16 Μαρ 2011

Τσουνάμι με Ονοματεπώνυμο - 名前がある津波

Οι τραγικές συνέπειες του βιβλικού σεισμού της Ιαπωνίας εκτυλίσσονται καθημερινά στις οθόνες μας τις τελευταίες μέρες. Και το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα στο άκουσμα των 9 Ρίχτερ και του τεράστιου τσουνάμι των 10 μέτρων είναι ότι - οι άνθρωποι μπορεί να κάνουμε σχέδια επί σχεδίων, η Φύση όμως μάς κοιτά και γελά..

Η δεύτερη σκέψη που έρχεται στο μυαλό είναι το γνωστό αξίωμα : καθένας αντιμετωπίζει τα προβλήματα που είναι σε θέση να αντιμετωπίσει. 
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, που ο κλήρος έπεσε στον ιαπωνικό λαό και μόνο -και όχι σε οποιονδήποτε άλλον-. Ένας λαός που ναι μεν δεν έχει να αντιμετωπίσει εχθρούς ή φερέλπιδες εισβολείς στη γειτονιά του, έχει όμως να αντιμετωπίσει τον χειρότερο απ'όλους: τη Φύση
Τη Φύση, που όταν θυμώνει, φαίνεται πως δεν γνωρίζει κανένα όριο. 


Οι εικόνες κινηματογραφικής καταστροφής, που θα ζήλευε ο πιο επίδοξος σκηνοθέτης δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας. Κανένα περιθώριο αμφιβολίας όμως δεν αφήνουν και οι εξαιρετικές ικανότητες αυτού του λαού, που έχει μάθει να μην το βάζει κάτω, έχοντας στο γονίδιό του τα ισχυρότερα από όλα τα όπλα που εφευρέθηκαν ποτέ : την υπομονή, την επιμονή και την εργατικότητα.

Η χαρακτηριστική ιαπωνική ψυχραιμία περνά τις δυσκολότερες εξετάσεις της από την Παρασκευή που μάς πέρασε μέχρι και σήμερα. Απ'ότι φαίνεται, δυστυχώς θα συνεχίζει να δοκιμάζεται και η ψυχραιμία του κόσμου ολόκληρου, ακούγοντας ότι ένας ένας οι πυρηνικοί αντιδραστήρες εκρήγνυνται ο ένας μετά τον άλλον στις πληγείσες περιοχές. Οι συνέπειες τόσο για τους Ιάπωνες όσο και για όλους εμάς παραμένουν ακόμα άγνωστες -και ίσως ευτυχώς..-. 
Θα ήταν πάντως πολύ αισιόδοξη η άποψη ότι προοιωνίζεται κάτι καλό μετά από όλα αυτά, τα τόσο τραγικά.


Η Ρόδος είναι πραγματικά πολύ μακρυά από την δοκιμαζόμενη Ιαπωνία. Για μία όμως συμπολίτισσά μας, πίσω από τα ρεπορτάζ της τηλεόρασης και τις απίστευτες εικόνες που μπαίνουν απρόσκλητες στο σαλόνι μας, υπάρχει μία ολόκληρη ζωή. 

Η Ουκάκο Άντο-Βασιλείου είναι η μοναδική Γιαπωνέζα που ζει μόνιμα στη Ρόδο. Η τύχη αλλά και η επιλογή της, την έφερε εδώ, μαζί μας. 

Αν το δούμε από καθαρά χρονικής απόψεως, η Ουκάκο κι εγώ ζούμε τα ίδια χρόνια σ'αυτήν εδώ τη χώρα : Εγώ γεννήθηκα το 1972, όταν δηλαδή εκείνη αποφάσισε ότι η Ελλάδα θα γίνει και δική της χώρα. Από το 1988 μέχρι και σήμερα γίναμε συντοπίτες, όταν μαζί με τον Ροδίτη σύζυγό της, τον Φραγκίσκο, επέλεξαν να εγκατασταθούν σε αυτήν την όμορφη γωνιά του Αιγαίου. Και τα δύο παιδιά τους, ο Λέανδρος και ο Λαέρτης, είναι Ροδίτες γέννημα-θρέμα με όλη τη σημασία της λέξεως. 
Η μαμά της, η αδελφή της, τα ανήψια της, οι παιδικές της φιλίες όμως, παραμένουν εκεί, στην άλλη άκρη της Γης - στο Τόκυο, που αυτές τις μέρες ζει τις χειρότερες στιγμές του μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ύστερα από μεγάλη προσπάθεια, τελικά κατάφερα να πείσω την Ουκάκο να ξεχάσει για λίγο την παγκοσμίως διάσημη γιαπωνέζικη ευγενική εσωστρέφεια και να μιλήσει μπροστά στο φακό γι'αυτές εδώ τις μέρες, που πίσω από τις ειδήσεις και τα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ, υπάρχουν άνθρωποι πολύ αγαπημένοι.

