"Θεατροπαιδιές"

Και μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα που μάς περιβάλλει, εν μέσω απεργιών, διαμαρτυριών και πολλών άλλων κακών που μάς έφτασαν, η θεατρική παράσταση 'Θεατροπαιδιές' νομίζω πως είναι ό,τι πρέπει μήπως και καταφέρει και χαμογελάσει το χειλάκι μας. Γιατί αν κρίνω από όσα έχω ακούσει από τους διοργανωτές της παράστασης που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 8 Μαϊου 2010 στις 7 το απόγευμα στο Θέατρο του Κολλεγίου Ρόδου, θα είναι μια παράσταση που θα τη θυμόμαστε για καιρό.

Η Παιδική-Εφηβική Θεατρική Ομάδα των μαθητών του Κολλεγίου Ρόδου συμμετέχει στο  Φεστιβάλ Τέχνης που διοργανώνει το Κολλέγιο Ρόδου για δεύτερη συνεχή χρονιά με μία άκρως ανατρεπτική σύνθεση του παλιού και του νέου, του ξένου και του εγχώριου θεατρικού ρεπερτορίου, της δημοτικής και της καθαρεύουσας, ενώ παράλληλα αναμιγνύει γλυκά και την ανοιξιάτικη μυρωδιά ροδίτικου γιασεμιού. Πώς τα καταφέρνει όλα αυτά; 

Ακούγεται περίπλοκο το όλο εγχείρημα, 

και όμως δεν είναι!

Πρόκειται για μία σπονδυλωτή παράσταση με κείμενα του Μπέρτολντ Μπρεχτ -επίκαιρος όσο ποτέ με μία όπερα που αξίζει (ευτυχώς μόνο) μια πεντάρα- , του Εμμανουήλ Ροϊδη (που χάρη σ'αυτόν και...εξ αιτίας του, οι λιλιπούτιοι ηθοποιοί ίδρωσαν να αποστηθίσουν δοτικές και υπογεγραμμένες) και της 'δικής μας' Ζωής Φωτεινού, της πρώτης διδάξασας στη Ρόδο στο δύσκολο αλλά άκρως γοητευτικό εγχείρημα του να ανεβάζεις θέατρο αξιώσεων με τα παιδιά για τα παιδιά. 

Και επειδή αυτό το μπλογκ είναι ροδίτικο πάνω απ'όλα, αφήστε με λίγο να μερολειπτήσω υπέρ της Ζωής 'μας', η οποία άφησε εποχή στη δεκαετία του '80, όταν ο Δήμος Ρόδου και η ΧΕΝ στήριζαν το παιδικό θέατρο και οι παραστάσεις της τότε Παιδικής Σκηνής ήταν για χρόνια το μεγάλο trend της πόλης. Εμπνεύστρια του παιδικού ροδιακού θεάτρου και ακούραστη ΄μαμά' για φουρνιές και φουρνιές, η Ζωή χάρισε χιλιάδες όμορφες αναμνήσεις σε όσα παιδιά είχαν τότε την τύχη να δουλέψουν μαζί της και να βγάλουν επί σκηνής μόνο τα καλύτερα. Στις 'Θεατροπαιδιές' η Ζωή Φωτεινού θα μάς 'ξαναμιλήσει' ύστερα από χρόνια και χρόνια μέσα από τα κείμενά της, που για τα σημερινά μικρά παιδιά θα φαίνονται καινούργια, αλλά εμάς (τους 30 και κάτι ψιλά) θα μάς γυρίσουν πίσω, σε εκείνες τις δοξασμένες μέρες που το Εθνικό Θέατρο δούλευε και γέμιζε κόσμο κάθε ηλικίας, όταν κανείς δεν ήξερε τι σημαίνει spread, κρατικά ομόλογα, ευρώ και άλλες τέτοιες κακές λέξεις... (πιπέρι στο στόμα!)

Την παράσταση σκηνοθετεί η Μαρία Μανιώτη, χορογραφεί η Στεφανία Πατλάκα, τα σκηνικά είναι του Ναπολέοντα Βλάσση, τα κοστούμια είναι της Στέμης Δανιηλίδου, τη μουσική διδασκαλία επιμελείται η Σαπφώ Σταυρίδου και στο πιάνο συνοδεύει τους μικρούς μας ηθοποιούς η Μαρία Μανιά. 

Την όλη ευθύνη της διοργάνωσης έχει το Κολλέγιο Ρόδου και το 2ο Φεστιβάλ Τέχνης σε συνεργασία με τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων των μαθητών του σχολείου και με τη Δωδεκανησιακή Μέλισσα.

Το εισιτήριο ανέρχεται στο συμβολικό ποσό των 5€,  με μοναδικό σκοπό την ενίσχυση του Ταμείου Υποτροφιών της Δωδεκανησιακής Μέλισσας, της παλαιότερης κοινοφελούς δωδεκανησιακής οργάνωσης, η οποία ενισχύει εδώ και δεκαετίες πάρα πολλούς φοιτητές από τα νησιά μας. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να τονίσω πόσο σημαντικός θα είναι ο οβολός όλων μας για τους νεαρούς συμπατριώτες μας που σπουδάζουν, προσπαθώντας να κάνουν το παν για ένα καλύτερο μέλλον, υπό τις παρούσες εξαιρετικά αντίξοες οικονομικές συνθήκες  που χτύπησαν απρόσκλητα την πόρτα κάθε μέσου δωδεκανησιακού νοικοκυριού.

Ρίξτε μια ματιά στο υπόλοιπο πρόγραμμα του 2ου Φεστιβάλ Τέχνης του Κολλεγίου Ρόδου, πατώντας εδώ και δε θα χάσετε. Ειδικά φέτος, έχουμε ανάγκη τη θετική ενέργεια των παιδιών μας περισσότερο από ποτέ. Οι εκδηλώσεις διαρκούν μέχρι και το τέλος Μαϊου.

.