Μιας κι αυτές οι μέρες για τους περισσότερους συναδέλφους δικηγόρους ανά την Ελλάδα αποτελούν μέρες αποχής από τα καθήκοντά τους, ευκαιρία να τις γεμίσουν με ένα βιβλίο γραμμένο από μία συνάδελφο! Πρόκειται για μία σειρά σύντομων διηγημάτων, όπου εξιστορούνται μικρές ιστορίες ανθρώπων της διπλανής πόρτας.
Η αθηναία δικηγόρος Καρολίνα Μέρμηγκα, μέσα από τις λεπτές αφηγήσεις της στη δεύτερη συλλογή διηγημάτων της με γενικό τίτλο "Σήμερα δεν θα πεθάνω", μού έδωσε την ευκαιρία να δω το επάγγελμά μου με άλλο μάτι.
Έτσι, ύστερα από μια δεκαετία δικηγορίας και βάλε, διεπίστωσα αυτό που μού έλεγαν παλαιότερα και εγώ δεν ήμουν σε θέση να το πολυκαταλάβω : Άν κάτι όντως πολύτιμο αποκομίζεις από αυτό το επάγγελμα είναι αυτό που αποκαλείται ""κοινωνική πείρα" -ένα αγαθό που κανένας φόρος δεν μπορεί να το ροκανίσει και καμμία απόδειξη παροχής υπηρεσιών δεν είναι σε θέση να περιγράψει-.
Μη σάς τρομάξει το βαρύγδουπο ύφος του τίτλου
- είναι πέρα για πέρα παραπλανητικό.
Κι αν περιμένετε να έρθετε αντιμέτωποι με γλώσσα δικογράφου ή με συνήθεις γυναικείους συγγραφικούς μελοδραματισμούς, τότε αυτό το βιβλίο δεν είναι για σάς.
Άλλοτε σε πρώτο και άλλοτε σε τρίτο αφηγηματικό πρόσωπο, η συγγραφέας καταφέρνει και μπαίνει στο πετσί του ρόλου εκάστοτε ήρωά της : Η ηλικιωμένη και ιδιόρρυθμη αστή που τολμά και ειρωνεύεται το γήρας, η σαραντάρα καριερίστα που λόγω ενός ελαφρού εγκεφαλικού αδυνατεί να χαμογελάσει -πλην όμως εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναπηρίας της ανεβαίνει ανενόχλητη στην κοινωνική ιεραρχία-, ο βαριεστημένος συναισθηματικά μεσόκοπος άνδρας ενώ ψάχνει με τη γυναίκα του να νοικιάσουν κάποιο διαμέρισμα ξαφνικά βρίσκεται αντιμέτωπος με μια νεανική ερωτική του περιπέτεια, μία νέα γυναίκα που αφού περπάτησε σε θολές ατραπούς βρήκε τον αληθινό της εαυτό εκεί ακριβώς που δεν το περίμενε - είναι μερικοί από τους χαρακτήρες που η Καρολίνα Μέρμηγκα, τόσο ως συγγραφέας -αλλά πιστεύω και ως δικηγόρος- 'κανακεύει' στα σύντομα διηγήματά της, κάνοντάς μας, θέλοντας και μη, να παίξουμε μαζί της σε αυτό το καλοστημένο και ολότελα δικό της ιδιότυπο παιχνίδι λέξεων και εικόνων.
Η γραφή της, ανάλαφρη αλλά συγχρόνως μεστή χιούμορ και κοινωνικής πείρας. Πείρα που αποκτάται αργά-αργά, μέσα από τις εναλλαγές εμπειριών, αφηγήσεων και ζωών ολόκληρων, που κάθε δικηγόρος -θέλοντας και μη- γίνεται κοινωνός τους, ερχόμενος καθημερινά σε επαφή με ανθρώπους κάθε λογής.
Όσοι από σάς συμβαίνει να είστε κι εσείς δικηγόροι, ίσως μέσα από τα γραφόμενά της να καταφέρετε να δείτε με διαφορετικό μάτι το επάγγελμά μας. Ένα επάγγελμα που πολύ συχνά ακροβατεί ανάμεσα στη δικονομική ψυχρή λογική και στη βαθειά προσέγγιση της ανθρώπινης φύσης.
Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι μοίρα κάθε δικηγόρου είναι να γνωρίζει τους ανθρώπους σε όχι ιδιαίτερα ευχάριστες περιόδους της ζωής τους.
Το βιβλίο "Σήμερα δεν θα πεθάνω" της συναδέλφου και συγγραφέως Καρολίνας Μέρμηγκα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι και μπορείτε να το παραγγείλετε κλικάροντας εδώ!
Καλή ανάγνωση!
δε μού λες...
