22 Ιαν 2011

Vlogging εν Αθήναις

Η μοναδική μας διαφωνία με το Δεσποινάριον, από τότε που μπλογκογνωριστήκαμε μέχρι και την τελευταία μας συνάντηση στην Αθήνα τις γιορτές που μάς πέρασαν είναι εάν και κατά πόσον η Αθήνα είναι ή δεν είναι όμορφη...


Για να εξηγούμαι και δημοσίως πλέον, 
οφείλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. 

Το κλίμα της Αθήνας είναι ίσως το καλύτερο στην Ελλάδα ολόκληρη. Απουσία υγρασίας και οι εποχές σαφώς ξεχωρίζουν η μια απ'την άλλη. Κατά τα άλλα όμως... Ε, να το θέσω ευγενικά - δεν μού λείπει καθόλου
Και δεν μού λείπει επειδή προτιμώ να την θυμάμαι στα ωραία της, όταν μού είχε χρησιμεύσει ως "φυσικό σκηνικό" των διάφορων επεισοδίων της φοιτητικής μου ζωής (ίσως της καλύτερης περιόδου της ζωής μου μέχρι τώρα). Νομίζω πως αν δεν ήταν η συγκεκριμένη Αθήνα των '90s, και η φοιτητική μου ζωή δεν θα ήταν αυτή που θυμάμαι. 

Και όσοι τη θυμάστε πώς ήταν τότε -ναι, χωρίς το όντως καταπληκτικό από κάθε πλευρά Μετρό της- νομίζω πως θα συμφωνήσετε μαζί μου. Η Αθήνα της δεκαετίας του '90 ζούσε την τελευταία της όμορφη αναλαμπή. Τότε, που η ζωή ήταν πιο συμμαζεμένη, όλα ήταν πιο σεμνά και πιο μικρά, όταν τα μπαρ και τα εστιατόρια δεν ήταν τόσο μα τόσο ψιλοτάβανα, όταν τα ονόματα των φαγητών στους τιμοκαταλόγους δεν έπαιρναν τρεις ολόκληρες γραμμές. Τότε που ακόμα και η γκλαμουριά είχε τα όριά της. Και βέβαια πριν αρχίσουν τα σκαψίματα για την Ολυμπιάδα που μάς έδωσε την χαριστική βολή, από οικονομικής απόψεως.. 
(και είναι καιρός να το πω επιτέλους : Εγώ ήμουν από τους πολύ λίγους που ειλικρινά ΔΕΝ χάρηκα όταν μάς είχαν αναθέσει αυτήν την τόσο ακριβή διοργάνωση, αφού έτσι κι αλλιώς η Ελλάδα διαφημίζεται δωρεάν με την αφή της ιερής φλόγας στην Ολυμπία, διαφημίζεται δωρεάν με τη σημαία μας να είναι πάντα στην αρχή της παρέλασης των ολυμπιακών ομάδων και -ξανά δωρεάν- διαφημιζόμαστε στην τελετή λήξης. 
Αλλά τώρα βέβαια, είναι πολύ αργά για δάκρυα....)  


Περάσαμε ατέλειωτες ώρες παρέα με το Δεσποινάριον και τον Ἑρρῖκο της, ο οποίος ενώ φωτογράφιζε σχεδόν τα πάντα γύρω μας (και εμάς εννοείται), επέδειξε απίστευτη υπομονή, υποφέροντας την ακατάσχετη λογοδιάρροια που μάς διακατείχε. Ξέρετε, είναι η λογοδιάρροια των ανθρώπων που τούς χωρίζουν μεγάλες αποστάσεις και θέλουν να τα πουν όλα μαζί και γρήγορα, μην τολμήσει και μείνει ανεκμετάλλευτο ούτε το δευτερόλεπτο του δευτερολέπτου!


