Κοινωνία : Ώρα "Ignore"..

Ανασχηματισμός έγινε, -λέει.

Ψήφος εμπιστοσύνης αύριο, -ξαναλέει...

Συμπολίτευση και αντιπολίτευση με αυτά ασχολούνται, αγνοώντας αμφότερες τον κόσμο που είτε βρίσκεται έξω από τη Βουλή και μουτζώνει αδιακρίτως σχεδόν ένα μήνα τώρα, είτε δεν βρίσκεται εκεί αλλά στηρίζει αυτούς που μουτζώνουν, ενώ παράλληλα σιχτιρίζει τους πάντες από μέσα του και όποτε βρει ευκαιρία να τα πει δυνατά, το κάνει. 

Ο κόσμος δεκάρα δε δίνει για τα συμβούλια και τα διαβούλια που διαδραματίζονται εντός των τειχών και πίσω από όμορφα γυαλισμένες πόρτες και ακριβοπληρωμένα (άραγε από ποιούς;;) ανακαινισμένα γραφεία. Και πολύ καλά κάνει, αφού εάν υπήρχε έστω και μία μικρή πιθανότητα αυτός ο ανασχηματισμός και αυτή η νέα κυβέρνηση να φέρει μία λύση στο οικονομικό μπάχαλο της καταπληκτικής αυτής χώρας, κάτι θα σήμαινε όλο αυτό το διοικητικό μπέρδεμα για μάς, που στο κάτω-κάτω πληρώνουμε. 

Όταν όμως ανατίθεται σε έναν ..Συνταγματολόγο(!) να κάτσει και να βάλει σε τάξη το νευραλγικό Υπουργείο των Οικονομικών, ε ...τότε
-καλά κάνουμε και αδιαφορούμε για το ποιοί θα κάθονται στις καρέκλες που θα μάς διοικούν.

Εν ολίγοις, όσες μούτζες και να πέφτουν βροχή στην Πλατεία Συντάγματος, όσο ψυχοθεραπευτική κι αν είναι αυτή η έκλυση πάθους και οργής, το πολιτικό σύστημα αφήνει τον λαό να παρακολουθεί το γνωστό παιδικό παιχνίδι των 'Μουσικών Καρεκλών'. 

Ένα παιχνίδι που οι πολιτικοί μας κάθε απόχρωσης και διαμετρήματος αποφάσισαν να το παίζουν μόνοι τους, μιας κι ο λογαριασμός για τα σπασμένα θα αποστέλλεται στον ίδιο αποδέκτη (ήτοι σ'εμάς), ..βρέξει-χιονίσει. 

Είναι βλέπεις και το καλοκαίρι με τη ζέστη που μάς αποβλακώνει όλους. 

Σαν να μην έφτανε το facebook, που μέρα με τη μέρα αποδεικνύεται το προηγμένης τεχνολογίας 'όπιο του λαού', το άλλοθι του "αφού δεν με ακούει κανείς, γράφω ένα εμπνευσμένο status στον Τοίχο μου, εισπράττω και κανα δυο like - και έτσι εύκολα και high-tech επαναστατώ, αγανακτώ, καταγγέλω" κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π.....

Αυτοανασχηματίζεται το πολιτικό μας σύστημα, άνευ νοήματος. 

Η Τρόικα και οι Ευρωπαίοι θέλουν τα λεφτά τους πίσω.

Κι εμείς απλώς... μουτζώνουμε. 

Αυτή είναι η χώρα που ζούμε 

-και να τη χαιρόμαστε...! 

Με μάς όμως, τι γίνεται; 

Τι κάνουμε;

Μια καλή αρχή ίσως θα ήταν οι μικρές αυτές φρασούλες που εμφανίζονται στο σύντομο βίντεο-εγχειρίδιο που ακολουθεί.
Δεν αποκλείεται κάπου εκεί να βρίσκεται η αρχή του τέλους ενός τούνελ που μπορεί να μην είμαστε άμοιροι ευθυνών για την καταχνιά του, αλλά όχι ότι θα πρέπει και να το αφήσουμε να μάς καταπλακώσει κιόλας.. έτσι, αμαχητί.

Πατήστε play 

(και μετά, όπως πάντα, συνεχίστε την Επανάσταση των Status..)