Ωρίωνας

Το Παραδείσι βρίσκεται στη Ρόδο, αλλά σε αντίθεση με τα άλλα χωριά του νησιού, δεν θα το βρείτε εύκολα στους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Με το επίσημο όνομά του "Villanova" που επέλεξε η ιταλική κατοχική γραφειοκρατία , το Παραδείσι είχε αναπτύξει αυτό που σήμερα θα χαρακτηρίζαμε "αστικό πολιτισμό" και τόσο πριν όσο και μετά την Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα και αποτέλεσε πόλο έλξης των "πιο ψαγμένων" της εποχής.

Οι Παραδεισιώτες ανέκαθεν έδιναν σημασία στα γράμματα και τις τέχνες με γνώμωνα την εθνική επαγρύπνηση κατά τη διάρκεια της Ιταλοκρατίας, καταφέρνοντας να παντρέψουν τα δεδομένα μιας ευρωπαϊκής κατοχής με το ντόπιο ανθρώπινο δυναμικό. Χαρακτηριστικό άλλωστε ήταν το στόλισμα του πρώτου δημόσια φωτισμένου Χριστουγεννιάτικου δέντρου, μία μόδα που εμφανίστηκε δεκαετίες αργότερα.

Αυτή η παράδοση άρχισε με τον πολιτιστικό σύλλογο "Κλεάνθης", ο οποίος δραστηριοποίησε τους ανήσυχους φιλότεχνους ντόπιους νέους της εποχής, με φωτεινό παράδειγμα την Κατίνα Εγγλέζου, που αφού έκανε τα πρώτη της βήματα στα θεατρικά δρώμενα του Συλλόγου στην κεντρική πλατεία του χωριού, ετοίμασε τις βαλίτσες της και με εφόδιο το ταλέντο της έφτασε -ούτε λίγο ούτε πολύ- μέχρι την Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης!

Η καλλιτεχνική δράση του μικρού χωριού με τον μεγάλο απάγγειο κάμπο διακόπηκε βίαια με την απαγόρευση της Ελληνικής γλώσσας σε όλα τα Δωδεκάνησα από τους Ιταλούς κατακτητές, ενώ μετά την Απελευθέρωση -με οικείες τις μυρωδιές του καμμένου και των βομβαρδισμών- σιγά σιγά οι Παραδεισιώτες βρήκαν τον παλιό καλό τους εαυτό κατά τη διάρκεια του '50 και του '60. Δανειστικές βιβλιοθήκες, συναυλίες χωρωδιών, θεατρικά μονόπρακτα, ποιητικές βραδιές, ο μεγαλύτερος αριθμός πολιτιστικών συλλόγων αναλογικά με τον πληθυσμό του μικρού χωριού και βέβαια ...μπαρ, εστιατόρια και νυκτερινά κέντρα βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη του Παραδεισίου -αλλά και στην ημερήσια διάταξη των τότε bon-viveurs της μάλλον κοντινής Δωδεκανησιακής Πρωτεύουσας (τότε τα 10 χιλιόμετρα με τα αυτοκίνητο πήγαιν'έλα έμοιαζαν ταξίδι ολόκληρο..)

ό,τι λίγο απέμεινε από τον κάμπο του Παραδεισίου

Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα χωριά της Ρόδου, ο όρος "τουριστική ανάπτυξη" είχε ως αποτέλεσμα το Παραδείσι να αρχίσει να πέρνει την οικονομική και κατ'ακολουθία πολιτιστική κατιούσα στα τέλη της δεκαετίας του '60 και στις αρχές της δεκαετίας του '70. Το σημερινό Διεθνές Αεροδρόμιο "Διαγόρας" -απαραίτητο για την επικοινωνία του νησιού με την κυρίως Ελλάδα αλλά και με τις εταιρείες τσάρτερ που γέμισαν τα Δωδεκάνησα με τουρίστες και νέες θέσεις εργασίας- κυριολεκτικά εξαφάνισε τον παραλιακό κάμπο του Παραδεισίου. Επόμενο ήταν να μην είναι λογικό να κτισθούν επικερδείς ξενοδοχειακές μονάδες στην γύρω περιοχή του χωριού, αφού κάθε λίγο και λιγάκι ακούγονταν τα χλιμιντρίσματα των "σιδερένιων πουλιών" που ανεβοκατέβαιναν τη χρυσή εκείνη εποχή του ροδιακού τουρισμού.

Αν και χωρίς την ίδια αίγλη που είχε το Παραδείσι όσον αφορά τα πολιτιστικά δρώμενα, στη δεκαετία του '80 έγινε μια πολύ φιλότιμη προσπάθεια από τον σύλλογο "Αναγέννηση" αλλά και από τήν τότε Κοινότητα Παραδεισίου, με έμφαση στις εικαστικές τέχνες, στο θέατρο και στη μουσική, δραστηριότητες όμως που τελικά δεν διήρκησαν όσο θα αναμενόταν.

η αφίσα της περσινής ομαδικής
εικαστικής έκθεσης-απολογισμού του Ωρίωνα

Τα νέα παιδιά που είτε ζούσαν είτε κατάγονταν από το Παραδείσι και που έλειπαν στη δεκαετία του '90 για σπουδές μακριά από το νησί, δημιούργησαν τον Αύγουστο του 2006 τον Πολιτιστικό Σύλλογο Νέων "Ωρίωνας", που κατά τα τρία χρόνια της λειτουργίας του έχει να επιδείξει σημαντικό έργο και έχει γίνει πόλος έλξης ανθρώπων με προβληματισμούς και καλλιτεχνικές ανησυχίες από το Παραδείσι αλλά και από τη Ρόδο. Ο Σύλλογος άρχισε ένα νέο κεφάλαιο και σαν να αναγεννιέται το κοντινό αλλά μέχρι πρότινος τόσο μακρινό Παραδείσι για μας τους Ροδίτες, που το πολιτιστικό μας βεληνεκές έφτανε μόλις δυό βήματα έξω από το σπίτι μας -και βέβαια έχοντας εξασφαλίσει απαραιτήτως μιά θέση πάρκινγκ για το τζιπ-.

Εκτός από το Τμήμα Φωτογραφίας που διοργανώνει την έκθεση "Νέα Ματιά" από τις 24 έως τις 30 Απριλίου στο Γαλλικό Κατάλυμα της οδού Ιπποτών, ο "Ωρίωνας" λειτουργεί τμήματα ζωγραφικής, θεατρικού παιχνιδιού και χορών λάτιν ενώ έχει στο ενεργητικό του εκπαιδευτικές ημερίδες, συλλογικές δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος και την ευαισθητοποίηση της οικολογικής συνείδησης εν γένει, ημέρες εθελοντικής αιμοδοσίας, παρουσιάσεις βιβλίων, μουσικές βραδιές και προβολές ταινιών. Στις 17 Ιουλίου κάθε χρόνο , ανήμερα της Αγίας Μαρίνας, Προστάτιδας του χωριού, ο "Ωρίωνας" διοργανώνει ποικίλες εκδηλώσεις, κάνοντας πράξη τον ετήσιο απολογισμό του.

Οπότε, βάλτε βενζίνη στο ρεζερβουάρ.
Αξίζει το "ταξίδι" (εκ πείρας).

Επικοινωνήστε με τον "Ωρίωνα":
οδός Κλεάνθους - Παραδείσι Τ.Κ.85106
orionas06@gmail.com

Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον κ. Μανώλη Μπινόγλου
για τα ιστορικά στοιχεία που μού παραχώρησε