Ουτσουντζού Προγκραμμά..

Είναι παρατηρημένο ότι η επέλαση των τουρκικών σήριαλ στην ελληνική τηλεόραση από τη μια έχει δημιουργήσει φανατικούς εχθρούς αλλά και -όπως φαίνεται από τα ποσοστά τηλεθέασης- εξίσου φανατικούς θεατές και υποστηρικτές. Ανεξάρτητα από το χαμηλό τους κόστος αλλά και από την έτσι κι αλλιώς 'μαγεία' που πάντοτε ασκούσε στην ελληνική κοινή γνώμη ο,τιδήποτε είχε να κάνει με τη Μικρά Ασία, όπως και να το κάνουμε κάθε τι καινούργιο ασκεί ξεχωριστή γοητεία στο τηλεοπτικό κοινό, παγκοσμίως.

Κακά τα ψέμματα : η μανία των τουρκικών σήριαλ δεν είναι τίποτα άλλο παρά ακόμα μία παιδική αρρώστια που απ'ό,τι φαίνεται, πρέπει να περάσει το ελληνικό τηλεοπτικό κοινό. Αρκεί να θυμηθούμε τις συνεχόμενες τηλεοπτικές μεταφορές των μυθιστορημάτων του Γρηγορίου Ξενόπουλου της πάλαι ποτε ΥΕΝΕΔ, αργότερα τα νεοελληνικά σήριαλ της άχαρης "πράσινης" εποχής της τηλεόρασης του '80, μετά ήρθαν τα λεγόμενα 'μεσοαστικά' δήθεν χιουμοριστικά επεισόδια τύπου "Ρετιρέ".. Μετά ήρθαν οι σαπουνόπερες με πρώτη και καλύτερη την αλήστου μνήμης "Τόλμη και Γοητεία", με φυσικό επακόλουθο τα αντίστοιχα δικά μας (ποιός θυμάται τη λαίλαπα της "Λάμψης" και τις απομιμήσεις της;), που και αυτά έδωσαν με τη σειρά τους τη γνωστή συνταγή του σύγχρονου ελληνικού sitcom -που απαιτούσε την ύπαρξη ενός σπιτιού και πολλών συγκατοίκων ή γειτόνων που ανοιγόκλειναν πόρτες ίσα ίσα για να δικιολογηθεί κάποια στοιχειώδης πλοκή και πολλά -μα πάρα πολλά όμως!-διαφημιστικά διαλείμματα.. Και τέλος, φτάσαμε στο άρτιο καλλιτεχνικά αλλά τραγικά  καταθλιπτικό "Νησί", που επιτέλους έκανε τους έλληνες τηλεθεατές να αποκτήσουν την ευτυχή ψευδαίσθηση ότι επιτέλους εκείνοι βλέπουν από τον καναπέ τους κάποιους άλλους να ζουν σε γκέτο λεπρών, ξεχνώντας για λίγο το γκέτο που οι ίδιοι χτίσαμε για τον εαυτό μας (οράτε Ειδήσεις..). 

Και κάπως έτσι, φτάσαμε στη σημερινή τουρκόφωνη τηλεψυχαγωγία..

Ανάλογες παιδικές ασθένειες βιώσαμε όμως και στο ραδιόφωνο. 

Το Πρώτο, το Δεύτερο και το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ έδωσαν τη θέση τους στη λεγόμενη 'Ελεύθερη Ραδιοφωνία' που επιτέλους μιλούσε χωρίς τη βούλα και την έγκριση του εκάστοτε αρμόδιου Υπουργείου. Αλλά με τα χρόνια δυστυχώς καταλήξαμε στο παλιό αγαπημενο, γνωστό και πανάρχαιο ρητό  
"ουκ εν τω πολλώ το ευ".. 

Κι έτσι φτάσαμε στο σημείο οι θεματικοί μουσικοί σταθμοί να έχουν σήμερα το μεγαλύτερο μερίδιο ακροαματικότητας -μιας και δυστυχώς οι ειδήσεις και η πολλή ενημέρωση τελικά βλάπτουν σοβαρά την υγεία..

