28 Φεβ 2011

γηραιότεροι του φαίνεσθαι

Πριν κάποιους μήνες, όταν έμαθα ότι θα διοργανωνόταν συνάντηση όλων όσων αποφοιτήσαμε το 1990 από όλα τα Λύκεια της πόλης, να πω την αλήθεια - δεν ήθελα να πάω.
Γιατί; Να πω (ξανά) την αλήθεια : δεν ξέρω.
Ίσως γιατί δεν ήθελα να παραδεχθώ ότι όντως πέρασαν 20 ολόκληρα χρόνια από τότε που πήρα το απολυτήριο. Έτσι απλά. Η φράση "δύο δεκαετίες μετά" μού ακουγόταν πολύ βαριά.

Το είχα ακούσει σε κάποια συζήτηση τις προάλλες από κάποιους μεγαλύτερούς μου και μού έμεινε στο μυαλό για μέρες. "Εντάξει, βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και καταλαβαίνω ότι μεγάλωσα. Μέσα μου όμως είμαι ακόμα 15 χρονών!" Ε λοιπόν, κι εγώ κάπου τόσο αισθάνομαι, κι ας έχουν γκριζάρει οι κρόταφοι. Τρίχες δηλαδή...



Κάπως έτσι αντιμετώπισα την είδηση ότι την Παρασκευή, στις 25 Φεβρουαρίου 2011, όλοι όσοι γεννηθήκαμε το 1972, στη Ρόδο, πήγαμε στην πρώτη Δημοτικού το 1979 και αποφοιτήσαμε από την τρίτη Λυκείου το 1990, θα βρισκόμασταν όλοι ξανά σε ένα πάρτυ, και μάλιστα όχι μασκέ! 

Γερνάμε, ok. 
Θα πρέπει να το κάνουμε και θέμα;

Guns'n'Roses - Paradise City

Με τη γενιά μου, τι αντιπροσωπεύει και τι την χαρακτηρίζει, είχα ασχοληθεί σε παλιότερη ανάρτηση, μιλώντας σας για το ευφυέστατο βιβλίο του Κωνσταντίνου Καμάρα "Πάρε το Μηδέν", και σάς προτείνω ακόμα μια φορά να το αγοράσετε, μιας και είναι ίσως το μοναδικό που μιλάει για μάς -οι αρχάριοι εδώ μέσα, καλό θα ήταν να πατήσετε εδώ για να δείτε τι εννοώ-. Άλλο όμως να διαβάζεις για τις γενιές που γεννήθηκαν από το 1967 μέχρι και το 1972/1973 γενικώς, αορίστως και σε ..πανελλαδικό επίπεδο, κι άλλο να μιλάς για την γενιά τη δική σου, που γνώρισε την εφηβεία της στη Ρόδο της δεκαετίας του '80.
Και τώρα καταλαβαίνω την αόριστη απάντηση των γονιών μου που όταν τους ρωτούσα "μα, πώς ήταν η Ρόδος όταν πηγαίνατε σχολείο;", μού λένε "Αααααααα, ήταν πολύ ωραία!!" -και μετά , η απόλυτη σιγή! 
Και τελικά είναι πραγματικά ...πανδύσκολο να περιγράψεις μια ολόκληρη περίοδο της ζωής σου με περισσότερες από τρεις μέχρι πέντε λέξεις το πολύ.
Μα τι λέω... είναι Αδύνατον
Όχι απλώς πανδύσκολο... 

Επειδή όμως κάτι θα πρέπει να γράψω εδώ μέσα,
λέω να κάνω την αρχή...

Τότε λοιπόν, στα χρόνια μου, στη Ρόδο υπήρχαν τέσσερα μόνο Λύκεια. Ήταν και τα τρία τους δημόσια, κακοδιατηρημένα, με τις πόρτες ψιλοκατεστραμμένες, με καναδυό σπασμένα τζάμια -όπως όλα τα ελληνικά σχολεία πάνω κάτω δηλαδή- αλλά όλα τους πολύ όμορφα και με διαφορετικό στυλάκι το καθένα. 

νούμερο 1 σε πωλήσεις στη Ρόδο του '80

Κι αρχίζω από το 3ο Λύκειο, που ήταν γνωστό ως... "Καπνοβιομηχανία".
Όχι επειδή το ποσοστό των καπνιζόντων εκεί ήταν υψηλότερο -αν και ως προς αυτό ας μην πάρω κι όρκο-, αλλά επειδή το κτήριο στο οποίο στεγαζόταν ήταν εργοστάσιο τσιγάρων που προορίζονταν για την τοπική ροδιακή αγορά, από τα χρόνια της Ιταλικής κατοχής και μέχρι τις πρώτες χρονιές μετά την Ενσωμάτωση.

Γιατί αρχίζω από την "Καπνοβιομηχανία";
Ε από πού ν'άρχιζα;! 
Όπως και να το κάνουμε -και παρά το ότι εγώ σαν παιδί του "Βενετοκλείου" ίσως δεν θα έπρεπε να το λέω έτσι ανοιχτά- ήταν πολύ πιο προχωρημένο από μάς, από κάθε άποψη. Το γενικότερο στυλάκι εκεί ήταν πολύ πιο.. 'πρωτευουσιάνικο', πολύ πιο.... Μπέβερλυ. Το καταλάβαινες από τα πάρτυ τους, την παντελή απουσία ροδίτικης υποψίας στην εκφορά του λόγου (πόσο καλύτερα θα μπορούσα να το διατυπώσω..), τα μέρη που έβγαιναν, ήταν γενικά -πώς να το θέσω τώρα- πολύ πιο χάι απ'όλους εμάς τους πληβείους  (κοινώς: πλέμπα) στα άλλα δύο Γενικά Λύκεια και στο Τεχνικό.

Ύστερα από όλα τα ως άνω, δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαίο, ότι τόσο η πρωτοβουλία όσο και η όλη οργάνωση της συγκέντρωσης των αποφοίτων έγινε από τα παιδιά της "Καπνοβιομηχανίας".
Και το αποτέλεσμα : αναμενόμενα τέλειο!
 

