Αϊτή - ένας μήνας μετά

Δεν μπορώ να πω πως εκπλήσσομαι. Άλλωστε ο άνθρωπος είναι το κατ'εξοχήν ξεχασιάρικο ον επί της Γης. Γι'αυτό σήμερα, που πέρασαν πια τα μύρια όσια επετειακά ξεφαντώματα, καιρός είναι να μάς θυμήσω ότι πριν από μερικές μερες συμπληρώθηκε ένας ολόκληρος μήνας από εκείνον τον εφιαλτικό σεισμό στην τόσο μακρυνή αλλά και τόσο κοντινή μας Αϊτή. 

Και βέβαια, από τότε μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, μη φανταστείτε πως κάτι το ουσιαστικό άλλαξε στην τραγική καθημερινότητα χιλιάδων και χιλιάδων ανθρώπων στο πραγματικά άτυχο αυτό κρατίδιο της Καραϊβικής. Εκτός ίσως από την εγκατάσταση του αμερικανικού στρατού, που βρήκε την ευκαιρία να δημιουργήσει μια άτυπη στρατιωτική βάση. Θα μού πείτε, βρίσκεται εκεί για ανθρωπιστικούς σκοπούς και ότι κάπως θα έπρεπε να συγκρατηθεί το κοινωνικοπολιτικό χάος που δημιουργήθηκε. Σύμφωνοι (και, στο κάτω-κάτω, ποιά άλλη χώρα πήρε το θέμα της Αϊτής περισσότερο σοβαρά εκτός των ΗΠΑ, εδώ που τα λέμε..). Κανένας όμως δε μπορεί να μού βγάλει από το μυαλό ότι το κενό εξουσίας που προκάλεσε η φυσική αυτή καταστροφή δεν αποτελεί και μια πρώτης τάξεως δικαιολογία για την ενίσχυση της στρατιωτικής αμερικανικής παρουσίας στην ευαίσθητη περιοχή της Καραϊβικής, μία περιοχή που τη δεκαετία του '60 παραλίγο να δημιουγήσει μία νέα σύρραξη με διεθνείς διαστάσεις. (τώρα θα είμαι γκρινιάρης να σάς παραπέμψω σε μια παλιά ανάρτηση που κάνει λόγο για 'μικρά καλάθια'; ας το αφήσω, δεν είναι ώρα..)

Αρκετά με την ανάλυση. Στο κάτω-κάτω, αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από την επούλωση των πληγών των εκατοντάδων χιλιάδων αστέγων και πάμφτωχων Αϊτινών. Γι'αυτό δίνω τη σκυτάλη στην αυτούσια περιγραφή του ιατρού-μικροβιολόγου Νίκου Δούση Ρασσιά , Προέδρου της ανθρωπιστικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης "Γιατροί της Ειρήνης".  
Ναι, είναι οι ίδιοι έλληνες γιατροί που τον Δεκέμβριο του 2008 έσπασαν πρώτοι τον αποκλεισμό της Γάζας που είχε επιβάλλει η Αιγυπτιακή συνοριοφυλακή στα σύνορα Σινά-Ράφα (για τους νέους αναγνώστες: η τότε ανάρτηση του μπλογκ βρίσκεται εδώ). Οι ίδιοι γιατροί λοιπόν, με έκαναν για άλλη μια φορά υπερήφανο που συνδράμω στην προσπάθειά τους με τον τρόπο που μπορώ, ως δικηγόρος τους αλλά και αυτή τη στιγμή, ως μπλόγκερ. 

Είμαι πραγματικά πολύ 'λίγος' για να συνεχίσω να μιλάω για αυτήν την αποστολή, που άρχισε 5 μέρες μετά τον σεισμό της 11ης Ιανουαρίου 2010 και διήρκησε περίπου μια βδομάδα ., Γι΄αυτό, σάς παραθέτω 'αχτένιστη' την περιγραφή που μού έστειλε ο Νίκος Δούσης-Ρασιάς, πλαισιωμένη από τις φωτογραφίες που μού έστειλε από εκεί, απεικονίζοντας στιγμές που είμαι σίγουρος ότι θα τούς μείνουν βαθιά χαραγμένες στη μνήμη τους. 

Η μόνη κειμενογραφική "επέμβαση" που έκανα είναι το bold στα ονοματεπώνυμα των μελών της αποστολής, επειδή...τούς αξίζει τουλάχιστον αυτό..

 

 ένα από τα χιλιάδες κατεστραμμένα σπίτια του Porte-au-Prince

Η καταστροφη της Αιτης ηταν, όπως διαπιστωσαμε και τα ιδια μας τα ματια, η χειροτερη που εχει πληξει την ανθρωποτητα, τουλαχιστον τις τελευταιες δεκαετιες. Δεν ηταν λοιπον δυνατον να μεινουμε αδιαφοροι μπορτα σ΄αυτην την τραγωδια. Ετσι ξεκινησαμε για το Santo Domingo μαζι με τον Δημητρη Μογνιε και τον Θαναση Παπαχριστοπουλο. Από εκει περασαμε οδικως στην Αιτη. 

Ο Δημήτρης Μογνιέ επιβλέπει τη μεταφορά τροφίμων 

αμέσως μετά την άφιξη της αποστολής στο Porte-au-Prince

 

Στο Porte-au Prince συναντηθηκαμε με τον Michel Lebrun, αδελφο του συναδελφου μας κι επιειτμου προξενου της Αιτης στην Ελλαδα Yvelt de Lebrun, εναν πραγματικο gentleman με τη βοηθεια του οποιου, αφου εξασφαλισαμε την ασφαλεια της διαμονης μας, γιατι το Porte-au-Prince είναι ακρως επικινδυνο την νυκτα με τους χιλιαδες απεγνωσμενους συγχρονους «Αθλιους» που περιφερονται πεινασμενοι και τους 7.000 δραπετες των φυλακων που κυκλοφορουν ανεξελεγκτοι, στησαμε το υπαιθριο γιατρειο μας στο Riviere Froide, μια φτωχογειτονια ασχημα χτυπημενη από τον σεισμο και μακρυα από τα φωτα της δημοσιοτητας και τα σημεια υπερσυγκεντρωσης ξενων αποστολων, όπως ηταν το αεροδρομιο και το νοσοκομειο Dikini, το μοναδικο που λειτουργουσε. 

η Χρυσάνθη Κωνσταντακάτου στο υπαίθριο ιατρείο των Γιατρών της Ειρήνης 

Μετα δυο μερες ηρθε και μας βρηκε και η παιδοχειρουργος και φιλη Χρυσανθη Κωνσταντακατου, η οποια απογοητευμενη από τις συνεχεις αναβολες της πτησης του ΥΠ.ΕΞ. (εχει παρει ημερομηνια προσγειωσης από τους Αμερικανους για τις 8 Φεβρουαριου) ξεκινησε μονη της για την Αιτη αναζητωντας με όταν εφτασε, μιας και ειχε υποθεσει σωστα ότι που αλλου θα μπορουσα να ημουν παρα στην Αιτη. Οι τεσσερεις μας καταναλωσαμε στο υπαιθριο γιατρειο μας 12 κουτες φαρμακα που ειχαμε φερει μαζι μας. Μαλιστα όταν ξεμειναμε από καποια πηγαμε στο νοσοκομειο, βρηκαμε γιατρους από άλλες χωρες και ανταλλαξαμε φαρμακα που μας περισσευαν με φαρμακα που μας ηταν απαραιτητως απαραιτητα. Επισης με χρηματα του Δημου Αμαρουσιου, του μοναδικου φορεα που μας βοηθαει οικονομικα πλην των φιλων και γνωστων, και αυτό χαρη στην ιδιαιτερη ευαισθησια που επιδεικνυει για το εργο μας ο φιλος και συναδελφος μας και Δημαρχος Αμαρουσιου Γιωργος Πατουλης, αγορασαμε τροφιμα τα οποια διανειμαμε προσωπικα, όπως κανουμε παντα αλλωστε σε 209 οικογενειες.Ετσι ο Δημος Αμαρουσιου για άλλη μια φορα μας «αξιοποιησε» κι εκανε «εξαγωγη» ανθρωπιας όπως εχει κανει πολλες φορες στο παρελθον (Γαζα, L’ Aquila, Αλβανια). 