Εμείς, στην παραμεθόρια Ρόδο, όταν η υπόλοιπη χώρα είχε να διαλέξει ανάμεσα στα ραδιοφωνικά προγράμματα της ΕΡΤ ή στα ραδιοσήριαλ σε συνέχειες της ΥΕΝΕΔ, είχαμε το προνόμιο να ακούμε από τη συχνότητα 96 των FM το τρίτο πρόγραμμα της τουρκικής ραδιοφωνίας -το λεγόμενο "Ουτσουντζού Προγκραμμά" -και δεν υπάρχει ούτε ένας Ροδίτης της ηλικίας μου που να μην έχει γελάσει τουλάχιστον μία φορά, ακούγοντας εκείνη την γυναικεία φωνή να προφέρει με νάζι αυτό το "Ουτσουντζού" (κι ας μην επεκταθώ, πιστεύω με πιάνετε..)-. 

Και όμως, από εκείνον τον σταθμό οι περισσότεροι από μας είχαμε την πρώτη μας επαφή με την κλασική μουσική και κυρίως την τζαζ -ένα είδος που μονίμως η ελληνική ραδιοφωνία (ελεύθερη ή μη) σνόμπαρε επιδεικτικά. Και με τα χρόνια κατάλαβα επιτέλους ότι αυτή η αστεία φράση "Ουτσουντζού Προγκραμά" δεν σήμαινε τίποτε άλλο παρά το τελείως α-σέξουαλ "Τρίτο Πρόγραμμα" στην τουρκική του έκδοση και γλώσσα.

Ακούγεται περίεργο, αλλά είναι αληθινό : 

Δεν θα είναι υπερβολή να πω ότι η συμβολή του ραδιοφωνικού σταθμού TRT3 ήταν μοναδική, αφού μόνο εκείνο "έμαθε" πολύ κόσμο στη Ρόδο να ακούει κλασική μουσική και τζαζ -κι ας συνειδητοποιούσε χρόνια αργότερα ότι τελικά οι τούρκοι εκφωνητές πρόφεραν τελείως , μα τελείως λάθος τα ονοματεπώνυμα των κλασικών συνθετών. 

Η χθεσινή είδηση περί δραστικού περιορισμού της εμβέλειας του θρυλικού πλέον TRT3 δεν σάς κρύβω ότι μού έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Η απόφαση για τη μείωση των αναμεταδοτών αυτού ειδικά του σταθμού δεν οφείλεται σε κάποιο πρόγραμμα 'οικονομικής εξυγίανσης' της κρατικής ραδιοφωνίας της γείτονος.

Όπως γράφτηκε χθες στις τουρκικές εφημερίδες, αιτία για αυτόν τον ..άγριο υποβιβασμό του μοναδικού 'εκλεκτικού' ραδιοφωνικού σταθμού της Τουρκίας υπήρξε μια δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της TRT , σύμφωνα με την οποία το 92,3% των Τούρκων σήμερα δεν ακούει κλασική μουσική, ενώ το 82,2% δεν ακούει καν ροκ! 

Οι συνολικά 80 αναμεταδότες του TRT3 που κάλυπταν σχεδόν όλη τη χώρα των 80 περίπου εκατομμυρίων, κατά τα τελευταία τρία χρόνια σίγησαν και αναμεταδίδουν πλέον το δημοφιλέστατο TRT-Türkü και το ακόμα πιο hard-core TRT Nağme , με δημοτικά και τουρκοπόπ χιτ αντίστοιχα.. 

Όσο για το.. 'ψηλομύτικο' TRT3 ακούγεται πλέον σε τουριστικότερες περιοχές της χώρας (μετρημένες στα δάχτυλα) και βέβαια στην Κωνσταντινούπολη -πάντοτε όμως 'κρυμμένο' σε συχνότητες που μόνο οι πολύ φανατικοί ακροατές του μπορούν να αντέξουν τις πνιγηρές αμανετζίδικες παρεμβολές..

Το γενικό αντιδυτικό trend που μαστίζει την τουρκική κοινωνία τελευταία βρήκε ως εύκολο θύμα τη μοναδική εναλλακτική ραδιοφωνική γωνιά των ερτζιανών της. Απώλεια όμως μεγάλη και για μας εδώ στην παραμεθόριο, όπου τα ελληνικά ραδιόφωνα δεν δείχνουν να έχουν ποιοτικότερες  προτεραιότητες.  

Κι όποιος καταφέρνει να ακούσει καθαρά και χωρίς παρεμβολές την -έστω απελπιστικά κονσερβοποιημένη και αποστεωμένη- ΕΡΑ3 , παρακαλώ να σηκώσει το χέρι ψηλά! Nα το δω!...