Η ονομασία του 2ου Λυκείου ήταν ένα θέμα από μόνο του. Η ρετσινιά του "Γυμνασίου Θηλέων" από τη γενιά των γονιών μας δεν έλεγε να φύγει από πάνω του. Έτσι, ακόμα και στα χρόνια που πηγαίναμε εμείς σχολείο και η διάκριση αρρένων-θηλέων αναγόταν σε αρχαίες εποχές, η φράση "τα παιδιά του Θηλέων" αναφερόταν στο εξαιρετικά εσωστρεφές κλίμα που επικρατούσε εκεί, τουλάχιστον για τη δική μας φουρνιά. Η δεύτερη ανεπίσημη ονομασία που είχε το 2ο Λύκειο ήταν "Καζούλειο", επειδή είχε κτισθεί από την ομώνυμη γνωστή ροδιακή οικογένεια εξ Αιγύπτου.
Και είναι γεγονός ότι εκεί, στο "Θηλέων", είχε δημιουργηθεί μια πιο κουλτουριάρικη μαγιά ήδη από το Γυμνάσιο του ίδιου σχολείου -με θεατρική ομάδα, με παραστάσεις και άλλα τέτοια πνευματικά- και γενικώς εκείνοι ασχολούνταν με τον εαυτό τους και κάπου εκεί τελείωνε το όλο θέμα.
Σαφώς πιο... ήπιο το κλίμα εκεί, χωρίς σπουδαίο νταβαντούρι.
Εν κατακλείδι, καλά θα ήταν κι εκεί φαντάζομαι, δε λέω, 
αλλά περί ορέξεως..
Και ήρθε η σειρά του 1ου Λυκείου, δηλαδή του "Βενετοκλείου", εκεί δηλαδή που ήμουν εγώ. Το σχολείο μας κτίσθηκε κατά την Ιταλική κατοχή, με την γνώριμη αυστηρή αρχιτεκτονική της εποχής κι όσο για τη φουρνιά μας : εξαιρετικά ετερόκλητη. Δεν βαριόσουν ποτέ, γιατί πολύ δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να μάς ομαδοποιήσει. Καθένας μας είχε βρει τη δική του 'θέση'.


Οι "πάκκοι" με το μαλλί-φούντα τύπου ροδίτικο καμάκι, τα "φυτά" με τα γυαλάκια, οι "κουλτουριάρηδες" άνευ ειδικότερου φαινότυπου (συγκαταλεγόμουν ανάμεσα στις δύο τελευταίες κατηγορίες), το καπνιστήριο από πίσω από το Κυλικείο ήταν διάσημο σε όλα τα υπόλοιπα Λύκεια της εποχής, και -γιατί να μην το παινευτούμε δηλαδή;- είμασταν ΚΑΙ του σαλονιού -με τις πολύ καλές μας επιδόσεις στα μαθήματα και στις πανελλαδικές εξετάσεις- αλλά...ΚΑΙ του λιμανιού με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Σνομπάραμε φανερά το "Θηλέων", νιώθαμε ένα κρυφό ..δέος για την χάη-κλαςς "Καπνοβιομηχανία", αλλά στο πολύ βάθος, σαν το "Βενετόκλειο" δεν υπήρχε σε Όλον τον Ντουνιά. Κι ας μην είχαμε αναπτύξει την ομαδικότητα που έβλεπες στα άλλα σχολεία. Κι ας ανήκαμε σε... λογιών λογιών "φράξιες".
Και τώρα που το ξανασκέφτομαι, μη σάς πω ότι τελικά, μάς άρεσε που καθένας μας είχε το ..δικό του μπαϋράκι και δεν έμπαινε ο ένας στα χωράφια του άλλου.
Θες να'σαι μάγκας; Ok! 
Θες να'σαι φύτουλας; Με γειά σου, με χαρά σου!
Live and Let Live ένα πράμα.

Ε, όσο για το Τεχνικό Λύκειο, ομολογώ ότι είχαμε μηδαμινές σχέσεις, επειδή βασικά ήταν στην άλλη άκρη της πόλης -σε αντίθεση με τα υπόλοιπα τρία Λύκεια που η απόστασή τους δεν κρατούσε περισσότερο από ένα τέταρτο με τα πόδια.
Κρίμα πάντως.
Πολλοί συμμαθητές μας από το Γυμνάσιο είχαν συνεχίσει εκεί, και τους περισσότερους έκτοτε, εγώ τουλάχιστον δεν ξαναείδα, λες κι η Ρόδος είναι τόσο τεράααααστια που θα μπορούσες να χαθείς ανάμεσα στις λεωφόρους... (πού είστε ρε παιδιά;;;)


Μπορεί λοιπόν να είχαμε τεράστιες διαφορές, το ωρολόγιο πρόγραμμα όμως έμενε ίδιο κι απαράλλαχτο σε όλα τα Λύκεια της πόλης. Και κάθε μέρα άρχιζε με το κουδούνι (ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝ) και την Προσευχή...
Έτσι ακριβώς άρχισε και η συγκέντρωση των αποφοίτων της Τάξης του '90, την Παρασκευή 25.2.2011 στο ευάερο και ψηλοτάβανο κλαμπ Dome του συμμαθητή μας Γιώργου Τσιάμη (γιατί αν για κάτι που μπορεί να είναι ακόμα υπερήφανη η όμορφη Ρόδος μας, είναι τα μπαρ και τα κλαμπ της! όχι παίζουμε!).


Τις παρουσίες πήρε ο φιλόλογος κ. Κώστας Κυπριώτης και ...στοιχήθηκαν τα παιδιά από την "Καπνοβιομηχανία" (να τα ξαναλέμε τώρα;), που τούς βγήκε το λάδι τόσους μήνες για να τα κανονίσουν όλα όπως έπρεπε! Και το μικρόφωνο πήρε η Μαρία Ζαχαροπούλου.

Όσο για το γκρουπάκι επί σκηνής : κι αυτό της σειράς μας!
Ο κύριος τραγουδιστής των Escape είναι ο Βαγγέλης Τατάκης, από την "Καπνοβιομηχανία" μεν (είπαμε!), αλλά και συμμαθητής μου στο Δημοτικό (νομίζω και στα αγγλικά, χωρίς να είμαι σίγουρος όμως...Βαγγέλη καλά τα λέω;) και με τον οποίο έχω διαφορά ηλικίας.... 8 ωρών! (οι μαμάδες μας έπεσαν φάτσα-φάτσα στο μαιευτήριο : η μαμά μου με είχε μόλις ξεφορτωθεί, η μαμά του ακόμα τον κουβάλαγε).
Όσο για τα ντραμς του συγκροτήματος : ο "δικός μας" Λουκιανός Τσαγκάρης - η μοναδική εκπροσώπηση του "Βενετοκλείου" μας, επί σκηνής! 

Γιααααααα να σάς δω να πατάτε το play...



Από το πάρτυ δεν ήταν δυνατόν να λείψει το δοξασμένο ελληνικό ροκ των '80s και η ιστορική 'Ευλαμπία', εκείνο το αθάνατο χιτ του Γιάννη Γιοκαρίνη - σε live εκτέλεση του πολλά υποσχόμενου αοιδού και σταρ της πίστας, Σάββα Σιρόπουλου. (Σάββα, άμα παραχοντρύνει η κρίση, εσύ τουλάχιστον ξέρεις τι θα κάνεις.. αλί σε μάς). Α! Και να μην το ξεχάσω. Αυτή που κρύβεται αδικαιολογήτως δεν είναι άλλη παρά η Έφη Παντολάκη (Αααααχχχχ το φχαριστήθηκα που το αποκάλυψα δημοσίως!) 


