἀρχίσει νά γίνεται politically correct ἐκ τῶν ἔσω καί μετά -καί γιατί ὄχι- νά πρεσβεύει ὑψηλά ἰδεώδη καί στίς πάλαι ποτε ὀθωμανικές (της;;) ἐπαρχίες. Ἄς παραδεχθεῖ τή γενοκτονία πού διέπραξε κατά τῶν Ἀρμενίων, τή γενοκτονία τῶν Ποντίων, τή γενοκτονία καί τή συνεχιζόμενη καταπίεση τῶν Κούρδων -μέσα κι ἔξω ἀπό τά σύνορά της- κι ἄς τερματίσει τή συνεχιζόμενη στρατιωτική κατοχή τῶν βόρειων ἐπαρχιῶν τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ὑπακούοντας ἐπιτέλους καί μιά φορά τόν ΟΗΕ...
Καί τότε θά ἔχει κάθε δικαίωμα νά εἶναι ὅσο politically correct θέλει -καί θά βρεῖ πολλούς συμμάχους καί ὑποστηρικτές, μουσουλμάνους καί μή-.

Ἐπιστρέφοντας ἀπό τή Σμύρνη ἀποφάσισα νά τηρήσω τόν ὄρκο πού πῆρα λίγες μέρες πρίν : νά μήν μπλέκω φιλία μέ πολιτική στήν Τουρκία. Καί πέρασα μιά χαρά, μέ ἀνθρώπους πού ἐκτιμῶ καί μέ ἐκτιμοῦν, ἀγαπῶ καί μέ ἀγαποῦν καί.. -δέν πειράζει- ἄς εἶναι καί πρωτοκλασάτα μέλη του ΑΚΡ (οὐδείς τέλειος). Ἄλλωστε καί γι'αὐτούς κάθε ἄλλο παρά τέλειος ἦμουν (καθότι ...ἄπιστος)
Κι ὅσο γιά τίς δημοτικές ἐκλογές πού ζυγῶνουν, λίγο πρίν φύγω -καί ἐνώ τά πολιτικά συνθήματα συνέχιζαν νά "περνοῦν" μέσα ἀπό τά βομβαρδισμένα στενοσόκακα τῶν στρατοπέδων προσφύγων τῆς Γάζας- φαίνεται πώς θά περάσουν ΚΑΙ ἀπό τά ...ταξί
(μά, τί πρωτότυπο γιά ἕναν ἕλληνα ψηφοφόρο...).

Ἔτσι, εἴπα κι ἐγώ νά κλείσω αὐτή τή "σμυρναίικη" ἑνότητα ἀναρτήσεων μέ μία φωτογραφία πού ἴσως μετά ἀπό δύο χρόνια θά εἶναι ἱστορική!
Τό ψηφοθηρικό ΑΚΡ ὑποσχέθηκε πώς μέσα σέ δύο χρόνια ὅλα τά ταξί τῆς Τουρκίας θά ἀντικατασταθοῦν μέ καινούργια καί οἱ πελάτες θά μπαίνουν ὑποχρεωτικά στίς πίσω θέσεις , ἀνάμεσα σ'αὐτούς καί τόν ὀδηγό θά βρίσκεται ἕνα διαχωριστικό μέ μία σχισμή ("θυρίδα") γιά νά πληρώνουν τό ἀντίτιμο τῆς διαδρομῆς καί γιά νά τούς ἐπιστρέφονται τά ρέστα. Τά πλήθη τῶν συνολικά 70.000 ταξιτζήδων-ψηφοφόρων χειροκροτοῦν ρυθμικά βυθισμένοι σέ ἐνθουσιῶδες παραλήρημα, ἀφού αὐτή ἡ (εὐρωπαϊκή) ἀλλαγή θά γίνει ἐντελῶς δωρεάν καί μέ τήν ἐξ ὁλοκλήρου οἰκονομική κάλυψη τοῦ Κράτους (μά...μέ τί λεφτά;)


Κρίμα.
Ἔχει τόσο πολύ πλάκα νά ὀδηγεῖ ὁ ταξιτζής μέ τό γυάλινο ποτηράκι τσάι στό ἀριστερό χέρι καί μέ τό δεξί νά πιάνει τό τιμόνι.
Μία ἀκόμα σοβαρότατη αἰτία νά φᾶνε μαῦρο....ξέρετε ποιοί.

...Ἐπανῆλθα

φτοῦ, φτοῦ καί ξανά φτοῦ!!

Μετά τόν πρόσφατο μπλογκίστικο χουλιγκανισμό μου, μέ θῦμα τό πάλαι ποτε ἀγαπημένο μου σμυρναίικο ἐστιατόριο Miko καί τό πανάκριβο τριμμένο τυρί του, λέω νά ἀφήσουμε τά γνωστά γιαουρτλού, πού ἔτσι κι ἀλλιῶς εὔκολα μπορεῖ κανείς νά ἐντοπίσει ἀπό τή μυρωδιά, καί νά πᾶμε ἕνα τσιγάρο δρόμο νοτιοανατολικά τοῦ πεζοδρόμου (ἔ, πάρτε κι ἕνα χάρτη ντέ!!) καί νά περπατήσουμε στήν comme-il-faut περιοχή γύρω ἀπό ἀκόμα ἕναν δρόμο πού ναί μεν ἔχει τόν ἀριθμό 1382, εὐτυχῶς ὄμως εἶναι εὐρύτερα γνωστός ὡς Gül Sokak - ἤ, γιά νά καταλαβαινόμαστε καλύτερα "Ὀδός Τριαντάφυλλων"-.
Καθόλου τυχαία ἡ ἐπιλογή, ἀφού μιλᾶμε γιά τήν πιό κυριλέ περιοχή τοῦ κέντρου τῆς Σμύρνης. Ἄλλωστε γωνία παρά γωνία δέν ὑπάρχει περίπτωση νά μή βρίσκεται πρόχειρος κι ἕνας ἀνθοπώλης.
Τώρα, γιατί αὐτή ἡ μανία μέ τά λουλούδια ἔτσι ξαφνικά; Ἁπλούστατο! Δίπλα ἀκριβῶς βρίσκονται οἱ μόνιμες ἐγκαταστάσεις τῆς Διεθνοῦς Ἔκθεσης Σμύρνης (γνωστές ὡς "Φουάρ", ἐπί τό γαλλικότερον), πού βρίσκονται στή μέση ἑνός τεράστιου πάρκου, πού χρησιμεύει ὡς φυσικό ...σύνορο μεταξύ τοῦ ἐυρωπαϊκοῦ Ἄλσαντζακ καί τοῦ σιδηροδρομικοῦ σταθμοῦ Basmane (Μπασμανέ), μετά ἀπό τόν ὁποῖο ἀρχίζει ἡ ἄλλη Σμύρνη, αὐτή τῶν στενοσόκακων πού ἔχουν τή δική τους ἱστορία...

βαρέως ἀσθενοῦσα Mercedes διαμετακομίζεται ἐπειγόντως
ἐν μέσω Gul Sokakέως..

ὁμοιόμορφα κόκκινα κινούμενα stands γιά ψιμίθια (simit)
(οἱ ρόδες δέν φαίνονται, δυστυχῶς)

Ἐν μέσω χάι-κλάς ἐπώνυμων καταστημάτων ρούχων , παπουτσιῶν καί Μερσεντές, βρίσκεται ἡ τελευταία μου "ἀποκάλυψη" στήν κατηγορία τῶν σμυρναίικων patisseries. Κι ἄν δέν πέσετε τυχαία πάνω της, ρωτῶντας πάμε στό ὀνομαστό (ὅπως ἐκ τῶν ὑστέρων πῆρα χαμπάρι) ζαχαροπλαστεῖο Reyhan (Ρεϋχάν).

σερβιτόρος μέ bluetooth(!!) στό Reyhan
κλικάρετε στή φωτογραφία γιά μεγέθυνση

Μιλᾶμε...Εὐρώπη μέ τά ὅλα της!
Ὄχι μόνο ὡς πρός τήν ποιότητα τῶν γλυκῶν καί τῆς καθαριότητας, ὄχι μόνο ὡς πρός τό περιβάλλον καί τή διακόσμιση, ἀλλά καί ὡς πρός τό σέρβις! Ἕνα θά πῶ καί τίποτε ἄλλο: Ὅλα τά γκαρσόνια ἔχουν στό αὐτί τους ...bluetooth καί ἀφού πάρουν παραγγελία, ψυθιρίζουν στό αὐτί τοῦ μάγειρα πού βρίσκεται ἀ-πίκο νά πράξει τά δέοντα... Τό προφιτερόλ (ἡ ἀδυναμία μου..) σπιτικό-τα-το καί τό παγωτό βανίλια πού τό συνοδεύει ἔχει μιά ἰδέα μαστίχας ("Χίου;" λέω ἐγώ τώρα..). Μήν πῶ ὅτι διέκρινα καί μιά ἐλαφρά δόση λικέρ (κάτι πού ἴσως ἀφήνει στήν ...ἀπ'ἔξω τίς μαντῆλες καί τά μεγάλα μουστάκια, διόλου δυσάρεστο μπορῶ νά πῶ, κι ἄς ἀκούγεται ρατσιστικό, δέν μέ ἐνδιαφέρει! Ἄλλωστε καί ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν γνήσιων Σμυρνιῶν συμφωνοῦν μαζί μου ἀπολύτως. Στό κάτω-κάτω, τό λένε τά ἐκλογικά ἀποτελέσματα καί ὄχι ἐγώ ἐπειδή ἔτσι μοῦ κάπνισε.) Κάτι ἄλλο βασικό μέ τό Reyhan : τό προσωπικό μιλάει ἄπταιστα ἀγγλικά καθῶς καί γερμανικά παρακαλῶ. Ὁπότε προτείνω τό μέρος 100%. Καί θά μέ θυμηθεῖτε!
Ἕνα μόνο μεῖον βρῆκα, ἄν καί κατ'ἀρχήν ἐνθουσιάστηκα.
Τό μαγαζί προσφέρει ΦΡΑΠΕ καί τό πλασάρει πάνω-πάνω στό μενού του! Ὄμως μήν τήν πατήσετε σᾶν ἐμένα. Κάποιος ἑλληναρᾶς φαίνεται πώς τούς δούλεψε ψιλό γαζί.
Μόνο ἔτσι ἐξηγεῖται, γιατί τό νόστιμον ἥμαρ κάθε ἄλλο παρά νόστιμον ἀπεδείχθη.
Καμμία σχέση μέ φραπέ -καί καλά νά πάθω, γιατί κύριε τί θές καί ψάχνεις ἑλληνικό φραπέ στό Reyhan καί στή Σμύρνη ἐν τέλει;-
Ἀποφεύγουμε λοιπόν τόν ψευδεπίγραφο "φραπέ" τοῦ καταστήματος, ὅσο κι ἄν τό λιγουρευόμαστε, καί ὅλα θά πᾶνε μιά χαρά.
Tebrikler! (ἤτοι...συγχαρητήρια!)