Τριγυρνώντας σε αυτό που είθισται να χαρακτηρίζεται πλέον ως "ιστορικό κέντρο της Αθήνας" -καμμία σχέση με αυτό που οραματίζονταν οι Αθηναίοι των '90s!-, για να διασκεδάσουμε τις εντυπώσεις αλλά και να ξεμπερδεύουμε με τις παρακμιακές εικόνες γύρω μας, απασχοληθήκαμε φανατικά με το ...από κοινού Vlogging. 

Και τι εστί Vlogging; 
Θα σάς πω αμέσως.
Είναι το Blogging, που όμως κύριο στοιχείο της ανάρτησης είναι το Video που γυρίζει ο μπλόγκερ για τη συγκεκριμένη ανάρτηση.
Αντικαθιστούμε λοιπόν το B με το V  και.... ιδού η πρώτη απόπειρα Vlogging , εμού και του Δεσποιναρίου.
Βγάλαμε τις μάχιμες κάμερές μας και ο πεζόδρομος της Αδριανού έκτοτε για μένα τουλάχιστον, δεν θα είναι ποτέ ίδιος..

Η γαβριλιστική άποψη του πεζοδρόμου ..εδώ :

Και η αντίστοιχη δεσποιναριακή ...εδώ :

Μιλάμε όμως για τον ίδιο πεζόδρομο
και για την ίδια ταλαιπωρημένη μας Αθήνα.

Οπότε, κάπου εκεί, περπατώντας στου Ψυρρή, δεν άντεξα και τη ρώτησα πώς τής φαίνεται η Αθήνα σήμερα σε σύγκριση με αυτό που θυμόταν όταν έμενε εκεί μόνιμα. 
Το βίντεο έχει τη δική του σημασία, όχι μόνο για τα όσα αληθινά λέει το αγαπημένο μου Δεσποινάριον, αλλά και για τα όσα όλως τυχαία συνέβησαν on camera, που μιλάνε από μόνα τους.
(α! και οφείλω να πω ότι το Δεσποινάριον υπήρξε πάρα πολύ υπάκουο στις υποδείξεις του γαβριλισμού, καθ'όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων. 
"προσλαμβάνεσθε..!")


Περαιτέρω σχόλιον ουδέν.
Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι αμέσως μετά το γύρισμα, μία τσιγγάνα περιέλαβε κανονικά το Δεσποινάριον για να τής πεῖ τό μοίρα της καί τό ῥιζικό της... Που εννοείται πως ήταν πολύ μα πολύ φέηκ.. Πφφφφφφφφφ..
 νά'τος κι ὁ Ἑρρῖκος της!

Στην επόμενη ανάρτηση, ακολουθεί σουβλακοσύναξη μετά του Δεσποιναρίου και του Ἑρρίκου της, ο οποίος ΚΑΙ μάς φωτογράφισε ΚΑΙ μάς μαγνητοσκόπησε. 

Υπομονή όμως!
Όχι όλα μαζί!

Την δεσποιναριακή εκδοχή της ίδιας μέρας θα τη βρείτε εδώ!


Τελικά είσαι ένας γαϊδουρογάιδαρος!
Εγώ πότε επιτέλους θα γνωρίσω από κοντά 
το δεσποινάριον;; Ε;; 
Πρόσεξε καημένε μου! Ξέρεις πόσα μπλογκ με ζητάνε;Ξέρεις;



10 σχόλια:

δεσποιναριον είπε...

Xo xo xo εξετεθημεν ανεπανορθωτα! Πφ!

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

εδω και παρα πολυ καιρο....
ασ'τα..
ο βρεγμενος τη βροχη τη φοβαται;

orfia είπε...

Τι παιδια χαρα γεματα ειναι αυτα???? Ανταποκριτες εν Αθηναις!!!
Ειστε υπεροχοι....ποτε θα μας ξαναματαρθειτε ε??
Φιλια πολλα

Epicuros είπε...

Στην παρακάτω ανάρτηση φαίνεται η ιστορία των ολυμπιακών αγώνων 2004 σε άλλη έκδοση:
http://vasiliscaravitis.blogspot.com/2006/06/blog-post.html

Είμαι απ' αυτούς τους λίγους που πόνεσαν όταν ακούστηκε αυτό το μοιραίο: "...and the winner is Athens". Από τις ελάχιστες αναρτήσει κειμένου στο βλογ μου.

