η σβάστικα των Χριστουγέννων

Τα φετινά Χριστούγεννα κυλούν ανέμελα στη Σουηδία του 2011, μία χώρα που δεν την άγγιξε η κρίση της Ευρωζώνης, αφού ποτέ της δεν αποχωρίστηκε το εθνικό της νόμισμα. Η σουηδική ειδησεογραφία δείχνει να έχει τελείως διαφορετική ατζέντα από αυτήν των άλλων κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είτε άμεσα είτε έμμεσα απασχολούνται με τη γερμανική οικονομική διείσδυση και τις επιπτώσεις των αποφάσεων του Βερολίνου. 

Και όμως, παρά τη σκανδιναβική της ευδαιμονία, στα φετινά Χριστούγεννα το θέμα "Γερμανία" δεν αφήνει αδιάφορη τη σουηδική κοινή γνώμη, κι ας συνεχίζουν οι εκεί τραπεζικές καταθέσεις να βρίσκονται στο απυρόβλητο της γερμακρατούμενης Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. 

Αφορμή : μία σημαία-σύμβολο. 

Αυτή της πάλαι ποτε ναζιστικής Γερμανίας.

ο μικρός σουηδός Karl-Bertil Jonsson

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, στο παιδικό χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα της κρατικής σουηδικής τηλεόρασης περιλαμβάνεται  το κλασικό παραμύθι "Η Παραμονή των Χριστουγέννων του Καρλ-Μπέρτιλ Γιόννσον" ("Sagan om Karl-Bertil Jonssons Julafton"), η πιο διάσημη σουηδική τηλεοπτική εκπομπή κινουμένων σχεδίων, παραγωγής 1975, που προβάλλεται από την κρατική SVT κάθε Χριστούγεννα.. 

(Δείτε ολόκληρη την ταινία, πατώντας εδώ)

Η ιστορία είναι απλή : 

Ο μικρός Καρλ-Μπέρτιλ είναι ο μοναχογιός μιας πλούσιας οικογένειας της Στοκχόλμης. Κάποια Χριστούγεννα βρίσκει τα πακέτα με τα δώρα που προορίζονταν για τους εύπορους φίλους τους. Τα παίρνει, αλλάζει τις διευθύνσεις και τελικά τα πλούσια δώρα καταλήγουν στα χέρια των φτωχών ανθρώπων της πόλης για να τούς δώσει λίγη χαρά. Ο πατέρας του, όταν αντιλαμβάνεται τα καμώματα του γιου του, τον αναγκάζει να πάει αυτοπροσώπως στους φίλους τους και να τους εξηγήσει ότι εκείνος φταίει που δεν έφθασαν τα χριστουγεννιάτικα δώρα στους σωστούς παραλήπτες. Αντί όμως να τον κατσαδιάσει η αφρόκρεμα της κοινωνίας της Στοκχόλμης, ο μικρός Καρλ-Μπέρτιλ παίρνει από όλους θερμά συγχαρητήρια.

Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο σενάριο του διδακτικού αυτού παιδικού παραμυθιού, αλλά σε κάποια λιγοστά καρέ αυτής της σουηδικής ταινίας κινουμένων σχεδίων: Το παραμύθι διαδραματίζεται στα χρόνια που η Γερμανία διοικείτο από τους Ναζί, και έτσι όταν κάποια στιγμή φαίνεται στην ταινία ένα σκοινί με σημαιούλες της Ευρώπης, ανάμεσά τους κυματίζει και η σημαία της ναζιστικής Γερμανίας.

Φέτος λοιπόν, 36 χρόνια από την πρώτη τηλεοπτική προβολή της "Παραμονής των Χριστουγέννων του Καρλ-Μπέρτιλ Γιόννσον" αλλά και ..66 ολόκληρα χρόνια από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η κοινή γνώμη της Σουηδίας προβληματίζεται εάν και κατά πόσον είναι σωστό να "μπαίνει στα σπίτια" των σουηδών τηλεθεατών ένα ναζιστικό σύμβολο, και δη ανήμερα τα Χριστούγεννα -έστω κι αν αυτό απεικονίζεται για μόνο τρία δευτερόλεπτα..

το τρίτο και τελευταίο μέρος της σουηδικής ταινίας κινουμένων σχεδίων

το επίμαχο σημείο : από το 4'28'' έως το 4'32''

Το 2011 δεν αποκλείεται να μείνει στην ιστορία των ελληνικών ΜΜΕ ως το πιο αντιγερμανικό όλων των ετών που ακολούθησαν το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι αναγωγές που συνέδεσαν την παρουσία της Τρόικας στην Αθήνα με αυτήν της Γερμανίας των Ναζί ήταν πάμπολλες και η φράση "Γερμανική Κατοχή" έδινε κι έπαιρνε όλους τους μήνες που μας πέρασαν. 

Αυτό όμως το καθαρά αντιγερμανικό φαινόμενο δεν ήταν αποκλειστικά ελληνικό. Παρόμοιος έντονος αντιγερμανισμός επανεκδηλώνεται σε όλες τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βρίσκονται αντιμέτωπες με τα σκληρά μέτρα που εισηγείται η μόνη κυρίαρχη οικονομία της Γηραιάς Ηπείρου. 

Άραγε η γερμανική σύγχρονη πανευρωπαϊκή επανακυριαρχία αδικεί έναν ολόκληρο λαό ή μήπως επανεπιβεβαιώνει τις προτεραιότητες και τους στόχους μίας ισχυρής κρατικής οντότητας και οικονομίας -εν προκειμένω της γερμανικής- ; 

Η σημερινή 'Ενωμένη Ευρώπη' και τα ιδεώδη περί ευμάρειας, δημοκρατίας και αλληλοσεβασμού ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς είναι τελικά δυνατόν να εμπεδωθούν από τους απλούς πολίτες των κρατών-μελών της Ένωσης ή μήπως τελικά τίποτα ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει στον τρόπο που βλέπουμε ο ένας τον άλλον; 

Μήπως η κρίση του Ευρώ θα αποτελέσει την αφορμή να δούμε εάν οι λαοί της Γηραιάς Ηπείρου είναι πραγματικά σε θέση να αποβάλλουν τις σκληρές αναμνήσεις του παρελθόντος και τις αμοιβαίες προκαταλήψεις τους προχωρώντας μαζί και μπροστά ή μήπως τελικά το 2011 ήταν απλώς μία ουσιαστική επιστροφή σε μια πολλαπλώς διαιρεμένη Ευρώπη;

Και εν τέλει, είναι ικανή η Ευρωπαϊκή Ένωση με την παρούσα της διάρθρωση, να αλλάξει βασικά στερεότυπα και να αποτελέσει πραγματική ευκαιρία για κάτι καλύτερο στον ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό ή δεν ήταν τίποτε άλλο από μια ευκαιρία των καιροσκόπων να πλουτίσουν εις βάρος των αφελών; 

Ερωτήσεις αναπάντητες.