Μια άλλη δουλεια που καναμε, ειδικα ο Δημητρης, ηταν να συλλεξουμε τα στοιχεια 60 ορφανων παιδιων ώστε να ενισχυθουν οικονομικα από το Ελληνικο Καραβανι Αλληλεγγυης σε μεταγενεστερο χρονο, στα πλαισια της πραγματικα αξιολογης δρασης που αναπτυσσει σε διαφορα μερη του τριτου κοσμου. Το θεμα των χιλιαδων ορφανων της Αιτης είναι ένα θεμα που πρεπει ν’ απασχολησει πολύ ζεστα την διεθνη κοινοτητα και που μπορει να επιλυθει μονο σε κεντρικο επιπεδο με διακρατικες συμφωνιες. Στη Δυση υπαρχουν χιλιαδες ζευγαρια που λαχταρουν για ένα παιδακι κι οι πολιτειες εχουν τους μηχανισμους να παρακολουθουν την τυχη των παιδιων αυτων. 

Νίκος Δούσης-Ρασιάς

Ένα άλλο θεμα είναι πως θα ορθοποδησουν αυτοι οι ανθρωποι, τωρα που η ανεργια εχει εκτοξευθει από το 20-30% στο 80-90%. Η εικονα της πολης ηταν τραγικη. Τοσα εχουν δει τα ματια μας, αλλα πτωμα 10 μερες μετα τον σεισμο σε κεντρικο σημειο της πολης να κειτεται πλακωμενο από τα ερειπια σε κοινη θεα και να μην εχει ανασυρθει δεν ειχαμε ξαναδει. Η ασφαλεια στην Αιτη, ειδικα για τους ξενους, είναι ένα άλλο μεγαλο θεμα. Εφαρμοσαμε την τακτικη «να κοιμασαι με τις κοτες, να ξυπνας με τα κοκορια». Δουλευαμε ολη μερα και μολις πηγαινε να σκοτεινιασει μαζευομασταν στο καταλυμα μας οπου ειχαμε αφενος ηλεκτρικο, αφετερου δε μας φυλαγαν με πολυβολα. 

ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος κατά τη διανομή φαρμακευτικού υλικού 

 στο υπαίθριο ιατρείο της αποστολής

Υπηρξαν και πολύ ωραιες στιγμες, όπως όταν μοιρασαμε στα παιδια των «ασθενων» μας τα μονα παιχνιδια που ειχαμε, χειρουργικες μασκες, που εφτασαν όμως μαζι με καποιες καραμελες για να τα κανουν τρισευτυχισμενα. Η πιο ανθρωπινη στιγμη ηταν όταν ο Θανασης εξεταζε μια κυρια που ταυτοχρονα θηλαζε το μωρο της.

Ειμαστε από τους πρωτους που σπευσαμε στην Αιτη και οι τελευταιοι που θα την ξεχασουμε. Μολις εξασφαλισουμε βοηθεια ειμαστε ετοιμοι να ξαναπαμε.

Νίκος Δούσης-Ρασιάς

ιατρός-μικροβιολόγος

Πρόεδρος των Γιατρών της Ειρήνης

Οι Γιατροί της Ειρήνης προετοιμάζουν τη δεύτερη αποστολή τους στην Αϊτή. Όποιος από σάς, δημόσιος ή ιδιωτικός φορέας, σχολείο, επιχείρηση ή απλός ιδιώτης θα επιθυμούσε να βοηθήσει, ας σημειώσει τον τραπεζικό λογαριασμό των "Γιατρών" :

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

107/480170-91

Για οποιαδήποτε περαιτέρω διευκρίνιση, για συμμετοχή στο έργο των ΓτΕ καθώς και για την παραλαβή ειδικής απόδειξης για την κατάθεση της χρηματικής συνδρομής για την νεά αποστολή στην Αϊτή, τηλεφωνήστε κατά τις εργάσιμες ημέρες, από τις 9 το πρωί έως τις 2 το μεσημέρι στο 210-6128215.

Επίσης, όποιος φίλος μπλόγκερ 'πέσει' κατά λάθος σε αυτήν την αναρτησούλα,  όποιος δημοσιογράφος, όποια εφημερίδα, όποιο περιοδικό θέλει, ας την αναδημοσιεύσει.

Ευχαριστώ πολύ.




.