Δείτε το βίντεο..


όταν η γιαπωνέζικη ψυχραιμία.. ηρεμεί το δικό μου 'τρακ' 
στα πρώτα λεπτά του βίντεο... 

Εύλογα τα ερωτήματα που ανακύπτουν για όλους εμάς, που ζούμε σε εξίσου σεισμόπληκτη γωνιά της Γης. Ειδικά εξοπλισμένο σακίδιο για περίπτωση σεισμού; Κινητά τηλέφωνα που διαισθάνονται τα Ρίχτερ; Σχεδιασμός για τη διάσωση του πληθυσμού; 
Λέξεις και πρακτικές άγνωστες σε μάς...

Αλλά , ξέχασα..
Η Ιαπωνία όντως είναι πάρα πολύ μακρυά μας, τελικά..

Η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη 
στη μαμά Γιουμίκο και στην αδελφή Εμίκο.
Γι'αυτό και είναι δίγλωσση!!.. 
(δείτε παρακάτω!)

Υπομονή! 
Κι αυτό θα περάσει

_______________________________________________________
 
名前がある津波


ここ数日にわたつて、日本で起きた悲劇的な地震については我々のテレビでも報道されています。  第一にはマグニチウド9度の地震及びそれにともなつて10メートルの大津波がおそいかかり、これに対して如何に人間が計画をたてたとしても、自然の猛威に対しては打ち勝つことは出来ません。


第二に我々の心に浮かぶことは、我々は直面した問題に対して解決を図ることが出来ると云う法則です。
ですから、今回のことは偶発的なことで、たまたま日本人がこうした籤を引き当てたに過ぎないのです。日本人は敵や貪欲な近隣に囲まれているのではなく、なによりも悪い事は -自然 -に直面したことです。
自然が猛威を振るうと制御が困難になります。
映画でみられる破壊の場面ー有名な映画監督が羨むような状況が表現されるのです。
一方、日本人が問題に対処する能力と決して諦めない力をもつている事を
私達は確信しています。
情熱、忍耐力、勤勉性などの力強い遺伝子をもつていることは大いなる武器です。


日本人の特質である自己管理力は地震発性の先週金曜日から今日までのもつとも困難な試練を潜り抜けることが出来ました。更に、残念なことに次々と起こつた原子炉の爆発のニュースが報道され、これをきいたいる世界の人々の自己管理力もテストされることです。
私達、並びに日本人に対しての結果は解りません - その方がよいかも知れません。

非常に楽観的な見方ですが、この悲劇の後には良いことが起こるかもしれません。

 
ロードスは苦しんいる日本人の人達からは遠くはなれています。
同じロドスに住んでいる女性,テレビの報道から信じられないような画面が私達のサロンに入ってくる中に,彼女の一生があります
有香子安藤Vassiliouはこのロードスに住んでいる唯一の日本人女性です。
彼女の運命の巡り合わせでここに来て頂くことになりました。

年齢的にみますと、Ukakoと私はこのギリシャに同じ時期を過ごしています。
私は1972年に生まれで有香子がギリジャに住むことを決定した時期です。
1988年から今日まで、私達はこの美しいAegean海に住むことを決定した彼女の夫、Frangiskosと2人の息子、Leandros,Laertis達が完全なロドス人 として住んでいます。
彼女の母親、姉や他の家族、友達は地球の反対側の東京に住んでいます。彼らは
第二次世界大戦以来の最悪な時を過ごしています。

最大の努力の結果、有香子に少しの間、日本人特有の謙虚さ、丁重さを忘れて家族や友達に対して少しカメラの前で話してもらうことにして、ニュース等の報告をしてもらうことになりました。

ビデオを見てください


ビデオ開始の数分ー日本人の冷静さが私の神経を落ち着かせてます。
 
地震に対応するために非常用持ち出し袋地震を前もつて知らせる携帯電話
人命救済計画など地震地帯に住んでいる我々には知らない事です。

忘れていました、
日本は私達から遠く離れたところです。

このベージは由美子ママと恵美子姉に献呈するので2ヶ国語になつています。

辛抱して下さい !
これも過ぎ去リます 


.

