Ζητείται Τρόλεϋ

Μπορεί να ακουστεί παράλογο, αλλά το πρώτο και το μόνο που κυριολεκτικά ...απαγορεύτηκε σε όλα τα μέλη της Θεατρικής μας Ομάδας από τις πρώτες κιόλας συναντήσεις μας τόν περασμένο χειμώνα ήταν το εξής ένα :

Να μην τολ-μή-σου-με να δούμε την κινηματογραφική έκδοση του έργου του Δημήτρη Ψαθά "Ζητείται Ψεύτης". Και ο Μιχάλης Τεχνίτης, ο συνάδελφος και σκηνοθέτης μας ήταν πραγματικά ανένδωτος σ'αυτό.

Αν και αυτό το "βέτο" στην αρχή μού φάνηκε αδιανόητο, είχε το σκοπό του. "Να διαβάσετε το έργο και να βάλετε στο ρόλο που υποδίεστε τη δική σας προσωπική πινελιά. Κι άστε την ταινία να λέει τα δικά της". Ριψοκίνδυνο ακουγόταν, σήμερα όμως βλέπω πως ήταν ειλικρινέστερο ως προς τα όσα θα ήθελε να πει ο συγγραφέας του έργου στο κοινό του.
Άλλωστε το έργο που προετοιμάζουμε δεν είναι η ταινία αλλά το έργο "Ζητείται Ψεύτης", σωστά;

Ύστερα σκέφτηκα ότι ίσως θα ήταν όντως καλύτερα να μην δούμε την ταινία, προφανώς επειδή η σύγκριση του εαυτού μας σε σχέση με όλα αυτά τα ιερά τέρατα του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να μας... προσγειώσει ανώμαλα, για τους λόγους που δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς.
Όσο περνούσε όμως ο καιρός και είχαμε πλέον αρχίσει να μαθαίνουμε τα λόγια (εδώ είχα χοντρό πρόβλημα) κι όταν κάποτε κάποιο κανάλι πρόβαλε την ταινία, να πω την αλήθεια δεν άντεξα άλλο!! Κάθησα και την είδα (ναι Μιχάλη, το παραδέχομαι. Την είδα τελικά!). Εντάξει, δεν την είδα όλη, αλλά ομολογώ ότι δεν γινόταν να αντισταθώ στον πειρασμό να δω πώς είναι και τι λέει ο κινηματογραφικός (δικός μου) Άγης.

Ε, λοιπόν παιδιά -καμμία σχέση! Άλλες ατάκες , άλλες σκηνές , τέλος πάντων αλλιώς τόν φανταζόμουνα αυτόν τον Άγη να μιλάει, να συμπεριφέρεται, να ρίχνει τις μπηχτές του.
Και όχι μόνο αυτόν, αλλά και όλους τους άλλους ήρωες του έργου.

Έριξα και μια ματιά στο κείμενο που έχασκε παραδίπλα
- άλλα έγραψε ο Δημήτρης Ψαθάς, άλλα πάλι κινηματογράφισε ο Γιάννης Δαλιανίδης.
Και πριν καλά-καλά το καταλάβω, νά'τοι κι οι τίτλοι τέλους για να συνειδητοποιήσω ότι τελικά το σενάριο της ταινίας ήταν διασκευή του έργου και όχι το έργο το ίδιο.

πάτημα στον κάλο, καταμεσίς του τρόλεϋ

Δεν κρύβω ότι... ανακουφίστηκα...

Και γιατί αυτό;
Μα επειδή ευτυχώς δεν θα έχουμε να αναμετρηθούμε με τον Ντίνο Ηλιόπουλο, τον Θανάση Βέγγο ή τη Μάρθα Καραγιάννη του Δαλιανίδη αλλά με τη φαντασία του Δημήτρη Ψαθά που επινόησε τον βουλευτή Θεόφιλο Φερέκη, τη γυναίκα του τη Τζένη, την Πίτσα-Κίτσα-καλλιτέχνη και όλη την παρέα.
Ξεχάστε λοιπόν την ταινία, τη σκηνή με τον λαθραναγνώστη Ψευτοθόδωρο στο τρόλεϋ και ό,τι άλλο θυμάστε από τη διασκευή του Γιάννη Δαλιανίδη.


Κι όσο για τα τεκταινόμενα επί σκηνής :
η "Παραγωγή" αποφάσισε να μην τοποθετήσει κανένα κίτρινο τρόλεϋ του ΗΣΑΠ με τα γνωστά ηλεκτροφόρα κέρατα να τσικνίζουν την ατμόσφαιρα.

Αυτό το σιδηροδρομικό highlight
θα παραμένει εσαεί 'τρόπαιο' της Μιμής Ντενίση..

το θυμάστε;

ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ : Ζητείται Ψεύτης

ἕπεται συνέχεια..