Χαμός - εγγυημένος!! 
Το επιβεβαιώνουν οι πιο... δύσκολοι των παρευρισκομένων : η Ρίκα Πάλμου, εγώ κι ο Γιώργος  Χρυσίδης -δύο άτομα που τώρα που το σκέφτομαι, ήταν πανταχού παρόντες στη ζωή μου: από τα προνήπια, το νηπιαγωγείο, το δημοτικό, τα αγγλικά, το γυμνάσιο, το λύκειο, την Αθήνα (η Ρίκα έκανε ένα πέρασμα από Κρήτη, για να ακριβολογώ) και τώρα... πάλι εδώ! 
Από εκεί ακριβώς που αρχίσαμε!

δηλώσεις

Και εννοείται βεβαίως ότι δεν έλειψαν και οι μικρές ...γλυκιές γκρίνιες -απαραίτητο συστατικό κάθε Reunion άλλωστε!-. Για τούτη την ξεχωριστή περίσταση μάλιστα, στον νευραλγικό αυτό τομέα  της Γκρίνιας,  η Ρίκα και εγώ ενώσαμε επαξίως τις πάλαι ποτε δυνάμεις μας, αυτή τη φορά ΚΑΙ on camera
Ορκίζομαι όμως ότι ήταν οι μοναδικές που μοιραστήκαμε. 
(Ξέρω, ο ήχος είναι ολίγον χάλια μαύρα, αλλά πιστεύω ότι παρά την ηλικία μας, η ακοή δεν μάς έχει εγκαταλείψει...).

Να φάνε πόρτα οι εξωσχολικοί λοιπόν, 
και να τούς διώξουν όλους από δω μέσα τώρα! 
Ρε, ούστ! και Όξω!


οι γκρίνιες αρχίζουν στο 0':15''

Και τώρα, αγαπητοί, ήρθε η ώρα να μπούμε στο θέμα "χορός"
Είναι καρατσεκαρισμένο ότι εκείνα τα ηρωικά χρόνια των '80s στη Ρόδο ενδημούσε ένας τοπικός χορός ονόματι ... "Μπᾶμ" (ναί, γράφεται με περισπωμένη!). Ήταν μάλιστα τόσο διαδεδομένος αυτός ο τρόπος ...εκτέλεσης του ρυθμού της Ραπ, που όλοι μας νομίζαμε ότι ήταν αυθεντικός και δη εξ Αμερικής. 

Τα νομίσματά μας εννοείται πως ήταν ..κάλπικα, αφού οι πραγματικές ρίζες του "Μπᾶμ"  ουδεμία σχέση είχαν με το Μπρονξ και τα περίχωρα. Αντιθέτως, οι καταβολές αυτού του ιερού χορού των ροδιακών '80s χάνονται στα βάθη της Παράδοσης του Ροδίτικου Καμακιού, της Άσπρης Κάλτσας "κάΡσας", ῥοδιτιστί, καθότι ἀνέκαθεν παρατηρεῖται συχνότατα μία ἰδιότυπη ἀντιμεταχώριση τῶν λυρικῶν συμφώνων λάμδα καί ῥώ, πρό συμφώνου τιθέντων...) μέσα από Μαύρα Παπούτσια με Λεπτή Σόλα, που πάνε πάντοτε παρέα με εκείνες τις ανεκδιήγητες φουντωτές κομμώσεις τύπου Duran Duran (άλλη μια κακή επιρροή της κυρίως ηπειρωτικής Ελλάδας, πφφφφ).

 γηγενεῖς  ἐκτελεσταί "Μπᾶμ" (2011 μ.Χ.)

Το "Μπᾶμ" χορεύεται από δύο και ενίοτε από τρεις νεαρούς, χωρίς όμως να αποκλείονται και οι κοπέλες -κατά προτίμηση με ανάλογη κόμμωση και ενδυμασία. Με την παρέλευση της δεκαετίας του '80, ο τοπικός χορός "Μπᾶμ" περιέργως και ὅλως αἴφνης ἐξηφανίσθη!...
Παρ'όλ'αυτά όμως, σημαντικότατος αριθμός γηραιών γηγενών συνεχίζει τηρῶν ἀόκνως τήν Ἱεράν ταύτην Πολιτισμικήν Ῥοδίαν Παρακαταθήκην!

Μιμνήσκονται οἱ πρεσβύτεροι, 
ἵνα μανθάνωσιν νεανίαι τε καί κορασίδες 
τῆς ὀλβίας τε καί πανσμαράγδου Ἱερᾶς ἡμῶν Νήσου..

ὦ Ῥόδιοι, ὦ Ῥοδίαι.... 
Ἴδετε οὖν! 

 
"Μπᾶμ"

Δυσκολεύτηκα πολύ να μαζέψω το μυαλό μου μετά απ' όλο αυτό. Πέρασαν τρεις ολόκληρες μέρες από το πάρτυ και δεν έχω συνέλθει απόλυτα. Η κάψουλα του χρόνου δεν είναι αστείο πράμα. Φεύγοντας από το πάρτυ, το αυτοκίνητο ήταν εκείνο που με ...οδηγούσε σπίτι, όχι εγώ. Δεν έπρεπε να πάθω ατύχημα. 
Μπορεί να βρεθούμε ξανά το καλοκαίρι, που θα έχουν έρθει και τόσοι άλλοι που έχουν φύγει απ'το νησί μας.

Ποιοί είμαστε; Πώς ήμασταν; Πώς θα γίνουμε;

Γηραιότεροι τοῦ φαίνεσθαι;
Νεαρότεροι τοῦ εἶναι;

Μπερδεύτηκα.
(γιατί μπερδεύτηκα;)


Cindy Lauper -  Time After Time

Με "Άριστα Δέκα" για τη διοργάνωση της συνάντησης 
των αποφοίτων της Τάξης του '90 βαθμολογούνται οι μαθητές : 
Σάββας Σιρόπουλος
Μαρία Τσέλιου
Μαίρη Ζαχαροπούλου
Φωτεινή Οικονόμου
Ελένη Τερεζάκη
Τάνια Φραράκη 
 
Υποστηρικτές της βραδυάς ήταν :
ο Γιώργος Τσιάμης και το club Dome για την παραχώρηση του χώρου και την υποστήριξη της εκδήλωσης
ο Φώτης Γιακουμάκης, κατάστημα Music House 
ο Σάββας Διακοσάββας, καταστήματα Lacoste 
ο Φίλιππος Παπαφιλίππου, supermarket «Κυψέλη» 
ο Γιώργος Βασιλόπουλος, ξενοδοχείο City Center 
η Πόπη Περίδη, κατάστημα Vodafone Κινητή Τηλεφωνία 
ο Γιώργος Κεσίσογλου, καταστήματα Κεσίσογλου
ο Ανέστης Τσιτενίδης, Μεταφορές
η Αντωνία Κάτρη-Χαζίρη 
ο Μιχάλης Τρικοίλης, κατάστημα «Mπουκέτο μπαλόνια»
η Μαίρη Τοδουλάκη, κατάστημα «Apliger»

.

