Τρωκτικίζοντας..

Το επεισοδιακό κλείσιμο του 'Τρωκτικού' μετά την περίεργη ως προς τα κίνητρά της δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια, που ήταν και ο ιθύνων νους του θρυλικού εκείνου ιστολογίου, έδωσε τη σκυτάλη στην κυβέρνηση να 'βάλει τέλος' στο 'απαράδεκτο χάος της ελληνικής μπλογκόσφαιρας'. Αυτό το ξέρουμε, το ακούσαμε και δια στόματος του αρμοδίου υπουργού, και σε λίγο καιρό -όπως ανακοινώθηκε- θα δούμε τί ακριβώς ήθελε τάχα να πει ο ποιητής.  

Τα πρώτα θύματα της ηλεκτρικής σκούπας που μάς περιμένει θα είναι -ποιά άλλα;-, μα βέβαια τα ανώνυμα μπλογκ. Οι υπουργικές δηλώσεις αλλά και οι κατά καιρούς κρίσεις διαφόρων υπευθύνων ή πολιτικών σχολιαστών δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας. "Η ανωνυμία στα μπλογκ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα καταργηθεί". Οι λόγοι και τα επιχειρήματα ποικίλουν, όχι όμως απαραίτητα σε πλήρη αλληλουχία μεταξύ τους. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας επί της παρούσης, αφού ακόμα το νομοσχέδιο δεν το είδαν τα άμοιρα τα ματάκια μας.

Δεν είναι όμως δύσκολο να φανταστούμε τι ΔΕΝ θα υπάρχει πια στην ελληνική μπλογκόσφαιρα. Δεν σκοπεύω να σάς ταξιδέψω μακρυά.
Ούτε ένα τσιγάρο δρόμος : 

στο τοπικό ροδιακό ιστολογικό περιβάλλον.

paraponarodos.blogspot.com

Δεν υπάρχει Ροδίτης που να μην έχει κλικάρει έστω μιά φορά στο πασίγνωστο πια μπλογκ 'Παράπονα Ρόδου'. Ένα μπλογκ που, όπως όλα άλλωστε, έχει τη δική του ιστορία. Μία ιστορία που άρχισε τον Σεπτέμβριο του 2009, και μάλιστα όχι ως μπλογκ. 

Αρχικά είχε τη μορφή 'group' στο δημοφιλές facebook και δεν άργησε να συγκεντρώσει πάνω από 7.000 μέλη-κατοίκους της πόλης, οι οποίοι έγραφαν επώνυμα τα κακώς κείμενα στον τομέα της δημόσιας διοίκησης, της αυτοδιοίκησης και γενικά όλα αυτά που κάνουν από λίγο έως πολύ δύσκολη τη ζωή στη Ρόδο. Λέγεται μάλιστα ότι μέσα από αυτό το group, οι αρμόδιοι μάθαιναν αυτά που θα έπρεπε να φτιάξουν στην πόλη, ως επίσης ότι διάφοροι ανώτατοι παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης άνοιξαν λογαριασμό στο facebook ειδικά για να απαντούν (ή για να... μην απαντούν) σε όσα τούς καταμαρτυρούσαν οι πάλαι ποτε ψηφοφόροι τους.

Η επιτυχία του πρώτου fb-group 'Παράπονα Ρόδου' βασιζόταν σε αυτό που δεν είχαμε συνηθίσει στην μικρή μας κοινωνία : να λέγονται επώνυμα πράγματα δυσάρεστα, χωρίς μικροαστικές συμβατότητες, χωρίς πληθυντικούς ευγενείας και με συνοδεία φωτογραφιών που αποδείκνυαν τη βασιμότητα των αναγραφομένων. Όλα όσα λέγονταν ή υπονοούνταν στις καφετέριες, ξαφνικά τα έβλεπες γραμμένα χωρίς φιοριτούρες και ευγένειες. Κι όλη αυτή η πρωτοφανής για τα τοπικά δεδομένα παρρησία θα συνεχιζόταν, αν δεν έκλεινε ξαφνικά εκείνο το group (για λόγους που ακόμα και σήμερα εγώ τουλάχιστον δεν πολυκατάλαβα, για να είμαι ειλικρινής..). Με το κλείσιμο όμως του group, στην ουσία άρχισε η 'χρυσή εποχή' του μπλογκ 'Παράπονα Ρόδου'. Μία εποχή που συνεχίζεται μέχρι και τώρα, με εκατοντάδες επισκέπτες κάθε μέρα.

