Νομίζω πως χρωστάω μια ανάρτηση στη συνοικία Γκιβά Τσαρφατίτ, από όπου έχω να θυμάμαι μόνο καλά πράγματα όσο χρόνο είχα περάσει εδώ.
Από πολιτικής απόψεως, η "Γκιβά" όπως τη λένε οι ντόπιοι εν συντομία ή όπως τη λένε οι ξένοι "French Hill", δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ακόμα ένας εβραϊκός οικισμός που δημιουργήθηκε με την κατάληψη της Δυτικής Όχθης στον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967. Μόνο που αυτός ο οικισμός από την αρχή διέφερε σε πάρα πολλά από τους υπόλοιπους που χτίσθηκαν στα υπόλοιπα Κατεχόμενα. Έτσι , εδώ ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να μείνουν σκληροπηρυνικοί θρησκευόμενοι εβραίοι, αφού το σημείο που κτίσθηκε δεν το συναντάμε σε κανένα χωρίο της Βίβλου. Εδώ δεν υπήρχε τίποτα πριν το 1967 παρά μόνο περιφερόμενα κατσίκια και πέτρες. Η εγγύτητα του νέου τότε εβραϊκού οικισμού προς το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ στο Όρος Σκόπους αλλά και στο Γενικό Νοσοκομείο Χαντάσα, έφερε στη "Γκιβά" καθηγητές, διανοούμενους, συγγραφείς, φοιτητές και γιατρούς -όπως ήταν φυσικό όλοι εβραίοι τόσο από το Ισραήλ όσο και από το εξωτερικό-.
Στη συνέχεια, στη "Γκιβά" βρήκαν βολικά-φτηνά διαμερίσματα και άραβες φοιτητές του Πανεπιστημίου καθώς και άραβες γιατροί που δούλευαν στο Νοσοκομείο. Έτσι, η γειτονιά χωρίς καλά καλά να το καταλάβουν οι κάτοικοί της χρόνο με το χρόνο άλλαξε και από αμιγής εβραϊκή γειτονιά εποίκων μεταλλάχτηκε σε μια σύγχρονη Ιεροσολημίτικη μικτή συνοικία, χωρίς να μπορεί χαρακτηρισθεί "εποικισμός" με την έννοια που πήρε με τα χρόνια αυτή η λέξη -αφού είναι πάρα πολύ κοντά στην "κυρίως" Δυτική Ιερουσαλήμ και δεν αποτέλεσε ποτέ αυτό που οι θρησκευόμενοι εβραίοι θα χαρακτήριζαν "αναγέννηση βιβλικού εβραϊκού οικισμού"-. Ακριβώς στην είσοδο της "Γκιβά" χτίσθηκαν οι φοιτητικές εστίες που φιλοξενούν ως επί το πλείστον άραβες φοιτητές από το Βόρειο Ισραήλ αλλά και εβραίους από τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας. Έτσι ο μικτός χαρακτήρας της συνοικίας έγινε ακόμα εντονότερος, με τους ανέκαθεν λιγοστούς θρησκευόμενους εβραίους να αποφασίζουν να μετακομίσουν σε άλλες περιοχές και συνοικίες της πόλης ή των Κατεχομένων, που θα ταίριαζε περισσότερο στον δικό τους τρόπο ζωής.
Από πολιτικής απόψεως, η "Γκιβά" όπως τη λένε οι ντόπιοι εν συντομία ή όπως τη λένε οι ξένοι "French Hill", δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ακόμα ένας εβραϊκός οικισμός που δημιουργήθηκε με την κατάληψη της Δυτικής Όχθης στον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967. Μόνο που αυτός ο οικισμός από την αρχή διέφερε σε πάρα πολλά από τους υπόλοιπους που χτίσθηκαν στα υπόλοιπα Κατεχόμενα. Έτσι , εδώ ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να μείνουν σκληροπηρυνικοί θρησκευόμενοι εβραίοι, αφού το σημείο που κτίσθηκε δεν το συναντάμε σε κανένα χωρίο της Βίβλου. Εδώ δεν υπήρχε τίποτα πριν το 1967 παρά μόνο περιφερόμενα κατσίκια και πέτρες. Η εγγύτητα του νέου τότε εβραϊκού οικισμού προς το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ στο Όρος Σκόπους αλλά και στο Γενικό Νοσοκομείο Χαντάσα, έφερε στη "Γκιβά" καθηγητές, διανοούμενους, συγγραφείς, φοιτητές και γιατρούς -όπως ήταν φυσικό όλοι εβραίοι τόσο από το Ισραήλ όσο και από το εξωτερικό-.