θερμότατα Τεμπρικλέρ καί στόν Δῆμο Σμύρνης
γιά τίς φροντισμενοτερότερες πρασιές του!

Κι ἀφού καλόμαθα στό bluetooth-χαϊτέκ-σέρβις, διέσχισα τό δρόμο καί στό ἀπέναντι πεζοδρόμιο ἐντοπίζω τό συμπαθητικότατο καφέ-ἐστιατόριο Cafe Plaza. Κι ἐδώ κεμπάπ-γιόκ (διόλου δέν τά πεθύμησα ἐδώ πού τά λέμε).
Ὄχι μόνο οἱ μακαρονάδες ἦταν γευστικότατες ἀλλά καί τά μοσχαρίσια σνίτσελ του ἀπειλοῦσαν γευστικά ἀκόμα καί αὐτά τῆς σνιτσελομάνας Βιέννης. Καί ἐννοῶ κάθε λέξη, καί μάλιστα ἐκ πείρας! Ἐφάμιλλα δε καί αὐτῶν τοῦ σνιτσελοπατρός Τέλ Ἀβίβ. Ἐπισκέφθηκα δύο φορές τό ἐν λόγω στέκι (πού διαθέτει καί καλαίσθητη γυάλινη ὀροφή) καί μοῦ φαίνεται ὅτι θά μοῦ γίνει συνήθεια.
Τό μόνο βασικό πρόβλημα; Ἡ συνεννόηση. Φώναξαν τό γκαρσόνι τοῦ ἀπό δίπλα ἐπίσης "καλοῦ" ἐστιατορίου, πού μιλοῦσε κάποια ἀγγλικούλια. Ἀλλά οἱ κατάλογοι ἔχουν καί φωτογραφίες, ὁπότε ..."Βλέπω, Δείχνω καί Μαθαίνω". Pas mal.
Οἱ τιμές δε, λογικότατες γιά μᾶς, πανάκριβες γιά τή φτωχομάνα Σμύρνη, πού εἶναι ἡ φθηνότερη μεγάλη πόλη τῆς Τουρκίας πού προσφέρει αὐτά πού προσφέρει- καρατσεκαρισμένο αὐτό , ἀποκλείοντας βέβαια τίς μεγάλες πόλεις τῆς ἐνδοχώρας, πού ἄλλωστε δέν εἶναι τόσο τουριστικές ἐννοεῖται.

φτοῦ καί ξανά φτοῦ στίς χωρίς οὔτε ἕνα σκουπιδάκι γιά δεῖγμα
"παστρικές" σμυρναίικες εἰσόδους τῶν πολυκατοικιῶν τοῦ κέντρου!
καί γιά ὅποιον δέν "τσάκωσε"τή λεπτομέρεια στά πλακάκια....

...ἰδού!

Ἄντε,
γιά νά μή λέτε πώς εἶμαι ἕνας
...πικρόχωλος παλιογρουσούζης
τοῦ κερατᾶ.. ..

Ἔπεται συνέχεια....

πεζόδρομος χωρίς ὄνομα

Λοιπόν, καί ἀφού καρατσέκαρα κι ἐγώ ὅτι τό κοκαϊνομανές μοντέλο ΔΕΝ εἶναι φίλος μου στό facebook, μπορῶ νά συνεχίσω τή ζωή μου κανονικά καί ἀπερίσπαστος νά γράψω τίς ὑπόλοιπες σμυρναίικες ἀναρτήσεις μου ... (καλοῦ κακοῦ ὄμως, τσεκάρετε κι ἐσείς στό facebook σας, γιατί ἄν τό ξέρει ὅλος ὁ κόσμος, ἐσείς γιατί νά τό'χετε κρυφό καμάρι;τζάμπα κόπος)

Δέν ὑπάρχει ἕλληνας τουρίστας στή Σμύρνη πού νά μήν ἔχει περπατήσει στήν ἀποβάθρα της καί νά μήν κάτσει ἔστω μιά στιγμή νά σκεφτεῖ ποῦ καί γιατί βρίσκεται ἐκεί πού βρίσκεται. Δέ θέλω νά βαρύνω τήν άνάρτηση -ἄλλωστε γιατί νά τό κάνω; τί μοῦ φταῖτε ἐσείς καί τί μοῦ φταίει κι ἡ ἀποβάθρα-. Ἔλα ὄμως πού ΔΕΝ ὑπάρχει κανείς ἕλληνας τουρίστας πού ΑΦΟΥ τελειώσει τό trend μέ τήν ἀποβάθρα καί τό "μά τί κάνω ἐγώ 'δῶ χάμω καί διασκεδάζω" ΔΕΝ συνεχίζει στόν παρακάτω πεζόδρομο μέ τά μαγαζιά καί τά καφέ ΓΙΑ ΝΑ ξεχάσει καί νά ξεχαστεῖ.. Τώρα , γιατί ἐπιμελῶς οἱ ξεναγοί τῶν ἑλληνικῶν γκρούπ "ξεχνοῦν" νά ποῦν αὐτόν τόν πεζόδρομο μέ τ'ὄνομά του, εἶναι ἕνα θέμα.
Λοιπόν, τά ψέμματα τελείωσαν. Καί ὅσοι βρεθήκατε στή Σμύρνη -τουλάχιστον τίς πρώτες φορές- καί συγκινημένοι βλέπατε τή θάλασσα καί τά πλοῖα στό πέλαγος, καιρός νά μάθετε πώς καί τό ὄνομα τοῦ χαρούμενου πεζοδρόμου ἔχει κι αὐτό σχέση μέ μᾶς.
"Ὀδός Κυπρίων Μαρτύρων" λέγεται καί βάζω στοίχημα πώς δέ σᾶς τό σφύριξε κανείς.

ὁ πεζόδρομος Kıbrıs Şehitleri Caddesi

Παρά τό "εὐαίσθητο" αὐτό ὄνομα, ὁ πεζόδρομος αὐτός γιά μένα τουλάχιστον εἶναι ὁ πιό γνώριμος καί οἰκεῖος τῆς πόλης. Δέν τόν βαρέθηκα ποτέ, ὅσες φορές κι ἄν τόν περπάτησα. Ἀλλάζει μέ τίς ὥρες του, μέ τίς μέρες του καί μέ τούς ἀνθρώπους του. Εἷναι ἡ καρδιά τῶν καφέδων, τῶν ἐστιατορίων, τῶν μπάρ τό βράδυ καί τῶν ξενυχτάδικων κεμπαπτζίδικων. Ἄν ξέρεις μάλιστα καί σέ ποιόν παράδρομο νά στρίψεις γιά νά βρεῖς αὐτά πού ψάχνεις, τότε μπορεῖς νά περάσεις βδομάδες στή Σμύρνη καί νά μή βαρεθεῖς οὔτε λεπτό.
"Σιγά..", θά μοῦ πεῖς. "Ἑρμοῦ ἔχουμε καί στήν Ἀθήνα, τί τό ἰδιαίτερο ἔχει ὁ (ἀνώνυμος) πεζόδρομος...".
Ἔ, λοιπόν ὄχι. Διαφέρει ἀπό τήν Ἑρμοῦ, ἄν καί ἐκ πρώτης ὄψεως τῆς μοιάζει κάπως. , ἐπειδή ἀκριβῶς δέ χάνεται στά φτιασιδώματα καί στά σινιέ.

ποῦ ξέρεις; Milli Piyango (Ἐθνικό Λαχεῖο) εἶν'αὐτό..

ἀπ'εὐθείας ἀπ'τό μπουστάνι

λειψυδρία μήπως;

βολτάρουμε ἀγυάλιστοι;;; ντροπή!

Ἔτσι, τό μικρό μπακάλικο ὑπάρχει ἀκόμα, ὅπως καί τό κουρεῖο/μπαρμπέρικο, καί ὁ λούστρος, καί τό πρωί κάνει τό κομμάτι του καί τό φορτηγάκι μέ τά ζαρζαβάτια. Τό μεσημέρι τά φοιτηταριά πάνε πάνω-κάτω, δώσ'του καί νά μοιράζονται δωρεάν ἀναρχοαυτόνομες ἀσπρόμαυρες φωτοτυπημένες ἐφημερίδες, μεσόκοπες κυρίες μετά τῶν συζύγων γιά τσάι στό "Ζαχαροπλαστεἶον Σεβίντς" (ὅρα τύπου Ζόναρς, ἀλλά τελευταῖα ἐκσυγχρονίσθηκε δυστυχῶς) , κουλτουρέ πελάτες στά βιβλιοπωλεῖα -μέ καφετέριες στόν πάνω ὄροφο γιά μή καπνίζοντες!!-, καί ἐννοεῖται πώς τό κεμπαπτζίδικο παραμένει πάντοτε στή θέση του, ὅλα κι ὅλα!
Ἀπόγευμα: ἡ ὥρα τοῦ γλυκοῦ
Καί τό βράδυ: ἀναστενάζουν τά στενά.. στά μπάρ.

