....καί σένα πῶς σέ λένε εἴπαμε;;

Ἦταν ἀπό τίς λίγες φορές πού ἔμεινα στά πάτρια τήν ἡμέρα τῆς ὀνομαστικῆς μου γιορτῆς καί δέν τό μετάνιωσα! "Κατάπια" βέβαια γερές δόσεις ἀκτινοβολίας ἀπό τίς ἀτέλειωτες συνομιλίες στό κινητό, λαμβάνοντας καί στέλνοντας sms, ἀλλά ἄμα δέν τά κάνεις αὐτά τότε τί νόημα ἔχει νά λές ὅτι γιορτάζεις.

Τά καλύτερα ἤρθαν τό βράδυ ὅταν βρέθηκε ξανά ὅλη μαζί ἡ ...sagrada familia, γιά τήν ὁποία εἴχα γράψει πρίν κάμποσες ἀναρτήσεις, χωρίς βέβαια νά λείπουν οἱ παλιοί καλοί φίλοι -πού ἁπλῶς μέ ἀνέχονται ὑπομονετικά ἀπό τό Νηπιαγωγεῖο ἕως σήμερα!!- καί πού χωρίς αὐτούς καμμία γιορτή δέν ἔχει καμμία σημασία.
Οἱ κουβέντες ἔδιναν κι ἔπαιρναν -πού ἄν καί μέρα γιορτῆς, τήν "ξανάκουσα" ἀκόμα μιά φορά γιά τήν ὀξεία blogίτιδα πού μέ ἔχει προσβάλει ἐδῶ καί ἀρκετό καιρό-. Καί ἀφού σκάσαμε στό φαϊ, συνεχίσαμε σέ κάποιο ἀπό τά μπάρ τῆς Παλιᾶς Πόλης ὥσπου πλέον ἔφτασε ἡ ὥρα νά μᾶς διώξουν κατά τίς 5μιση τό πρωί... Γυρίσαμε τρικλίζοντας στά σπίτια μας , καί εἰδικά ἐγώ παράτησα τό ἡρωικό αὐτοκίνητό μου στό λιμάνι μήν τύχει καί μέ ξανατσακώσουν οἱ Τροχαίοι καί μοῦ ξαναρπάξουν τό ἄρτι ἀνακτηθέν δίπλωμά μου καί ξαναμείνω χωρίς μεταφορικό μέσο γιά ἄλλον ἕνα μῆνα..
Ὅσο γιά τή δίαιτα καί τό οὐρικό ὀξύ: ἡ μεν δέν τηρήθηκε, τό δε φαντάζομαι ἀνέβηκε στά ὕψη. Ὅλοι οἱ ἀπαρέγκλητοι κανόνες διατροφῆς πῆγαν στόν βρόντο καί μεταξύ μας πολύ τό χάρηκα.

Καί μιᾶς καί ἀποφάσισα λόγω γιορτῆς νά κάνω ἐπιτέλους κι ἐγώ τοῦ κεφαλιοῦ μου, λέω νά τό "χοντρύνω" ἀκόμα περισσότερο, ἄν καί ξέρω ὅτι κάποια ψυχή θά μοῦ σούρει τά χίλια-δυό μέ τό πού θά διαβάσει αὐτή τήν ἀνάρτηση.

Ἰδού λοιπόν τά δώρα μου γιά φέτος
κλασικά καί εἰκονογραφημένα!

ἕνας κοτζάμ τόμος γιά τό bauhaus
-ἔτσι, γιά νά ἔχω πλήρη θεωρητική ἐπίγνωση
τῶν γνωστῶν τοῖς πᾶσι ἀγαπημένων ἐμμονῶν μου-

ἕνα βιβλίο ψυχολογίας γιά κομπόδεμα,
σέ περίπτωση πού χάσω τό μπούσουλα,
τουλάχιστον νά ξέρω σέ ποιό κεφάλαιο νά ἀνατρέξω
μέ ἀπαραίτητη τή σχετική ἀφιέρωση (ὁρᾶτε κατωτέρω)

ἕνα ἀλέγκρο λεύκωμα μέ ὅλες τίς παλιές ἑλληνικές κωμωδίες,
πού μοῦ ἤρθε παρέα μέ μιά κάρτα μεγαλύτερη ἀπ'τό μπόι μου
ἡ ἐν λόγω κάρτα κλειστή

..καί ανοιχτή

μία πρα-κτι-κό-τα-τη ὑδρόγειος τσέπης γιά νά μή χανόμαστε,
συνοδευόμενη μέ τό ἀπαραίτητο ραβασάκι, ἔτοιμο νά μπεῖ στό μπουκάλι
πρίν βουλιάξει τό πλοῖο..


ἕνα σκηνοθετικό γκάτζετ,
λόγω τῆς ἐπικίνδυνα διαφαινόμενης βιντεοσκοπικῆς νεώτερης ἐμμονῆς μου
(γιατρέ μου, εἶναι σοβαρό;)

δύο κολώνιες, πού πραγματικά εἶναι ἀπό τά πράγματα πού
δέν θά πήγαινα νά ἀγοράσω γιά μένα ποτέ!
ἀλλά (καί) γι'αύτό δέν εἶναι οἱ γιορτές;
γιά νά ἀγοράζουν οἱ ἄλλοι αὐτά πού δέν αγοράζω ἀπό μόνος μου!

καί τέλος...
ἕνα Ὄσκαρ!
Τό Ὄσκαρ Καλύτερου SMS
πού "ἀπονεμήθηκε σέ μένα γιά τή φήμη μου
καί τήν ἀπίστευτη δράση μου στά πιό γρήγορα sms",
ἕνα βραβείο πού κατά κοινή ὁμολογία δέ μοῦ χαρίστηκε
καί τό κέρδισα μέ τήν ἀξία μου καί μόνο!

Ἄν καί γενικῶς παραμελημένο ὄνομα,
φέτος τουλάχιστον τιμήθηκε δεόντως...

Δέν ἔχω κανένα μά κανένα παράπονο!