Στη συνέχεια, στη "Γκιβά" βρήκαν βολικά-φτηνά διαμερίσματα και άραβες φοιτητές του Πανεπιστημίου καθώς και άραβες γιατροί που δούλευαν στο Νοσοκομείο. Έτσι, η γειτονιά χωρίς καλά καλά να το καταλάβουν οι κάτοικοί της χρόνο με το χρόνο άλλαξε και από αμιγής εβραϊκή γειτονιά εποίκων μεταλλάχτηκε σε μια σύγχρονη Ιεροσολημίτικη μικτή συνοικία, χωρίς να μπορεί χαρακτηρισθεί "εποικισμός" με την έννοια που πήρε με τα χρόνια αυτή η λέξη -αφού είναι πάρα πολύ κοντά στην "κυρίως" Δυτική Ιερουσαλήμ και δεν αποτέλεσε ποτέ αυτό που οι θρησκευόμενοι εβραίοι θα χαρακτήριζαν "αναγέννηση βιβλικού εβραϊκού οικισμού"-. Ακριβώς στην είσοδο της "Γκιβά" χτίσθηκαν οι φοιτητικές εστίες που φιλοξενούν ως επί το πλείστον άραβες φοιτητές από το Βόρειο Ισραήλ αλλά και εβραίους από τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας. Έτσι ο μικτός χαρακτήρας της συνοικίας έγινε ακόμα εντονότερος, με τους ανέκαθεν λιγοστούς θρησκευόμενους εβραίους να αποφασίζουν να μετακομίσουν σε άλλες περιοχές και συνοικίες της πόλης ή των Κατεχομένων, που θα ταίριαζε περισσότερο στον δικό τους τρόπο ζωής.
το "εμπορικό κέντρο" της συνοικίαςΉταν 7 το πρωί όταν ένας νεαρός φοιτητής έκανε τζόγκινγκ στους έρημους δρόμους της συνοικίας, όταν κάποιοι άγνωστοι βγήκαν από ένα αυτοκίνητο και τον πυροβόλησαν. Οι φωνές του άτυχου νέου ξύπνησαν τους κατοίκους της πολυκατοικίας οι οποίοι κατέβηκαν στο δρόμο να δουν τι τρέχει και να καλέσουν ασθενοφόρο. Ο νεαρός μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο, όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Λίγη ώρα αργότερα μια παλαιστινιακή οργάνωση ανέλαβε την ευθύνη για το συμβάν, πλην όμως στη συνέχεια διαπιστώθηκε ότι ο νέος αυτός ήταν φοιτητής, άραβας χριστιανός και ελληνορθόδοξος , που απλώς νοίκιαζε ένα διαμέρισμα στη συνοικία -όπως και τόσοι άλλοι-. Στην κηδεία του πήγε σύσσωμη η Γκιβά Τσαρφατίτ, ανεξαρτήτως θρησκείας, πολλοί ορθόδοξοι παπάδες και βέβαια όλοι οι φίλοι και συμφοιτητές του -στην πλειονότητα άραβες χριστιανοί και μουσουλμάνοι-. Η οργάνωση που είχε πραγματοποιήσει την επιχείρηση ζήτησε δημοσίως συγγνώμη γι'αυτό της το λάθος και εξέφρασε τα συλληπητήριά της στους γονείς του θύματος.
Έκτοτε, η Γκιβά Τσαρφατίτ φαίνεται ότι δεν έχει καμμία σχέση με αυτό που κάποτε ήταν , ή που τουλάχιστον είχε προγραμματισθεί να γίνει..
Πίνοντας τον καφέ μου σήμερα στο κέντρο της συνοικίας, διαπίστωσα ότι ίσως βρίσκομαι στα πολύ λίγα μέρη της Ιερουσαλήμ που στα ίδια καφενεία μπορείς να βρεις εβραίους και άραβες να παίζουν τάβλι και να μιλάνε για αθλητικά. Το ραφείο αγοράσθηκε από άραβα της Ισαουία, το ένα από τα δύο καφενεία έχει νοικιαστεί από άραβα και στο κομμωτήριο περίμενε μια κυρία με χετζάμπ για να κουρευτεί. Από το μοναδικό σουπερμάρκετ της γειτονιάς μόλις έβγαινε μια πολυμελής θρησκευόμενη εβραϊκή οικογένεια και ένας ηλικιωμένος άραβας με κελεμπία έπαιζε λότο στο κιόσκι πάνω στον μικρό πεζόδρομο.
Μα γίνεται να μην αγαπήσει κανείς αυτή τη συνοικία;
Η αραβική Ισαουία, όπως φαίνεται από εδώΌσο για την πολυκατοικία που έμενα, ίδια κι απαράλλαχτη.
Μάλιστα μου φαίνεται ότι είδα ενοικιαστήριο στο παράθυρο του πάλαι ποτε σαλονιού μου (στον τελευταίο όροφο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου