Περίεργο καλοκαίρι το φετινό.
Άλλες χρονιές, οι παραλιακοί φραπέδες συνοδεύονταν με σχέδια για εκείνα τα ανεπανάληπτα/παραδοσιακά αυγουστιάτικα 'μπάνια του λαού', πριν την επιστροφή του Σεπτεμβρίου.
Φέτος, οι συζητήσεις περιστρέφονται για ταξίδια "σ'άλλη Γη, σ'άλλα μέρη" και μάλιστα με εισιτήρια χωρίς επιστροφή. Μένω με το στόμα ανοιχτό ακούγοντας νέα παιδιά να σκέφτονται σοβαρά να πάρουν τις αναμνήσεις τους και να φύγουν για να βρουν δουλειά στο εξωτερικό. Άλλοι με διάθεση ανάλαφρης περιπέτειας, άλλοι με μία αδιόρατη μελαγχολία στο βλέμμα. Άλλοι πάλι -με έναν ακατανόητο συνδυασμό και των δύο.
4.6.2011
Είναι μιά κουβέντα να λες ότι "αλλού θα είναι καλύτερα από δω" ή "αφού δεν έχω υποχρεώσεις-σκυλιά-παιδιά, άρα τι κάθομαι και δεν την κάνω, όσο είναι νωρίς;" Άλλο να το λες όμως, κι άλλο να το κάνεις.
Και πολύ βαρύ να το ακούς στη μητρική σου γλώσσα.
Και πολύ βαρύ να το ακούς στη μητρική σου γλώσσα.
Και αυτή η σιωπή που ακολουθεί τις σκόρπιες κουβέντες φυγής,
δεν θυμίζει σε τίποτα αυτό που συνηθίσαμε να λέμε "καλοκαίρι".
Μια απελπισία φέτος.
Συγχωρέστε μου τη μαύρη διάθεση.
Θα έσκαγα αν δεν έγραφα αυτές τις γραμμές.
τελικά, τυχερά εμείς τα σαλιγκάρια..
ούτε χαμογελάμε-
-ούτε μουρτζουφλιάζουμε..
12 σχόλια:
Εγώ σκέφτομαι το εξής:
Πολύ λογικές οι αντιδράσεις. Είναι λογικό να θέλει ο κόσμος να πάει αλλού για να μπορέσει να βγάλει έναν ανθρώπινο μισθό και να ζήσει με μια αξιοπρέπεια.
Από την άλλη σκέφτομαι, ότι η Ελλάδα περνάει μια από τις χειρότερες φάσης της. Αν την εγκαταλείψουμε, θα την αφήσουμε στο έλεος του καθενός, να έρθει και να την κατασπαράξει.
Μήπως αντί για να το βάλουμε στα πόδια, να καθίζαμε κάτω να σκεφτόμασταν τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να σώσουμε την κατάσταση;
Λέω εγώ τώρα...
Κι εγώ μουρτζούφλα είμαι....
Αλλά ονειρεύομαι καλοκαίρι στις δικές μας θάλασσες πραγματικό καλοκαίρι να λάμπει σε όλα!
Έλα Γκάμπριελ, δεν θέλω ωχ, αχ και βαχ, ψηλά το κεφάλι, θα περάσει κι αυτό! Υγεία να έχουμε και θα βρούμε το δρόμο μας. Να φανταστείς μόνο ότι τουλάχιστον εσείς έχετε και έσοδα από τον τουρισμό, τι να πούμε και μεις που το καλοκαίρι μας είναι δεν είναι ένα μήνα! Αν ανησυχούμε εσείς και εμείς για τα μπάνια που έχουμε τη θάλασσα ένα βήμα τι να πουν οι άλλοι. Βάλε τη φορμίτσα σου, το μαγιουδάκι σου και μπλουμ στη αναζωογονητικά νερά!
Η αλήθεια είναι ότι μαυρίζει η ψυχή μας με την ανεργία, συμφωνώ με το Cinestef χρειάζεται να σκεφτούμε, να οργανωθούμε για το πώς θα πρεπει να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση και να παραδειγματιστούμε από τους γονείς και τους παππούδες μας που αυτοί και αν αντιμετώπισαν μεγαλύτερες προκλήσεις.
