Φλορεντίν μένεις, καρντάση;

Δέν χρειάζεται νά κουραστεῖ πολύ ἕνας Θεσσαλονικιός γιά νά "μυρίσει" λίγο ...Βαρδάρη, κι ἄς ἔχει ἰδρώσει καί ξε-ἰδρώσει πέντε-ἕξι φορές στό λιλιπούτειο Μανχάταν τοῦ Τέλ Ἀβίβ τῶν 70% αὐγουστιάτικης ὑγρασίας. Πῶς γίνεται αὐτό; Πολύ εὔκολα. Μέ ἕνα ταξί καί μέ 3€ (15 σέκελ) ἀπό τό πλαστικό κέντρο τῆς πόλης, βρίσκεσαι στή γειτονιά Florentin, τήν πιό Θεσσαλονικιώτικη γειτονιά τοῦ Τέλ Ἀβίβ ἀλλά καί τοῦ Ἰσραήλ ὁλόκληρου.

Μέ τήν ἀπελευθέρωση τῆς Θεσσαλονίκης καί μέ τούς Βαλκανικούς Πολέμους νά καθιστοῦν τόν Ἑλληνικό Στρατό κυρίαρχο στή Μακεδονία, μία ὁμάδα ἑβραίων ἐπιχειρηματιῶν τῆς ἑλληνικῆς πλέον συμπρωτεύουσας ἔνιωσαν πώς ἴσως τά προνόμια πού εἴχαν ἐπί Ὀθωμανικῆς Αύτοκρατορίας θά ἐξανεμίζονταν ἀπό τήν νεόφερτη ἑλληνική κρατική παρουσία στόν Θερμαϊκό. Παρά τό ὅτι τό Ἑλληνικό Κράτος τελικά δέν ἐπηρέασε ἀρνητικά τήν ἑβραϊκή παρουσία τῆς πόλης, ὁ Δαυίδ Φλορεντίν μαζί μέ ἄλλους ἑβραίους Θεσσαλονικεῖς ἐπιχειρηματίες ἀποφάσισαν νά μήν περιμένουν νά δοῦν τί θά τούς περίμενε καί στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ '20 δημιούργησαν τή συνοικία Florentin, πού βρισκόταν σέ ἐξαιρετικά νευραλγικό σημεῖο: Μεταξύ τοῦ κέντρου τοῦ (ἀμιγῶς ἑβραϊκοῦ) Τέλ Ἀβίβ καί τῆς ἀραβοκρατούμενης Γιάφα, ἀπό τό λιμάνι τῆς ὁποῖας ἔρχονταν ὅλα τά προϊόντα πού συντηροῦσαν τούς πάντες.

"Kondituria Saloniki" ἤτοι..
"Ζαχαροπλαστεῖον Ἡ Θεσσαλονίκη"
ἐπί τῆς ὁδοῦ Φλορεντίν

Ἡ συνοικία Florentin ἀνέκαθεν εἴχε τό δικό της ἑλληνικό ἀστικό χρῶμα, μέ τό γνώριμο ἑλληνικό στυλάκι τοῦ Μεσοπολέμου, καί φιλοξένησε γενιές ἑλληνοεβραίων πού ζοῦσαν ἀπό τό διαμετακομιστικό ἐμπόριο -ἀπό τήν ἑλληνική μητρόπολη καί ὄχι μόνο-. Ἡ μεγάλη ἀκμή της γειτονιᾶς συνέπεσε μέ τά πρῶτα χρόνια τῆς δεκαετίας τοῦ ΄30, μιά ἀκμή πού δέν κράτησε πολύ. Λόγω τῶν ἀραβοεβραϊκῶν ταραχῶν τοῦ '36 ἡ Γιάφα "ἔκλεισε" γιά τούς ἑβραίους, μέ ἀποτέλεσμα οἱ πλουσιότεροι κάτοικοι τῆς γειτονιᾶς νά τήν ἐγκαταλείψουν καί νά πᾶνε βορειότερα, μακρυά ἀπό τό λιμάνι πού ἄλλοτε τούς ἔδινε δουλειά.


Παρά τήν ἀλλαγή τῆς κατάστασης μέ τήν ἴδρυση τοῦ ἰσραηλινοῦ κράτους, ἡ γειτονιά Florentin ποτέ δέν κατάφερε νά ὁρθοποδήσει καί νά θυμίζει κάτι λίγο ἀπό τήν παλιά της ἀκμή. Γιά ἄλλη μιά φορά ἀποδείχθηκε ὅτι οἱ Ἕλληνες γενικῶς ἀντιπαθοῦν τήν γκετοποίηση κι ἔτσι οἱ ἑλληνοεβραίοι ἰδιοκτῆτες τῶν ἀκινήτων τῆς γειτονιᾶς προτίμησαν νά κατοικοῦν ὁπουδήποτε ἀλλοῦ ἐκτός ἀπό τήν ψιλορημαγμένη πιά συνοικία, ἐπιλέγοντας νά εἰσπράττουν ἐνοίκια ἀπό τά δεκάδες σιδεράδικα, συνεργεῖα, ψιλικατζίδικα, μηχανουργεῖα καί ὁ,τιδήποτε ἄλλο μπορεῖ κανείς νά φανταστεῖ.

