Τουριστικοί Φαινότυποι (Μέρος Β')

Παραλίγο να το ξεχάσω με τη χθεσινή και σημερινή βροχή, αλλά -ναι, η τουριστική περίοδος έχει αρχίσει στη Ρόδο για τα καλά. Αφού τελειώσαμε με τους Φαινότυπους του μέσου Γερμανού, Σουηδού, Φιλανδού, Νορβηγού και Άγγλου τουρίστα, συνεχίζω ακάθεκτος με τους λοιπούς..  

(όποιος θέλει να δει αυτό το πόνημα από την αρχή,

 το Μέρος Α' βρίσκεται εδώ!)

Ο Ιταλικός Φαινότυπος

Αγαπημένος. 

Χαρακτηριστικά του δείγματα ενδημούν στη Ρόδο αμέσως μετά την τούρλα του Αυγούστου, όταν πλέον έχουν γυρίσει στα σπίτια τους όλοι οι υπόλοιποι. Φασαριόζοι, μονίμως ντυμένοι στην τρίχα ανεξαρτήτως ημέρας, ώρας, τόπου και χρόνου. Μιλάει πάντα τραγουδιστά και δυνατά χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος. Σκασίλα του για τις αρχαιότητες, μιας και το κέντρο της Ρόδου σίγουρα τού θυμίζει γνώριμες γωνιές. 

Παρ'όλ'αυτά, δεν δείχνει κανενός είδους νοσταλγία για το παρελθόν, γιατί είναι πολύ απασχολημένος στην Dolce Vita (δεν είναι τυχαίο που ο όρος είναι ιταλικός). Αντιθέτως, έτσι και θελήσει να ..μην φύγει και να μείνει μόνιμα εδώ, το κάνει ευχαρίστως και δέχεται τις μύριες όσες αναποδιές που θα τού τύχουν στο διάβα του με χιούμορ. Αν και το ταυτόσημα της "φάτσας" είναι μύθος, είμαστε "συγγενείς" σε πολλά. 

Η επιτεδευμένη του εξωτερική εμφάνιση, όταν συνοδεύεται από χαμόγελα, αποτελεί τον ορισμό της γοητείας. Στην αντίθετη περίπτωση όμως, κάνει τα νεύρα τσατάλια.. Όπως και νά'χει όμως, ..έχει πλάκα -τι να κάνουμε..

Ο Αμερικανικός Φαινότυπος

Σχεδόν αόρατος. 

Κάνει την εμφάνισή του στα ξαφνικά και για λίγο. Ξεμυτίζει για λίγες ώρες από τα κρουαζιερόπλοια -ακόμα και μες στο καταχείμωνο-, και βολτάρει βιαστικά πάνω-κάτω στην οδό Σωκράτους της Παλιάς Πόλης μπαινοβγαίνοντας στα τουριστικά μαγαζιά που ανοίγουν ειδικά και μόνο γι'αυτόν. Αν και δεν το έχω διαπιστώσει ιδίοις όμμασι, λέγεται ότι ψωνίζει πολύ. Και το μεγαλύτερό του προτέρημα : δεν πολυψειρίζει τις τιμές (νά'ναι καλά το στριμωγμένο ωράριο της ακριβοπληρωμένης κρουαζιέρας).  Εξαιρετικά αμήχανος, καθότι έξω απ'τα νερά του. Κι αυτό τον κάνει συμπαθή.

Όπως και νά 'χει πάντως, οι εξ Αμερικής τουρίστες καλό θα ήταν να βάλουν τη Ρόδο στο πρόγραμμά τους για περισσότερες μέρες στο μέλλον, όχι τίποτα -για να'χουμε να γράφουμε περισσότερα την επόμενη φορά..  (καλωσήρθε το Δολλάριο και οι Θείες από την Αμερική)

Ο Ρωσικός Φαινότυπος

Οι κακές γλώσσες έχουν πει πολλά και έχουν υπονοήσει ακόμα περισσότερα. Ίσως γι'αυτό το λόγο, ο Ρωσικός Φαινότυπος είναι ο πιο ενδιαφέρων των τελευταίων ετών. 

Λέγεται ότι ξοδεύουν πολλά. Λέγεται επίσης ότι έχουν να ξοδέψουν ακόμα περισσότερα. Κυκλοφορούν περισσότερο το βράδυ, δεν χάνουν τον καιρό τους και ό,τι θέλουν το θέλουν τώρα, ατάκα κι επιτόπου. Απαιτητικοί, έως ιδιότροποι. Μουρτζούφληδες, έως και θυμωμένοι. Αλλά το χρήμα ρέει εδώ και τώρα, και περί τούτου ουδείς παραπονείται. 