Καί ἐδῶ ἀρχίζει τό θέμα. Ποιό στενό νά πάρεις... Ἔ, ἐδῶ σέ θέλω.
Γιατί γιά νά βρεῖς ποιό στενό νά πάρεις -ὄχι μόνο στή Σμύρνη ἀλλά καί στήν Τουρκία ὁλόκληρη-χρειάζεται νά εἶσαι ὁλίγον ἀριθμομνήμων. Γιατί; Ἐπειδή μόνο οἱ πολύ κεντρικοί δρόμοι ἔχουν ὀνόματα -καί μάλιστα ὀνόματα σχεδόν στάνταρτ π.χ. "Δημοκρατίας", "Κεμάλ Ἀτατούρκ", ""Ηρώων"-.
Οἱ ὑπόλοιποι.... μόνο ἀριθμοί. Καί μάλιστα τριψήφιοι καί ἄνω! Τό καλό πάντως εἶναι ὅτι γιά ἕναν Ροδίτη (πού ἔχει στό πετσί του τή λεξη "Κτηματολόγιο" οὔτως ἤ ἄλλως) εἶναι περισσότερο κατανοητή αὐτή ἡ ἀριθμητική ἐμμονή παρά γιά τούς λοιπούς "ἐξ Ἑλλάδος" φίλους. Ἔτσι, γιά πρακτικούς λόγους, τό 97% τῶν δρόμων στίς τουρκικές πόλεις εἶναι ἀριθμημένοι μέ τό νούμερο τῆς κτηματομερίδας πού βρίσκεται στή γωνία τοῦ δρόμου, σέ σχέση μέ κάποιο σημαντικό σημεῖο ἀναφορᾶς τῆς συγκεκριμένης πόλης. Γιά παράδειγμα, στή Σμύρνη, σημεῖο ἀναφορᾶς εἶναι ἡ θάλασσα καί οἱ δρόμοι παίρνουν τό ὄνομά τους ἀπό τήν κτηματομερίδα πού βρίσκεται πιό κοντά στή θάλασσα. Στήν Ἄγκυρα σημεῖο ἀναφορᾶς εἶναι ὁ λόφος πού βρίσκεται στό κέντρο τῆς πόλης (καί ἀποτελεῖ σήμερα τήν "παλιά της πόλη"), ἐνώ στά Ἄδανα εἶναι τό ποτάμι πού τά διασχίζει κατά μῆκος.
Μέ αὐτό τό σύστημα λοιπόν, στήν Τουρκία εἶναι ἀδύνατον νά χαθεῖς ἔτσι καί κάποιος Δήμαρχος ἀποφασίσει νά ἀλλάξει τά ὀνόματα στούς δρόμους, ἐπειδή ἔτσι τοῦ κάπνισε. Γιατί ἁπλῶς αὐτό δέ συμβαίνει. Σέ ἐξαιρετικές περιπτώσεις μόνο μικροί δρόμοι ἔχουν ὄνομα, χωρίς ὄμως νά χάνεται παντελῶς τό νούμερό τους.

Φιλολογία; Μπορεῖ..
Ἀλλά αὐτές οἱ μικρές σπαστικές λεπτομέρειες κάνουν ἕναν τόπο νά ἀξίζει νά τόν ἐπισκεφθεῖς, ἤ ἀκόμα νά τόν ξαναεπισκεφθεῖς. Δέν εἶν'ἔτσι;

Γιά νά μή σᾶς ζαλίζω πιό πολύ, τό θέμα των παραδρόμων καί τῶν ἀριθμῶν συνοψίζεται στήν περιοχή τοῦ "ἀκατανόμαστου" πεζόδρομου τῆς Σμύρνης στό ἐξῆς μαγικό νούμερο : 1448 .
Στήν ὀδό δηλαδή ... ὀνόματι Χίλια Τετρακόσια Σαράντα Ὀκτώ (καί δέν πρόκειται γιά ἔτος Ἐγείρας..)

προφίλ......καί ἀν-φάς

Τό δρομάκι πού τά ἔχει ὅλα καί ὅλες τίς ὥρες. Τό Otantik γιά παράδειγμα (πράσινη ταμπέλα δεξιά μέ τά τραπεζάκια ἔξω) ἐκτός ἀπό τά κιλίμια καί τά ξύλινα πατώματα - ὁ πάνω ὄροφος ἔχει καί ξύλινα τιμόνια πλοίων, ἐντάξει λέμε τώρα, τουρίστας ἤμουν, διασκεδάζω ἀκόμα καί μέ τά κίτς πειράζει; - προσφέρει τούρκικο καφέ , μέ τή διαφορά ὄμως ὅτι ...σοῦ τόν διαβάζουν κιόλας! Τό κοινό τοῦ μαγαζιοῦ : φοιτηταρία 100%, μιά χαρά δηλαδή.
Στή συνέχεια ὑπάρχει μία δόση κατάπτωσης -εἰδικά τό βράδυ- ἀλλά πάντα εἶναι καλό νά τσαλαπατᾶς γιά λίγο στίς λάσπες, ἔτσι γιά νά πεῖς πώς πέρασες, καί πρίν νά γίνουν στάμπες, μ'ἕνα τριψιμο, πάει-ἔφυγαν καί τέεεεελος!
Στό τέλος τοῦ σοκακιοῦ νούμερο 1448, στή γωνία δεξιά, δίνουμε ὁπωσδήποτε τά διαπιστευτήριά μας στό Mavi Bar ("Μπλέ Μπάρ" δηλαδή) μέ λάιβ τζάζ-ρόκ κάθε βράδυ (τό καλύτερο εἶναι βέβαια τό Σάββατο). Γιά τούς παλιούς Ροδίτες (δηλαδή τῆς ἠλικίας μου πάνω-κάτω) θά γυρίσουν πίσω στίς δόξες τοῦ ἀειμνήστου RockBox ἐν Ψαροπούλα (ἀνάθεμα πιά, ἀκόμα νά μάθω νά βάζω αὐτή τήν ὑπογεγραμμένη, νά πάρει ἡ εὐχή νά πάρει).

τί σᾶς βρῆκα...
ἕνα βίντεο ἀπό κάποια πρόβα πού ἔγινε κάποτε στό Mavi Bar

Τώρα, τό ζήτημα "φαγητό" στήν περιοχή τοῦ πεζοδρόμου:
ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς δέν προσφέρεται γιά κάτι τό φοβερό, πλήν τῶν γνώριμων γεύσεων τοῦ Κιρτσίτσεγι (Κιρ-Τσί-Τσε-Γι), πού παρά τό ὀνομά του, δέν προσφέρει κορεάτικη κουζίνα καί σκύλους φλαμπέ. Σημαίνει "Ἀγριολούλουδο" καί εἶναι ἀνοιχτό ὅλο τό 24ωρο. Κεμπάπ , σοῦπες, σαλάτες, πιντέ (ὄχι μπιντέ μωρέ!!) καί ...αὐτά εἶν'ὅλα. Πεῖτε τ'ὄνομά του, βάζοντας τίς συλλαβές στή σωστή σειρά, καί ὅλοι τό ξέρουν (ἴσως μάλιστα κι οἱ ἴδιοι θυμηθοῦν ὅτι πείνασαν..) . Ἐπί τό ἀμερικανικότερον (τύπου Friday's κατάσταση) εἶναι τό Alin's πιό κάτω , ἀλλά ξενέρωτο, ἄρα ἀπορρίπτεται, ἄν καί τό φαγητό...pas mal.

Καί ἐνώ εἴχα στό νοῦ μου στό σημεῖο αὐτό νά σᾶς ἀνακοινώσω "ΝΑ! ποῦ ΠΡΕΠΕΙ νά πᾶτε νά φᾶτε κοντά στόν πεζόδρομο" , ἡ ἀπίστευτη ἐμπειρία πού μέ παραφύλαγε στή γωνία "ἔτσι ξαφνικά" πού λέει καί τό τραγούδι, μέ κάνει νά σᾶς ἀποκαλύψω ...ποῦ νά ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ νά πᾶτε νά φᾶτε στήν περιοχή τοῦ πεζοδρόμου.
Εἴχα ὅλη τήν καλή διάθεση νά κάτσω καί νά σᾶς παινέψω τό ἐστιατόριο ὀνόματι Μiko (ναί, συνονώματο μέ ἐκεῖνο τό good-old ροδίτικο σοῦπερ μάρκετ "Μίκο", πού τό ρήμαξε ἡ λαίλαπα τῶν Ἄλφα-Βῆτα..) , ἀλλά μετά ἀπ'αὐτό -ποτέ ξανά!

Εἶναι ἀλήθεια πώς τό Μiko δέν περνᾶ ἀπαρατήρητο καί μέσα στά 10 χρόνια ζωῆς του ἔχει ἀποκτήσει σταθερή πελατεία, ξεφεύγοντας ἀπό τό κεμπαποειδές τοῦ θέματος. Μάλιστα, χάρη στήν ίδιαίτερη προσωπικότητα του ίδιοκτήτη του, τό Miko ἐκτός ἀπό ἐπιμελῶς-ἀτιμέλητο στέκι καλοβαλμένων ντόπιων ἔγινε κάτι σάν ...κίνημα. Γιατί τό λέω; Μά ἔχετε δεῖ ἐσείς ποτέ κανένα έστιατόριο νά βγάζει... μηνιαῖο περιοδικό;; Καί νά μοῦ τό ζητᾶνε καί γιά ...δῶρο πίσω στά πάτρια;; Ἔ, εἴχα τώρα ἐγώ κανένα λόγο νά ΜΗΝ σᾶς προτείνω νά πᾶτε ἐκεί νά φᾶτε καί νά ξεφυλλίσετε αὐτό τό διάσημο... Miko Dergisi ; (κι ἄς μήν ξέρετε γρί τούρκικα, ἔτσι καί μόνο γιά τό γμτ ἄξιζε).
Γιά νά φτάσω ὄμως σέ τέτοιο σημεῖο ἀφορισμοῦ, τί στό καλό, δέν τρελλάθηκα!

Κάθομαι λοιπόν καί παρήγγειλα ὁ δόλιος -ὄχι τίποτα σπουδαίο- μιά μακαρονάδα (εἴπαμε, κεμπάπ γιόκ ἐδῶ). Ἦρθε ἡ μακαρονάδα μέ -χωρίς ὑπερβολή- 5 τρίμματα τυριοῦ (οὔτε 4 καί οὔτε 6. Πέντε μετρημένα). Ζητῶ νά μοῦ φέρουν λίγο περισσότερο τυρί τριμμένο.
Καί ἀρχίζει ἕνας ἀπίστευτος διάλογος μέ τό γκαρσόνι τοῦ τύπου "Μά ἔτσι σερβίρεται ἡ μακαρονάδα μας /Θά ρωτήσω τόν μάγειρα ἄν μπορεῖ νά σᾶς κάνει τή χάρη /Μά γιατί δέ σᾶς ἀρέσει κι ἔτσι". Στό τέλος τόν ρωτάω "Τέλος πάντων, ΠΟΣΟ κάνει λίγο τριμμένο τυρί; ΧΡΕΩΣΤΕ ΤΟ, ἀλλά ΦΕΡΤΕ ΤΟ!".
Ἔτσι καί ἔκανε (τό ἔφερε).
Ἦρθαν καί τά ὑπόλοιπα πού εἴχα παραγγείλει καί στό τέλος ἦρθε καί ὁ λογαριασμόοοος.