65 σχόλια:

Unknown είπε...

Γαβριήλ πολύ καλό και αναλυτικό και πραγμτικά σε ευχαριστώ γιατί πήρα και γω μια γεύση της βραδιάς από μακριά! Τώρα επειδή αισθάνομαι οτι το αδίκησες λίγο το σχολείο μου, το ιστορικό "θηλέων", καταρχάς να πούμε ότι σαν κτίριο αποτελούσε από μόνο του έμπνευση-ξύλινο χαλασμένο πιάνο,ψηλά ταβάνια, μωσάικα απιστευτα και μια λυκειάρχη(κα Μαμαλίνγκα)που μας έδινε τα κλειδιά του σχολείου για πρόβες -φιγούρα που μπορεί να τη συναντήσει κανείς μόνο σε κινηματογραφικές ταινίες! Επίσης σε πληροφορώ ότι όλες οι μουσικό-θεατρικές υπερπαραγωγές του, που ανέβηκαν στον εθνικό θέατρο και Ακταίον,ανοικτές στο ροδιακό κοινό ήταν sold out!Μπορεί να ήμασταν πιο εσωστρεφείς από εσάς αλλα αυτό ήταν απολυτα φυσιολογικό- καλλιτέχνες δη!
Σ.Κουτσάκη

Amalia είπε...

Ζηλεύωωωωω!!!
Θέλουμε και εμείς, η γενιά του '91 τέτοια!!
Η αληθεια είναι πάντως ότι εσείς, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης είχατε αφήσει εποχή!
Αντε και στα τριάντα χρόνια!!

Rika είπε...

Dear Gabi,
Τί να πω;;;; Τα είπες όλα με το δικό σου μοναδικό τρόπο. Ήταν μια συνάντηση που θα αφήσει εποχή, όπως και το πέρασμά μας από κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης. Βρεθήκαμε με ανθρώπους που ζήσαμε ξεχωριστές στιγμές την πιο αθώα και ανέμελη εποχή της ζωής μας!
Πάντως, ελπίζω η επόμενη σύναξη να μην πραγματοποιηθεί μετά από 20 χρόνια... χαχαχα

Σάββας Σιρόπουλος είπε...

Να εισαι καλα Γαβριηλ..το αρθρο σου ειναι ιδαιτερα συγκινητικο.Ομολογω οτι δεν χορταινω να το διαβαζω....

Σάββας Διακοσάββας είπε...

Όταν ο γραπτός λόγος ακουμπά τα συναισθήματα.....

Eleni Terezaki είπε...

‎"Εντάξει, βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και καταλαβαίνω ότι μεγάλωσα. Μέσα μου όμως είμαι ακόμα 15 χρονών!" Ε λοιπόν, κι εγώ κάπου τόσο αισθάνομαι, κι ας έχουν γκριζάρει οι κρόταφοι. Τρίχες δηλαδή... .................den exo logia. Apla to kalitero sxolio !!!
Ipoklinome!!!!!!! olo to kimeno i photos ta video....prepi na to dun oli!!!!! min to prosperasi kanis!!!!!!!!

Βασίλης Πάππου είπε...

Γαβριήλ, αναφέρεις ότι το δεύτερο Λύκειο από Θηλέων άρχισαν να το καλούν Καζούλειο. Και όμως, το σχολείο αυτό κτίσθηκε με δαπάνη των Βενετοκλέων, για αυτό και στην πρόσοψη του ονομάζεται Βενετόκλειο! Τώρα πως έγινε και έμεινε η ονομασία του ως Καζουλείου αντί Βενετοκλείου δεν μπορώ να καταλάβω. Όποιος μπορεί να μας διαφωτίσει.

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Βασίλη
ναι, αυτό ήξερα και εγώ και γι'αυτό το θέμα της ονομασίας αυτού του σχολείου παραμένει...."θέμα".
Όποιος ξέρει κάτι παραπάνω (ε, εσείς εκεί του Θηλέων,ακούτε;;) ας μάς διαφωτήσει..
Είπαμε, εμείς (του Βενετοκλείου) δεν ασχολούμασταν με το συγκεκριμένο σχολείο.......χαχα

Αργυρώ Βασιλάκη είπε...

Τα κατάφερες για άλλη μια φορά...Τέλειο το άρθρο σου!!!

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά "κινηματογραφικό" το flash back με αφορμή το πάρτυ της Παρασκευής... Πάντως ή εσύ τυγχάνεις άκρως παρατηρητικός, ή εγώ ζούσα μέσα σε κύκλο διαμέτρου... 5 , το πολύ, μέτρων.... Απίστευτες οι διαπιστώσεις -ταμπέλες που έβαλες στα σχολεία!!! Δεν γνωρίζω βέβαια αν αληθεύουν...

Ελένη Γιαννά

Γιαννης βολονακης είπε...

Πολυ καλο το αρθρο σου γαβριηλ !!!!!

Νέμεσις είπε...

Για μια ακόμη φορά κατάφερες να μεταφέρεις εικόνες και όχι μόνο.
Λοιπόν εγώ πήγα στα 10 χρόνια που είχαμε ορίσει την συνάντηση των αποφοίτων της τάξης μου. Της Μαρασλείου Ακαδημίας. Από το δημοτικό μαζί όλες έως και την αποφοίτηση της ΣΤ του Γυμνασίου (δεν υπήρχε Λύλειο το αλλότε).
Με το ζόρι πήγα.Δεν ήθελα να πάω, δεν ήθελα να μου χαλάσει εκείνες τις αναμνήσεις της μπλε ποδιάς μου τίποτε. Σίγουρη, πως ότι έβλεπα καθόλου δεν θα μου άρεσε. Και όντως! 'Εφυγα στα μισά,συναντώντας κυρίες που πλην εξαιρέσεων (της εξής μίας, δηλαδή της μοναδικής από νηπιαγωγείου κολλητής μου...) σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα ούτε καφέ εσπρέσσο στο πόδι να πιω.Πόσο μάλλον να περάσω μια ολόοοοοοοοκληρη βραδυά. Παράξενη θα πείτε. ΄Οχι.Από πάντα του αυτό το σχολείο, καλό χρυσό και άγιο, άγιοι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές και τα γράμματα που μάθαμε, αλλά ψώνια μαθητές είχε. Κόρες πλουσίων αξιωματικών,πολιτικών και της τότε νεοπλουτιζέ ελιτ του τόπου,ένα καλάμι το έσερναν στο προαύλιο και το καβάλησαν κανονικά στην μετέπειτα ζωή τους.Ως κόρη ενός απλού απλούστατου ακόμη τότε υπαλλήλου των ΕΛΤΑ και μη νεόπλουτου μάλιστα ένα προβληματάκι το είχαμε... ' Ηταν τότε που παίρνοντας απολυτήριο, ορκίστηκα πως αν ποτέ αποκτήσω παιδιά θα πάνε στο δημόσιο της γειτονιάς.' Οπερ και εγένετο και μια χαρά φυσιολογικά παιδιά συμμαθητές είχαν και φίλους με πολλούς απ' αυτούς έχουν ακόμη και σήμερα.Προτιμώ μα γεράσω βλέποντας την μπλε ποδιά μου που μαζί με το λευκωμά μου έχοντας περίοπτη θέση στην βιβλιοθήκη μου και τα πρόσωπα όλων μέσα απ' αυτά.

