συρτάκι στα Ιεροσόλυμα

Χειμώνα-καλοκαίρι, πόλεμος-ξεπόλεμος, επστράτευση-ξεεπιστράτευση, το ραντεβού είναι σταθερό : 

Κάθε Τρίτη στην Ελληνική Λέσχη στα Ιεροσόλυμα γύρω στις 6 και μισή το απόγευμα μέχρι όσο πάει, ακούγονται στη διαπασόν νταούλια και βιολιά. Τα μαθήματα ελληνικών παραδοσιακών χορών είναι το trend της εβδομάδας πολλά χρόνια τώρα και για πάρα πολλούς ισραηλινούς πριν έρθουν ή αφού γυρίσουν από την Ελλάδα. 

Σκοπός αυτής της 'εντατικής προετοιμασίας' στα σωστά βήματα των κυκλικών μας χορών είναι οι... εξετάσεις χορού που θα δώσουν στις ελληνικές πίστες ή έτσι και τύχει να βρεθούν σε ελληνικό παραδοσιακό γάμο στα χωριά μας ("αχ, Γαβριήλ, έτσι και μάθεις για κανέναν γάμο, φώναξέ μας να χορέψουμε!". Δεν υπερβάλλω. Το άκουσα και αυτό). 

Οι θέσεις πάρκινγκ στους γύρω δρόμους -όλες πιασμένες! 

Μιας και πάρα πολλοί που έρχονται σε σταθερή βάση για να χορέψουν ζεϊμπέκικο, καλαματιανό και ό,τι άλλοι μπορεί να φανταστεί ο νους σας, έρχονται ακόμα και από άλλες πόλεις της χώρας που απέχουν και μία, και μιάμιση, και δύο ώρες!!

Δεν ξέρω τι μουσική άκουγε ο Στρατής Τσίρκας, γράφοντας σημαντικότατες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας στον ίδιο ακριβώς χώρο της Ελληνικής Λέσχης μισό αιώνα πριν. Έχω την εντύπωση όμως, ότι σίγουρα κάθε Τρίτη βράδυ θα μάς χαμογελάει από κάπου εκεί ψηλά.

 

Ντρέπομαι, αλλά οφείλω να το ομολογήσω : 

Οι ισραηλινοί μού έβαλαν κυριολεκτικά 'τα γυαλιά' όταν έβλεπα ότι όχι μόνο ήξεραν τα βήματα αλλά και από ποιά ακριβώς περιοχή της Ελλάδας προερχόταν κάθε χορός που ακουγόταν από το ταπεινό cd-player. Και δε μιλάμε μόνο για το εν πολλοίς τουριστικό 'syrtaki' ή το πανεύκολο χασαποσέρβικο! Την κρητική πανδύσκολη Πεντοζάλη την παίζουν τα δάχτυλα, και τα Ποντιακά έχουν κι αυτά την τιμητική τους. Κι όσο για το 'Ροδίτικο Πηδηχτό' : κοκκίνησα από ντροπή ακόμα περισσότερο όταν ...και σ'αυτό βρέθηκα απλώς αδιάβαστος!... Πάντως, για όσους δεν χορεύουν (οράτε ..εμένα), υπάρχει άφθονο ούζο (εισαγωγής Πλωμαρίου παρακαλώ!) ως επίσης και ρετσίνα από την Πατρίδα!  

Και η ιστορία δεν τελείωσε εκεί... 

Τσακίρ κέφι στο μικροσκοπικό εστιατόριο ονόματι Barood ("Μπαρούντ") στα πεζοδρομημένα σοκάκια της οδού Yafo, πολύ κοντά στο πολύ γνωστό εστιατόριο Adom πίσω από την Πλατεία των Γάτων (Κικάρ Α'Χατουλίμ εβραϊστί, για να μπορέσετε να το εντοπίσετε, όταν κάποτε σάς φέρει εδώ ο δρόμος σας..)
 

Ομολογώ πως με τέτοιες παρέες που έμπλεξα εδώ τελευταία, είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα δεν μού φάνηκε καθόλου μα καθόλου μακρυά. 

Τώρα, καλό είναι αυτό; 

Το θέμα σηκώνει πολλή συζήτηση..  

λεπτομέρεια από το δάπεδο της "Λέσχης"

Η Ελληνική Λέσχη (που στεγάζεται στο κτίριο της λογοτεχνικής "Λέσχης" του αγαπημένου και -για μένα τουλάχιστον- αθάνατου Στρατή Τσίρκα) βρίσκεται στην δυτική πλευρά των Ιεροσολύμων, στην "Ελληνική Παροικία" (πείτε στον ταξιτζή : "Μοσαβά Ιβανίτ", και θα καταλάβει αμέσως) και στην οδό Ιεχοσούα Μπεν-Νουν αρ.8