Καί τότε συνέβη τό γεγονός.
Ἡ μακαρονάδα κόστιζε 6 λίρες
Ἐνώ τό τριμμένο τυρί-ἔξτρα κοστολογήθηκε.... στίς 5 (πέντε) ὁλόκληρες λίρες!!!
Ἀφήνω ὅσα χρήματα ἀπαιτοῦσε ὁ "Ναός" Miko καί ρωτῶ τόν ὑπεύθυνο νά μοῦ ἐξηγήσει αὐτή τήν ἐνδιαφέρουσα ἀναλογία.
Κόμπιασε (γιατί πλέον ἡ κουβέντα δέν γινόταν στά ἀγγλικά..) καί ἔσπευσε νά μοῦ ἐπιστρέψει τό ἀντίτιμο τοῦ τριμμένου τυριοῦ ἀξίας προφανῶς 24 καρατίων. Δέν δέχτηκα τήν προσφορά καί τούς ἀνακοίνωσα ὄμορφα κι ὠραῖα πώς τό ἐστιατόριό τους θά γίνει διάσημο στό ἴντερνετ -ὅπερ καί ἄρτι ἐγένετοοοο...-

Ναί, ξέρω, σέ ευρώ ἀκούγονται γελοῖα ὅλ'αὐτά, ἀλλά γιάααααααα κάτσε.

Ποτέ ξανά λοιπόν ἐκεί!

Γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές, ἰδοῦ ὁ λογαριασμός
(πού μάλιστα ἔπρεπε καί... νά τούς τόν ζητήσω ἐπιμόνως,
γιατί δέν μοῦ τόν ἔδιναν!!).

Beyaz Peynir εἶναι τό τυρί (πάνω πάνω) καί ἡ Ναπολιτέν λίγο πιό κάτω...
γιά μεγέθυνση - κάντε κλίκ πάνω στή φωτογραφία (ἀνέβηκε ἡ μυωπία ἔ;)

Γιά νά μήν πατήσετε τό ποδάρι σας ἐκεί , σᾶς λέω ἀκριβῶς ποῦ εἶναι.
Βρίσκεται στόν παράδρομο μέ τόν ἀριθμό 1452 . (εὔκολο:1453 πλήν ἕνα)
Ὁ παράδρομος ὄμως αὐτός ἔχει ΚΑΙ ὄνομα (νά'τη ἡ ἐξαίρεση!)
καί λέγεται καί "ὀδός Τζάν Γιουτζέλ" (Can Yucel)
Ἄν πάντως πᾶτε, καλό θά ἦταν νά πᾶτε μέ κάποιον ντόπιο. Θά σᾶς προσέξουν περισσότερο καί δέ θά σᾶς ..κλέψουν. Πάντως , καί τό φαγητό του... σᾶν νά χάλασε κομμάτι.. χμ

Ἡ νύχτα ἔπεσε καί ἄρχισε μιά βροχή , μά μιά βροχή ἄλλο πράγμα σαββατιάτικο.
Καί ὀρίστε, κάτω ἀπό τό κτίριο κάποιας Τράπεζας, ἕνας ἔπαιζε τσέλο (!) στόν "πεζόδρομο χωρίς ὄνομα". Καί δίπλα ἕνας κοῦρδος πουλοῦσε ὀμπρέλες μία λίρα (μισό εὐρώ) τή μία.
Μπορεῖς νά μήν τό πάρεις βίντεο τώρα αὐτό;

Ἔπεται συνέχεια...

τάιμ-ἄουτ

Ξέρω ξέρω..,
πέρασα στό ντούκου τή χθεσινή μέρα τών ἐρωτευμένων.
Ἀλλά κι αὐτή....στό ντούκου μέ πέρασε.
Ἄρα...καλά δέν τῆς ἔκανα κι ἐγώ;

Παρ'ὅλ'αὐτά ὄμως,
δέ βλάπτει ἕνα μικρό τάιμ-ἄουτ ἀπό τίς σμυρνιώτικες ἀναρτήσεις ,
ἔτσι νά χαλαρώσουμε λίγο
μέ ἕνα ἐπίκαιρα...καθυστερημένο τραγουδάκι


Χθές τό Βράδυ
μουσική-Κῶστας Γιαννίδης στίχοι-Δημήτρης Γιαννουκάκης
τραγούδι: Χρυσούλα Στεφανάκη

ἐνορχήστρωση/πιάνο-Δαυίδ Ναχμίας ἀκορντεόν-Αγγελική Κουφού τρομπέτα-Γιάννης Μωραίτης τρομπέτα-Διονύσης Ἀγαλιανός βιολί-Λητώ Φλωράκη κιθάρα-Κῶστας Μαυρίδης κλαρινέτο-Παναγιῶτα Γιαννακᾶ

Τό τραγούδι πρωτοερμήνευσαν ἡ Δανάη καί ἡ Στέλλα Γκρέκα.

Τό βίντεο εἶναι ἀπό τήν ἐκπομπή τῆς ΝΕΤ "Ἔχει Γοῦστο" (13.2.2009)

Ματρώνη, πολύ καλή ἐπιλογή!

protesto, ἤτοι διαδήλωση

Κατά τό παρελθόν εἶχε τύχει νά βρίσκομαι κάποια πρωινά τοῦ Σαββάτου στό κέντρο τῆς Σμύρνης, αὐτό ὄμως πού εἶδα νά γίνεται τό περασμένο ἡλιόλουστο σαββατιάτικο σμυρναίικο πρωινό, ὁμολογῶ πώς δέν τό ξανάδαν τά μάτια μου. Τό φαινόμενο μάλιστα ἦταν τόσο ....μαζικό πού πῆρα τηλέφωνο φίλους μου πού κατά τό πρόσφατο παρελθόν εἶχαν μείνει στή Σμύρνη καί κανείς δέ μοῦ εἶπε πώς τό Σάββατο, ἀπό τό πρωί ὥσπου καί νά νυχτώσει οἱ διαδηλώσεις διαδέχονταν ἡ μιά τήν ἄλλη.

Μάλιστα, λοιπόν!
Protesto παντού.
Δέν εἶναι δύσκολο νά καταλάβει κανείς αὐτή τήν εὔκολη λέξη τῆς τουρκικῆς. Τό γεγονός μάλιστα ὅτι ὁ ὅρος "διαδήλωση" εἶναι δανεισμένος ἀπό τά ἀγγλικά (ἤ ἐν πάση περιπτώσει αὐτός χρησιμοποιεῖται συχνότερα) , μπορεῖ νά σημαίνει κάτι. Εἶμαι πάντως σχεδόν σίγουρος πώς τό νά βγαίνει κανείς στό δρόμο μέ ντουντούκες καί πλακάτ κατά τρόπο μαζικό δέν ἔχει τίς ρίζες του στήν ὀθωμανική κουλτούρα. Ὄχι πώς θά εἶχε ίδιαίτερη σημασία νά τό διαπιστώσει κανείς δηλαδή , ἀλλά λέμε τώρα.

Πρίν καλά καλά ἀνοίξουν τά μαγαζιά στόν κεντρικό πεζόδρομο τῆς Σμύρνης, νά'σου μιά ὁμάδα 20-30 νέων φοιτητῶν μέ σημαίες καί πλακάτ.

Κάτω ὁ ἀμερικανικός ἰμπεριαλισμός - Ζήτω ὁ Κεμαλικός ἀνθρωπισμός, ὑπό τή σκιά τοῦ πανώ τῆς "Ἕνωσης Νεολαίας Τουρκίας" ( "Türkiye Gençlik Birliği" ) -περισσότερα γι'αὐτήν δέν ξέρω, ὁπότε ἀναμένω διαφωτιστικά σχόλια-.
Καθ'ὅλα mainstream θέμα νά διαδηλώνει κανείς στή Σμύρνη -τήν πιό ἀριστερίζουσα καί κεμαλική πόλη τῆς χώρας, αὐτή τή στιγμή τοὐλάχιστον- κι ἔτσι οἱ ἀστυνομικοί δέν ἐκαναν τόν κόπο νά διακόψουν τό ...kahvaltı τους (τό πρωινό τους δηλαδή, πού στήν Τουρκία εἶναι κάτι σάν ..ὑπέρτερη ἀξία, μία ἱεροτελεστία ἀπό τήν ὁποία κανείς δέν ἔχει κἄν τό δικαίωμα νά διανοηθεῖ πώς δέν θά μπουκωθεῖ μέ ἐλιές καί τυριά πρωινιάτικο καί βέβαια μέ τσάι-τσάι-τσάι καί τσάι). Οὔτε μύτη λοιπόν δέν ἄνοιξε, ἐνώ οἱ μαγαζάτορες μέ τήν τσίμπλα στό μάτι (κυριολεκτικό αὐτό) ἔβλεπαν καλά καλά μέ ἀκαθόριστο βλέμμα. Έδῶ πού τά λέμε, ἡσύχασα κι ἐγώ. Δέν εἶχα καμμία ὄρεξη νά κλειστῶ στό ξενοδοχεῖο καί νά δῶ ἀπό κοντά αὐτά πού εἶχα τήν τύχη νά μήν δῶ στήν Άθήνα τό Δεκέμβριο.

Στό κάπως πιό μπανάλ -σέ σχέση μέ τόν πεζόδρομο- ἀλλά κατά πολύ γραφικότερο Κονάκ, μέ τό ρολόι καί τό τσαρσί δυό βήματα ἀπ'αὐτόν, ἡ protesto-τουρκική ἐμπειρία μου θά εμπλουτιζόταν λίγες ὥρες ἀργότερα.

Τά περιστέρια εἶχαν βρεῖ τό στέκι τους στό μικρό τζαμί τοῦ Κονάκ, πού ὁ κόσμος μπαινόβγαινε (μά πόσοι χωρᾶνε μέσα τέλος πάντων;;) καί οἱ μαντηλοφοροῦσες μαμάδες μπούκωναν τά μωρά τους ὅ,τι δέν κατάφεραν νά τούς πλασάρουν στό ἀδύνατον-νά-μήν-τό-φᾶς kahvaltı (ὁρᾶτε ἀνωτέρω...).
Καί κάπου σέ κάποια γωνία, νά καί μιά καθιστική διαμαρτυρία. Πλακάτ-γιλέκο, πεζούλι, ξερό χωμί, άλλά καλή καρδιά. (πρόσφεραν καί τσάι στούς περαστικούς τά παιδιά!)

Ἅν δέν ὑπάρχει δουλειά καί ψωμί, εἰρήνη δέν ὑπάρχει -μέ μεγάλα μαύρα γράμματα πάνω- καί ἀπό κάτω κάποια κακά πράγματα πού τούς ἔκανε ὁ Δήμος Σμύρνης (γιατί τούς τό κάνατε αὐτό, κύριε Δήμαρχε;)

Καί τό θέμα δέν τέλειωσε ἐκεί γιατί πρίν καλά-καλά τό συνειδητοποιήσω, μιά ἄλλη ντουντούκα ἄρχισε νά φωνάζει κι αὐτή. Ἔξω ἀπό τα δικαστήρια, λίγα μέτρα πιό πέρα, ἄνθρωποι κάθε ἡλικίας μέ ἕνα χαρτόνι ὁ καθένας, στέκονταν σέ ἡμικύκλιο καί ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλο ἔπαιρναν τή ντούντούκα, ἀνέβαιναν στό 'βἠμα' καί...ἔβγαζαν λόγο!