38 σχόλια:

Amelie Law είπε...

Κι όμως... η Ιαπωνία είναι τόσο κοντά μας...

gabriel είπε...

πολυ καλη και κατατοπιστικη η συνεντευξη φιλε ...!
οσο για την ψυχραιμια και την μη εντονη εκφραση των συναισθηματων τους (ιδιως δημοσιως) ... εχουν απιστευτο αυτο-ελεγχο οι ανθρωποι!
εξ'ου και θεωρουν αγενεις τους φωνασκουντες "δυτικους" ... (και σε αυτους φαινεται περιεργο).
περισσοτερες λεπτομερειες σε εμαιλ :)

Αρετή Καλεσάκη είπε...

Τι να πω Γαβριήλ...Κατ' αρχήν να πω πως η ανάρτησή σου είναι εξαιρετική. Προσωπικά έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό με τη στωϊκότητα, την υπομονή , την ανεκτικότητα , τον τρόπο γενικά που που αντιμετωπίζουν οι Ιάπωνες αυτή την πρωτοφανή οργ...ή της φύσης. Εβλεπα στα πλάνα τη γη να ανοίγει και να ξανασμίγει. Εβλεπα τα νερά που ξεχειλιζαν και παρέσυραν στο διάβα τους ψυχές, σπίτια, αυτοκίνητα,δέντρα ....Εβλεπα αυτό που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως "απόλυτη καταστροφή". Τι περίεργο...Δεν βρίσκω καν τα λόγια, τις εκφράσεις εκείνες που θα μπορούσαν να αποτυπώσουν το μέγεθος της καταστροφής. Προφανώς πρόκειται για στάση ζωής, για διαφορετικό από τον δικό μας τρόπο σκέπτεσθαι, φέρεσθαι...Δεν θέλω να τα συγκρίνω όλα αυτά με τα αντίστοιχα δικά μας. Δεν υπάρχει καμιά απολύτως αντιστοιχία , πουθενά και σε τίποτα...΄Οσο για τα απαραίτητα που κουβαλούν πάντα μαζί τους οι Ιάπωνες γνωρίζοντας πως ζουν σε μια εξαιρετικά σεισμογενή περιοχή...Δεν το συζητώ. Δεν τίθεται προς συζήτηση το θέμα. Εμείς, με δέκα πόντους χιόνι στην καλύτερη περίπτωση αποσυντονιζόμαστε και στη χειρότερη σκοτωνόμαστε. Δεν θέλω να φανταστώ ακόμα κι έναν μικρότερου μεγεθους "εφιάλτη" στη χώρα μας.

Νίκος Μπίστινας είπε...

Πολλά πολλά συγχαρητήρια για το ρεπορτάζ!!! Πραγματικά κατατοπιστικό αλλά και λίγο θλιβερό σχετικά με το πόσο πιο έτοιμοι είναι εκεί και πως έχουν βάλει τα φυσικά φαινόμενα στη ζωή τους. Απ' τη μια τους θαυμάζω κι απ' την άλλη αναρωτιέμαι: Όταν σε μια μπόρα παραλύουν τα πάντα εδώ τι μπορεί να συμβεί σε άλλες περιπτώσεις??? Ασε μην απαντήσεις....ξέρω

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια τόσο για το άρθρο όσο και για το βίντεο...Είναι πολυ στενάχωρο αυτό που συμβαίνει και λυπάμαι πολύ ...Αλλά είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος ο χαρακτήρας που δείχνει αυτός ο λαός ,που παρά την πολύ κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, παρά την οργή που δέχεται από τη φύση, καταφέρνει και παραμένει όρθιος..Οι κάτοικοι των περιοχών αυτών δείχνουν τεράστια ψυχραιμία, υπομονή και επιμονή ,όπως αναφέρεις και στο άρθρο ...Σε αντίθεση με την Ελλάδα που αν πέσει λίγο χιόνι ,αν βρέξει λίγο παραπάνο πανικοβάλλονται όλοι τρέχουν διαμαρτύρονται τα δελτία ειδήσεων μιλούν για ακραία καιρικά φαινόμαινα ..Χαμός!!!

