Στη δεκαετία του '90 είχαν κάνει δειλά-δειλά το ντεμπούτο τους.
Στη δεκαετία των '00 είχαν κατακλύσει τις τηλεοπτικές μας οθόνες.
Ακόμα να καταλάβατε για τι πράγμα μιλάω;
Μα φυσικά, για τις πάμπολλες εκπομπές γκουρμέ μαγειρικής.
Φαγητά άγνωστα. Φαγητά που στερούνταν ονόματος. Φαγητά που για να τα περιγράψεις θα έπρεπε να πεις όοοοοοολη τη διαδικασία προετοιμασίας, παρασκευής, βρώσης και πόσης. Υλικά που ούτε καν οι ίδιοι οι τηλεμάγειροι κι οι τηλεμαγείρισσες δεν ήξεραν να τα προφέρουν σωστά. Πλήθος και τα ορθογραφικά λάθη των ελληνικών ταμειακών μηχανών στα delicatessen της Ψωροκώσταινας -το διαπίστωνες στις μηχανογραφημένες αποδείξεις, όταν δεν είχες τι να κάνεις και χάζευες σαν γνήσιος ευρωπαίος πια αυτές τις εξαιρετικά λακωνικές διψήφιες τιμές σε ευρώ, χωρίς εκείνες τις βαλκανικές good-old δραχμικές χιλιάδες..
Τα πράγματα άλλαξαν πολύ από τότε.
Η τηλεόρασή μου δεν ανάβει πια. Χάλασε από την αχρησία. Μού πιάνει χώρο στο σπίτι και δεν ξέρω γιατί την κρατάω ακόμα εδώ μέσα. Άλλωστε, όσες συνταγές κι αν άκουσαν τ'αυτιά μου είτε ως φοιτητής, είτε ως φαντάρος (μπορεί στο φυλάκιο να μην είχαμε όπλα της προκοπής -Μενεγάκη όμως είχαμε!) -τελικά να μαγειρεύω τόσο delicatessen δεν έμαθα ποτέ μου.
Και τώρα πλέον, σε καιρούς κρίσης, ας παραδεχτούμε ότι το ευρωπαϊκό γκουρμέ à la grecque (αυτή ήταν άραγε η πολυδιαφημισμένη 'νέα ελληνική κουζίνα';) αρχίζει να αποτελεί σιγά σιγά μια μακρινή ανάμνηση. Μία ανάμνηση όμως, που στη δική μου περίπτωση δεν θα μπορέσει ποτέ να μετεξιλχθεί σε νοσταλγία.
Ποτέ δεν τα κατάλαβα όλ'αυτά.
Ποτέ δε λιμπίστηκα αυτές τις δήθεν σάλτσες που γέμιζαν με ψεύτικα χρώματα τα πιάτα με αυτά τα τόσο περίεργα σχήματα. Ποτέ δε ζήλεψα όσους περίμεναν στην ουρά να στοιβαχτούν στα μαγαζιά με τους περίτεχνα σχεδιασμένους τιμοκαταλόγους, που για να καταλάβεις τι θα παραγγείλεις σού έδιναν και ..Γλωσσάρι για να μην ρωτάς τους σερβιτόρους τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά (Ναι, αυτό το τελευταίο ειδικά, μού συνέβη εν Ρόδω -και δεν θα το ξεχάσω ποτέ).
Για τους νοσταλγούς του φραγκοβλάχικου γκουρμέ όμως, βρήκα ένα βίντεο που ίσως τούς δώσει μερικές καλές ιδέες, ειδικά τώρα που τα πάμπολλα αγορασμένα/δανεισμένα άχρηστα πράγματα που τούς περιβάλλουν, ναι μεν ταιριάζουν στους δανεισμένους τοίχους των σαλονιών τους, έχουν όμως ένα μεγάλο μειονέκτημα : Δεν τρώγονται.
Και ξέρετε πόσοι τέτοιοι νοσταλγοί υπάρχουν ακόμα;
Μα πάρα πολλοί.. Όσα και τα αντικείμενα που στοιβάχθηκαν γύρω τους
..χωρίς λόγο
Καλή σας όρεξη!
(η δικιά μου έχει κοπεί πια, έτσι κι αλλιώς)
8 σχόλια:
Χαχαχαχα! Ιδιοφυές το βιντεάκι! Μου άνοιξες την όρεξη! :-ΡΡΡ
Καλημέρα Γαβριήλ!