Λέγεται ότι είναι και καλοί χριστιανοί, αλλά γι'αυτό δεν έχω να πω πολλά. Ο ιδιαίτερος αυτός Φαινότυπος δεν ενδημεί στις Μονές... Τουναντίον μάλιστα! 

Το μόνο σίγουρο : δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα..

Ο Τουρκικός Φαινότυπος

Σινιαρισμένος, φορτωμένος με ψώνια, και γενικώς : Φοράει Μάρκες Παντού, απ'την κορφή ως τα νύχια. Εμφανίζεται με μαζικότητα στις μουσουλμανικές θρησκευτικές γιορτές, ενώ τρώει, πίνει και ξοδεύει μετά μανίας όπου κι αν βρίσκεται. 

Κούρεμα, χτένισμα, ξύρισμα -πρωί βράδυ στην τρίχα. Κυκλοφορούν κατά οικογένειες και οπωσδήποτε θα κάνουν πολλές γυροβολιές στην Παλιά Πόλη της Ρόδου. Δεν μένουν πολλές μέρες, αλλά οι περισσότεροι θα ξαναγυρίσουν κατά πάσα πιθανότητα του χρόνου. Το μεγαλύτερό τους προτέρημα : δεν κουράζουν τα γκαρσόνια (μιας και ξέρουν τι παραγγέλνουν) και είναι εξαιρετικά φιλικοί. 

Ο Τουρκικός Φαινότυπος συμπίπτει 100% με τον φαινότυπο του Κωνσταντινουπολίτη της συνοικίας Nisantasi - ομώνυμο του αθηναϊκού Κολωνακίου. Και με το όλο κλίμα μας, ταιριάζει μια χαρά. 

Α, όλα κι όλα! Το σωστό να λέγεται.

Ο Ισραηλινός Φαινότυπος

Παντός καιρού. Ειδικά τη χρονιά που μάς πέρασε, δεν μάς εγκατέλειψε ποτέ.
Οι απόψεις για τον ισραηλινό τουρίστα διίστανται. Ψοφάει για τις πολυεθνικές αλυσίδες ρούχων, δεν δείχνει όμως να ενθουσιάζεται για τα ντόπια μαγαζιά. Πάντως, αν κάπου τούς στρώνουν τα κόκκινα χαλιά είναι στα μπουζούκια, όπου έχουν και τις καλύτερες θέσεις. Αυτός ο εξαιρετικά παρεξηγημένος φαινότυπος ενδημεί κυρίως στο Καζίνο (πού αλλού;). Τζογαδόρος μέγας! -μιας και στο Ισραήλ το σπορ απαγορεύεται δια νόμου-. 

Το μεγαλύτερό του προτέρημα : η παρουσία του χειμώνα-καλοκαίρι, και κυρίως κατά τις εβραϊκές γιορτές που είναι κινητές, κι έτσι μάς ξαφνιάζουν. Το χειρότερό τους : το δίχως όρια παζάρι στις τιμές όπου κι αν βρίσκονται και για ό,τι θα ήθελαν να αγοράσουν (μέχρι και στα ποτά στα μπαρ... καταντράπηκα τις προάλλες για λογαριασμό τους). Και τελικά, δεν φημίζονται για την ανοιχτοχεριά τους. 

Μήπως θα πρέπει να ανεβάσουμε λίγο τις τιμές στην διαμονή, να ανέβει λιγουλάκι και το έρμο το επίπεδο; Τι λέτε;

Ο Ελληνικός Φαινότυπος

Ο μεγάλος απών. 

Αλλά, πάλαι ποτε, ο καλύτερος όλων. 

Ξόδευε, γέλαγε, αγόραζε, έπινε, ξενύχταγε, ξαναρχότανε και ήταν γενικώς 'έξω καρδιά'. Τώρα, πάνε αυτά. Άφαντος.  

Τον ξεχάσαμε και μάς ξέχασε κι αυτός. Και δεν φταίει μόνο η κρίση. Ανέκαθεν πανάκριβη η μετακίνηση από την ηπειρωτική Ελλάδα μέχρι τα μέρη μας. Οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες έχουν τα χάλια τους και παλιότερα οι αεροπορικές κρατήσεις άκρως προβληματικές. 

Δεν τον αδικώ που δεν μάς έρχεται πια. Δεν αποκλείεται κι εμείς να τον σνομπάραμε αρκετά. Επειδή όμως η φύση απεχθάνεται τα κενά, παρατηρείται φέτος το φαινόμενο πρώην έλληνες τουρίστες από τον βορρά, να έχουν βρει δουλειά στα μέρη μας για την τουριστική περίοδο. 

Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό..

Διάολε, θά'ρθουν καλύτερες μέρες.. 

Πού θα πάει.. δεν μπορεί..

έπεται συνέχεια....