Πέπη Παπαπαύλου είπε...

Υπέροχη δουλειά Γαβριήλ!!
Θλιβερό αλλά και τρομακτικό ταυτόχρονα αν αναλογιστεί κανείς πόσο ανέτοιμοι είμαστε όλοι εμείς για τέτοια φαινόμενα.
Πρέπει πάντως να ομολογήσω ότι όσες φορές συναντώ εδώ στη Ρόδο την Ukako (Αγγελική) Βασιλείου, ειλικρινά αναρωτιέμαι πώς αλήθεια βλέπει εκείνη στις καθημερινές συναλλαγές της εμάς τους ...όχι και τόσο ψύχραιμους Ελληνες. Μάλλον η απάντηση δεν θα είναι και τόσο ευχάριστη!!

Μαρίνα Νόγκα είπε...

Τις ευχές μου στην Ukako, να είναι όλη η οικογένειά της καλά...

έλενα γιαννίκη είπε...

μόλις έδειξα την κυρία Ούκα στη μαμά!! μπράβο ωραία πρωτοβουλία!

Σεβαστιανός Κούρκουλος είπε...

έχει ο ανθρώπινος πόνος πατρίδα ;

Νινέτα Κατσιμπρή είπε...

Πολυ ενδιαφερον, μπραβο Γαβριηλ!!!!!

Αφροδίτη Ιωάννου είπε...

Συγχαρητήρια Γαβριήλ!!!

Αλίκη Παπαχελά είπε...

Και να σκεφτείς ότι πριν λίγο σκεφτόμουν να γράψω κάτι, κυρίως στον άξονα των ερωτήσεων που της έκανες!!! Μ έχει εντυπωσιάσει πολύ και ο τρόπος που είναι οργανωμένοι και ο τρόπος που αντιδρούν κι επηρεάζουν ακόμα και τους Ελληνες που μένουν εκεί! Αλλά αυτό που με τίποτα δεν χωράει ο νούς μου, είναι πως μια χώρα τόσο ψύχραιμη κι οργανωμένη όπως αυτή, χτίζει 11 πυρηνικά εργοστάσια, όταν ξέρει πόσο σεισμογενής, και μάλιστα με πολύ δυνατούς σεισμούς, είναι!

Ανώνυμος είπε...

Very good job.
Japan is far away, light years ahead and legendary.
Hope will not end as the legend of Atlantis...

Leandros Vasiliou είπε...

Beautiful blog as always.
Now my mom is a star.

δεσποιναριον είπε...

Ε! να σε κατεβασω στα local τωρα; Πολυ ωραια η αναρτηση και συγκινητικο το βιντεο. Ολος ο κοσμος κοιτα ανατολικα. Και ολα ειναι ακομα τοσο αβεβαια. Ας ειναι αυτο οτι χειροτερο ειδαμε.

katrine είπε...

Διαβάζοντάς σε Γαβριήλ κάθε φορά σε θαυμάζω. Εξαιρετική πρωτοβουλία και συνέντευξη που θα τη ζήλευαν δημοσιογραφικά πολλοί. Μπράβο, αλλά και συγκίνηση. Η ψυχραιμία αυτού του λαού, σε καθηλώνει.
..και απ την άλλη, γυρίζοντας χρονικά πολύ πίσω βλέπω μια Ελλάδα ψύχραιμη , γροθιά και παρ όλη τη φτώχια, δυνατή. Η εξέλιξη δεν μας βοηθησε. Η ανάπτυξη ενίσχυσε τον ατομισμό και την ευθυνοφοβία.
Σε ποιο χιονιά και βροχή?? Εδώ ένας βράχος πέφτει στα Τέμπη και χάνουμε το μπούσουλα!!

Να μην ξαναδούν τα μάτια μας τέτοια καταστροφή, να μην το ζήσει κανείς πια.
Την αγάπη μου στην κ. Ουκάκο και φιλί σε σένα,
καλημέρα:))

Έλλη Θεοφιλίδου είπε...

