Indignados - made in Israel

Το κίνημα των Αγανακτισμένων έχει αποδείξει μέχρι τώρα πως δεν γνωρίζει σύνορα. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο μάλιστα απέδειξε ότι κοινό σημείο αναφοράς του είναι οι δύσκολες δημοσιονομικές συγκυρίες που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη. Να όμως που Αγανακτισμένοι υπάρχουν και σε κράτη που επισήμως τουλάχιστον έχουν καταφέρει μέχρι τώρα να παραμείνουν αλώβητα από τις διεθνείς οικονομικές αναταράξεις των καιρών μας. 

Το Ισραήλ φαίνεται πως έχει σειρά, παρά το ότι η κρίση δεν έχει αγγίξει την κρατική οικονομία και τον δημόσιο κορβανά. Η ισραηλινή μεσαία τάξη φαίνεται πως αρχίζει πια να χάνει την υπομονή της. 

Μπορεί οι οικονομικοί δείκτες να πλέουν σε πελάγη ευδαιμονίας, ο απλός κόσμος όμως έχει φτάσει στα όριά του από την -όπως αποδεικνύεται- άκρατη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική ετών. Ο δημόσιος τομέας έχει συρρικνωθεί παραχωρώντας ελεύθερο πεδίο στους μεγαλοεπιχειρηματίες να τον υποκαθιστούν, αγνοώντας όμως ότι η πλειοψηφία των μέσων ισραηλινών ζει με βασικό μισθό 4.000 σέκελ (800€), τη στιγμή που μόνο τα ενοίκια των διαμερισμάτων στο trendy Τελ Αβίβ απευθύνονται μάλλον σε πολίτες μιας άλλης χώρας.

Για να πάρετε μια εικόνα : ένα σεμνότατο μη επιπλωμένο δυάρι στην ευρύτερη περιοχή του Τελ Αβίβ μπορεί να πλησιάζει πλέον στο ιλιγγιώδες ποσό των 1.500€ το μήνα, ενώ μια γκαρσονιέρα στα υποβαθμισμένα νότια προάστια μπορεί να στοιχίσει μέχρι και 1.200€. 

"Οι τιμές των ακινήτων δεν ανεβαίνουν χωρίς λόγο! Αποτελεί ένα από τα συμπτώματα του τρόπου που λειτουργεί σήμερα το εμπόριο, το οποίο δεν λειτουργεί προς όφελός μας και δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη του βιοτικού μας επιπέδου! Θα βρούμε άλλους τρόπους εμπορίου!  Το Χρήμα είναι το αντίθετο της Αφθονίας." 

(πλακάτ των Αγανακτισμένων του Τελ Αβίβ, 18-7-2011)

Η ευδαιμονία των στεγαστικών δανείων -αν και δεν δίνονταν τόσο απλόχερα όσο στην Ελλάδα τις παλιές καλές μέρες που όλοι θυμόμαστε- φαίνεται πως δεν υπάρχει πια. Η επέλαση των γαλλοεβραίων παλινοστούντων ολοκληρώθηκε, αγοράζοντας διαμερίσματα κατά τρόπο μαζικό σε τιμές Παρισιού και παράλληλα ανεβάζοντας τις τιμές των ακινήτων και των ενοικίων, μιμούμενες εκείνες που θεωρούνται λογικότατες στην θρυλική Champs Elysees. 

Το πάρτυ όμως, τελείωσε.. Στέρεψαν και τα γαλλικά ευρώ, που τοποθετήθηκαν σε άλλοτε φθηνή γη, ύψωσαν τις τιμές σε επίπεδα παράλογα - και ..τις άφησαν στα ύψη. Και οι ντόπιες μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες συνεχίζουν να πίνουν πολλές σαμπάνιες, στην υγειά των ακριβών στεγαστικών δανείων...

Όλη αυτή η οικονομική ανακατωσούρα, εκτός των πολυτελών οικοδομικών πρότζεκτ και των ουρανοξυστών που έχουν ξεφυτρώσει τα τελευταία χρόνια σε όλη την ευρύτερη περιοχή του Τελ Αβίβ, επέφερε και δραματική αύξηση του κόστους ζωής στην πόλη. Οι άλλοτε φθηνότερες πόλεις της περιφέρειας δεν έμειναν ανεπηρέαστες, κάνοντας το βίο αβίωτο σε αυτούς που έτσι κι αλλιώς, είχαν λίγα να ξοδέψουν. 

Και έτσι, ο κύβος ερρίφθη τις τελευταίες έξι μέρες -και έπεται συνέχεια: από χθες παρόμοιες διαμαρτυρίες πραγματοποιούνται σε άλλες πόλεις του νότου και του βορρά της χώρας.