Λουκιανός Τσαγκάρης είπε...

ΜΠΡΑΒΟ ΓΑΒΡΙΗΛ! ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ! ΣΕ ΤΙΜΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΙΜΑ ΟΛΟΥΣ! ΑΠΛΑ ΜΠΡΑΒΟ!

Vasilis Stamopoulos είπε...

Gabriel! Fantastiko to arthro sou gia to reunion. Thelo poly na sas do olous sto epomeno.

Δημήτρης Δημόπουλος είπε...

Απόψε κάνεις ΜΠΑΜ!

mary makri είπε...

ase to dikigoriliki kai piase tin siggrafi

Στάμυ Φράγκου είπε...

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ!!!!!

Θόδωρος Καραγιάννης είπε...

Ευγε ! Ενα κείμενο - απόλαυση...

ΖΔΣ είπε...

εσείς οι μικρότεροι τουλάχιστον τα θυμάστε καλύτερα! Ωραίο άρθρο φίλε, με πήγε πίσω 21 χρόνια...

Καίτη Παρασκευά είπε...

ζηλεψε λιγο η φουρνια '89....

ΑΝΤΩΝΗΣ-ΝΑΚΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ είπε...

Πρώτος…………… πάντα πρώτος και καλύτερος ο πρόεδρος Γαβριήλ …όπως τότε βενετοκλειο γυμνάσιο ρόδου τμήμα Α5 πρόεδρος της τάξης ο ΓΑΒΡΙΗΛ ΧΑΡΙΤΟΣ.
Είχαμε δυο χαριτους ο ένας ο Γαβριήλ ο Πρώτος μαθητής της τάξης ο άλλος ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ο πρώτος στην μπάλα ο καλύτερος της τάξης στην μπάλα…. …δύστυχος τον χάσαμε νωρίς….. αυτοκινητικό έξω από την Λίνδο καλοκαιροί 1996 η 97 ας είναι καλά εκεί που βρίσκετε ….μας έμεινε ο άλλος ο πρόεδρος Γαβριήλ , ο Γαβριήλ του πρώτου θρανίου με διπλανό πάντα τον άλλο πρώτο μαθητή Γιώργο ΧΡΥΣΙΔΗ (αυτόν είχα να το δω 20 χρόνια ,τελικά είναι η Ρόδος τόσο μεγάλη;)
ο αντικειμενικός Γαβριήλ ,
ο ρεαλιστής Γαβριήλ ,
ο επίμονος Γαβριήλ …… τελικά μας συγκίνησες όλους με το άρθρο σου ρε….
Μπράβο… έγραψες ΜΕΓΑΛΕ
Αν και σε μερικά πράγματα διαφωνούμε πρόεδρε
Το θήλεων το απαξιώναμε γιατί απλά ήταν το θήλεων (και ας μην αρέσει στον φίλο μου τον διακοσάββα που επιμένει καζουλειο )και εμείς το αρένων..είναι δυο πράγματα που από την φύση τους απωθούνται
Όσο για τη καπνοβιομηχανία την γουστάραμε για έναν και μοναδικό λόγο …πες το απλά ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
Είχε τη καλύτερες μουναρες…… πες το αγόρι μου
(και από ότι είδα και στο το re-union παραμένουν)

Φυλτζανιδης Γιαννης είπε...

Μπραβο Γαβριηλ!!! Μας ταξιδεψες σε εποχες με τις ομορφοτερες αναμνησεις για ολους μας!!! Ελπιζω συντομα να επαναληφθει κ να βρεθουμε ολοι μαζι χωρις απουσιες.... για μενα το λεω αυτο... Να ειστε καλα παιδια!!!

Fereniki είπε...

Τέλειοοο !!! Συγχαρητήρια σε όλους σας!

βιβη κωνσταντινιδου είπε...

διαλεξες απο την παλετα τα πιο ομορφα και ζωντανα χρωματα και ζωγραφησες....συγχαρητηρια!!!

δεσποιναριον είπε...

Αυτο τωρα να το τυπωσεις και να το στειλεις για ενυθμιο σε ολους τους συμμαθητες και συμμαθητριες. Το πιο ωραιο ενθυμιο. Παντα να ανταμωνετε και να ξεφαντωνετε (εστω και με Σιντι Λοπερ)!!!

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Σοφία Κουτσάκη
Σοφάκι μου, Αθηναία πλέον, κρίμα πραγματικά που δεν ήσουνα μαζί μας, αλλά -ένα θα σού πω!- ο Γιώργος ο Σταυρόπουλος πήρε το αεροπλάνο και εξέπληξε τα πλήθη! Είχα να τον δω απο την Πέμπτη Δημοτικού. Υποσχέθηκε μάλιστα να ξανακατέβει όταν θα γίνει (αν γίνει, που ελπίζω να γίνει) το καλοκαιρινό επαναληπτικό. Μην τολμήσεις και δεν έρθεις!
Και τώρα στο προκείμενο : ε να ορίστε που ήρθες στα λόγια μου. Ούτε εμείς ούτε η Καπνό έκανε ποτέ θεατρικές παραστάσεις κλπ. Πρόβες; Υπερπαραγωγές; Λέξεις άγνωστες! Πού σάς αδίκησα; Εσωστρέφεια ως προς εμάς τους κάφρους και την πλέμπα. Όχι ως προς όλα τα άλλα που κάνατε. :-) Ευτυχώς κι εσείς δηλαδή.

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Amalia
γιά να σάς δούμε κι εσάς του '91 λοιπόν! Δεν θελω να σάς απογοητεύσω όμως, αλλά είναι γεγονός :ανεβάσσαμε επικίνδυνα τον πήχυ!

