με λένε Άγη και είμαι καλά

Αν κάποιος από σάς νομίζει ότι είναι εύκολο να γράψει κανείς για το ρόλο που παίζει -ή έστω για το ρόλο που....νομίζει ότι τελικά όντως θα παίξει στη σκηνή- κάνει μεγάλο λάθος. Κι αυτό δεν το λέω έτσι επειδή απλώς μού κατέβηκε στο μυαλό από το πουθενά. Είναι η πέμπτη φορά που προσπαθώ να βρω έναν πρόλογο σε αυτήν την ανάρτηση, θέλοντας να μιλήσω για.. μένα και όχι για τους φίλους συναδέλφους που μπήκαμε σε όοοοολη αυτήν την περιπέτεια. Γιατί αν το θέμα μου αυτή τη φορά θα ήταν "ο Γαβριήλ", δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Θα σάς αράδιαζα διάφορα -άλλα αληθινά και άλλα βέβαια...ψέμματα! γιατί;μα γιατί...έχω το επαγγελματικό προνόμιο να είναι θεμιτό να λέω ..ό,τι θέλω!

και ως μπλόγκερ, ούυυυ!!!

έχω το δικαίωμα να λέω ψέμματα στην νιοστή!-.

Ο Άγης όμως εμένα τι μού φταίει;
Μα σε τίποτα βέβαια!

Ο λόγος που μπλέχτηκα σε αυτήν την προσπάθεια του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου δεν ήταν να ανέβω στο σανίδι. Και αυτό ίσως είναι η μόνη αλήθεια που έχω γράψει μέχρι τώρα σε τούτη την ανάρτηση. Σκοπός μου ήταν να συνδράμω στην προβολή της παράστασης και όχι να συμμετέχω ενεργά σ'αυτήν. Έλα όμως που μια μέρα έλειπε κάποιος από τις πρόβες και κάποιος έπρεπε να διαβάσει τα λόγια.. Και αρχικά μού έλαχε ο ρόλος του Παναγή..

Άκου... "Παναγής", και άρτι αποφυλακισθείς! Ποιός; Εγώ;
"Μα βρε Μιχάλη, είναι δυνατόν εγώ να κάνω τον Παναγή;
Αφού φυλακή δεν έχω κάνει ποτέ!" ρώτησα ως βλαξ τον Μιχάλη Τεχνίτη που μάς σκηνοθετεί (ο άγιος αυτός άνθρωπος με την γαϊδουρίσια υπομονή..).
"Δεν το συζητώ , θα κάνεις τον Παναγή
και θα πεις κι ένα τραγούδι!"

Ανένδωτος!

Με είχε πιάσει κρύος ιδρώτας.

"Ρε συ Νίκο, αυτός ο Μιχάλης επιμένει να με κάνει 'Παναγή'! Πώς θα γίνει να με ξε..κάνει; Μού λες;" έλεγα και ξανάλεγα στον Νίκο τον Τζεδάκη κατά τη διάρκεια πλείστων καφέδων.
"Δε μάς παρατάς ρε Γαβριήλ; Τί να πω εγώ που τού έχει καθήσει σώνει και καλά να με βαφτίσει 'Άγη'!! Νομίζεις ότι εγώ θέλω να είμαι ένας Άγης;"
"Γιάααα κάτσε ένα λεπτό! Και πού είναι γραμμένο δηλαδή ότι θα πρέπει να είμαι ντε και καλά κάποιος που δεν θέλω να είμαι;"
(και αρχίζω να παίρνω ανάποδες)

Και τότε, κάπου στα τέλη του περασμένου Μαρτίου,
πήραμε τη μεγάλη απόφαση!
Να αλλάξουμε από μόνοι μας τα...χαρτοφυλάκιά μας!
Και στην αμέσως επόμενη πρόβα ο ..Παναγής έγινε Άγης
και ο Άγης έγινε απλά Παναγής.
Με το έτσι θέλω!
και ο σκηνοθέτης μας δεν είχε παρά να καταθέσει τα όπλα..

"Να έρθει ο Άγης να παίξει!"
...και σηκωνόμουνα εγώ.
"Μα εσύ δεν είσαι ο Άγης! Είσαι ο Παναγής!"

