Σύμη face-to-face

Το ξέρω.

Το έχω παραμελήσει τελευταία το μπλογκ, σάς έχω παραμελήσει κι εσάς. Αλλά ό,τι και να σάς πω, δεν θα είναι τίποτε άλλο από φτηνές δικιολογίες..

Γι'αυτό, και χωρίς πολλά λόγια, λέω να σάς πάω ένα κοντινό ταξιδάκι σε ένα πολύ μικρό κοντινό νησί -που είναι δυσανάλογα πασίγνωστο σε όλους όσους σκαμπάζουν λίγη γεωγραφία : τη Σύμη.
Ένα νησί που βλέπεις και παθαίνεις να αποτυπώσεις σ'ένα κομμάτι χαρτί το περίεργο σχήμα του. Και για μένα ειδικά, δεν φτάνουν βιβλία ολόκληρα για να κάτσω να γράψω τόσες και τόσες αναμνήσεις από τόσα καλοκαίρια και Πάσχα που πέρασα όλη μου τη ζωή σαν παιδί εκεί.

Η πρώτη γνωριμία μου με τα πλοία άρχισε σχετικά αργά, παρά το ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα σε νησί. Έπρεπε να πάω πρώτη Δημοτικού και να συμπέσει Σάββατο η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου (τότε κάναμε σχολείο και τα Σάββατα..), για να φύγουμε από τη Ρόδο ήδη από την Παρασκευή το απόγευμα και να πάμε μέχρι εκεί -για ένα τριήμερο χωρίς αδικιολόγητες απουσίες-. 

Τότε, τα πλοία πήγαιναν αργά κι ήθελες κοτζάμ δυόμισι ώρες για να φτάσεις μέχρι τον Γυαλό -το κύριο λιμάνι του νησιού. Και το πρώτο μου ταξίδι με πλοίο δεν ήταν καθόλου εύκολο. 

9 μποφώρ ολόκληρα παρακαλώ! 

και στο λιμάνι της Σύμης, η ζωή συνεχίζεται

Ήταν τόσο τραυματική η εμπειρία μου από τους εμετούς που έβλεπα γύρω μου (έκανα κι εγώ θυμάμαι) και τόσο πολλά τα 'άχ' τρομάρας που άκουγα, που όταν πια έπρεπε να πάρουμε το δρομολόγιο του γυρισμού για τη Ρόδο είχα δηλώσει αποφασιστικά ότι "Εγώ, από αυτή τη στεριά που με φέρατε, δεν το κουνάω με τίποτα!".

Εκ του αποτελέσματος πάντως, διαπιστώνω μετά από χρόνια ότι αυτό το ατυχές καραβίσιο ντεμπούτο της ζωής μου, μάλλον σε καλό μού βγήκε τελικά. Από τότε και μέχρι σήμερα, ποτέ δεν μ'έπιασε η θάλασσα. Ίσως γιατί τα χειρότερα είχαν μείνει ήδη πίσω μου.

Αισιόδοξη θεώρηση ;

Πού να ξέρω..

Πάντως, το χαρούμενο καλωσόρισμα που ακούγεται από τις καμπάνες του μοναστηριού του Πανορμίτη της Σύμης, κάθε φορά που μπαίνει ένα καράβι μέσα στα πρασινογάλαζα νερά του,
είναι  σίγουρα 'καλός οιωνός'.

Μάρτυράς μου : το μάλλον άτσαλο βίντεο που ακολουθεί, με την άγκυρα του ημερόπλοιου 'Νικόλαος Χ.' να κάνει ομολογουμένος.. πολύ μεγάλο σαματά -ενώ ο ιδιότυπος διάλογος με τις καμπάνες, καλά κρατεί..

ο 'διάλογος' αρχίζει από το 1':48''