κυπριακή ισορροπία ή στασιμότητα;

Η πρώτη μετά-Τάσου Παπαδόπουλου εκλογική αναμέτρηση στην Κύπρο και τα ποσοστά που ανέδειξε η κυπριακή κάλπη, έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. 

Δεν είναι μυστικό ότι ο διπολισμός μεταξύ του αριστερού ΑΚΕΛ και του δεξιού ΔΗΣΥ χαρακτηρίζει επί σειρά ετών τα πολιτικά δρώμενα της Μεγαλονήσου. 

Ο παραδοσιακός αυτός διπολισμός επαναβεβαιώθηκε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του Μαΐου, αλλά με μία βασική διαφορά : 

Αυτή τη φορά απουσίαζαν αφ'ενός η καταλυτική πολιτική παρουσία του Τάσσου Παπαδόπουλου και αφ'ετέρου η ιδεολογική 'μέγγενη' του Σχεδίου Αννάν ή κάποιας άλλης απτής πρότασης για άμεση λύση του Κυπριακού. 

Οι επιλογές του Τάσου Παπαδόπουλου αλλά και η αρνητική του στάση ως προς το Σχέδιο Αννάν, μοιραία είχε μεταθέσει 'προς τα δεξιά' το παραδοσιακά 'κεντρώο' ΔΗΚΟ. Αντίστοιχα, το 'δεξιό' ΔΗΣΥ, τασσόμενο υπέρ του εθνικού συμβιβασμού που πρέσβευε το Σχέδιο Αννάν, μοιραία κι αυτό μετατέθηκε 'προς το κέντρο', με αποτέλεσμα η ιδεολογική τοποθέτηση του κυπριακού εκλογικού σώματος να μεταβληθεί δραστικά. 

Από την άλλη, ο ΑΚΕΛ υιοθετώντας ουδέτερη στάση όσον αφορά το Σχέδιο Αννάν, εξασφάλισε μακροπρόθεσμα την επικράτηση στην Προεδρία της χώρας του μέχρι τότε αδοκίμαστου Δημήτρη Χριστόφια, του πρώτου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας που προερχόταν από την Αριστερά.

Τα τελευταία αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στη Μεγαλόνησο επανέφεραν το παραδοσιακό εκλογικό φάσμα στις παλιές του ιδεολογικές διαιρέσεις. 

Συγκεκριμένα : ο ΔΗΣΥ ανέκτησε τους αυθεντικά δεξιούς ψηφοφόρους του που είχαν 'αποσκιρτήσει' προς το ΔΗΚΟ του 'δεξιότερου' Τάσου Παπαδόπουλου. Παράλληλα, το αντι-ομοσπονδιακό στη βάση του ΕΥΡΩΚΟ δεν κατάφερε να πείσει τους δεξιούς ψηφοφόρους του να αντισταθούν στον δεξιό πόλο του ΔΗΣΥ, κρίνοντας ότι η πρότασή του για το Κυπριακό τελικά δεν αποτελεί σήμερα μία ρεαλιστική εναλλακτική.  

Η εκλογική κεντρώα δεξαμενή του ΔΗΚΟ άδειασε ακόμα περισσότερο, με μία μερίδα αριστερογενών ψηφοφόρων του, -που είχαν ταχθεί υπέρ του "Όχι" στο Σχέδιο Αννάν- να 'επιστρέφουν' στο αριστερό κυβερνών ΑΚΕΛ. 

Η ΕΔΕΚ κράτησε τα ποσοστά της, επιβεβαιώνοντας την συμφωνία των ψηφοφόρων της προς τις αυτοαπομονωτικές της πολιτικές επιλογές (ύστερα από την αποχώρησή της από τον κυβερνητικό συνασπισμό ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ). 

Τέλος, η όξυνση των προβλημάτων που αρχίζουν να διαφαίνονται αποσπασματικά ολοένα και περισσότερο στον κοινωνικό ιστό της κυπριακής κοινωνίας λόγω της συσσώρευσης αλλοδαπών εργαζομένων στο νησί, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις να εμφανισθεί για πρώτη φορά το εθνικιστικό κόμμα ΕΛΑΜ, του οποίου η πολιτική σταδιοδρομία φαίνεται πως μόλις αρχίζει.

Το πολιτικό σύστημα της Κυπριακής Δημοκρατίας επανήλθε στις σταθερές δικομματικές του ισορροπίες, μιας και η καταλυτική παρουσία τόσο του Σχεδίου Αννάν όσο και του Τάσσου Παπαδόπουλου δεν υπάρχει πια. 

Μία επανακτημένη ισορροπία όμως, που το παρελθόν έχει αποδείξει ότι λίγα έχει πλέον να προσφέρει στην επίτευξη μιας κάποιας λύσης στο επικίνδυνα χρόνιο εθνικό πρόβλημα.