χεχεχε

Το βίντεο για τις "Θεατροπαιδιές" ήταν για μένα μια μεγάλη πρόκληση. Και ο λόγος είναι απλός: δεν ήξερα τι θα πει 'παιδί μπροστά στην κάμερα'. Δεν ήξερα τι να περιμένω, πώς να συμπεριφερθώ, τι να πω για να τονίσω το ενδιαφέρον τους, τι να τους πω να κάνουν, τι να τους πω να μην κάνουν....

Ε, λοιπόν, όλο αυτό το άγχος που είχα στα καλά-καθούμενα, αποδείχθηκε άνευ σημασίας. Τέτοια άνεση στο φακό, τέτοια φυσικότητα, τέτοια πλάκα αλλά και τέτοια πειθαρχία, τι να πω!

Θα τη ζήλευαν επαγγελματίες!

Απόδειξη; Μα το αποτέλεσμα!!

Δε χρειάστηκε ούτε σενάριο, ούτε αρχή, ούτε μέση, ούτε τέλος. Η παιδική χαρά από μόνη της και μόνο έδωσε τη λύση για τα πλάνα. Το παιχνίδι τους ήταν ο οδηγός κι όσο για το μοντάζ - ναι! ήταν εξαιρετικά δύσκολο ποιό από τα πολλά χαμόγελα θα έπρεπε (λόγω χρόνου) να 'κοπεί'-.

Υπέροχη εμπειρία!

(μήπως να σκέφτομαι σιγά σιγά να γίνω μπαμπάς; χμμ..)

Ευχαριστώ θερμά τον Μιχάλη Καβουκλή για το μοντάζ του και για την παροιμιώδη του υπομονή, τη Μαρία Μανιώτη -τελικά δεν είναι τυχαίο πόσο τη λατρεύουν τα παιδιά- και όλους τους τεχνικούς κονσόλας των τηλεοπτικών καναλιών Red, TVKosmos, ΙΡΙΔΑ και TV4, που έκαναν το παν για να φαίνεται το σποτάκι όσο πιο συχνά γινόταν από τις ροδιακές τηλεσυχνότητες!

Περισσότερο απ'όλους όμως ευχαριστώ τα μικρά μας φυντανάκια.

Παιδιά, είσασταν όλοι και όλες απλά τέ-λοι-οι και τέ-λει-ες!!

Το Σάββατο θα σάς καμαρώσουμε κι από κοντά!

.