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@orfia
να πω εκείνο το γνωστό σχετικά με τις αποστάσεις μας; στο τσακ ειμαι να το πω αλογόκριτο...

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Epicuros
Επιτέλους, κάλιο αργά παρά ποτέ. Τόσα χρόνια νόμιζα πως ήμουν ο μοναδικός που ΔΕΝ χάρηκα! Πού ήσουν κρυμμένος φίλε Εpicurε;;;;

Συνιστώ να πάτε στην εξής ανάρτηση, απανταχού φίλοι :
http://vasiliscaravitis.blogspot.com/2006/06/blog-post.html

Επίκουρε, μη χαθείς..! Να μάς ξανάρθεις!

Ρούλα είπε...

Εσείς οι δυο είτε μπλόγκινγκ κάνετε είτε βλόγκινγκ είστε καταπληκτικοί, είστε αυθεντικοί, με άποψη, όπως είπα και στο Δεσποινάριο γράφετε ιστορία και στη σημερινή δύσκολη εποχή οι μπλογκοπαρέες γράφουν την ιστορία.
Όσο για την πικρία σου για τη σημερινή Αθήνα μπορώ να την καταλάβω, κάτι ανάλογο αισθάνομαι με τη Θεσσαλονίκη που δεν έχει καμμιά σχέση με αυτή των φοιτητικών μου χρόνων.
Παρ'όλα αυτά λατρεύω την Αθήνα, το ιστορικό κέντρο της, την αλωνίζω όταν κατεβαίνω με τα πόδια και ως γνήσια επαρχιωτοπούλα κάθε φορά θα πάω και στην Ακρόπολη. Την όποια ασχήμια της την παρομοιάζω με σκόνη που επικάθησε και πιστεύω αργά ή γρήγορα θα αναδείξει την αίγλη της.
Περιμένω τη συνέχεια

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Ρούλα
με κόμπλαρες πάλι...
εγω ανεβηκα στην Ακροπολη μια φορα οταν ημουν στο Γυμνασιο και εκτοτε...τιποτα!
ντροπη και ονειδος, αυτη ομως ειναι η αληθεια..
αειντε να δουμε πότε θα βρεθουμε κι εμεις!

ΓΙΑΝΝΑ είπε...

Λοιπον εγω μπαινω πρωτη φορα αλλα εχω ακουσει τοσα απο τη Δεσποινα που σας ακολουθησα στο Vlogging.Θα μπορουσα να πω πολλα για την Αθηνα αλλα δεν χρειαζεται να πεσουμε απο την αρχη στα βαθεια.Παντως θελω να πω οτι η αποψη σου για τους Ολυμπιακους αγωνες με βρισκει απολυτως συμφωνη.
Παντα να περνατε καλα και να γελατε πολυ.
Γιαννα

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@ΓΙΑΝΝΑ
καλωσόρισες Γιάννα!
χαίρομαι εστω και εκ των υστερων που βρισκω ανθρωπους που ΔΕΝ ειχαν χαρει τοοοοοοοοτε. Γιατι τοοοοοοοοοοοτε όπου και σε όποιον έλεγα αυτά πυο σκεφτόμουν, με κοίταζαν τουλάχιστον...λοξά. Είχε συμπέσει και η σχετική δήλωση της Ππαπαρήγα, οπότε άρχισαν να υποψιάζονται μήπως ...κοκκίνισα!
Άσχετο όμως! Εκ των υστέρων βγήκα αληθινός. Αλλά ...και τι μ'αυτό;; Τώρα όλοι μας πληρώνουμε όχι μόνο μία αλλά πολλές, πἀρα πολλές νύφες μαζί.
Ουφ, τα'πα και ξαλάφρωσα.

Τώρα που έμαθες το δρόμο ως εδώ, να μάς έρχεσαι!
χαιρετώ!!








Related Posts with Thumbnails