θα μού ξαναδιάβασεις εκείνο το "Χαμόγελο της Κυρίας Δ"
και τη "Ζωή της Ρέας";
Ε;
12 σχόλια:
Γαβριλακιον, φαινεται πολυ ενδιαφερον. Σ' ευχαριστουμε για την προταση. Θα ειδοποιησω τους αντιπροσωπους μου στην Αθηνα να το φροντισουν. Σιγουρα με το επαγγελμα σας αποκτατε κοινωνικη πειρα.
θα το διαβάσω οπωσδήποτε....(και όσο για τους γυναικείους συγγραφικούς μελοδραματισμούς που αναφέρεις, αυτός είναι ο λόγος που συνήθως προτιμώ άντρες συγγραφείς)
Θα ήθελα να διαβάσω το βιβλίο για να δω με άλλη ματιά το επάγγελμα του δικηγόρου που μέχρι τώρα έχω δει την ψυχρή λογική τους σε σημείο να αναρωτιέμαι για το πώς καταφέρνουν να αποστασιοποιούνται.
Θα ήθελα επίσης να δω πώς αισθάνονται που ενώ γνωρίζουν ότι ο πελάτης τους έχει κάνει αξιόποινη πράξη επιτίθενται στο θύμα χωρίς αιδώ, όπως επίσης θα ήθελα να δω και πώς αντιμετωπίζουν τους δικομανείς.
Εύχομαι καλή επιτυχία στο βιβλίο της κυρίας Μέρμηγκα!
Μήπως να παραταθεί η απεργία και δοθεί έτσι η ευκαιρία και σε άλλους δικηγόρους να ασχοληθούν με τη λογοτεχνία; Θα το πάρουμε το βιβλίο, μας πείσατε Γαβριήλ!
Ωραίο και για όσους δεν κάνουν αποχή :)
@δεσποιναριον
ειμαι σιγουρος οτι θα σου αρεσει. ειναι του γουστου σου
@Εύα Σταύρου
Κι εγώ εκνευρίζομαι παρα πολυ με τον ορο "γυναικειο μυθιστορημα". Τι σημαινει αυτο ηθελα να'ξερα...
Αναμενω κριτικη, οταν πεσει στα χερια σου
@Ρουλα
(εγραφα εγραφα και τελικα δεν ανεβηκε η απαντηση μου σε σενα... ξαναρχιζω λοιπον..)
Λοιπον, εαν δεν ηξερα οτι η συγγραφεας ειναι και δικηγορος, δεν θα εμπαινε στη διαδικασια να διαβασω "πίσω απο τις λεξεις" τα ευφυεστατα ως προς τη συλληψη διηγηματα της. Ετσι, εαν περιμενεις να διαπιστωσεις πώς αποστασιοποιειται ο μεσος δικηγορος απο εκαστοτε υποθεση του, θα απογοητευθεις.
Τα διηγηματα αυτα δεν θα σου δωσουν απαντηση ουτε στον δευτερο προβληματισμο σου (που αφορα την εκ μέρους του δικηγορου επιγνωση της ενοχης του πελατη/κατηγορουμενου). Επειδη ομως με ρωτας, θα σου απαντησω πως -ναι, η κοινωνικη πειρα εχει πολυ περισσοτερες ευκαιριες να εξασκηθει στα πλαισια της δουλειας μας. Η επαγγελματικη ηθικη (σε καθε επαγγελμα) ειναι μια αρετη που ουτε διδασκεται ουτε αποκταται με την παροδο του χρονο. Ή την έχεις ή δεν την έχεις (δυστυχως).
Υπαρχουν απειρες υπερασπιστικες γραμμες που μπορουν να ακολουθηθουν σε εκαστοτε υποθεση (αλλωστε, καμμια υποθεση δεν ειναι ιδια κι απαραλλαχτη με καποια αλλη). Μια ομως ακολουθειται. Και παντα μπορεις να καταφερεις το καλυτερο δυνατον για τον πελατη σου, χωρις να υπερβαινεις τα ορια της επαγγελματικης/κοινωνικης ηθικης.
Ελπιζω να σε καλυψα
@Αρετή Καλεσάκη
Αναμένω κριτική!
:-))
@Νέμεσις
Είσαι πολύ γάτα...
Το τσάκωσα το υπονοούμενο!
Και για όσους δεν κατάλαβαν, ο Δικηγορικός Σύλλογος Ρόδου πρωτοτύπησε αυτή τη φορά και αποφάσισε με μεγάλη πλειοψηφία να ΜΗΝ συμμετέχει στην αποχή.
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Μού δίνεις την ευκαιρία να επεκταθώ λεπτομερώς ...οσονούπω!
:-)
Το έχω ήδη στα υποψήφια προς απόκτηση!
@Tradescadia
εννοείται πως περιμενω κριτικη σου
Δημοσίευση σχολίου