Τουριστικοί Φαινότυποι (Μέρος Α')

Δεν είναι μυστικό - Η Ρόδος είναι ένα μέρος τουριστικό.

Και σ'όλους εμάς που γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε σ'αυτή τη γωνιά της Ελλάδας, αυτός ο μόνιμος συγχρωτισμός με χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο, αναμφίβολα μάς έχει δώσει πολλά. Και δεν μιλάω ούτε για λεφτά ούτε για εξώγαμα (ναι, είναι μεγάλη μας τιμή να κατέχουμε επάξια εις τους αιώνας των αιώνων τον αθάνατο όρο "ροδίτικο καμάκι", τη στιγμή που όλα τα άλλα νησιά μάς ακολουθούν τελευταία και καταϊδρωμένα).

Δεν ξέρω εάν η φετινή τουριστική περίοδος θα μάς σώσει -μάλλον όχι καθ'όπως φαίνεται-. Δεν ξέρω εάν θα γεμίσει το νησί με συνάλλαγμα -καιρός να ξανασυνηθίζουμε τον ξεχασμένο αυτόν όρο σιγά σιγά-. 

Το μόνο για το οποίο βάζω το χέρι μου στη φωτιά είναι ότι το αθάνατο Ροδίτικο Know-How σε ό,τι αφορά τον Φαινότυπο κάθε τουρίστα δεν πρόκειται κανείς να μάς το πάρει απ'τα χέρια μας! Είτε θα έρθουν οι τουρίστες είτε όχι, οι Ροδίτες ξέρουμε καλύτερα από κάθε άλλον το Who-Is-Who κάθε κατόχου διαβατηρίου που πατάει το ποδάρι του φάτσα-κάρτα στο μαχαλά μας.

Ας δούμε λοιπόν τον Φαινότυπο του μέσου ξένου Τουρίστα, προς γνώσιν και συμμόρφωσίν μας. Ένα θέμα που μόνο ένα ροδίτικο μπλογκ θα μπορούσε να το χειριστεί με αξιώσεις.

Αρχίζω λοιπόν :

ο Γερμανικός Φαινότυπος

Αυτός ο πολύ ενδιαφέρων φαινότυπος θα μπορούσε να συνοψισθεί με την πασίγνωστη φράση : We love to hate him. Συνεπέστατος στις κρατήσεις του, κυρίως μεσήλικας, προτιμά τα πεντάστερα ξενοδοχεία και γενικά δεν επιφυλλάσσει πολλές εκπλήξεις. Αντιμετωπίζει με συγκρατημένες εκφράσεις τυχόν φουσκωμένους λογαριασμούς, καπνίζει όπου επιτρέπεται, δεν καπνίζει όπου δεν επιτρέπεται, είναι νομοταγέστατος σε όλα και γενικώς τρώει πολύ. Ακολουθεί κατά γράμμα το όποιο πρόγραμμα εκδρομών, ξυπνάει νωρίς για να μην χάσει το πρωινό του, και σε γενικές γραμμές δεν ξενυχτάει. 

Λατρεύει την ηλιοθεραπεία, όχι όμως και το κολύμπι. Παρατηρεί με κατανόηση τους κακούς δρόμους και το κακό σέρβις που θα βρει στο διάβα του. Και εννοείται : θεωρεί τουλάχιστον αυτονόητο πως όλη η ανθρωπότητα οφείλει να γνωρίζει γερμανικά, μιας και ο μέσος γερμανός δεν ξέρει ξένες γλώσσες. 

Το μεγαλύτερό του όμως προσόν είναι ότι έτσι και ευχαριστηθεί, είναι ικανός να κάνει τις διακοπές του στο ίδιο μέρος, στο ίδιο ξενοδοχείο, ει δυνατόν - στο ίδιο δωμάτιο! Κι όσο ξινός κι αν φαίνεται, τελικά δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας αυστηρός κριτής. Κι αν τα τεστ περάσουν επιτυχώς, αποτελεί την πλέον σίγουρη επένδυση ..! Τις εποχές μάλιστα που το Δυτικογερμανικό Μάρκο μεσουρανούσε, οι Γερμανοί Τουρίστες γίνονταν μέχρι και αξιολάτρευτοι, μιλάμε..

ο Σουηδικός Φαινότυπος

Μεγάλο κεφάλαιο! Είναι να μην πατήσει το πόδι του ο Σουηδός, αλλά έτσι κι έρθει, πάει έμεινε! Κι όχι μόνο αυτό. Αμέτρητα τα δράματα της ξανθιάς ψηλής σουηδέζας που έκλεισε σπίτια, αμέτρητα όμως και τα σπίτια που ..άνοιξε! Και ξαφνικά, εκεί που όλα τα ροδιτάκια στις παρελάσεις ήταν κοντά και μαυριδερά, ξαφνικά νἀ'σου το σουηδέζικο γονίδιο να κάνει τη διαφορά.