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Rika
Ὦ Ρῖκα, στάρ τοῦ διαδικτύου, πῶς αἰσθάνεσαι μετά ἀπό ὅλ'αὐτά; (τα βίντεο εννοώ)
Βασικά, τότε εγώ δεν καταλάβαινα καθόλου ότι περνούσα την πιο ανέμελη φάση της ζωής μου, μη σού πω ότι για χρόνια την είχα αδικήσει την μαθητική μου ζωή και δεν ασχολήθηκα εκ των υστέρων μαζί της στα σοβαρά. Δεν αποκλείεται βέβαια και το ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια νόμιζα ότι ήμουν ακόμη πολύ νέος για να μιλάω για τα παλιά. Ορίστε όμως που ήρθε η ώρα να γίνει κι αυτό....
Λέγοντας στον πατέρα μου ότι "ευτυχώς αναγνωρίσαμε ο ένας τον άλλον χωρίς πρόβλημα" εισέπραξα την κυνική απάντηση "Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις. Λάμενε μέχρι να ξαναβρεθείτε μετά από 10 χρόνια...και θα τα ξαναπούμε.." Εσύ τώρα μού λες για 20 χρόνια από σήμερα.. Ας μην το φανταστώ...
Πάντως, για 38 ετών, καλά κρατιόμαστε (όπως λέει και ο Αντώνης ο Χατζημιχάλης από κάτω, αναφερόμενος στις τύπισσες της Καπνοβιομηχανίας... τσ τσ τσ)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Σάββας Σιρόπουλος
Σάββα, δεν μπορείς να φανταστείς τι τράβηξα με την ορθογραφία του επιθέτου σου. Πέσανε όλοι πάνω μου και μού έλεγαν "Διόρθωσε το επίθετό του! Είναι ΣΥρόπουλος και όχι ΣΙρόπουλος".
Εμένα μού φαινόταν πάρα πολύ φυσιολογικό το γιώτα μετά το σίγμα, αφού η καταγωγή σου (να'ναι καλα το Facebook)είναι από Κοζάνη. Τί σχέση μπορεί να έχει η Σύρος με την Κοζάνη; Να μέναμε στη ..Λωζάνη, να πω -ok.
Για όσους λοιπόν τόσα χρόνια νόμιζαν ότι ο Οίκος των Σιροπουλέων γράφεται με Ύψιλον - πλανώνται πλάνην οικτράν!
ΓΙΩΤΑ κύριοι! ΓΙΩΤΑ!

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Σάββας Διακοσάββας
είδες τελικά;
όταν ένα παιδί μεγαλώνει ανάμεσα σε κροκόδειλους, γίνεται και ευσυγκίνητο!
(γειά σου ρε Σάββα!)
:-) κι εγώ δυσκολεύτηκα να τη γράψω αυτήν την ανάρτηση, γι'αυτον ακριβώς το λόγο που λες στο σχόλιό σου..

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Ελένη Τερεζάκη
βρε Ελένη, μία απορία.
Εμείς πώς και δεν συμπέσαμε πουθενά όλα αυτά τα χρόνια;;;;
Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως!
:-)
καλωσήρθες

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Αργυρώ Βασιλάκη
εσύ υπογράφεις ως "Αργυρώ", εγώ όμως από τα γερμανικά σε ξέρω "Ρένα" και έτσι έχεις καταχωρηθεί
Είδες τι κάναμε εμείς του '90. Τη φουρνιά σου να δούμε τώρα!
(όχι, για να μην νομίζετε ότι δεν είναι πιο μικρή μας, η μικρή!είναι όντως μικρή, και μικρότερή μας!)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Ελένη Γιαννά
Γιατί βρε κορίτσια του Θηλέων το πήρατε στραβά; Εγώ για καλό το είπα ότι το Καζούλειο ήταν πιο κουλτουρέ! Αντί να το παινευτείτε..
:-)
υ.γ. μεταξύ μας, εγώ νόμιζα ότι ήσουν του 74 προς 75 -ἄνευ πλάκας!

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Γιάννης Βολονάκης
άλλος ένας που νόμιζα ότι ήταν μικρότερος! μάλιστα είχα σχολιάσει εκείνο το βράδυ : μάλλον ο Τσιριγώτης το κουβάλησε το μικρό
:-)
Φουρνιά τζόβενων! όχι αστεία!
(να 'βλογήσω και ολίγον τα γένια μου)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Νέμεσις
Είπαμε, σε σένα θα σού απαντήσω με ανάρτηση!
α! και γαι τους αρχάριους , για την Νέμεσις έχω να πω το εξής
Τῆς ἀπονεμήθη το Βραβεῖο OhMyBlog!2010 για τήν κατηγορία τοῦ καλύτερου Ῥοδιακοῦ μπλόγκ γιά τό ἔτος 2010!
(ΠΑΤΗΣΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΣΑΛΙΓΓΑΡΙ , ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ "OH MY BLOG!" ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ)

-φιλούμπες Μαρίλια-

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Λουκιανός Τσαγκάρης
Λοιπόν, οφείλω να το παραδεχθώ. Περάσαμε ένα Γυμνάσιο και ένα Λύκειο μαζί στην ίδια τάξη, και ένα φεγγάρι στους Προσκόπους. Αλήθεια, πού είχες κρυμμένο το μουσικό σου ταμπεραμέντο; Δεν είχα ιδέα! Εντάξει, ο Τατάκης ήταν στη χορωδία του Δημοτικού και τέλος πάντων δεν εξεπλάγην. Αλλά εσύ;;;;
Τέλειος ως ντράμερ! Και η φωτογραφία με το γυαλί και το αλαλάζον πλήθος στο φόντο - τι να λέμε...
"Κιθαρίστας ή Ντράμερ" ρώταγε ο Γιοκαρίνης. Απάντησες τελικά!

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Βασίλης Σταμόπουλος
Πώς να σε προσφωνώ πλέον;"Βασίλη" ή μήπως "Vasili"???
έμαθα βρίσκεσαι σε βακάνς και δεν μᾶς ἐτίμησας,φίλτατε..
Καλῶς -
Το καλοκαίρι όμως, μην μάς την κάνεις ξανά! Κάηκες !
:-))

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Δημήτρης Δημόπουλος
και ΜΠΑΜ και ΜΠΟΥΜ!
και ελπίζω να μήν μάς κάνεις ρόμπες στα στεντ-απ κόμεντηζ στην πρωτεύουσα
(αν και μεταξύ μας, θα γέλαγα πάρα πολύ)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@mary makri
ανοίγεις ένας πολύ μεγάλο θέμα τώρα
:-)
και με τι θα πληρώνω τους λογαριασμούς μου; λύσε μου το και αυτό, και το συζητάμε :-)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Στάμυ Φράγκου
τίποτα δεν είναι περιττό και τίποτε δεν είναι απαραίτητο -γαβριλισμός.
φλκ !