Με μιά πρώτη ματιά, τα 'Παράπονα Ρόδου' προσιδιάζουν έντονα στο πανελλαδικά δημοφιλές  πάλαι ποτε 'Τρωκτικό'. Οι αναρτήσεις είναι ανώνυμες, λακωνικές και πολλές από αυτές ανορθόγραφες. Άλλες οργισμένες, πολλές ανεπεξέργαστες συντακτικά, πάρα πολλές με κεφαλαία 'φωναχτά' γράμματα. 

Κι όσο 'παράφωνα' ίσως ακούγονται όλα αυτά, παρόλ'αυτά καμμία τους δεν αποπνέει φραστική βία, δεν απείλησε ανθρώπους και υπολήψεις, δεν έσπειρε τον πανικό και την καταστροφή. Τα ''Παράπονα Ρόδου", με τις συντομότατες αναρτήσεις και την συχνότατη ενημέρωσή τους, αποτελούν πια ένα είδος 'ηλεκτρονικής εφημερίδας τοίχου', όπου καθένας -επώνυμα ή ανώνυμα- μπορεί να ανεβάσει τις φωτογραφίες από τους ξεχειλισμένους κάδους των σκουπιδιών, τα ξεχαρβαλωμένα πεζοδρόμια και μύρια όσα ένας τουρίστας καλό θα ήταν να μη βρει στο διάβα του. Και -ακόμα περισσότερο- να ξυπνήσει τους υπευθύνους από τον βαθύ, γλυκό τους λήθαργο..

Παράλληλα όμως, δεν ήταν λίγες οι φορές που οι αρμόδιοι φορείς, αφού πληροφορούνταν μέσα από τα 'Παράπονα' για το τι συμβαίνει στις γειτονιές της πόλης, έστω και καθυστερημένα φρόντιζαν τελικά να κινούν τα δυσκίνητα νήματα της γραφειοκρατίας.

Και εδώ ακριβώς έγκειται και η επιτυχία αυτού του μπλογκ :

Δεν έγινε απλώς φορέας της αγανάκτησης των Ροδιτών δημωτών που απλά δεν έβλεπαν στην πράξη αυτό που λέμε 'ανταποδοτικότητα' των δημοτικών τελών και κάθε είδους φόρων. Έγινε πηγή πληροφόρησης και ευαισθητοποίησης των ιθυνόντων. Κι ας είναι ανώνυμο. Κι ας είναι μερικές φορές ανορθόγραφο. Κι ας μην χρησιμοποιεί την καθωσπρέπει γλώσσα, που το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να χαϊδεύει αυτάρεσκα αυτιά. 

Και όμως!  

Εάν λάβουμε υπ'όψιν μας τι έχει αναγγελθεί από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, τα 'Παράπονα Ρόδου', αυτό το μπλογκ, το ανώνυμο, το αυθάδες, το φωνακλίδικο, το ανορθόγραφο, το....'Τρωκτικίζον', συγκεντρώνει όλα αυτά τα κριτήρια που το καθιστούν ..'επικίνδυνο' για τα χρηστά ήθη της ελληνικής μπλογκόσφαιρας. 

Βάζω μάλιστα στοίχημα ότι από την πρώτη μέρα που θα επιβληθεί η 'ηθικώς πρέπουσα' και 'νομικώς υποχρεωτική' επωνυμία τόσο των συντακτών των ιστολογίων όσο και των σχολιαστών, τα 'Παράπονα Ρόδου' όχι μόνο δεν θα είναι όπως τώρα. Αντιθέτως, εάν δεν κλείσουν οριστικά, θα πρέπει να προσπαθήοσυν πολύ για να πείσουν τους μέχρι τότε αναγνώστες τους ότι όντως δεν εξυπηρετούν τους επώνυμους πλέον συντάκτες και σχολιαστές τους... 

Και βέβαια, τα κακώς κείμενα της πόλης θα είναι πάντοτε εκεί -  θρονιασμένα στη θέση τους..  Δεν πειράζει όμως! 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι επιτέλους θα έχουμε μια νοικοκυρεμένη ελληνική μπλογκόσφαιρα..!

φεῦ..

τα σαλιγκάρια φωνασκούν;




.