Πες αλήθεια τώρα: Δε νιώθεις λίγο Τιμπουκτού μετά από όσα άκουσες;

Στέφανος είπε...

素敵なポスト、ガブリエル!

Ρούλα είπε...

Τις τελευταίες μέρες τα βλέμματα και η καρδιά μας χτυπά στην Ιαπωνία, αναπόφευκτες συγκρίσεις γίνονται, θαυμάζουμε τη στωικότητα των ανθρώπων που έδωσαν μαθήματα συμπεριφοράς, ανησυχούμε για τις μελλοντικές επιπτώσεις από την έκθεση στην ακτινοβολία που έχουν εκτεθεί και την επίπτωση στο περιβάλλον, στρέφουμε το βλέμμα στα δικά μας που φαντάζουν μηδαμινά μπροστά σε μια τέτοια ανθρωπιστική καταστροφή.
Τα ερωτήματα και οι σκέψεις πολλές, ίσως δεν είναι του παρόντος. Συντάσσομαι με τον προβληματισμό της κυρίας Παπαχελά και μάλιστα όταν οι μνήμες και οι επιπτώσεις από την ατομική βόμβα είναι ακόμη νωπές.
Συγχαρητήρια για άλλη μια φορά Γκάμπριελ, πρωτοτύπησες και πάλι, μου άρεσε πολύ που έκλεισες με το αισιόδοξο μήνυμα που έστειλε το παιδάκι στη γιαγιά και τη θεία και εύχομαι να τους δώσει κουράγιο.
υγ. Η κυρία Ουκάκο έπραξε άριστα που σε εμπιστεύτηκε, το χειρίστηκες άψογα.

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Amelie Law
έχεις τόσο δίκιο..

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@gabriel
συνονώματε, σού έχω κι εγώ μία ιστορία που θα σε εκπλήξει.
ο νονός μου όταν ήταν νέος είχε ένα ταξιδιωτικό γραφείο και τον χειμώνα εκείνες τις καλές εποχές, οι μόνοι τουρίστες που κυκλοφορούσαν στη Ρόδο ήταν Ιάπωνες (για κάποιον λόγο, εξαφανίστηκαν κι αυτοί, αλλά δεν είναι της παρούσης).
Όλοι τοους ήταν πάρα πολύ χαμογελαστοί, ευγενέστατοι, τυπικότατοι, έδειχναν ότι όλα ήταν μια χαρά. Και μετά έφευγαν... και γυρνούσαν στην Ιαπωνία.
Κάθε χρόνο, και αφού είχαν γυρίσει στη χώρα τους, έρχονταν email με τις εντυπώσεις τους από την επίσκεψή τους στη Ρόδο. Και εκεί....γινόταν πραγματικά το.. "έλα να δεις".
Παράπονα και παρατηρήσεις και μάλιστα με πολύ αυστηρή γλώσσα! Έλεγχος στο ο,τιδήποτε.
Και το θέμα ήταν ότι είχανε πάντοτε δίκιο.
Παράπονα του τύπου "την μία ημέρα είχε τσάι, την άλλη μέρα δεν υπαηρχε τσάι στο μπουφέ", "το λεωφορείο την πρώτη ημέρα ήρθε στις 9 το πρωί,στην ώρα του, την επομένη όμως περίπμεναν 14 λεπτά και έτσι η εκδορμή είχε καθυστερήσει". Τέτοια πράγματα. Όμως, κατά την παραμονή τους εδώ, δεν μπορούσες να καταλάβεις ότι τούς είχε ενοχλήσει κάτι. Ίσα ίσα, με το χαμόγελο στο στόμα!
(γράφω αυτήν την ιστορία γιατί την έχω στο μυαλό μου όλες αυτές τις μέρες και κάπου έπρεπε να την πω!)
καλή σου μέρα :-)))

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Αρετή Καλεσάκη
πραγματικά δεν υπάρχει καμμία σχέση ανάμεσα σε μάς και στους Ιάπωνες.
και κάτι ακόμα : άκουσες ποτέ έστω να φανταστούμε ότι εμείς πυο ζούμε σε μία κατ'εξοχήν σεισμογενή χώρα, να μάς δώσει κανένας φορέας βασικές οδηγίες για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας κατάστασης; Προσωπικά, το μόνο που θυμάμαι είναι οι ασκήσεις που κάναμε κάθε χρόνο στο σχολείο που ήταν στην ουσία να κατέβουμε κάτω από τα θρανία. Κάποια χρόνια μετά, και ειδικά κατά τον σεισμό στην Καλαμάτα, μάθαμε ότι ίσως η λύση "κάτω από το τραπέζι" δεν είναι και η πλέον ενδεδειγμένη.... Τι να πω..