"Μα τι λες Μιχάλη, εγώ είμαι ο Άγης!" έφην δ'εγώ

"Μα ναι Μιχάλη! Αυτός είναι ο Άγης.
Και εγώ είμαι ο Παναγής!" Νίκος έφη.

"Μπα;;;Και από πότε έγιναν όοολα αυτά;;"
(τα παίρνει κι ο Μιχάλης , καιρός ήταν!)

"Από αυτήν εδώ τη στιγμή!"

είπα με ύφος..

[σιγή]

Και από τότε με βάφτισα Άγη
(ή Αγησίλαο, όπως το προτιμάτε, δε με πολυαφορά αυτή η λεπτομέρεια).

Ο Δαλιανίδης στη ταινία του έδειξε όλη του την αντιπάθεια στον Άγη μας. Τον είχε μάλιστα τόσο πολύ περιορίσει που καλά-καλά σαν να μην υπήρχε καν. Σαν να'χε προηγούμενα με τον άνθρωπο. Και ίσως καλύτερα, γιατί δεν θα ήθελα ποτέ να γίνω ένας Άγης που να είναι καρικατούρα κανενός άλλου συνονώματου (μου). Γιατί ο Άγης, αυτός ο ένας Άγης, δεν μπορεί, θα υπήρξε κάποτε!
Μόνο που δεν θα έπαιξε ποτέ (μα ποτέ!) σ'εκείνην τη γνωστή ταινία.
Κι αν, εάν τυχόν έπαιξε,
τότε σίγουρα τον πετσοκόψανε στο μοντάζ!


Στην αρχή τον Άγη τον γνώρισα διαβάζοντάς τον. Μετά ήθελα να δω πώς σκέφτεται. Πώς αντιδρά. Μετά τον αντιπάθησα, γιατί τα λόγια του δεν ήταν τα δικά μου λόγια. Οι κινήσεις μου δεν ήταν οι δικές του.
Και σιγά σιγά, τον έμαθα. Τον συμπάθησα. Τον κατάλαβα.

Έγινα.. Άγης.
Νομίζω δηλαδή πως ..έγινα Άγης. Γιατί ο Άγης δεν είναι εύκολος άνθρωπος. Και είρων είναι, και ιντριγκαδόρος είναι, και έχει πάντα έναν συγκεκριμένο σκοπό, και δεν το βάζει κάτω, και στο τέλος ρίχνει και τα μπινελίκια του και κάνει αυτό που εκείνος θέλει.
Και δεν ήθελα να είμαι κα-νέ-νας άλλος, παρά μόνο αυτός.

Και οπωσδήποτε ο Άγης θα φορούσε πάντα ένα παπιγιόν.
Και βέβαια θα διάβαζε μόνο ΕΣΤΙΑ.
Και όχι τη σημερινή έκδοσή της, αλλά την παλιά!
Εκείνη που ανοίγει ανάποδα και είναι τελείως ασπρόμαυρη.
Κι όσο για την αγαπημένη του στήλη;
Άαακου 'κει!! Μα θέλει και ρώτημα;
"Πενιές-Είδησούλες-Πεῥίεῥγα" με δασεινόμενο το ῥώ.
ακριβώς στο κέντρο της πρώτης της σελίδας!
Και την αγόραζε κάθε μέρα.

Και τώρα,
παραμονές της παράστασης ..δεν είμαι ο Γαβριήλ.
Δεν τον ξέρω τον Γαβριήλ.
Δεν ασχολούμαι πια μαζί του.
Μα ποιός είν'αυτός;
Δεν τον γνωρίζω αυτόν τον κύριο.

Με λένε Άγη και είμαι καλά.

ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Ζητείται Ψεύτης
Ζητείται Τρόλεϋ
Ζητείται Λογότυπο
Ζητείται Βουλευτής
Ζητείται ΨευτοΘόδωρος
Ζητείται Διαβατήριο(ν)
Ζητούνται Εισιτήρια
Ζητείται "Πολλά Βαρύς και Όχι"
Ζητείται Ξεματιάστρα
Ζητείται "Όχι"
Ζητείται γραφομηχανή
Ζητείται Κούλα επειγόντως!
Ζητείται μία Κυρία, ένας Κύριος και μία..φωνή

ἕπεται συνέχεια..