Vlogging εν Αθήναις

Η μοναδική μας διαφωνία με το Δεσποινάριον, από τότε που μπλογκογνωριστήκαμε μέχρι και την τελευταία μας συνάντηση στην Αθήνα τις γιορτές που μάς πέρασαν είναι εάν και κατά πόσον η Αθήνα είναι ή δεν είναι όμορφη...

Για να εξηγούμαι και δημοσίως πλέον, 

οφείλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. 

Το κλίμα της Αθήνας είναι ίσως το καλύτερο στην Ελλάδα ολόκληρη. Απουσία υγρασίας και οι εποχές σαφώς ξεχωρίζουν η μια απ'την άλλη. Κατά τα άλλα όμως... Ε, να το θέσω ευγενικά - δεν μού λείπει καθόλου. 

Και δεν μού λείπει επειδή προτιμώ να την θυμάμαι στα ωραία της, όταν μού είχε χρησιμεύσει ως "φυσικό σκηνικό" των διάφορων επεισοδίων της φοιτητικής μου ζωής (ίσως της καλύτερης περιόδου της ζωής μου μέχρι τώρα). Νομίζω πως αν δεν ήταν η συγκεκριμένη Αθήνα των '90s, και η φοιτητική μου ζωή δεν θα ήταν αυτή που θυμάμαι. 

Και όσοι τη θυμάστε πώς ήταν τότε -ναι, χωρίς το όντως καταπληκτικό από κάθε πλευρά Μετρό της- νομίζω πως θα συμφωνήσετε μαζί μου. Η Αθήνα της δεκαετίας του '90 ζούσε την τελευταία της όμορφη αναλαμπή. Τότε, που η ζωή ήταν πιο συμμαζεμένη, όλα ήταν πιο σεμνά και πιο μικρά, όταν τα μπαρ και τα εστιατόρια δεν ήταν τόσο μα τόσο ψιλοτάβανα, όταν τα ονόματα των φαγητών στους τιμοκαταλόγους δεν έπαιρναν τρεις ολόκληρες γραμμές. Τότε που ακόμα και η γκλαμουριά είχε τα όριά της. Και βέβαια πριν αρχίσουν τα σκαψίματα για την Ολυμπιάδα που μάς έδωσε την χαριστική βολή, από οικονομικής απόψεως.. 

(και είναι καιρός να το πω επιτέλους : Εγώ ήμουν από τους πολύ λίγους που ειλικρινά ΔΕΝ χάρηκα όταν μάς είχαν αναθέσει αυτήν την τόσο ακριβή διοργάνωση, αφού έτσι κι αλλιώς η Ελλάδα διαφημίζεται δωρεάν με την αφή της ιερής φλόγας στην Ολυμπία, διαφημίζεται δωρεάν με τη σημαία μας να είναι πάντα στην αρχή της παρέλασης των ολυμπιακών ομάδων και -ξανά δωρεάν- διαφημιζόμαστε στην τελετή λήξης. 

Αλλά τώρα βέβαια, είναι πολύ αργά για δάκρυα....)  

Περάσαμε ατέλειωτες ώρες παρέα με το Δεσποινάριον και τον Ἑρρῖκο της, ο οποίος ενώ φωτογράφιζε σχεδόν τα πάντα γύρω μας (και εμάς εννοείται), επέδειξε απίστευτη υπομονή, υποφέροντας την ακατάσχετη λογοδιάρροια που μάς διακατείχε. Ξέρετε, είναι η λογοδιάρροια των ανθρώπων που τούς χωρίζουν μεγάλες αποστάσεις και θέλουν να τα πουν όλα μαζί και γρήγορα, μην τολμήσει και μείνει ανεκμετάλλευτο ούτε το δευτερόλεπτο του δευτερολέπτου!

Τριγυρνώντας σε αυτό που είθισται να χαρακτηρίζεται πλέον ως "ιστορικό κέντρο της Αθήνας" -καμμία σχέση με αυτό που οραματίζονταν οι Αθηναίοι των '90s!-, για να διασκεδάσουμε τις εντυπώσεις αλλά και να ξεμπερδεύουμε με τις παρακμιακές εικόνες γύρω μας, απασχοληθήκαμε φανατικά με το ...από κοινού Vlogging. 

Και τι εστί Vlogging; 

Θα σάς πω αμέσως.

Είναι το Blogging, που όμως κύριο στοιχείο της ανάρτησης είναι το Video που γυρίζει ο μπλόγκερ για τη συγκεκριμένη ανάρτηση.

Αντικαθιστούμε λοιπόν το B με το V  και.... ιδού η πρώτη απόπειρα Vlogging , εμού και του Δεσποιναρίου.
Βγάλαμε τις μάχιμες κάμερές μας και ο πεζόδρομος της Αδριανού έκτοτε για μένα τουλάχιστον, δεν θα είναι ποτέ ίδιος..

Η γαβριλιστική άποψη του πεζοδρόμου ..εδώ :

Και η αντίστοιχη δεσποιναριακή ...εδώ :

Μιλάμε όμως για τον ίδιο πεζόδρομο

και για την ίδια ταλαιπωρημένη μας Αθήνα.

Οπότε, κάπου εκεί, περπατώντας στου Ψυρρή, δεν άντεξα και τη ρώτησα πώς τής φαίνεται η Αθήνα σήμερα σε σύγκριση με αυτό που θυμόταν όταν έμενε εκεί μόνιμα. 

Το βίντεο έχει τη δική του σημασία, όχι μόνο για τα όσα αληθινά λέει το αγαπημένο μου Δεσποινάριον, αλλά και για τα όσα όλως τυχαία συνέβησαν on camera, που μιλάνε από μόνα τους.

(α! και οφείλω να πω ότι το Δεσποινάριον υπήρξε πάρα πολύ υπάκουο στις υποδείξεις του γαβριλισμού, καθ'όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων. 

"προσλαμβάνεσθε..!")

Περαιτέρω σχόλιον ουδέν.

Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι αμέσως μετά το γύρισμα, μία τσιγγάνα περιέλαβε κανονικά το Δεσποινάριον για να τής πεῖ τό μοίρα της καί τό ῥιζικό της... Που εννοείται πως ήταν πολύ μα πολύ φέηκ.. Πφφφφφφφφφ..

 νά'τος κι ὁ Ἑρρῖκος της!

Στην επόμενη ανάρτηση, ακολουθεί σουβλακοσύναξη μετά του Δεσποιναρίου και του Ἑρρίκου της, ο οποίος ΚΑΙ μάς φωτογράφισε ΚΑΙ μάς μαγνητοσκόπησε. 

Υπομονή όμως!

Όχι όλα μαζί!

Την δεσποιναριακή εκδοχή της ίδιας μέρας θα τη βρείτε εδώ!

Τελικά είσαι ένας γαϊδουρογάιδαρος!

Εγώ πότε επιτέλους θα γνωρίσω από κοντά 

το δεσποινάριον;; Ε;; 

Πρόσεξε καημένε μου! Ξέρεις πόσα μπλογκ με ζητάνε;Ξέρεις;