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Νίκος Μπίστινας
Επειδή ξέρεις τι θα σού απαντήσω, λέω να... μην σού απαντήσω.
Ξέρω, ξέρεις κι εσύ, και ξέρουμε όλοι μας....
Απλώς , ας επικαλεστούμε τον Θεό να μάς βοηθήσει. Γιατί αν περιμένουμε από κράτος, σχεδιασμό και φορείς, βράσε όρυζα -και δη ιαπωνικά-...

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Ανώνυμος/η
έχει όντως πολύ ενδιαφέρον η παρατήρησή σου. Εδώ όταν ΔΕΝ γίνεται χαμός, ΓΙΝΕΤΑΙ χαμός. Και όταν ΟΝΤΩΣ γίνεται, δεν κάνουμε τίποτα...
Και δεν μιλάω μόνο για τον σεισμό...
Ασε..

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Πέπη Παπαπαύλου
χαχα
έχω ρωτήσει πάμπολλες φορές την Ουκάκο πώς τελικά τής φαινόμαστε στις συναλλαγές μας.
πίστεψέ με, μού έχει απαντήσει, αλλά ακόμα δεν κατάλαβα επακριβώς αν "της αρέσουμε" ή όχι. Πιστεύω πως τής αρέσουμε πάντως. 4 δεκαετίες είν'αυτές, όχι αστεία !
χεχε

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Μαρίνα Νόγκα
άφησες το πιο συγκινητικό σχόλιο Μαρίνα, κι ας μην γνωριζόμαστε, κι ας μην γνωρίζεστε με την Ουκάκο μας :-)
καλωσόρισες.

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@έλενα γιαννίκη
σε φιλώ :-)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Σεβαστιανός Κούρκουλος
αν πραγματικά κάτι δεν έχει πατρίδα είναι ο πόνος. σωστά τα λες.

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Νινέτα Κατσιμπρή
@Αφροδίτη Ιωάννου
σάς ευχαριστώ πολύ!
πιστές αναγνώστριες, όχι αστεία!

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Αλίκη Παπαχελά
Να σού πω την αλήθεια, ώρες ώρες αυτή η καταστροφή με... τσαντίζει γι'αυτόν ακριβώς το λόγο που λες.
Δεν μπορώ να μην τούς συμπονέσω για αυτό το κακό που τούς (μάς) βρήκε, αλλά ρε διάολε, πώς δεν το είχαν σκεφτεί ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο;;;
11 εργοστάσια πυρηνικά σε ένα νησί που τρέμει κάθε λίγο και λιγάκι! Έλεος!

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Anonymous
I really hope that the History will not repeat itself..
Thank you for your comment.
All the best

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Leandros Vasiliou
Well, Leandros, your mom and dad have always been ..stars.
and you know it.
My best wishes for your grandma, your aunt and your cousins and friends..
Thank you for visiting the blog once again :-)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@δεσποιναριον
από το στόμα και στων.. Θεών τα αυτιά.
Μακάρι να έχουμε δει τα χειρότερα και πλέον να αρχίσει αν εξομαλύνεται η κατάσταση.
Να είμαστε αισιόδοξοι;
δεν είναι ευχή αυτό.
είναι ερώτηση..

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@katrine
μακάρι να βγουν αληθινές οι ευχές όλων μας Κατερινάκι

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Έλλη Θεοφιλίδου
Τιμπουκτού;
Μην προσβάλλεις ετσι το Τιμπουκτού...