Ανεκτικός σε όλα, χαμογελαστός, καλός πότης αλλά με στυλ, υπομονετικός και αποφασισμένος να περάσει καλά, ο κόσμος να χαλάσει. Χωρίς πολλές απαιτήσεις στο φαγητό, καλόβολος σε όλα του. Και ειδικά οι σουηδέζες, πάνω απ'όλα ερωτεύσιμες και έτοιμες ακόμα και για γάμο ανά πάσα στιγμή. Καθόλου αδιάφορος στα ιστορικά μνημεία, αλλά όχι εις βάρος της διασκέδασής του. Κι αν χάσει και κανένα πρωινό, δεν το κάνει θέμα. Το μεγαλύτερο προσόν - φιλέλληνας χωρίς δεύτερες κουβέντες, και για πολλούς και ποικίλους λόγους.. 

ο Φιλανδικός Φαινότυπος

Παντελώς ασύμβατος με τον Σουηδικό Φαινότυπο (η αντιπάθεια αμοιβαία!) , αλλά τι μάς νοιάζει εμάς; 
Η φράση που τού ταιριάζει περισσότερο είναι το γνωστό "Μη μου τους κύκλους τάραττε!". Αν θες να ξαναδείς τον φιλανδό τουρίστα να ξανάρχεται στο μαχαλά σου ξανά και ξανά, δεν έχεις παρά να τού δώσεις την ψευδαίσθηση ότι δεν κουνήθηκε ρούπι από τη γειτονιά του. Θέλει λίγα, ευχαριστιέται πολύ και έχει τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο να σού το δείχνει. Και για να γίνω σαφέστερος : αν έχει την μπύρα του το πρωί, την μπύρα του το μεσημέρι και την μπύρα του το βράδυ - το ζήτημα θεωρείται λήξαν. Στρατοπεδεύει σ'όποιο μπαρ δει τη σημαία του. Αδιαφορεί για τις εκδρομές, δεν είναι περιπετειώδης και θέλει να κάνει τη ζωή του από απλή έως απλούστερη. Αν μπερδευτεί στο φαΐ και κυρίως στο ποτό, τον έχασες. Αν τού'χεις και την εφημερίδα του από το Ελσίνκι από δίπλα απ'το τραπέζι του, μόλις απέκτησες έναν πιστό φίλο. Θα έρθει και θα ξανάρθει ξανά και ξανά, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Και θα παραγγείλει την ίδια μπύρα, την ίδια ώρα και στο ίδιο κάθισμα του ίδιου μπαρ. Αγαπά την Ελλάδα και όσες φιλανδέζες έμειναν εδώ, έγιναν πιο Ροδίτισες κι απ'τις Ροδίτισες. 

Με λίγα λόγια, αξιολάτρευτος φαινότυπος. Και μακάρι να ήταν όλοι έτσι.

 
ο Νορβηγικός Φαινότυπος

Άσπονδοι εχθροί του : οι Σουηδοί. Και σνομπάρει έντονα ο,τιδήποτε Φιλανδικό, έμψυχο και μη.. Αλλά (και πάλι) τι μάς νοιάζει εμάς;

Σε γενικές γραμμές, ισχύουν όλα τα παραπάνω, αν και ομολογουμένως περισσότερο απόμακροι από τους ομοειδείς σκανδιναβικούς φαινότυπους. Δεν φοβούνται τις εκπλήξεις, αν και δεν εκδηλώνουν εύκολα τα συναισθήματά τους. Σε γενικές γραμμές δεν τσιγκουνεύονται στα χαμόγελα. Πάντως, ακόμα κι αν την επομένη δείξουν πως δεν σε ξέρουν -μην το πάρεις προσωπικά : Η ζέστη των 25 βαθμών είναι γι'αυτούς καύσωνας... 

Δεν είναι οι αγαπημένοι μου, ίσως επειδή έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά με τους Σουηδούς και τους Φιλανδούς, όσο κι αν θεωρούν ότι διαφέρουν ριζικά από τους άλλους.. Το μεγαλύτερο προσόν τους : στέκονται στο ύψος τους και δεν προβληματίζουν κανέναν. Οπότε.. ok.

ο Αγγλικός Φαινότυπος

Οι απόψεις διίστανται. Και ίσως όχι άδικα.

Δεν ξέρω με τι tour operators έχουμε μπλέξει, πάντως εάν όλη η Μεγάλη Βρετανία κατοικείται από έναν τέτοιο φαινότυπο, δεν μπορώ να καταλάβω από πού προέρχεται τόσο τουπέ. Από πού ν'αρχίσω και πού να τελειώσω; Από την απαράδεκτη συμπεριφορά; Από τα δημόσια ξεβρακώματα στο Φαληράκι; Από το στραβομουτσούνιασμα επί παντός επιστητού; Από την κακογουστιά στο ντύσιμο; Από τη μιζέρια όταν έρχεται η λυπητερή στο σουβλατζίδικο; Από πού; 

Ας όψεται η οικονομική κρίση αλλά και η δυσδιάκριτου γούστου σεξουαλική λιγούρα, εγχώρια και μη. Είπαμε, μπορεί να είμαστε ένας λαός φιλόξενος, αλλά η αλήθεια καλό είναι να λέγεται πότε πότε..

έπεται συνέχεια...