λίγο πριν - λίγο μετά

Διανύουμε δυστυχώς ένα μακρύ, θερμό και πικρό καλοκαίρι.

Το βίντεο είναι από τη χθεσινή διπλή βομβιστική επίθεση που συνέβη στην φτωχή συνοικία Güngören της Κωνσταντινούπολης. Άφησε πίσω της 18 νεκρούς και πάνω από 120 τραυματίες ενώ καμία οργάνωση δεν ανέλαβε ακόμα την ευθύνη. Όλα αυτά συμβαίνουν λίγα εικοσιτετράωρα πριν την ανακοίνωση της απόφασης του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας για το εάν και κατά πόσον το κυβερνόν κόμμα ΑΚΡ έχει ιδεολογικές αρχές συμβατές με τον κεμαλικό -μη θρησκευτικό- χαρακτήρα του κράτους. Και παράλληλα μέρες τώρα μαίνονται μάχες μεταξύ του τουρκικού στρατού και των κούρδων ανταρτών στις ανατολικές επαρχίες της χώρας αλλά και στο Βόρειο Ιράκ.

Το σενάριο που τείνει να γίνει πραγματικότητα είναι λίγο-πολύ γνωστό εδώ και καιρό. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που 'κρίνονται' οι ιδεολογικές 'σκοπιμότητες' της νεοϊσλαμιστικής -και συγχρόνως φιλοευρωπαϊκής- κυβέρνησης Ερντογάν. Και κρίνονται από το στρατιωτικό αντιισλαμιστικό κατεστημένο, που μέσα από παγιωμένους θεσμούς αλλά και από το ίδιο το Σύνταγμα που ισχύει σήμερα στη γείτονα, ελέγχει σε μεγάλο βαθμό -αν όχι εξ ολοκλήρου- και τη δικαστική εξουσία.

Οι μάσκες έχουν πέσει προ πολλού. Δεν είναι μυστικό ότι ο στρατός αλλά και μεγάλη μερίδα των εύπορων κυρίως πολιτών δεν βλέπουν με καλό μάτι την ισλαμίζουσα κυβερνητική πολιτική, η οποία παράλληλα επιμένει στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και - εφόσον θελήσει να μπει στην ΕΕ - θα πρέπει μοιραία να κάνει υποχωρήσεις σε πολλά θέματα, συμπεριλαμβανομένου και του Κυπριακού. Το εγχείρημα του Ερντογάν είναι πολύπλοκο, καθώς περαιτέρω άνοιγμα στην Ευρώπη θα σημαίνει παράλληλα και αποδυνάμωση του ισχυρού κεμαλικού κατεστημένου, των δυνάμεων δηλαδή που διαμόρφωσαν εξ ολοκλήρου την κρατούσα ιδεολογία του σύγχρονου τουρκικού κράτους.
Τι κι αν ο Πρόεδρος της χώρας προέρχεται από το ΑΚΡ. Τι κι αν..κυβερνά το ΑΚΡ. Τι κι αν το κόμμα αυτό στηρίχτηκε από την πλειοψηφία των ψηφοφόρων -έστω με ένα φαιδρά άδικο εκλογικό σύστημα-.
Το ιδεολογικά χρωματισμένο Ανώτατο Δικαστήριο θα είναι αυτό που θα αποφασίσει τελικά εάν ο Πρωθυπουργός της χώρας προέρχεται από ένα κόμμα ...παράνομο ή νόμιμο!

Ο στρατός θέλει να κυβερνήσει στην Τουρκία, όπως το κατάφερε πολλές φορές στο παρελθόν.
Αντίπαλός του όμως αυτή τη φορά δεν είναι οι 'διεφθαρμένοι πολιτικοί', όπως υποστήριζε παλιότερα.
Αντίπαλός του αυτή τη φορά είναι το θρησκευτικό αίσθημα που όλο και περισσότερο κερδίζει τον απλό λαό.
Αντίπαλός του δεν είναι η 'ανηθικότητα' των κυβερνώντων αλλά η ιδεολογία των κυβερνώντων, οι οποίοι -αν και δεν το λένε καθαρά (ακόμα)- σίγουρα δεν συμβαδίζουν 100% με το κεμαλικό όραμα, που ήταν μια Τουρκία απεξαρτημένη από το Ισλάμ και ένα κράτος που δεν θα έχει σχέση με το ιερατείο, με σκοπό να υιοθετήσει τις αρχές μιας σύγχρονης δυτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Και αυτή η αντιπαράθεση 'Κεμάλ-Ισλάμ' ούτε φαίνεται αλλά ούτε είναι μια απλή υπόθεση, αφού η Τουρκία καλείται έτσι να αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο τις ιστορικές της αντιφάσεις.

Εξιλαστήριο θύμα, ο κουρδικός αλυτρωτισμός και ο ένοπλος αγώνας τους που διαρκεί χρόνια. Έτσι σε περίπτωση που είτε κηρυχθεί παράνομο το ΑΚΡ την ερχόμενη Παρασκευή 1η Αυγούστου 2008 είτε βρεθεί μια άλλη δικονομική φόρμουλα για να περάσει και αυτό το καλοκαίρι κάπως ήρεμα, ο στρατός δεν πρόκειται να αφήσει ανεκμετάλλευτη την (τεχνητή;) αναζωπύρωση του κουρδικού 'μετώπου'..

Μήπως όμως κρίνει (πάλι) ότι δεν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή;
Και μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή, πόσες άλλες επιθέσεις 'αγνώστων' θα βλέπουμε από τις ειδήσεις έως ότου λυθεί αυτό το περίεργο πολιτικό παιχνίδι του σκύλου και της γάτας;

Τα ήρεμα μωρουδιακά λογάκια γίνονται κλάματα πανικού μετά τη δεύτερη και μοιραία για εκατοντάδες ανθρώπους βομβιστική επίθεση στη συνοικία Güngören της Κωνσταντινούπολης (28.7.08)