Η δενδρόφυτη λεωφόρος Rotschild είναι ό,τι πιο ακριβό έχει να επιδείξει το ισραηλινό real estate στο μοδάτο Τελ Αβίβ. Σπίτια που εν μία νυκτί πήραν αξία άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ το καθένα. Διαμερίσματα που απλά ντρέπεσαι να αντικρύσεις με γυμνό μάτι. Αμερικανικού τύπου οικοδομικά project που για να καταφέρει ο μέσος ισραηλινός να αγοράσει λίγη από τη..σκιά τους, θα πρέπει να δουλεύει τρεις ζωές ολόκληρες (και βάλε..). 

Ε λοιπόν, αυτή η δενδρόφυτη λεωφόρος -το σύμβολο της οικονομικής ευδαιμονίας της λιλιπούτειας χώρας που συνεχίζει να υπάρχει εν μέσω εμπόλεμης ζώνης- γέμισε με σκηνές. Οι Αγανακτισμένοι νεαροί Τελαβιβιώτες αποφάσισαν να κατασκηνώσουν στο πιο ακριβό γρασίδι της χώρας, μήπως και θορυβηθεί η κυβέρνηση και οι μύριοι όσοι καθεύδοντες κοινωνικοί φορείς για να ληφθούν μέτρα.

Ποιά θα είναι αυτά; 

Ουδείς ακόμα γνωρίζει. Ούτε βέβαια και η κυβέρνηση, η οποία τώρα μόλις αρχίζει να συζητάει τη θέσπιση νέων νόμων που θα αναπτύξουν περισσότερο την οικοδομή -αλλά για τον προτεινόμενο κρατικό έλεγχο των τιμών, κουβέντα!

Πάντως, η απραξία φαίνεται πως έχει λάβει τέλος για την ισραηλινή μεσαία τάξη, που χρόνια τώρα πληρώνει φόρους, φορτώνεται με δάνεια και ιλουστρασιόν πιστωτικές από τις τράπεζες, κάνει δυο και τρεις δουλειές, υπηρετεί στο στρατό χωρίς να ξέρει τι θα πει "βύσμα",  πλην όμως... η αγορά σπιτιού ή έστω ενός σεμνού διαμερίσματος στην πιο όμορφη και ζωντανή πόλη της χώρας -αποτελεί όνειρο όχι μόνο μίας αλλά πάρα πολλών θερινών νυκτών. Και το ίδιο φαινόμενο τελευταία παρατηρείται και στις άλλοτε 'βαρετές' πόλεις της επαρχίας.

Περπατώντας ανάμεσα στις σκηνές της Ρότσιλντ, έχοντας προσπεράσει την "Εκκλησία του Δήμου" (σάς θυμίζει τίποτα αυτό;) όπως και το υπαίθριο Μαγειρείο του ιδιότυπου κοινοβίου που έχει στηθεί ακριβώς απέναντι από το αστραφτερό ολοκαίνουργιο κτήριο του Εθνικού Θεάτρου, συνάντησα τους υπεύθυνους του "Επιτελείου" του κινήματος. Ένα κίνημα που το 'αριστερόστροφο' Κανάλι-2 της ιδιωτικής τηλεόρασης ονομάζει τις τελευταίες μέρες ως την 'απαρχή της Ισραηλινής Κοινωνικής Επανάστασης'. Ένα κίνημα που όμως -κακά τα ψέμματα- δεν έχει βρει το δικό του ιδιαίτερο ιδεολογικό υπόβαθρο, και στρέφεται κατά της 'όλης κατάστασης' χωρίς να αναφέρεται σε συγκεκριμένους ενόχους/καιροσκόπους.
Τουλάχιστον, όχι ακόμα.

 η 'Εκκλησία του Δήμου"

 το υπαίθριο μαγειρείο των Αγανακτισμένων του Τελ Αβίβ

το Επιτελείο Αγώνα

Ένα από τα μέλη του "Επιτελείου", ο φοιτητής Julian Feder, προθυμοποιήθηκε να μού εξηγήσει περί τίνος ακριβώς πρόκειται όλο αυτό το πρωτοφανές για τα χρονικά της χώρας "Κίνημα των Indignados-made in Israel" (sic!). 

Ένα Κίνημα που, τουλάχιστον για την ώρα, κρούει ισχυρό κώδωνα κινδύνου για τον ύπουλο οικονομικό Δούρειο Ίππο του ισχυρού Ευρώ, που η ισραηλινή κοινωνία επιτέλους καλείται να αντιμετωπίσει.

Δείτε το βίντεο που ακολουθεί

(να φρεσκάρουμε λίγο και τα αγγλικά μας..)

18.7.2011

 

Αυτό που λέμε : "Μια εικόνα, χίλιες λέξεις.." Αστραφτερό γυάλινο κτίριο ακριβώς δίπλα στις παλιές προσφυγικές πολυκατοικίες του '50 : οι τιμές το ίδιο 'χρυσές' στην ... απαγορευτική για τους κοινούς θνητούς δενδρόφυτη λεωφόρο Ρότσλιντ του Τελ Αβίβ..