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Στέφανος
χαχα
επειδή δεν ξέρω αν έγινε πλήρως σαφές και επειδή δεν ήθελα να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες που θα έδιναν άλλον τόνο στην ανάρτηση -και δεν θα το ήθελα-), νομίζω πως ήρθε η στιγμή να το πω κι αυτό.
Υπήρξαν κάποιοι αναγνώστες που νόμισαν ότι η γιαπωνέζικη μετάφραση είτε ήταν ...δική μου (σού λέει, εβραϊκά μιλάει ο Γαβριήλ, γιατί όχι κια γιαπωνέζικα) ή ότι η μετάφραση έγινε από το google.
Λοιπόν, ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Όταν τελειώσαμε τη συνέντευξη, αναρωτηθήκαμε με την Ουκάκο πώς θα ήταν δυνατόν να γίνει κατανοητό το κείμενο στη μαμά και στην αδελφή της που είναι στο Τόκυο. Μάς έπιασε και τους δύο το ..."γιαπωνέζικο" και είπαμε : Αν Είναι Να Κάνουμε Κάτι,Ας Το Κάνουμε Καλά -αλλιώς να μην το κάνουμε καθόλου!
έστειλα το ελληνικό κείμενο της ανάρτησης στην Ουκάκο, η οποία το μετέφρασε στα γιαπωνέζικα. Για να είναι όμως σίγουρη, το έστειλε σε μία ξαδέλφη της με email στο Τόκυο για να κάνει τυχόν διορθώσεις.
Έτσι, ενώ το βίντεο γυρίστηκε στις 13 Μαρτίου, το κείμενο από το Τόκυο μάς ήρθε έτοιμο για δημοσίευση στις 17 του μηνός.
Και ...νά 'τοοοοοο
Ομολογουμένως, η πιο περίπλοκη ως προς την προετοιμασία ανάρτηση καθ'όλη τη διάρκεια της μπλογκερίστικής μου ζωής..
:-)

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

@Ρούλα
Σ'ευχαριστώ Ρούλα μου για τα καλά του λόγια. Όπως πάντα, ο σχολιασμός σου πληρέστατος (ακόμα περιμένω πότε επιτέλους θα αποφασίσεις να γίνουμε συνάδελφοι στο blogging!!!πάρ'το απόφαση επιτέλους μάνα μου!)

Λοιπόν, επί του προκειμένου.
Αν και η ανάρτηση αφορούσε την Άπω Ανατολή, επίτηδες δεν ήθελα να γίνει "κίτρινη".
Στην αρχή ομολογώ ότι είχα επιλέξει να βάλω φωτογραφίες από το πυρηνικό εργοστάσιο ή από το τσουνάμι που άφηνε συντρίμια πίσω του. Ύστερα όμως άλλαξε γνώμη, σκεπτόμενος όχι μόνο την Ουκάκο που θα τη διάβαζε αλλά και τους συγγενείς της που είναι εκει και αποφάσισα να μην φορτίσω συγκινησιακά το περιεχόμενο με υπόβαθρο τις τόσο άσχημες εικόνες. Πιστεύω ότι εάν έβαζα εικόνες καταστροφής και έναν "παχύ" τίτλο, θα "κέρδιζα" περισσότερα κλικαρίσματα. Είπα όμως ότι δεν είναι αυτή η προτεραιότητά μου.
Η ιαπωνική παραδοσιακή ζωγραφική έχει αποτυπώσει πολλά κύματα, μεγάλα και μικρά.
Και επειδή μία ανάρτηση δεν είναι μόνο γράμματα, αλλά και εικόνα - επέλεξα να διαχειριστώ το θέμα αλλιώς, όχι κίτρινα. Ελπίζω να το κατάφερα -και χαίρομαι που το πόρταλ www.theinsider.gr έπραξε το ίδιο, αλλιώς δεν θα το έδινα.

Στέφανος είπε...

Γαβριήλ,

επειδή σε ξέρω αρκετά καλά, ήμουν σίγουρος, και χωρίς να σε ρωτήσω κιόλας, ότι έβαλες κάποιον/α να στο μεταφράσει!

Θυμήθηκα κάποτε όταν υποτιτλίσαμε μια γιαπωνέζικη ταινία, είχε γίνει ένα λαθάκι, και ο μόνος Έλληνας που την είδε και μιλούσε γιαπωνέζικα, το έπιασε και τηλεφώνησε στο κανάλι.

Άρα ξέρω ότι η διαδικασία δεν είναι απλά να κάνουμε μετάφραση στο γκουγκλ.

Ανάρτηση ταξι-δεμένη είναι η δική σου. Μπράβο!








Related Posts with Thumbnails