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@ΖΔΣ
Ζαφ! τώρα που το πιάσαμε το θεμα:Εσείς κάνατε Ρηγιούνιον;

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Γιάννης Φυλτζανίδης
ζήτω ο θεός του Φεήσμπουκ!
αν δεν υπήρχε κι Αυτός, θα νόμζα ότι ήρθε ξανά το Κήτος που κατάπιε τον Ἰωνᾶ και σε κατάπιε κι εσένα για επιδόρπιο!
Ευτυχώς ξαναβρεθήκαμε!
Κάλλιο αργά παρά ποτέ!
:-)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Fereniki
Αναμένω να δω τη γενιά του '91!!!!!
(ελπιζω βεβαια να μη μου ρίξετε πόρτα!)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@βιβη κωνσταντινιδου
πολυχρωμο σχολιο :-)
για να μην ξεχασεις το αξιωμα, λεω να σου το πω κι απο δω
ολα μπορει να αλλαζουν σε εναν ανθρωπο εκτος απο το βλεμμα και το χαμογελο.
πιστευω, θα μας φανει πολυ χρησιμο στο επομενο ρηγιουνιον -αν γινει μετα απο 20 χρονια....-
αν γινει νωριτερα ομως, no problem.
κρατιομαστε μια χαρα!
(φτου φτου)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@δεσποιναριον
τι εχει η Σίντυ Λῶπερ;
(τσ τσ τσ , παλι αδιαβαστη στην ορθογραφια ηρθες δεσποιναριον;; Λῶπερ! με Ωμεγα και Περισπωμένη, ντε!... )

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Αντώνης-Νάκος Χατζημιχάλης
Τι μού θύμησες!
Με τον Σωτήρη όσο ζούσε δεν είχαμε καταλήξει εάν όντως είχαμε συγγένεια. Ήταν όμως ένα χρυσό παιδί και αν θυμάσαι είχαμε και έναν άλλον συμμαθητή από το Γυμνάσιο και από την ίδια τάξη που μάς άφησε πρόωρα. Τον Γιώργο τον Σταυριά. Πάλι με αυτοκινητιστικό. Τι κρίμα. Θα ήταν και οι δυό μαζί μας.
Και βέβαια θεωρώ βέβαιο ότι ο Σωτήρης μας θα είχε κρυμμένη και μια χτένα στην εσωτερική τσέπη του σακακιού του. Και εννοείται θα ερχόταν με γραββάτα. Έτσι τον φαντάζομαι, και πόσο στοίχημα βάζεις ότι έτσι θα ήταν;
Για να μην μιλήσω για τον Γιώργο τον Καραβοκυρό -και δεν θέλω να πω περισσότερα (ήταν φίλος και στα φοιτητικά μου)

Και είχα ΤΕΛΕΙΩΣ και ΠΑΝΤΕΛΩΣ ξεχάσει το "προεδριλίκι" του Α5. Ε ρε φασεις. Και πόσο σοβαρά τα παίρναμε όλα πια!! Περίεργο ζωντανό ο άνθρωπος τελικά.
Ὅσον δε διά τάς κορασίδες τῆς Καπνό -ΣΥΜΦΩΝΩ, καίπερ χρώην ἀν ἑτέραν φρασεολογίαν ἐν τῶ σεπτῶ τούτω ἱστολογίω...χαχα-

[χρώην αν=δυνητική ευκτικη= μτφ. θα χρησιμοποιούσα]

Αλλά όπως θα θυμάσαι, εγώ δεν είχα μάτια για καμμία άλλη τότε (ο ηλίθιος και βλαξ και μ^%$#κας)

εσύ κι αν με γύρισες πίσω με το σχόλιό σου!

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Θοδωρος Καραγιαννης
Ουφφφφφφφφφ
το πέρασα το τεστ παλι!
είσαι κι αυστηρός παναθεμάσε!
:-))

apinkdreamer είπε...

απολαυστικότατη η ανάρτηση σου!!! κι εγώ πάκος(!) ήμουν και πήγαινα και καπνοβιομηχανία!!!

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@@
τώρα που το σκέφτομαι , δεν είμαι και 100% σιγουρος για το αν ...πετυχα σωστα τη δυνητικη ευκτικη στο σχολιο μου παραπανω.
Οι φιλολογινες τι αποφαινονται επ'αυτου; ή μηπως... απλώς να το παραβλεψουμε και να φαει χώμα ο τζαρτζανος..

Μαρία Μπακαρή είπε...

Σχολιασμένη και ουχί "σχολασμένη", ε;;;... ;-)
Πολλά τα "στερεότυπα κι οι προκαταλήψεις" έχω να πω... Έμαθα πράματα και θαύματα που δεν ήξερα ως νιάτο για τις ταμπελίτσες των σχολείων... Εγώ προσωπικώς πάντως ως ορμώμενη (μες στην εφηβεία!)... από χωριό στην πόλη, βίωσα κι ένα κατιτίς "πρωτευουσιάνικο~αστικό" σοκ... :D
Να'σαι καλά, Γαβριήλ... Όμορφες αναμνήσεις... γλυκές και ανήσυχες!... ;-)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@apinkdreamer
κοιτα.
κατα την ταπεινη μου αποψη, οι οριτζιναλ "πακκοι" συχναζαν στο Τεχνικο, για να λεμε τα πραγματα με τ'ονομα τους. Ολοι οι αλλοι "πακκόφερναν", χωρις βεβαια αυτο να ειναι απαραιτητα κακο χαχα.
Νομιζω συνεννοηθηκαμε :-)))

Μαρία Τσέλιου είπε...

Γαβριήλ, σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για το κείμενό σου απο την αρχή εώς το τέλος!
Έκανες μια άψογη σκιαγράφηση των τριών Λυκείων, όχι επειδή ήμουν κι εγώ παιδί της Καπνοβιομηχανίας, αλλά μιλώντας με την ιδιότητα της "απουσιολόγου" γι αυτή τη συνάντηση (όχι πως δεν ήμουν κάπου στα γυμνασιακά χρόνια). Η επαφή μου όλο αυτό τον καιρό με άτομα κι απ'τα τρία σχολεία με άφησε με τις ίδιες ακριβώς εντυπώσεις.
Όσο για την εξαιρετική ανασκόπηση της βραδιάς, τι να πω, μας κάλυψες πλήρως. Σε ευχαριστώ και εκ μέρους των υπολοίπων παιδιών για τα καλά σου λόγια και θα σε θέλαμε μαζί μας στις τυχόν νέες περιπέτειες που θα ακολουθήσουν….
Φιλιά
Μαρία Τσέλιου

nikos είπε...

ΕΠΟΧΕΣ!!! ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ!!ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ! ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΒΙΝΤΕΑΚΙΑ,ΠΟΥ ΤΑ ΘΥΜΗΘΗΚΕΣ!!ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ

panathinaeos είπε...