Αὐτή ἦταν καί ἡ πρώτη ...πολυ-διαμαρτυρία πού εἶδα στή ζωή μου. Καθένας διαμαρτυρόταν γιά διαφορετικό πράγμα. Καί στό τέλος, ἀφού τελείωναν τόν μικρό τους λόγο, παρακαλοῦσαν τούς περαστικούς πού τούς ἀκουγαν νά τούς ὑποβάλουν καί ἐρωτήσεις! Καί ὁ διάλογος μέ τούς περαστικούς ἄρχιζε (!!!), καί ἦταν πραγματικά πάρα μά πάρα πολύ κρίμα πού δέν ὑπῆρχε κάποιος νά κάτσει καί νά μοῦ ἐξηγήσει ἐπακριβῶς τί γινόταν.
Τό βρῆκα πολύ πολιτισμένο. Μή σᾶς πῶ πώς τό ζήλεψα ὅλο αὐτό!

Στό ταξί, γυρνῶντας στό ξενοδοχεῖο, πῆρε τό μάτι μου κι ἕνα ἄλλο μπούγιο, διαφορετικό αύτή τή φορά. Ἄνδρες μέ γκρί κουστούμια καί μούσια μπροστά, γυναίκες μέ μαντῆλες καί μακριές φούστες ἀπό πίσω. Καί ὅλοι πίσω ἀπό κάποιο πανώ πού δέν πρόλαβα νά δῶ τί ἔγραφε.
Ἀκόμα ἕνα πλῆθος πού κάπου πήγαινε νά κάνει κι αὐτό τό δικό του protesto.
Ουάϋ νότ;

"Μά τί γίνεται σήμερα μέ τίς διαδηλώσεις; Γιά τίς δημοτικές ἐκλογές εἶναι;"ρώτησα τόν ταξιτζή. "Ξέεεερω 'γω πιά. Χάλασε ὁ κόσμος!", εἶπε.
"Τί θά γίνει , δέ θά καπνίσεις;" (σχεδόν μοῦ τό ...ἐπέβαλε!)

Τό ἐπόμενο πρωί τῆς Κυριακῆς ἐφοδιάσθηκα μέ ἔξτρα μπαταρίες γιά τήν ψηφιακή καί ἔσπευσα στόν πεζόδρομο γιά νά παραφυλάω ποιοί καί γιατί θά ἔβγαιναν νά ..protestάρουν. Γιατί ἄν αὐτό εἶναι τό τελευταῖο σμυρναίικο trend, νά τό ζήσουμε βρέ ἀδερφέ!

Φωνές ἀκούγονταν ἀπό μακρυά, κάποιος ἔδινε καί σύνθημα καί τό θέμα φαινόταν νά εἶναι πολύ σοβαρό -κι ἄς ἦταν Κυριακή πρωί, κι ἄς ἦταν τά διάφορα καφέ γεμάτα μέ κόσμο πού ἦταν πολύ ἀπασχολημένος μέ τό ΜΑ-ΕΙΝΑΙ-ΑΔΥΝΑΤΟΝ-ΝΑ-ΜΗ-ΦΑΣ-ΑΥΤΟ-ΤΟ-KAHVALTI-.
Καί οἱ διαδηλωτές πλησίαζαν καί φώναζαν ἀκόμα πιό πολύ καί πιό ρυθμικά, ἀλλά οἱ συνδαιτημόνες μέ τίς ἐλιές στά χέρια καί τά ποτηράκια τσάι στό πλάι συνέχιζαν ἀναίσθητοι.
Ὅταν πλέον οἱ διαδηλωτές ἔφταναν μπροστά μας, πολλοί...χειροκροτοῦσαν ἤ σφύριζαν.
Ἡ.. ποδοσφαιρική ὁμάδα τοῦ Ἄλσαντζακ (ὅρα Κολωνάκι) ἔδινε κρίσιμη μάχη σήμερα (Κυριακή γαρ..)

καί ἀργότερα ἔμαθα πώς κέρδισαν..
χαλάλι τό ξελαρίγγιασμα

Ἔπεται συνέχεια...

pencere, ἤτοι παράθυρα

Ὑπάρχουν κανόνες στό τί βλέπουμε; Ποιά εἶναι τά κριτήρια βάσει τῶν ὁποίων ἀποφασίζουμε τί θά προσέξουμε γύρω μας, τί θά θυμόμαστε μετά, τί θά φωτογραφήσουμε -γιά νά μήν ξεχάσουμε-;

Τό σίγουρο πάντως εἶναι πώς ὅσο συχνότερα ἐπισκέπτεσαι ἕνα ξένο μέρος, ὅλο καί περισσότερο ἀγνοεῖς τά καθιερωμένα ἀξιοθέατα -καθότι εἰδωμένα-. Ἄραγε πόσοι ἀθηναίοι φωτογραφίζουν π.χ. τήν Πατησίων ἤ πόσοι ροδίτες ξυπνοῦν μέ τά φλάς τους τό Παλάτι τοῦ Μεγάλου Μαγίστρου περνῶντας μέ τό αὐτοκίνητό τους τουλάχιστον 3 φορές τή μέρα (ἐλλείψει ἐναλλακτικῶν διαδρομῶν ἐννοεῖται..);
Ἔ, κάπως ἔτσι μέ βρῆκε τό πρῶτο πρωινό στή Σμύρνη μετά ἀπό κάμποσους μῆνες πού εἶχε νά πατήσει ἐκεί τό ποδάρι μου. Καί δέν ξέρω πῶς μοῦ'κατσε, καί αὐτομάτως τό μάτι σχεδόν ἐμμονικά "ἔπεφτε" στά παράθυρα τῶν σπιτιῶν, τῶν πολυώροφων κτηρίων, τῶν δημοσίων ὀργανισμῶν. Ἔτσι, χωρίς λόγο.
Εἴπα λοιπόν νά συνεχίσω αὐτήν τήν idee fixe πού ξαφνικά ἐνέσκυψε Ἄλλωστε, ἤθελα-δέν ἤθελα καί μέ δεδομένη τήν ἀδυναμία μου νά ἐκλογικεύσω τό περίεργο αὐτό κόλλημα, ἐνέδωσα σέ ἀκατάσχετα κλικαρίσματα πρός τά τζάμια τῶν σμυρναίικων παραθύρων. Αὐτά τά παράθυρα πού καθένα θεώρησα πώς εἶχε τή ..δική του ἱστορία νά διηγηθεῖ καί κατά συνέπεια καθένας πού βρισκόταν πίσω ἀπό καθένα ἀπ'αὐτά εἴχε κι αὐτός τή δική του ἱστορία νά πεῖ (κι ἄς νόμιζε πώς δέ θά μοῦ ἔλεγε κάτι τό ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρον). Ὅσες μέρες παρέμεινα στή Σμύρνη παραδέχομαι πώς αὐτή ἡ ἐμμονή τοῦ "φωτογραφίζειν παράθυρα" δέν μέ ἐγκατέλειψε. Ἀκόμα κι ὅταν ἡ ψηφιακή μου κοιμόταν στό δωμάτιο τοῦ ξενοδοχείου, τό μάτι....ἐκεί!
Καί ὡς διά μαγείας, ἡ ἀρρωστημένη συνήθεια ἐξαφανίστηκε μέ τό πού πέρασα τόν τελωνειακό ἔλεγχο στά πάτρια. Ἴσως γιατί πλέον τώρα βλέπω τί τρέχει ἐκεί ἔξω.. μέσα ἀπό τα δικά μου παράθυρα.

Μιλῶντας περί ἐμμονῶν, ὕστερα ἀπό ἀρκετή σκέψη κατέληξα στό ἐξής ἁπλό:
ἡ θεραπεία κατά τῶν ἐμμονῶν ἔγκειται ἀκριβῶς στήν ..παράδοσή μας σ'αὐτές. Ἐμμονή στήν ἐμμονή λοιπόν, καί -ποῦ θά πάει ἡ ρημάδα..- θά μᾶς συχαθεῖ κι αὐτή καί θά πάρει δρόμο (πιθανότατα δίνοντας τή θέση της σέ ἄλλη).

Σᾶς προσκαλῶ..

Λατρεμένο μισόκλειστο παράθυρο στόν κεντρικό πεζόδρομο τῆς πόλης, ὀνόματι "ὀδός Κυπρίων Μαρτύρων" (Kıbrıs Şehitleri Caddessi) -ἐννοεῖται ὄχι των δικῶν μας, ἀλλά λογικό δέν εἶναι;-. Γουστάρω τρελλά τήν ἐγγενή τάση στήν πολεοδομική παρανομία τῶν γειτόνων, πού τόσο μοιάζει μέ τή δική μας. Ἀμφιβάλλει κανείς πώς ἡ κάλυψη τῶν ἡμιυπαίθριων δέν εἶναι τό νούμερο 1 ἑλληνικό ἐθνικό σπόρ -μετά ἴσως ἀπό τό τάβλι-;
Ἀδελφοί, δέν εἴμαστε μόνοι σέ αὐτή τήν Οἰκουμένη!
Καί διόλου τυχαία ἡ βιτρίνα μέ τίς περούκες ἀπό κάτω.
Ἕτερη φενάκη - ἡ κεραία UHF....χάσκουσα.

Κοντά στό παλιό "τσαρσί" (ἀγορά) , δυό λεπτά ἀπόσταση ἀπό τόν θορυβώδη πεζόδρομο Anafartalar, κάποιοι πίνουν τσάι πίσω ἀπό τίς κουρτίνες στό χαγιάτι καί ρίχνουν βλέφαρα ἀπό τό μισάνοιχτο παράθυρο πρός τό δρόμο. Τώρα, τό παλούκι πού ἐξέχει πάνω δεξιά, αὐτό τό λέω παρέμβαση.
Καί οἱ κόκκινοι τοίχοι, μήν πῶ πώς τούς γουστάρω κιόλας.

