Τσελεμεντέβωφ...

Ἀποτελεῖ ἀξίωμα πιά : ἕνας καλός γάμος εἶναι λαχεῖο. Δέν μπορεῖ κανείς νά διαφωνήσει μ'αὐτό. Γιά μᾶς τούς ἐργένηδες ὄμως, λαχεῖο εἶναι σέ τί γείτονα θά πέσεις. Ἄλλο λαχεῖο κι αὐτό, πού ἐδῶ πού τά λέμε, ἰσχύει καί γιά τους παντρεμένους/δεσμευμένους. Ἄλλωστε, πολλές φορές πολλοί γάμοι κρατιοῦνται καί λόγω τὴς ὕπαρξης καλοῦ γείτονα ἤ καλῆς γειτόνισσας -ἀλλά ἄς μήν τό ἀνοίξουμε αὐτό τό κεφάλαιο, δέν εἶναι τῆς παρούσης-.

δίπλα πόρτα δεξιά

Ἔ, λοιπόν ἐγώ μπορεῖ νά μήν ἔχω σταθεῖ μέχρι τώρα τυχερός ὡς πρός τό γάμο, ἀλλά στό κεφάλαιο "γειτόνισσα" δηλώνω εὐθαρσῶς καί ἐνὠπιον τοῦ διαδικτύου ὅτι ἔχω πιάσει jackpot. Καί τό συνειδητοποίησα τίς προάλλες ὅταν ἡ ἐκ Βουλγαρίας σύνοικος τοῦ ἰδίου ίσογείου τῆς πολυκατοικίας πού μένω μέ κάλεσε γιά φαγητό γιά πολλοστή φορά. Καί αὐτή τή φορά λόγω ζέστης, ἀποφασίσαμε νά μήν ὑποφέρουμε ἀνάμεσα στούς ζεματισμένους τοίχους τῶν διαμερισμάτων μας.
Χρησιμοποιήσαμε ἐπιτέλους τήν κοινή μας αὐλή!
Καί αὐτό τό γεγονός ἀπό μόνο του νομίζω ὅτι ἀξίζει μία ἀνάρτηση.

Ὁ ὁρισμός τοῦ ρεφενέ!
Ἐννοεῖται πώς δέν μαγείρεψα ἐγώ (τό ἁπλό βράσιμο ἑνός αὐγοῦ δέν ὑπῆρξε ποτέ στό δικό μου ρεπερτόριο) ἀλλά τό ὑπόλοιπο κέητερινγκ ἀφέθηκε σέ μένα : Τραπέζι, μαχαιροπίρουνα, πιάτα, ποτήρια, κρασάκι καί τυρμπουσόν δικά μου. Τά ὑπόλοιπα ἀφέθηκαν στά χεράκια τῆς de facto σχεδόν συνοίκου μου, μέ τήν ὁποῖα ἑνώνουμε τίς δυνάμεις μας στίς δὐσκολες στιγμές.
Ἐνδεικτικά: διακοπές ρεύματος, διακοπές νεροῦ, κοινό μέτωπο κατά τῶν γατιῶν πού μᾶς χαλάνε τίς ἰσορροπίες τῆς κοινῆς αὐλῆς, μέχρι καί ἑνιαῖο δόγμα...αὐτοάμυνας τόν περασμένο Δεκέμβριο, πού δέν ξέραμε μέχρι ποῦ θά φτάσουν τά δακρυγόνα καί τά ὀργίλα 18χρονα.

Στήν προκειμένη περίπτωση πάντως, τόν πρῶτο (καί τελευταίο) λόγο εἶχε ὁ Βουλγαρικός Τσελεμεντές. Τί πίτες, τί ρύζια, τί κρέατα, τί λιχουδιές νά γλύφεις τά δάχτυλά σου. Ὀνόματα μή μέ ρωτήσετε, μπλέκεται ἡ γλώσσα μου. Ὄχι πώς δέν μοῦ ἐξηγοῦσε πῶς λέγεται τό κάθε πιάτο πού μοῦ ἐμφάνιζε. Ἀλλά ἔκρινα πώς ἦταν προτιμότερο νά ἀσχολοῦμαι μέ τη γεύση παρά μέ τίς γεμάτες μέ δύσκολα σύμφωνα ὀνομασίες τους, πού ἦταν ἔτσι κι ἀλλιῶς θέμα χρόνου νά διαγραφοῦν ἀπό τή μνήμη μου. Μπῆκα στόν πειρασμό νά κάτσω καί νά φωτογραφίσω κάθε μπουκιά, ἀκολουθῶντας τό παράδειγμα τοῦ δεσποιναρίου, ἀλλά στό δεύτερο φλάς ἔχασα τήν ὑπομονή μου.


Καί γιά ἐπιδόρπιο, πιάσαμε τό ἀγαπημένο θέμα τῆς γειτόνισσάς μου :
Ἱστορίες Καθημερινῆς Φρίκης ἀπό τήν ἀποφράδα ἐκείνη ἐποχή τοῦ "Καθεστῶτος" .
"Ἐπί Καθεστῶτος..." καί "Ἐπί Καθεστῶτος..." (καί προφέρει τόσο καλά αὐτόν τόν ἐμπρόθετο προσδιορισμό, πού ἀξίζει νά ἀκοῦς ὅλα αὐτά περί οὐρῶν, κουπονιῶν, λέβα, Ζίβκωφ καί ἄλλα τέτοια ἐξοτικά πράγματα -κάθε περιγραφή ἄρχιζε με τόν ὑπέροχο αὐτόν ἔμπρόθετο).
Δέν ξέρω ἄν τό βουλγαρικό καθεστωτικό φίλμ-νουάρ ἀξίζει περαιτέρω ἀνάλυσης, τό βουλγάρικο γκουρμέ ὄμως πού ἔχω τήν τύχη νά ἀπολαμβάνω συχνά-πυκνά στήν ἀκριβῶς διπλανή μου πόρτα -ἀξίζει!

"ναΖντράβιγιε!" μέ σπιτικά ψωμάκια ἀ-λά Μπουλγκαριέν παρακαλῶ!

καλό μας μῆνα(ἄσχετον!)