μαργαριτάρια της οργής

Η αλήθεια είναι πως την πρώτη φορά που είχα δει από κοντά το πολυδιαφημισμένο σήμα κατατεθέν του Μανάμα, της πρωτεύουσας του Μπαχρέην, ομολογώ πως απογοητεύθηκα. Ήταν σαν να είχαν συνομοτήσει όλες οι τουριστικές μπροσούρες να με πείσουν πόσο μεγαλόπρεπο θα φάνταζε το τεράστιο γύψινο μαργαριτάρι, το οποίο μάλιστα στηριζόταν στον αέρα από έξι κατάρτια παραδοσιακών ψαράδικων του Περσικού Κόλπου.
Όταν όμως το ταξί έκανε ολόκληρο το γύρο του roundabout, φεύγοντας από το αεροδρόμιο του Μπαχρέην προς το κέντρο της πόλης, σχεδόν ασυναίσθητα θυμάμαι πως είχα μονολογήσει "μα καλά, αυτό ήταν όλο κι όλο;".

Ναι. Αυτό ήταν όλο κι όλο. 

Πολύ πιο μικρό απ'όσο φανταζόμουν. 

Πολύ πιο κοντό απ'όσο μού φαινόταν στις τουριστικές καρτ ποστάλ.

Και τα έξι κατάρτια, που συμβόλιζαν κάθε μία από τις έξι χώρες-μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Αραβικού (ή Περσικού) Κόλπου, τα βρήκα αρκετά μπανάλ κατ'αρχάς ως σύλληψη, αλλά κυρίως ως εκτέλεση. 

Δώδεκα περίπου χρόνια πριν όμως, δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι αυτό το μετρίου μεγέθους γλυπτό θα γινόταν το σημείο αναφοράς αυτών των κρύων ημερών του Φεβρουαρίου που διανύουμε. Ότι το γρασιδένιο roundabout γύρω από το μπαχρεηνιώτικο μαργαριτάρι, ή -όπως το λένε οι ντόπιοι- το "Λούλου", θα άλλαζε χρήση τόσο βιαστικά.

η Πλατεία του Μαργαριταριού, 16.2.2011

Η χθεσινή τρίτη μέρα των ταραχών στο Μπαχρέην σημαδεύθηκε από ακόμα περισσότερη ένταση στους δρόμους του κέντρου του Μανάμα. Η Πλατεία του Μαργαριταριού συγκεντρώνει μόνιμους πια θαμώνες, με σκηνές και πλακάτ, καθιστώντας το την καρδιά της μπαχρεηνιώτικης αντιπολίτευσης. Μία αντιπολίτευση όμως που διαφέρει σε πάρα πολλά από αυτήν που είχε για σύμβολό της την Πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου.

πρωινό τσάι στο roundabout

το wifi 'Κέντρο Τύπου' των διαδηλωτών

Παρά το ότι οι πολίτες του Μπαχρέην έθαψαν χθες ακόμα έναν νεκρό από τις ταραχές της 14ης Φεβρουαρίου, η αντιπολίτευση δεν βρήκε ακόμα ένα κοινό σύνθημα που θα κατάφερνε να τη συσπειρώνει. 

Βλέποντας τις στιχομυθίες των σχολίων που ανταλλάσσονται στο μπλογκ του ντόπιου σταρ της μπλογκόσφαιρας Μαχμούντ Αλ-Γιούσεφ (από τις λίγες μη ελεγχόμενες αγγλόφωνες πηγές της ντόπιας μπλογκόσφαιρας), είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει κανείς το κοινό στίγμα όσων εκδηλώνουν τη δυσαρέσκειά τους -με τελικό αποδέκτη την εξουσία.

16.2.2011, πριν την κηδεία  

Όλοι εναντίον όλων : 

Πρώτα πρώτα, οι Σιίτες κατά των Σουνιτών. Οι υπέρμαχοι της ελευθερίας του λόγου κατά της κυβέρνησης (αλλά όχι απαραίτητα και  κατά του Βασιλιά). Οι υπέρμαχοι της ελευθερίας του λόγου κατά του Βασιλιά (αλλά όχι και απαραίτητα κατά της κυβέρνησης!). Οι 'καθαρόαιμοι' ντόπιοι μπαχρεηνιώτες κατά των ευρωπαίων που τούς παίρνουν τις καλές δουλειές. Οι 'καθαρόαιμοι' ντόπιοι μπαχρεηνιώτες κατά των ινδών και πακιστανών μεταναστών που τούς παίρνουν τις (κακές) δουλειές. Αυτοί που θρηνούν και θεωρούν υπεύθυνο το κράτος συλλήβδην. Αυτοί που είναι κατά των μουλάδων, σουνιτών και σιιτών. Αυτοί που θέλουν να δημιουργηθεί ένα Μπαχρέην κατ'εικόνα και καθ'ομοίωση της 'μητέρας πατρίδας' Περσίας. Αυτοί που θέλουν να συνεχίσει το Μπαχρέην να θεωρεί τον εαυτό του "Δύση" και τους μουλάδες γενικώς να παραμείνουν αποκλειστικά εντός των τεμένων τους. 

Και η λίστα όλο και μακραίνει όσο περνούν οι μέρες, με έναν Βασιλιά να φαίνεται όλο και περισσότερο αμήχανος.

Το σκηνικό στην Πλατεία του Μαργαριταριού αλλάζει μέρα με τη μέρα. Έτσι, ενώ προχθές οι συγκεντρωμένοι έδιωξαν κακήν κακώς σιίτη ιερωμένο που άρχισε να διαβάζει το δικό του μανιφέστο για τα 'αιτήματα της νεολαίας της χώρας', χθες γέμισε με χιλιάδες σιίτες διαδηλωτές κατά του σουνίτη Βασιλιά. Και η ρευστότητα στους κόλπους της αντιπολίτευσης δείχνει να συνεχίζεται.

  Μανάμα, 16.2.2011

Η δημόσια συγγνώμη του Βασιλιά για τους θανάτους τριών διαδηλωτών και οι αναγγελθείσες έρευνες για την απόδοση ευθυνών δεν φαίνεται να ικανοποιούν τα πλήθη. Ατυχέστατη και η ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι, "μετά τα πρόσφατα επεισόδια" θα δοθεί έκτακτο επίδομα 1.000 δηναρίων (1.970€!) σε κάθε μπαχρεηνιώτικη οικογένεια -χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο!- για να λειανθούν οι διαφορές με το χρήμα πάλι να ρέει άφθονο. Δεν συγκίνησαν απολύτως κανέναν τα δημοσιεύματα που φέρουν την πολυεθνική που διοργανώνει κάθε χρόνο στο νησί την ιδιαίτερα προσοδοφόρα Φόρμουλα-1, να ψάχνει άλλη πίστα για φέτος -έναν μόλις μήνα πριν τη διοργάνωση των αγώνων. 

Και όλα αυτά, ενώ ο σιιτικός εθνοτισμός του 70% των πολιτών της χώρας ζει τις καλύτερες στιγμές του, ενώ την ίδια στιγμή οι ομοεθνείς και ομόθρησκοι ιρανοί να βγαίνουν και εκείνοι στους δρόμους της Τεχεράνης για παντελώς διαφορετικούς λόγους, διαμαρτυρόμενοι κατά του καθεστώτος Αχμαντινετζάντ.

Τεχεράνη, 15.2.2011

Ο 'ιρανικός κίνδυνος' ποτέ δεν ξεχάστηκε από το επίσημο αμυντικό δόγμα του Μπαχρέην. Από την άλλη, η ιρανική κοινή γνώμη ποτέ δεν κατανόησε γιατί θα έπρεπε το μικροσκοπικό αυτό Βασίλειο να μην αποτελεί μία ακόμα επαρχία του Ιράν, τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών του  Μπαχρέην ταυτίζεται εθνοτικά και θρησκευτικά με την γειτονική 'μητέρα Περσία'. Άλλωστε, δεν ήταν λίγες οι απόπειρες της Τεχεράνης να ελέγξει το Μπαχρέην, ήδη από την εποχή της βρετανικής επικυριαρχίας αλλά και αφού ανεξαρτητοποιήθηκε το 1971, με κυριότερη την απόπειρα πραξικοπήματος από σιίτες ιερομένους το 1981 -με σκοπό την 'επανένταξή' του στον εθνικό κορμό.  Θεωρείται μάλιστα βέβαιο ότι οι ιρανικές προσπάθειες θα συνεχίζονταν, εάν δεν μεσολαβούσε ο μακροχρόνιος πόλεμος με το (σουνιτικό) Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν, η εισβολή των ΗΠΑ στην περιοχή και τέλος η διπλωματική απομόνωση της χώρας -αναγκάζοντάς την να φροντίζει τα κεκτημένα της, ξεχνώντας για την ώρα να παίξει ενεργά το σιιτικό της 'χαρτί' στην αντίπερα όχθη του Αραβικού Κόλπου, ο οποίος κατά βάσιν όμως είναι κατά πλειοψηφία... Περσικός.

η Σιιτική πλειοψηφία σε κίτρινο χρώμα

Δεν έχει καμία σημασία αυτή τη στιγμή να αναλυθεί γιατί υπάρχει τόσος ανταγωνισμός ανάμεσα στη σουνιτική και στη σιιτική έκφανση του Ισλάμ. Άλλωστε, οι αιτίες του κακού ανάγονται στο απώτερο παρελθόν, και είναι σαφές ότι κανείς θνητός δεν είναι σε θέση να γνωρίζει με σιγουριά πώς λατρεύεται ορθότερα ο ένας και μοναδικός Αλλάχ. 

Είναι όμως γεγονός ότι ο σιιτικός παράγοντας είναι ικανός να προκαλέσει ένα ακόμα νέο μοίρασμα των ισορροπιών όχι μόνο στον Περσικό Κόλπο αλλά και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Και αυτό το γνωρίζουν τόσο τα πλούσια αραβικά κρατίδια όσο και η Τεχεράνη. Το σιιτικό στοιχείο είναι εντονότατο όχι μόνο στον 'αδύναμο κρίκο'-Μπαχρέην, αλλά και στο Κουβέιτ, και στο εσωστρεφέστατο Κατάρ, όπως βέβαια και στη 'Μεγάλη Ασθενή' Σαουδική Αραβία. 

Ποιόν όμως θα συνέφερε ένα νέο μοίρασμα της γεωστρατηγικής τράπουλας σε μία τόσο ενεργειακά νευραλγική περιοχή, που είναι σε θέση να επηρεάσει την παγκόσμια οικονομία; 

Μήπως το σιιτικό θεοκρατικό Ιράν ;

Το φαινόμενο-ντόμινο συνεχίζει να ταλανίζει τη Μέση Ανατολή, ανεξαρτήτως θρησκευτικών ρευμάτων. Αυτό γίνεται φανερό ακόμα και στην μη-αραβική Περσία, όπου από χθες άρχισε ένας νέος κύκλος έντασης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης -που στην ουσία αποτελεί συνέχεια των διαδηλώσεων των προηγούμενων μηνών.

Από την άλλη όμως, ο σιιτικός αλυτρωτισμός ανέκαθεν συγκινούσε και συσπείρωνε την ιρανική κοινή γνώμη. Το αποδεικνύει η αμέριστη συμπαράσταση της Τεχεράνης προς τους σιίτες της Χεζμπολλάχ στον Λίβανο. Το απέδειξε το μόνιμο ιρανικό ενδιαφέρον προς τους σιίτες του νοτίου Ιράκ. 

Και ποτέ η Τεχεράνη δεν έκρυψε το έντονο ενδιαφέρον της για την πολιτικά αδικημένη σιιτική πλειοψηφία 'της' που θεωρείται εγκλωβισμένη από το πολιτικό σύστημα που εμπνεύστηκαν οι 'λίγοι σουνίτες' του Μπαχρέην. 

Παράλληλα, η πρόσφατη ένταση γύρω από το μνημείο του Μαργαριταριού δίνει ακόμα περισσότερα επιχειρήματα στη ρητορεία του ιρανικού αλυτρωτισμού. 

Ένα από αυτά: Οι τρεις σιίτες νεκροί-θύματα του σουνιτικού μοναρχικού καθεστώτος, που τελεί υπό μόνιμη στρατιωτική προστασία των ΗΠΑ.

Μπαχρέην, 16.2.2011

Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν, είναι εάν και κατά πόσον το καθεστώς Αχμαντινετζάντ θα αποφασίσει να ξαναμοιράσει την ενεργειακή τράπουλα στον Περσικό Κόλπο, πράγμα που μέχρι τώρα δεν έχει τολμήσει. 

Σε περίπτωση όμως που το ισλαμικό καθεστώς της Τεχεράνης νιώσει ότι ο έλεγχος στο εσωτερικό της χώρας κινδυνεύσει σοβαρά από το νέα κύμα αναταραχών, θα χρησιμοποιήσει άραγε τα πλείστα ιστορικά επιχειρήματα του σιιτικού αλυτρωτισμού για να συσπειρώσει και πάλι την ιρανική κοινή γνώμη ; 

Άραγε αυτό το -κατά πολλούς- αυθόρμητο φαινόμενο-ντόμινο, 

μέχρι ποιό σημείο είναι σκόπιμο να φτάσει ;

*Από χθες οι χρήστες του ίντερνετ στο Μπαχρέην μπορούν να διαβάσουν το ιστολόγιο "Mahmood's Den"  του Mahmood Al-Yussef  μόνο με ειδικό πρόγραμμα πλοήγησης, καθότι η κυβέρνηση έχει αποκλείσει από χθες την πρόσβαση σε αυτό μέσω των επισήμων διαδικτυακών παρόχων της χώρας. Εμείς όμως, μπορούμε να κλικάρουμε το Κρησφύγετο του Μαχμούντ χωρίς κανένα πρόβλημα.   

Το Κρησφύγετο του Μαχμούντ βρίσκεται στη διεύθυνση : http://mahmood.tv/

**οι φωτογραφίες της ανάρτησης μεταφορτώθηκαν στο Facebook 

την 16.2.2011 από χρήστες που βρίσκονται στο Μπαχρέην 

.