Παραπονεμένα παραθυρόφυλλα. Ἴσως ἀπό τίς τελευταίες φωτογραφίες αὐτοῦ τοῦ κτιρίου πού ἄν λέει ἀλήθεια ἡ ταμπέλα τοῦ Δήμου, ὁσονούπω κατεδαφίζεται.
Πάντως ἀκόμα τό βλέπει ὁ ἥλιος (ἐξ οὗ καί ἡ "φωτεινή" σκιά -σέ κάποιαν ἄρεσε αὐτή ἡ φράση, τήν καλημέρα μου μαντμουαζέλ!- )

Κλασική "συστοιχία" παραθύρων κτιρίου γραφείων τύπου seventies (τό προδίδει καί τό γαλαζοπράσινο χρῶμα).
Αἴρ-Κοντίσιον τοπικῆς παραγωγῆς.
'Εφημερίδα-"κάλυψη ἀπόκρυψη" μέ κιτρινισμένα νέα πάνω δεξιά.
Κεμαλικός καί σκληρά ἐργαζόμενος πολίτης
-γιά τήν ὥρα ...κάτω καί ἀριστερά..

Οἱ λόφοι τῆς νότιας πλευρᾶς τῆς πόλης (call it χάος)
ὅπως τούς βλέπει κανείς ἀπό τό μοδάτο Ἄλσαντζακ (call it Κολωνάκι).
Παράθυρα παντού πού κοιτοῦν παντού καί πουθενά.
Τό σίγουρο : φόντο στήν κεραία μίας ἐκ τῶν πολλῶν ἐταιρειῶν κινητῆς τηλεφωνίας.
Ἄλλη κοινή ἐθνική ἐμμονή - SMS/MMS/GSM καί πλῆθος ἄλλων δυσνοήτων ἀρκτικολέξων.

Εὐθυγραμμισμένα κλιματιστικά.
Δικαστήριο τοῦ Κονάκ -δροσιά / ψύξις.
Χρειάζονται κι αὐτά, δέ λέω

Νά μήν ξεχνιόμαστε. Ὀθωμανικότης -ἡ Ἁγία.
Ἡ Κεντρική Βιβλιοθήκη στό Κονάκ ὑπό σκιάν φοινικιᾶς.

Παράλληλες γραμμές.

Comme il faut ἀστικό μπαλκόνι καί τά κιλίμια στά κάγκελα
στό μοδᾶτο Gül Sokak (ὀδός Τριανταφύλλων)

ἀφ'ὑψηλοῦ....

.....καί μή μοῦ τούς κύκλους τάραττε!!!
(ὅρα δορυφορικό πιάτο)

θέλει καί ρώτημα..;

...ἀλλοῦ κι ἀλλοῦ 100%

μά τελείως ὄμως!

πανώ σέ πιστή μετάφραση:
Ξενοδοχεῖο "Ἡ Πατρίδα" -τό σπίτι σας στή Σμύρνη
(τηλέφωνα κάτω δεξιά-δυσδιάκριτα , σόρρυ)
ἀγαπημένη φωτογραφία καί ἴσως τό γλυκύτερο παράθυρο τῆς πόλης
δέν εἶναι;


ἔπεται συνέχεια...

gâvur, ἤτοι γκιαούρης..

Τό πρόγραμμα περιλάμβανε ἕνα ἥσυχο σαββατοκύριακο στό γειτονικό Μαρμαρίς, τήν τουρκική τουριστική πόλη πού κάθε Φεβρουάριο βρίσκεται σέ χειμερία νάρκη. Καί εὐτυχῶς ἡ γνωστή 'Παντόφλα' ἀποφάσισε τήν περασμένη Παρασκευή νά φύγει (κατ'ἀρχήν) καί μάλιστα νά φύγει στήν ὥρα της (ἀπίστευτο!) . Τό ἴντερνετ μέ εἴχε διαβεβαιώσει πώς ἡ ἔγκαιρη ἐπιστροφή θά πραγματοποιόταν καί αὐτή στήν ὥρα της, ἀφού μπορεῖ ὁ καιρός νά ἔκανε τά τσαλίμια του τό Σάββατο καί τήν Κυριακή, ἀλλά ἀπό τή Δευτέρα καί μετά ὄμως ὅλα θά πήγαιναν κατ'εὐχήν.

Ἀμ δέ! Κι ἄς σχεδιάζουμε ὅ,τι θέλουμε ἐμεῖς οἱ θνητοί. Ὁ Ἀλλάχ ἐκεί πάνω ξεκαρδίστηκε στά γέλια καί τελικά τό καλά προγραμματισμένο τριήμερο ἔγινε κοτζάμ πενθήμερο. Μιά ὁ καιρός πού κάπως ἄλλαξε ρότα, μιά τό δρομολόγιο-Παντόφλα πού ἀκυρώθηκε χωρίς σπουδαίο λόγο τήν τελευταία στιγμή (ἔπρεπε νά τό'χα φανταστεῖ), τελικά ἐπανεπιβεβαιώθηκε ὁ γνωστός κανόνας, πού ἀκόμα νά χωνέψω :
Στήν Τουρκία ὁ τελευταίος πού ἀποφασίζει γιά μένα
εἶμαι, ἤμουν καί θά εἶμαι...μόνο ἐγώ.

Τότε γιατί πάω κι ἔρχομαι ἀπό κεί καί δέ χτυπάω μιά Ἀθήνα ὅπως ὅλος ὁ κόσμος;
Μά γιατί εἶναι :
α) πιό κοντά(σημαντικό)
β) πιό φθηνά(σημαντικότατο)
γ) εἶναι ἐξωτερικό (περιπετειωδέστερο)
καί δ) μέ περιμένει κόσμος (καλά, αὐτό συμβαίνει καί στήν Ἀθήνα, ἀλλά λέμε τώρα)

Ἐκτός ὄμως ἀπό τά ὥς ἄνω σπαστικά ὁρθολογιστικά μου ἐπιχειρήματα, ὀφείλω νά παραδεχτῶ πώς ἡ Τουρκία εἶναι ἕνα μέρος πού πραγματικά δέ σέ κάνει νά βαρεθεῖς. Καί δέν θά εἶναι ὑπερβολή νά πῶ πώς κάθε φορά πού βρίσκομαι ἐκεί, μέ τόν ἀέρα τοῦ "παλιοῦ τουρίστα" πού λίγο-πολύ ξέρει τί τόν περιμένει, σχεδόν πάντα σέ κάτι διαψεύδομαι.
Πάντα μιά μικρή ἔκπληξη σέ περιμένει στή γωνία -δυσάρεστη ἤ εὐχάριστη-, ἀρκεῖ νά ἔχεις τά μάτια σου ἀνοιχτά.

Καί πῶς μοῦ'ρθε νά κάτσω νά μιλήσω γιά πολιτική μέ πολύ στενό μου φιλικό πρόσωπο πού γνωριζόμαστε χρόνια καί χρόνια, πού -ἄγνωστο πῶς- υἱοθέτησε τίς ἐπιλογές τοῦ κυβερνῶντος νεοϊσλαμιστικοῦ κόμματος ΑΚΡ ;
Τί τό'θελα;;
Καί τί ἤθελα νά σχολιάσω (σόρρυ....χλευάσω ἤθελα νά πῶ) τά νταηλίκια τοῦ τούρκου Πρωθυπουργοῦ Ρετζέπ Ταγίπ Ἐρντογάν στό Νταβός, πού θυμήθηκε κάτι ξεχασμένους ὅρους σέ ἀραχνιασμένα λεξικά τῆς τουρκικῆς γλώσσας, ὅπως π.χ. "διεθνής νομιμότητα", "σεβασμός στά ἀνθρώπινα δικαιώματα", "ἐγκληματική γενοκτονία", "παράνομη κατοχή", "παραβίαση τῶν ἀποφάσεων τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ" καί ἀφού ἔπαθε αὐτήν τήν κρίση μνήμης , ἄφησε σύξυλους τούς πάντες, ἀποδεικνύοντας πόσο φιλεύσπλαχνος Πολυχρονεμένος κατέστη αἴφνης ...

Νταβός, 29.01.2009

Καί τά σόκ διαδέχονταν τό ἕνα τό ἄλλο, ὄχι ἐπειδή δέν εἴχα ἀκούσει ξανά τά ἐπιχειρήματα τύπου "Μά ἡ μαντῆλα εἶναι μέρος τῆς παράδοσής μας", ἀλλά μοῦ ἦταν τόσο "παράφωνο" νά τά λέει μιά νέα ἐργαζόμενη γυναίκα, καθ'ὅλα εὐρωπαϊκά ντυμένη, μέ μία καθημερινότητα πού σέ τίποτα δέν εἴχε νά ζηλέψει ἀπό αὐτήν μιᾶς σύγχρονης, οἰκονομικά ἀνεξάρτητης, ἐργαζόμενης, πολυταξιδεμένης καί χειραφετημένης νέας Ροδίτισας.

Καλά, πῶς καί κόπτεται ἡ Τουρκία γιά τά δικαιώματα τῶν παλαιστινίων στή Γάζα ἔτσι ξαφνικά ἐνώ πετσοκόβει ἐδώ καί δεκαετίες τούς Κούρδους ὄχι μόνο στό ἐσωτερικό της ἀλλά καί στό Βόρειο Ἰράκ; Μά ἡ Τουρκία δε βομβαρδίζει παιδιά! Βομβαρδίζει τρομοκράτες! Δηλαδή οἱ τουρκικές βόμβες ἔχουν ..child-detectors;
Καί πῶς ἡ Τουρκία μιλάει γιά σεβασμό τῶν ἀποφάσεων τοῦ ΟΗΕ ἐνώ κατέχει τήν Κύπρο; Μά οἱ Ἑλληνοκύπριοι δέ σέβονται τό σχέδιο Ἀννάν πού τό σεβόμαστε ἐμεῖς!
Καί τί σόι ἐλευθερία τοῦ λόγου εἶναι αὐτή ὅταν μέρα παρά μέρα κάποιο δικαστήριο "κόβει" τό ἴντερνετ; Το δικαστήριο τό ἀποφάσισε καί ὅπως κάθε χώρα ἔχει τά σύνορά της, ἔτσι καί ἡ Τουρκία προστατεύει τούς πολίτες της ἀπό ἰστοσελίδες πού δέν εἶναι σωστές!
Δηλαδή ὁ λαός δέν μπορεῖ νά κρίνει ἀπό μόνος του τί εἶναι σωστό καί τί δέν εἶναι; Τότε γιατί ὑπάρχουν ἐκλογές; Ὑπάρχουν ἐκλογές γιά νά ὑπάρχουν ἰσχυρές κυβερνήσεις! Ἀλλιῶς γιατί νά ὑπάρχουν ἐκλογές;

Τί τόν ἤθελα ἐγώ αὐτόν τόν πικρό τούρκικο καφέ;; Ὅταν μάλιστα κατάλαβα ὅτι θά ἐρχόταν στήν πόλη ἐκείνο τό σαββατοκύριακο κάποιος ἀξιωματοῦχος τοῦ ΑΚΡ -λόγω τῶν δημοτικῶν ἐκλογῶν πού θά πραγματοποιηθοῦν στίς 28 τοῦ ἐρχόμενου Μαρτίου- , ἔ τότε ....
ὁ κῦβος ἐρρίφθη!