στελνω θερμους χαιρετισμους απο τη χρονια του 1973! βενετοκλειο για παντα! τοτε ητανε αρρενων, αλλα μια μικρη ομαδα κοριτσιων που παρακολουθουσανε την "πρακτικη" κατευθυνση ητανε μαζι μας - το Καζουλειο δεν ειχε παρα μονο "κλασσικο"...
παιδια του 1990 να ειστε παντα καλα και να μοιραζεστε μαζι μας την χαρα και τις αναμνησεις...

Γιάννης Σκιαθίτης είπε...

Φίλε μου Χαρίτο. Για να μην αισθανόμαστε τόσο γέροι, προτείνω (για ψυχολογικούς και μόνο λόγους) το επόμενο reunion να γίνει μαζί με τους απόφοιτους του 2005 ή και νεότερης χρονιάς.

Φωτεινή Παπαποστόλου είπε...

Βλεποντας τις φωτογραφιες και διαβαζοντας το κειμενο το Γαβριηλ με επιασε και μενα νοσταλγια για το παρελθον παρολο που ειμαι κυνικος μαχητικος παρτη-ζανος καταλοιπο μαλλον της Βενετοκλειας αναγκης που γραφει και ο Γαβριηλ για το δικο μου μπαιρακι η μπαρακι.Με χαρα διαπιστωσα οτι κακως μας ειχα τοποθετησει μαζικα και αποκλειστικα στους γνησιους εκφραστες του Πανουσικου εφηβικου και οχι μονο τριπτυχου ΜΑΓΚΙΑ(γαμουσαμε κυριως στον υπνο μας και δερναμε το δευτερο πιο συχνα),ΚΛΑΝΙΑ(μερικοι με ενα αναπτηρα ηταν επικινδυνα φλογοβολα).ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΗΜΑ(λογω ακμης).Αρκετοι απο οτι φανηκε στη συνεχεια ειχανε πολυ περισσοτερες οψεις και αναλογα το φως που επεφτε πανω τους ανακλουσαν διαφορετικους ιριδισμους.Μπραβο στον Λουκη που απαντησε στο προαιωνιο πανανθρωπινο ερωτημα κιθαριστας η ντραμερ(ειχαμε μοιραστει το ιδιο θρανιο 1 γυμνασιου και λυκειου).Χαρηκα που πληροφορηθηκα την επιστροφη του George Bush στο Ροδιτικο nightlife.Το καλοκαιρινο να ειναι αρχες Αυγουστου για ειμαι και εγω.Fotini Papapostolou featuring...

B.A. είπε...

Άψογο Γαβριήλ!!! Ειδικά οι περιγραφές...για το δικό μας Λύκειο!! Χοχοχοχο!! Εύγε!! :)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Μαρία Τσέλιου
Σε σένα και σε όλα τα άλλα τα παιδιά που δουλέψατε τόσον καιρό για τη συναντηση , αξιζουν πάρα πάρα πολλά συγχαρητήρια!! Ρίξατε πολλή δουλειά και φάνηκε! Μπράβο

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Μαρία Μπακαρή
Δεν ήξερα τα περί μετοικήσεως!!
Εσύ τότε θα έχεις να γράψεις τα χίλια μύρια, που θα γέμιζαν μπλογκ και μπλογκ!! Δεν το σκεφτεσαι να γίνεις και μία συνάδελφος μπλογκερ; Σού πάει!

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@nikos
να'σαι καλά νίκο
(λοιπά στοιχεία;)
:-)
προφανώς της φουρνιάς μας

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@panathineos
ώπα! καλώστον τον απόφοιτο του '73!!!!!
Και για όσους δεν τον ξέρουν, πρόκειται για τον φοβερό και τρομερό μπλόγκερ Παναθήναιο -που βρίσκεται στη δεξιά στήλη αυτού εδώ του μπλογκ με τίτλο "Άλλα Μπλογκομάγαζα" -αναρτήσεις ανεπανάληπτες. Και η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Βενετοκλείου μας, είναι από το δικό του μπλογκ.
Και μία λεπτομέρεια : έψαξα ΌΟΟΟΟΛΟ το ίντερνετ - μια αξιοπρεπή φωτογραφία του βενετοκλείου και της καπνοβιομηχανίας δεν αξιώθηκα να δω!!
στα υπ'όψιν ας το έχουν οι φωτογράφοι μας (Τάνια! ελπίζω να σού βάζω ιδέες)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Γιάννης Σκιαθίτης
Συμφωνώ και επαυξάνω. όχι για να μην αισθανόμαστε γέροι (ποιός είναι γέρος;;;) αλλά για άλλους λόγους - ιδιοτε-λέ-στα-τους........

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Φωτεινή Παπαποστόλου
Εδώ έχουμε να κάνουμε με καλή πένα. Μήπως θα πρέπει να μπλογκάρεις;
Τελικά, ευτυχώς καλά εξελιχθήκαμε ε;
Οσο για τον Πανούση -οφείλω να παραδεχτώ (και ντρέπομαι γι αυτο) τον ανακάλυψα οταν ημουνα φοιτητής.... σόρρυ
κι ελπίζω να μην έφαγα "πόρτα" :-)
(καλωσόρισες)
:-)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Β.Α.
χεχε...
(ποιό σχολείο όμως;)
:-)
(καλωσόρισες κι εσύ :-))

Φωτεινή Παπαποστόλου είπε...

Απο τα βιντεο ειδα οτι καποιοι κουτσα-κουτσα(αρθριτικα,μυαλγιες κ.τ.λ) χορεψαν μπαμ.Εγω ουτε πιτσιρικας δεν τα ειχα καταφερει,ειχα βεβαια μια δικη μου παραλλαγη το μπαμ και κατω(ολοι οι αλλοι σε ακτινα 3 μετρων) που την χρησιμοποιησαν ως ερωτικο χορο(καλεσμα) και οι υπολοιποι ατσουμπαλοσαυροι*της γενιας μας. * Ατσουμπαλοσαυρος =ενδημικος οργανισμος κυριως της περιφερειας της πιστας,οταν εψαχνε ερωτικο συντροφο εισερχοταν στο εσωτερικο με ολεθρια αποτελεσματα για τους λοιπους πιστοβιους οργανισμους.Οι ευφυεστεροι των ατσουμπαλοσαυρων χρησιμοποιησαν την τεχνικη της ηθελημενης,χαριτωμενης αγαρμποσυνης με σχετικα καλα αποτελεσματα.Παλιοτερα υπηρχαν μεγαλοι πληθυσμοι κυριως αρσενικου γενους,τωρα ειναι σπανιοι(στελνουμε τα αγορια μας σε σχολες χορου λατιν, μοντερνου η τα υποβαλλουμε σε υποχρεωτικη θεαση Ζουζουνιων μετα πρακτικης εφαρμογης των θεαθεντων).Πηγη Βικυ-πηδα.








Related Posts with Thumbnails