Όπως αντιλαμβάνεσαι, δεν μπορώ να αποφύγω τον σχολιασμό!
delicatessen = λιχουδιές ή εκλεκτά τρόφιμα!!
Δεν είναι, το περίπλοκο φαγητό, όπου δεν καταλαβαίνω, τι τρώω, είτε γιατί είμαι άσχετος, είτε γιατί η πρωτογενής ύλη, είναι τόσο χάλια, που ο μάγειρας, έχει χρησιμοποιήσει τα "κέρατα" του, για να βγάλει βρώσιμο αποτέλεσμα!
Δεν είναι οι τηλεμάγειρες, οι οποίοι προσπαθούν να εντυπωσιάσουν, ώστε να αποκατασταθούν επαγγελματικά!
Οι σχετικές καλές εκπομπές, δείχνουν διάφορες τεχνικές μαγειρικής και πως πρέπει να χρησιμοποιήται το κάθε υλικό, με τον σωστό τρόπο!
Για άλλη μία φορά, σε αυτήν την χώρα, χωρίς να υπάρχει η ανάλογη κουλτούρα φαγητού και παιδεία, χρησιμοποιήθηκαν άγνωστες έννοιες (λανθασμένα κατά την άποψή μου)προς χάρην εντυπωσιασμού του κάθε βλαχοέλληνα, που έπιασε πέντε φράγκα και αποποιήθηκε την ελληνική κουζίνα, για να φάει σούσι και άλλα πολλά, τα οποία δεν γνώριζε και με το λάθος τρόπο!
Στην πλειοψηφία των εστιατορίων στην Ελλάδα, αυτό που σου προσφέρουν, δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που πρέπει, αλλά πρέπει να γνωρίζεις, για να το αναγνωρίσεις!
delicatessen είναι, απλά αγνά υλικά, που δείνουν εξαιρετικό αποτέλεσμα, αν γνωρίζεις, πως να τα χειριστείς! Απλά πράγματα, απλές γεύσεις!
Τουλάχιστον τώρα, εν μέσω κρίσης, θα έπρεπε να φροντίζουμε για την ποιότητα αυτών που καταναλώνουμε οπουδήποτε (εστιατόρια, μπαρ, σπίτι κλπ.), γιατί θα είναι και σχεδόν η μοναδική ευχαρίστηση, που θα μας απομείνει. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο!
Ζήτω η ηδονή της γεύσης!!
Γιώργο, ζήτω η ηδονή γενικώς!
Το κείμενο έφερε ως παράδειγμα το φαγητό για τον τρόπο ζωής που υιοθετήθηκε σε καιρούς ευδαιμονίας με δανεικά. Εννοείται πως δεν έχω τίποτα εναντίον του γκουρμέ φαγητού καθαυτού.
Και σε ευχαριστώ που με διαφώτισες για την ακριβή έννοια της λέξης delicatessen. Δεν είμαι ειδήμων, το ξερω :-)
Προσυπογράφω το σχόλιο του κυρίου Ατσικνούδα και συμπληρώνω ότι η διατροφή ως βασικό στοιχείο στοιχείο του πολιτισμού μας και δη του οικιακού πολιτισμού είχε κοινή πορεία με τον τρόπο ζωής που προβλήθηκε και υιοθετήθηκε.
Γκάμπριελ σε παρακαλώ, δείξε έλεος, μην παίζεις με τον πόνο των ανθρώπων και κρύψε το σαλιγκαράκι σου γιατί θα αρχίσουμε να εκδράμουμε στας εξοχάς για ό,τι πετάει και κολυμπάει.
Κάτω τα χέρια από το σαλιγκάρι μου!
Μια πλαταρια πουλιών με σάλτσα ταρταρ για τον Γκαμπυ μας πληζ!
πφφφφφφφφ....
(μπλιαχξ)
Πολυ ωραιο το σχολιο σου για την γκουρμε κουζινα.!!
Και το βιντεακι οντως παρουσιαζει θεαματικα την αισθηση που δημιουργει το μαγειρεμα με παραξενα υλικα....
Εγω παραμενω οπαδος του καλου,σπιτικου και παραδοσιακου φαγητου.Δεν το αλλαζω με τιποτα!
Λεων
Δημοσίευση σχολίου