Τό τελευταίο λεωφορεῖο γιά Σμύρνη ἔφευγε σέ λιγότερο ἀπό ἕνα τέταρτο. Ἄλλωστε, ἀφού ἐμπέδωσα καλά-καλά πόσο "γκιαούρης" εἶμαι κατά τά μέτρα τῆς κυρίαρχης ἰδεολογίας τῆς γείτωνος, μόνο στήν "Γκιαβοῦρ Ἴζμιρ" (μτφ. "ἄπιστη" Ζμύρνη, ὅπως τή λένε ἀστειευόμενοι οἱ τούρκοι μή-Σμυρνιοί) μοῦ φαίνεται πώς θά ταίριαζα περισσότερο. Τουλάχιστον γι'αὐτή τή φορά.
Καί τελικά ἴσως νά μήν εἶναι καί τόσο τυχαῖο τό γεγονός ὅτι ἡ Σμύρνη -σέ πεῖσμα τῆς γενικότερης νεοϊσλαμιστικῆς λαίλαπας πού μαστίζει τή χώρα..- παραμένει εὐτυχῶς τό προπύργειο τοῦ ἀντιπολιτευόμενου CHP.
Ὁ ἀντι-ἰσλαμιστικός σμυρνώτικος "γκιαβουρισμός" μοῦ πάει περισσότερο..
Tό ἀποφάσισα.

Καί ὀρκίσθηκα στόν Ἀλλάχ
νά μήν ξαναμπλέξω ποτέ πολιτική καί φιλία!

Εἴχε πιά βραδυάσει καί δέν εἴχε νά δεῖς τίποτα ταξιδεύοντας στό πεντακάθαρο ὑπεραστικό λεωφορεῖο. Καί τότε θυμήθηκα πώς τό μπλόγκ τήν τελευταία φορά δέν εἴχε πολυασχοληθεῖ μέ τό κεφάλαιο "Σμύρνη", πέρα ἀπό μιά τεμπέλικη ἀνάρτηση μέ φωτογραφίες καί κανα'δυό πρόχειρες λεζάντες.
Ἄδικο δέν εἶναι;

Τελικά, μήπως ταξιδεύουμε γιά νά διηγηθοῦμε;

Ἔπεται συνέχεια...

χωρίς λόγια

σοῦ'πα μοῦ'πες..

Ξέρω, πέρασαν μέρες ἀπό τότε πού κλικάρατε καί στέλνατε τίς εὐχές σας γιά τά Χρόνια Πολλά. Δέν ἀπάντησα στά σχόλιά σας ἐνδελεχῶς γιατί τό "μωρό" , μέ τόσα κλικαρίσματα καί τόσες εὐχές, τό ἔπιασε τέτοιος ἐνθουσιασμός πού κατουριόταν ἀκατάσχετα ἀπό τή χαρά του. Καί δώσ'του νά κάθομαι ν'ἀλλάζω πάνες στά καλά καθούμενα... Ἄμα τό'ξερα πώς θά μέ περίμενε τέτοιο κάζο, σιγά μήν καθόμουνα νά γράφω κοτζάμ ἀνασκόπηση-ἀπολογισμό τῶν 200 και βάλε ἀναρτήσεων τοῦ πρώτου χρόνου μπουσουλήματος.

Τώρα λοιπόν, πού ἠρεμήσαμε κάπως καί ἐπαρχόματε (μπαμπάς καί μπλόγκ) στούς συνήθεις ρυθμούς μας, λέω νά ἀσχοληθῶ μέ ὅλους ἐσᾶς πού "εἴπατε-ξεἰπατε" .
Μή νομίζετε δα ὅτι μιλάγατε στον βρόντο δηλαδή...

Ἀρχίζουμε λοιπόν !

@Βίκυ Δούλη: να τα χιλιάσεις!!!!!
ἀγαπητή Βίκη, νομίζω πώς ἡ εὐχή σου τό πιθανότερο εἶναι νά πιάσει, κι ἄς ἀκούγεται ὑπερβολική -ἀριθμητικά τοὐλάχιστον (πρόσεξες τήν κορωνίδα πάνω ἀπό τό ὕψιλον;;). Κι αὐτό γιατί ὅταν πλέον ὁ γράφων μοιραίως κάποτε δέν θά ὑπάρχει πιά -εἶναι σχεδόν σίγουρο πώς ἐγώ δέν θά προλάβω νά τά χιλιάσω μέ καμμία Παναγία- καί θά ἔχει πάρει μαζί του "εἰς τάς Ὑψίστους Μονάς" καί τόν σχετικό κωδικό, τό μπλόγκ αὐτό θά συνεχίζει νά ὑπάρχει είς τό διηνεκές μεν -πλήν ὄμως ἀνενημέρωτο .. Ὁπότε μείνε ἥσυχη. Θά τά χιλιάσει - γκαραντί!

Ὅσο γιά μᾶς, ἐλπίζω κάποτε νά γίνει μιά Γενική Συνέλευση νά τά ποῦμε συντόμως καί διά ζώσης.

@Νῖκος Μπίστινας: Χρόνια του πολλά!!! Τα κατάφερες να μη διαβάσουμε τίποτα άλλο σήμερα!!! Καλό ήταν όμως... Τώρα είναι σαν να σε ξέρω από πέρσι!!!
φίλτατε Νῖκο (μά πές μου τώρα , δέν εἶναι καταπληκτικά στυλάτη αὐτή ἡ περισπωμένη;; ὄχι πές μου δηλαδή!..), ἀκόμα διαβάζεις τά λίνκ τοῦ γενέθλιου ἀπολογισμοῦ;
Ἄει στρώσου στή δουλειά γιατί οἱ ἐκπομπές περιμένουν -καί μαζί μ'αὐτές καί ὅλοι ἐμεῖς-.
Νά μή σου πῶ πώς γνωριζόμαστε πλέον κι ἀπό...πρόπερσι!!!

@Εύα Σταύρου: Να το χαίρεσαι το μωράκι σου!!!!Και το τζαζ αδελφάκι του κ όσα αδελφάκια αποκτήσει στο μέλλον (;;;).....
Νά μέ χαίρεται κι αὐτό! Καί χαίρομαι διπλά ὅταν διαπιστώνω πώς ὑπάρχουν καί κάποιοι μεμονωμένοι κλικαδώροι τοῦ κάπως πιό ντροπαλοῦ τζαζοειδοῦς μπλόγκεως.

@Νίκος Φραγκιάς: Συγχαρητήρια Γαβριήλ! Πολύχρονο και πολύχρωμο, πάντα με εξαιρετικές αναρτήσεις!
Σ' εύχαριστῶ ἐξ ἴσου πολύχρωμα καί περιμένω νά "τήν κάνεις μέ ἔλαφρά πηδηματάκια" ἀπό τά παγωμένα καί μᾶλλον ἄχρωμα ἀμερικανικά ὑψίπεδα. Ὄχι τίποτα, μαθαίνω πώς σέ περιμένουν πράματα καί θάματα στά μέρη μας!
Μή ρωτᾶς ποιοί μοῦ σφύριξαν τά χαμπέρια σου....
A bientot!!..

@Nada R. : Polla xronia polla kai kirios kala! Euxaristoume kai gia tin parea! ta taksidia, tis geuseis, ta aromata, ta xromata, tis xares alla kai tis lipes. tis skepsis alla kai tin enimerosi... Na eisai panta kala kai na grafeis...
Τί νά πῶ γιά τήν πιστή ἀναγνώστρια;; Τί νά πῶ;;;;
Εὐτυχῶς ὄμως βρισκόμαστε συχνά καί τά λέμε, ὁπότε τά ἐν οἴκω μή ἐν δήμω (....πού νά πάρει , ἀκόμα νά ἀνακαλύψω πῶς πληκτρολογῶ τήν ὑπογεγραμμένη!)

@Ανώνυμος:Είπαμε ... το μπλογκ σου έχει ωροσκόπο αιγόκερω...
ψάχνω λοιπόν και βρίσκω....
Αν ο ωροσκόπος είναι Αιγόκερως, το σώμα σας είναι αδύνατο, μικροκαμωμένο και λεπτό, που όμως αντέχει στο χρόνο. Φαίνεστε άτομο σοβαρό και αξιοπρεπές. Είστε επιφυλακτικοί, συγκροτημένοι και συγκρατημένοι. Δείχνετε φιλόδοξη προσωπικότητα, με ανεπτυγμένη την αίσθηση της οικονομίας. Έχετε την ωριμότητα, για να χρησιμοποιήσετε κάθε μέσο, προκειμένου να φτάσετε στο στόχο σας. Πολλές φορές η μελαγχολία και η απαισιοδοξία, σας περιορίζουν στο εαυτό σας, δείχνοντας ένα απόμακρο ή παράξενο χαρακτήρα. Η πειθαρχία και η υπευθυνότητα είναι τα βασικά στοιχεία της προσωπικότητας σας. ....... Χρόνια πολλά...
Ὁμολογῶ πώς χαμογέλασα βρέ Ἀνώνυμέ μου μέ τό ἀστρολογικό τοῦ θέματος. Ἀναφορικά πάντως στόν ὡροσκόπο τοῦ μπλογκέως (...γουστάρω "Γενική" -χεχε), μία μανιώδης φίλη περί τά τοιαύτα ὑποστηρίζει ὅτι αὐτός βρίσκεται στήν πρώτη μοίρα τοῦ Ζυγοῦ καί ὄχι στόν Αἰγόκερω , ἐπειδή λέει ἡ πρώτη ἀνάρτηση ἀνέβηκε στίς 9 καί 25 τό βράδυ καί ὄχι τό πρωί (σοῦ τά λέω ἔτσι ὅπως μοῦ τά εἴπε, θά καταλάβεις λέει)
Ὅπως καί νά'χει ὄμως, καί μέ ὡροσκόπο Αἰγόκερω νά εἶναι, τί νά κάνει ...
...θά πορευθεῖ κι ἔτσι
κι ὅπως κάτσει, ἔκατσε..

Ἄχ, αὐτά τά μεταφυσικά..
..πολύ τά πάω!

@niki p. :χρόνια πολλά και πάντα να χαίρεσαι τόσο! και να χαίρεσαι όλα τα μπλογκς σου!
Νά'σαι πάντα καλά. Καί ἐπιτέλους, γράψε το αὐτό τό μυθιστόρημα ντε!!
Ἀπό δῶ τό φέρνεις ἀπό 'κεί τό φέρνεις, κάτσε κάτω καί βάλε τό "θέμα" σέ μιά σειρά καί θά δεῖς πού τά ἀποτελέσματα ὄχι μόνο θά σέ ἰκανοποιήσουν -θά σέ ἀπογειώσουν!!!-.
Οἱ προθῆκες σέ περιμένουν!!
Καί βάζω καί στοίχημα!!

@fototypia:Xρόνια Πολλά Gabriel για το blog σου! Περιμένουμε κι άλλα από εσένα ανήσυχο πνεύμα του διαδικτύου!
Φωτοτυπία μου, τώρα αὐτό εἶναι εὐχή ἤ κατάρα;;;;
Δέν προλαβαίνω !!!!
φιλιά

@dark: xronia polla allou&allou , kataferes na gineis kathimerini mas sunithia :)
Ντῆαρ Ντάρκ, ἐλπίζω πάντως νά πρόκειται γιά καλή συνήθεια...
Ξέρεις, ὑπάρχουν καλές καί κακές...

@Γρηγόρης Ρέντης: pwpw, perase enas oloklhros xronos. Sygxarhthria! Sou eyxomai na ta ekatosthseis! Epitelous mesa stis epomenes dyo evdomades tha teleiwsoume to montaz ths eikonas kai tha sou steilw ta clips apo to enydreio kai stop kare apo oti fainetai me esas. Pantws prepei na sou pw ena megalo eyxaristw. Exeis vohthisei para poly me ayth thn tainia. Eyxaristw pragmatika.
Ἄντε νά τή δοῦμε πιά αὐτήν τήν ταινία μίστερ Γκρέγκ!!
Καί τά ἀμοντάριστα πλάνα ἀπό τό κομπαρσιλίκι μας!!!
Καί ἐλπίζω νά προβληθεῖ κι ἐδώ στό πανί
-σέ πείσμα κάποιων πού θεωροῦν ὡς κριτήρια προβολῆς τό ...DNA καί τίς...Φορολογικές Δηλώσεις... (ἄκουσον ἄκουσον καί ἄν εἶναι ποτέ δυνατόν δηλαδή!!!!)

Καλό μοντάζζζζ!!!

κι ὅσο γιά τό βόλι... ἄσ'το πάνω μας!

@δεσποινάριον: Απο τους πιο ωραιους απολογισμους που εχω διαβασει. Εφ ολης της υλης και με συναισθημα. Ευχομαι να συνεχισεις με κεφι και ορεξη οσο σε ευχαριστει. Πολυχρονο και πολυτονικο. Παντως οσο κι αν μας προβληματιζει, οσο κι αν μας κανει καμια φορα να κολλαμε το παλιοπαιδο το μπλογκ, εχει παρα πολλα υπερ και μας χαριζει στιγμες απροσμενες. Και οσο κι αν προσπαθησουμε να το παμε.. μας παει εκεινο.

Φοβερόν καί τρομερόν δεσποινάριον!!! Εἶναι πραγματικά κρίμα πού δέν ἀνακάλυψα τό ἄσπρο-ὁλόασπρο μπλόγκ σου νωρίτερα! Καί ὡς "συνάδελφος πρός συνάδελφο" δέ σοῦ κρύβω ὅτι ἔχω ζηλέψει πολλάκις τά κατορθώματά σου!!
Προφανῶς θά συμφωνήσω μαζί σου πώς αὐτό τό blogοκόλλημα πού ἔχουμε πάθει εἶναι ἀπό τά εύτυχέστερα πού μᾶς ἔχουν συμβεῖ.
Τό μόνο κακό :
ἀδυνατῶ νά ἐφαρμόσω τίς φοβερές σου συνταγές!
Ἀλλά ποῦ θά μοῦ πάει, κάποια θά βρῶ νά τίς ἀκολουθήσει κατά γράμμα!!
(σλουρπ)

@viki m. : ante na ta ekatostisei kai na to deis opos epithymeis...(to xoume xasei...)
Ρέ σύ Βίκη, τό'χουμε χάσει, εἶναι γεγονός.
Ἀλλά τοὐλάχιστον.... τό χάσαμε ἀφού τό...βρήκαμε!
Ἐνώ οἱ ἄλλοι ἀκόμα τό... ψάχνουν!!

@μεμνουνέ: Το μπλογκ ειναι υπεροχο το μπλογκ ειναι ωραιο / το ονομα σε ξεγελα!, δεν ειναι για αστειο.../μπλογκαρει δενει και ζητα τα πιο καλα κι ωραια/ και ειναι τυχη να'σαι 'κει σαν ενα απ'τα ωραια./ Σ' ευχομαστε γλυκα-γλυκα και μεσ' απ'την καρδια μας/ χρονια πολλα- πολλα- πολλα/ γεματα με καινουργια, ιντριγκες, κομικς και λοιπά/Ε! Εισαι στην ... ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ.
Ἔ, τέτοιο δεκαπεντασύλλαβο μόνο ΕΣΥ θά μποροῦσες νά σκαρώσεις ἀθεόφοβη!!!
Τί νά πῶ;;;
Ἀλλά, τζάμπα πήραμε τό Δίπλωμα;;;;;Ὄοοοοοοχι δα!!
Συγχαρητήρια καί σοῦ εὔχομαι κι ἄλλα πολλά!

(οὔπς! νά το καί τό πούπουλο! -ξέρεις ἐσύ!)

@Νίκος Μηνάς:Xρονια πολλα Γαβριηλ..!!
Φοβερέ Νίκο σ'εὐχαριστῶ πολύ ἀκριβῶς ἐπειδή ξέρω ὅτι σχετικά πρόσφατα μπῆκες στό τριπάκι τοῦ ἴντερνετ καί τά κλίκ σου ἔχουν ἰδιαίτερη ἀξία ἀκριβῶς γι'αὐτό τό λόγο!!

@Νίκος Ψαράς:Xronia pola:) pote tha tragoydisoume???xexe
Καί τί κάθεσαι;
Βάλε τό καραόκε στή μπρίζα καί σοῦ'ρχομαι!!

@Πέτρος Κωλέττης:ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΑΒΡΙΗΛ.Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΝΤΑ. τό πιό ΦΩΝΑΧΤΟ σχόλιο! χεχε! μερσί!

@george pap. : Na ta ekatostiseis.
τούς χαιρετισμούς μου στή Νέα Ὑόρκη!!

@ίρις μαυράκη:συγχαρητηρια γαβριηλ! παντα τετοια και αλλα καλυτερα φιλια -Ιρις

Δέν ἔχεις ἰδέα πόσες φορές γελάω μόνος μου ὅταν ὀδηγῶ στήν πλατεία τῆς Ψαροπούλας καί βλέπω τό μῶλο πού ἀνεβοκατέβαζες τά χεράκια γιά τό βίντεο!!!
Πάντα τέτοια! χεχε..

Πότε επανασυναυλιζόμεθα;

@phlou...flis : Εξοχη ...αυτοβιογραφία. 'Ετι πολλά
πολυγραφώτατε συνάδελφε μπλόγκερ, ἔτι πολλά καί εἰς Ὑμᾶς βεβαίως βεβαίως λέγω!!

@MARINOS : Χρόνια Πολλά! Προσεχώς εύχομαι να διαβάσουμε από το μπλογκ σου:
1. Μια βδομάδα στην επανενωμένη Κύπρο.
2. Ειρήνη στην Γάζα.
3. Κάποτε στην ΚΙΝΑ / ΗΠΑ / ΑΦΡΙΚΗ
4. Την έκδοση του βιβλίου σου που θα περιλαμβάνει τα πιο όμορφα σου κείμενα από το μπλογκ.
ΥΓ.: Στο Νο.1 έχεις ανοικτή πρόσκληση για σουβλάκια, και έπειτα για καρπούζι με χαλλούμι στο σπίτι μου και για το Νο.4 θα περιμένω αντίγραφο με αφιέρωση!
ἀγαπητότατε ἐν μπλόγκινγκ ἀδελφέ,
σοῦ ἀπαντῶ ἐν τάχει (ἄλλωστε ἀλληλοσχολιαζόμαστε συχνά).
Οἱ ὑπ'ἀριθμούς 1 καί 2 εὐχές σου σᾶν λίγο δύσκολες μοῦ φαίνονται.
Ἡ ὑπ'αριθμόν 3 ἀκούγεται ἐφικτή πάντως.
Ὅσο γιά τήν ὑπ'ἀρ.4 , ποιός ξέρει...
Τά δικά σου βιβλία ὄμως πῶς τά βρίσκω; (ἐννοεῖται μετά τῶν ἀξεσουάρ πού ἀνέφερες!!)

@la sagrada familia: σύσσωμη η Sagrada Familia ευχεται στο blog ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και σε σενα να..γραφεις λιγοτερο και να μας βλεπεις περισσοτερο... χικ (τα τσουξαμε παλι)

χικ χικ χικ ἀναφωνῶ....
τό'πιασα τό ὑποννοούμενο.. ἐπανορθώνω πάραυτα!

@Angela :
Να ζήσεις bloggάκι/ και χρόνια πολλά /μεγάλο να γίνεις/ με άρθρα πολλά! /Να ενημερώνεις/ για ό,τι συμβει/ και να σε διαβάζουνε/ σ'όλη τη Γη!!!
ΚΑΙ πιανίστα ΚΑΙ χορωδός ΚΑΙ ποιήτρια...;;;;
δηλαδή ἔχουμε θέμα έδῶ!

@Cinestef : Κι εγώ με τη σειρά μου σου εύχομαι Ποστάκια Πολλά!
Είμαστε πάντα εδώ! ...κι όχι αλλού...
Ἔ βέβαια έδῶ!
Ποῦ ἀλλοῦ;;

Οὔυυυφφφφφφ!!!
ὅλους σᾶς πρόφτασα!

Θά ἦταν ὄμως μεγάλη παράλειψη νά μήν εύχαριστήσω τούς ἐπισκέπτες πού μοῦ ἔκαναν τό καλυτερότερο ποδαρικό πού θά μποροῦσα νά ἔχω καί αὐτοί δέν εἶναι ἄλλοι ἀπό τή μία καί μοναδική 5 pink flowers καί τόν ἐξίσου μοναδικό 2inthesoup πού ἦταν οἱ πρῶτοι πού ἄφησαν τό σχόλιό τους στήν πρώτη πρώτη ἀνάρτηση!

Σᾶς φιλῶ (ὅπως λέει καί τό δεσποινάριον!)

καί Συνεχίζουμε..