Ειναι δυσκολο να επιλεξεις αναμεσα στην προσωπικη σου προοδο και επιβιωση και σε οποια ηθικα διλημματα. Και μερικες φορες οι επιλογες ειναι αδικες. Οι ανθρωποι που κατορθωνουν να κανουν πραγματα εκτος Ελλαδας, ξαναγυριζουν, δε σπανε τα δεσμα. Το να ξεφυγουν απο την συντηρηση των γονιων και να παλεψουν οπουδηποτε κανει καλο. Αυτο τον καιρο, οι σκεψεις ειναι μπερδεμενες και οι επιλογες δυσκολες. Κι εσυ ησουν που ησουν απαισιοδοξος, πηγες για φραπε κι απογινες!
καλημερα. εχω δυο βασικες αντιρρησεις . Ποιος του εγγυαται οτι αλλου ειναι καλιτερα? και αν φυγει να ειναι σιγουρος οτι θα του λειπει μια ζωη και ο φραπε και το καλοκαιρι.. Θελει κοτσια η ξενητεια και αν τα χει κανεις καλιτερα να το παλεψει εκει... δεν ευτυχησαμε ολοι που φυγαμε. κατα καποιο καζαντζακικο τροπο η ελλαδα μας ακολουθει παντου.. μαργαριτα
πόσο δικιο εχεις Γαβριλη...άλλαξαν τα καλοκαίρια πια....
@Cinestef
συμφωνω μαζι σου Cinestef.
οταν αντιτασσεται το επιχειρημα "ζω μονο μια φορα", ποια ειναι η σωστη απαντηση;
@Αλίκη Παπαχελά
θα συμφωνούσα μαζί σου, αν μιλάγαμε για κάποιο άλλο καλοκαίρι. Ας ελπίσουμε όχι για κάποιο από τα πολλά που πέρασαν..
@Ρούλα
για τον τουρισμό που λες, οντως, εχουμε εδω αυτο το συγκριτικο πλεονεκτημα σε σχεση με την υπολοιπη χωρα. καλο ομως ειναι να κραταμε και μικρο καλαθι. ολο all inclusive τουριστες βλεπω γυρω μου.. και ανεργους πρωην ξενοδοχοϋπαλληλους επισης...
ξερεις ποιο ειναι το κυριοτερο προβλημα για τη γενια μας; οτι τις συμφορες τις μαθαιναμε ως γεγονοτα που δεν θα τα ξαναβλεπαμε ποτε στην καθημερινοτητα μας. τα μαθαιναμε ως Ιστορια και οχι ως μελλοντικο ενδεχομενο. αυτο ειναι το προβλημα. κατ'αρχην ψυχολογικο και μετα ολα τ'αλλα.
κι εγω συμφωνω με τον Cinestef παραπανω, αλλα και παλι... τι αντιτασσουμε στο επιχειρημα : "εχω μονο μια ζωη";
@δεσποιναριον
να σου πω την αληθεια, το θεμα που τιθεται εδω στην ελλαδα σημερα δεν ειναι το (επιτρεψε μου) λιγο 'ρομαντικο' του τυπου "θελω να ξεφυγω απο τον συντηρητισμο των γονιων μου και να παω σ'αλλη γη σ'αλλα μερη". τιθεται το θεμα "επιβιωση" και του τι σοι ζωη θα ειναι αυτη , σε μια χωρα που συνεχως θα πληρωνει και ποτε δεν θα ξεπληρωνει. η ανεχεια κανει τους ανθρωπους χειροτερους, εχθρικοτερους, επιθετικοτερους. αυτο ειναι νομιζω το θεμα -χωρις να παιρνω κι ορκο οτι εχω δικιο στην κριση μου. ισως εχεις δικιο παλι. οι σκεψεις σε τετοιες περιοδους ειναι μπερδεμενες και ισως πανικοβλημενες. για να δουμε..
υ.γ. ασχετον : μια κοινη μας αναγνωστρια μού ειπε επι λεξει "Μην διανοηθεις και δεν μού πεις οτι ερχεται το δεσποιναριον. θελω να τη γνωρισω μια μερα".. αυτα τα ολιγα εκ Ροδου.
@μαργαριτα
εχεις δικιο. η ξενητεια δεν ειναι πανακεια. η πολις σε ακολουθει. ελα ομως που ο ανθρωπος μονο οταν παθει , μαθαινει. τι να σου πω. δεν ξερω. κατι περισσοτερο βεβαια θα ξερεις απο οσους ηπιαμε παρεα εκεινον τον φραπε.
@Μαρια Μητροπούλου
και τα καλοκαιρια, και εμεις..
Δημοσίευση σχολίου