Ἡ γειτονιά θά συνέχιζε νά διατηρεῖ τή ρετσινιά τῆς πιό φτηνῆς περιοχῆς τοῦ νότιου Τέλ Ἀβίβ μέχρι νά βάλει τό χέρι της ἡ.... τηλεόραση (ποιά ἄλλη;). Τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ '90 οἱ σεναριογράφοι τοῦ Καναλιοῦ 2 (τοῦ πρώτου ἰδιωτικοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ τῆς χώρας μέ ὅση γκλαμουριά αὐτό συνεπάγεται) πῆραν κι αὐτοί ἕνα ταξάκι ἀπό τό κέντρο τοῦ Τέλ Ἀβίβ καί "ξανα-ἔχτισαν" τή συνοικία τοῦ Δαυίδ Φλορεντίν ἀπό τήν ἀρχή.

"Maka Afora" ("Ὕπουλο Χτύπημα") - γκρούπ Monika Sex
ἡ μουσική ὑπόκρουση τοῦ σήριαλ "Florentin"

Ἥρωες τῆς σειρᾶς : καλομαθημένα μεγάλα παιδιά, γύρω στά 30 καί κάτι, πού ἀκόμα ψάχνονταν νά βροῦν τί θά κάνουν σ'αὐτή τή ζωή (κάτι μοῦ θυμίζει αὐτό) καί πρίν πάρουν τίς μεγάλες ἀποφάσεις, ἀποφάσισαν κατ'ἀρχήν νά μήν ξεπαραδιαστοῦν στά τρελλά ἐνοίκια τοῦ κέντρου βρίσκοντας καταφύγιο στίς γελοίες τιμές τῶν παλιῶν ελληνικῶν σπιτιῶν, μέ μόνιμη μουσική ὑπόκρουση τά ντάπα-ντούπα τῶν πάσης φύσεως μαστόρων.

Καί ἔτσι ἡ γειτονιά ἀπέκτησε ...ἀξία καί στύλ (ἐδῶ ἔπαιξαν ρόλο καί οἱ διάφορες σεξουαλικές ἀναζητήσεις τους μέ μπόλικη δόση φροϋδοειδοῦς ἀνάλυσης, πάντα ὄμως μέ φόντο τίς σιδεριές πού θυμίζουν πολύ -μά πάρα πολύ- ..Ἑλλάδα, ἀλλά καί τόν γωνιακό φούρνο μέ τό γνήσιο ..Κουλούρι Θεσσαλονίκης -μέ Κάπα Κεφαλαῖο παρακαλῶ!-).

Δύο συναπτές τηλεοπτικές περίοδοι στάθηκαν ἀρκετές γιά νά ἀνεβάσουν τίς τιμές τῶν σπιτιῶν στά ὕψη ἀλλά καί νά ἀλλάξουν τούς θαμώνες καί τήν πληθυσμιακή σύνθεση τῆς συνοικίας. Τά σιδηρουργεῖα καί οἱ μάστορες δέν τό κούνησαν ἀπό κεί, οὔτε καί οἱ παλιοί "Φλωρεντινιοί", πού μέ τίποτα δέν θά ἄλλαζαν τίς γνώριμες γιά χρόνια γωνιές. Τό περίεργο εἶναι πώς οὔτε καί ὁ Δῆμος τοῦ Τέλ Ἀβίβ δέ δείχνει νά θέλει νά "εὐπρεπίσει" τή γειτονιά, κάτι τό ὁποῖο φαίνεται νά μήν ἐνοχλεῖ κανέναν.

Ἐγώ θά ἔλεγα πώς βρῆκα τό "Θησεῖο" ἤ τόν "Ψειρῆ" πού νόμιζα πώς ἦταν ἀποκλειστικά ἀθηναϊκό προνόμιο καί μόνο. Ἄλλοι πού ἔχουν ζήσει τή Θεσσαλονίκη ἴσως βροῦν καί ἄλλες ὁμοιότητες πού μοῦ ξεφεύγουν (δέν διετέλεσα ποτέ μέτοικος στή συμπρωτεύουσα). Τή νύχτα ὄμως ἡ συνοικία παραπέμπει σέ .. Ἐξάρχεια, ὅπου -ἐπιτέλους- μπορεῖ κανείς νά πάρει χαμπάρι τί ἐστί μπάχαλο a l'israelienne, μέ δεκάδες ἐρασιτεχνικά ρόκ συγκροτηματάκια νά στήνουν τά ὄργανα (καί τά ἠχεῖα) σέ κάποιο ρημαγμένο πεζοδρόμιο, μέ φυσικό ἐπακόλουθο νά καταφθάνουν τά περιπολικά τῆς Ἀστυνομίας μέ νεαρές ἀστυνομικίνες νά προσπαθοῦν μετά βίας νά τό παίξουν σοβαρές καί αὐστηρές, ἐνῶ πολύ θά ἤθελαν νά κάτσουν καί νά χτυπηθοῦν λίγο μέ τό προκλητικό beat, ἀλλά καί νά ψυθιρίσουν ἀθυρόστομους στίχους (οὔπς!).

στήν ἑπόμενη ἀνάρτηση,
τό μπλόγκ συνεχίζει νά μυρίζει Βαρδάρη
στήν ἴδια θεσσαλονικιώτικη γειτονιά τοῦ Τέλ Ἀβίβ

Κουυυύλ...